Afgelopen weekend alles een beetje op een rij gezet. Mijn pillen tegen depressie bij de apotheker afgegeven. Ja de dood van je broer doet wat hoor. Mijn broer was 48 jaar, een maratonloper, een vegetatier, kortom een mens die aan zijn gezondheid dacht en er ook echt mee bezig was. Om zo'n jongen in 2 maanden te zien wegteren is niet te bevatten. Ik voelde mij daarom ook zo slecht dat ik tegen mijn zin van de dokter anti depresiva moest innemen om er niet onder door te gaan. En echt het hielp mij.  Maar nu 3 weken na zijn overlijden moet ik zeker weer verder, want het leven gaat voor op de dood. Heerlijk gewandeld met mijn 3 lieve windhondjes. 1 van de monsters pakte een jong konijn en als een echt prooijager scheurde hij het in stukken en binnen 15 minuten was het verslonden Thuis gekomen hebben we dan zijn smoeltje goed gewassen en tanden gepoetst.. Door deze mannen krijg je de kans om weer het leven met een smile te bekijken.

28-04-2008 om 18:33 geschreven door Freddie