Elk welkdenkend en zorgzaam mens hoort zijn bezittingen te beheren als een goed huisvader, dit wil zeggen het mogelijke doen om zijn bezittingen in stand te houden en als het enigzins kan, zijn toestand te verbeteren.
Onze zorgzame staat (wij, de burgers van dit land dus) heeft bezittingen: gronden, gebouwen, infrastrukturen...
Onze zorgzame staat vindt er, om de schijn hoog te houden en een sluitende begroting te kunnen voorleggen, niets beter op dan weeral eens een gedeelte van haar gebouwen (voorlopig een 80tal voorzien) te verkopen om ze dan nadien terug te huren. Een vergelijkbare operatie werd reeds opgezet door het verkopen van het pensioenfonds van de Belgische Spoorwegen. Hierdoor komt er onmiddelijk geld in de bodemloze put en worden de kosten voor het huren doorgeschoven naar de volgende generaties.
Opmerkelijk is nu ook dat men probeert de prijzen van de te verkopen gebouwen op te krikken boven de huidige markwaarden, je zou denken een goede zaak. Hierdoor komt er NU, veel geld binnen. Maar doordat de koper nu veel moet betalen, laat hem dit ook toe om de later de door de staat te betalen huurprijs te verhogen.
Het is duidelijk, de huidige begrotingen zijn in orde. Dat de regeringen die later komen worden opgezadeld met de huurkosten zal ons nu een zorg wezen. "Après nous le déluge".
