Ik ben Fred, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Freddie.
Ik ben een man en woon in Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is zaakvoerder.
Ik ben geboren op 21/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lange afstandswandelingen met mijn italiaanse windhonden en lieve vrouw/film/lezen/koken.
Mijn lievelings hobby is koken voor een groepje vrienden. En ik kan dan zo genieten van die verheerlijkte gezichten.
Daarnaast ben ik altijd bezig met mijn italiaanse windhonden en flatcoated retriever.
dagboek van een hard werkende senior ;-)
leven in het NU
08-02-2006
lekker op tijd klaar
Na mijn ellendig dagje(gisteren), was het vandaag een zeer aangename dag. Lekker door de regio gereden, geen files, veel blije gezichten als ik met mijn boeketje aankwam. buiten 1 dame die een liefdes boeketje kreeg van haar ex. Ik moest bukken anders had ik het boeket im mijn snufferd gehad. Opduvelen moest ik met die rommel. Ik kon ze steken in het donkerste plekje van mijn lichaam enz; Nu dat was toch wel even lachen. Ik rij momenteel niet in mijn fijne Vito, waar dus de remmen van kapot zijn maar ik een kleine VW caddy. Ik begin toch echt mijn rug wel wat te voelen. Ik ben 1,93 cm. en het voelt aan of ik me moet opvouwen. Hopelijk is t'ie morgen weer gemaakt. Mijn dochter haar wagentje was ook in pan gevallen met die verschrikkelijke kou van verleden week. Vanaadg kon ik gaan betalen en hem ophalen. Kan je voorstellen wat eigenlijk de panne was................................................................................Jullie geloven het vast niet. Te weinig benzine in de tank.Waardoor ze het benzine pompje heeft kapotgemaakt, door maar te starten en te starten en proberen aan te trekken met haar vriend. (zucht) Wanneer worden de kindjes eindelijk volwassen????? Ach, denk ik dan. Hoe was ik vroeger zelf. Zo kan ik mijn herinneren dat ik bij mijn eerste wagentje, een opel kadet uit 1963, de deur er uitreed. Ik had het juust 2 dagen en ik mocht hem parkeren in de gararage want mijn Pa was niet thuis. 's Avonds ging ik nog een pinteke pakken met een vriend. Ik stapte in, deed mijn deur niet toe en reed volle vaart achteruit................knal boem. De deur bleef achter in de garage. Dus waarom dan zeuren over mijn dochter, nietwaar.
Ik ga stoppen en het eten klaarmaken. Ja heren, wanneer ik op tijd thuis ben, kook ik. Als mijn lieve vrouwtje dan thuis komt kan ze zo aanschuiven.
Wat een bevrijding om te beseffen dat
de 'stem in mijn hoofd' niet is wie ik ben.
Wie ben ik dan? Degene die het ziet. Het bewustzijn dat er al was voor het denken,
de ruimte waarin het denken - of de emotie - plaatsvindt.
Hi people, twas vandaag effe spannend. Razend druk op de weg, razend druk met het rondrijden van mijn boekettten en verschrikkelijk veel grafwerk. Het lijkt soms of ze met bosjes vallen. In 2 uur tijd moet ik op 7 verschillende plaatsen wezen. En tis nog gelukt ook. Na heel wat heen en weer gerace, moest ik nog even snel naar 't eilandje om een "liefdes"boeketje te leveren, wel voor 12.00 uur anders was het liefje weg. (wat een fijn werk he, mag ik de schone poepekes blij maken, en 't kost mij niets ;-) ) Kwam ik daar de Noorderlaan af en wilde rechts aanhouden om het eilandje op te rijden, floepte het licht op rood, en trapte ik door mijn rem. Getver. Das pas vies. Camion stond in de weg, dus als een gek sleurde ik mijn Vito het trotoir op, vlak langs de camion en lantaarnpaal, en stopte uiteindelijk op mijn "voet"handrem. pppppfffffffffffffffffffffff. sidder.Dat wil je niet meemaken hoor.Binnen het half uur was in gedepaneerd door mijn goede garage Jacobs. COPLIMENTEN. En binnen het uur was ik weer aan het rondbollen. Het liefdesboeket was wel te laat. Maar de liefde was groot genoeg, ik zag het toen ik vanavond het boeketje op 19.00 uur overhandigde. De schat straalde En dat zijn de momenten dat ik voel dat het toch een goede dag was. Fred
Lieve mensen allemaal, I'm back again. Ik heb, ja of jullie het geloven of niet, 1 maand zonder PC gezeten. Eerst werkte er iets niet lekker. Naar de PC chirurg dus. Juist met de feestdagen, dus..........................LANGE WACHTTIJD; Toen mijn lieveling weer in orde was, er was een klein probleemje met een loszittend draadje, kan je nagaan, heeft mijn lieve dochter bezit genomen van mijn PC voor haar studie. Ze zit nl op de Hoge school en heeft heel veel PC werk. Ik zou zeggen, doe je werk gezellig thuis bij Pa en Ma. Nee, mijn PC moest mee naar het kot. Waarom mijne PC vroeg ik haar nog wanhopig, jij heb er toch zelf een. Maar pa zijn PC is beter, sneller, zitten meer en betere programma's op blablablabla. Dus ik kreeg tijdelijk hare, maar op een of ander manier voelde ik me met die PC weer in het jaar 2000. Dus nee, dat was niet de oplossing. Ik heb dus mijn maand uitgezeten en vandaag was mijn PCtje weer terug. Eerst alle rommel erafgegooid. Ze had allemaal rare programmas gedownload voor haar cursus. Een enorme hoeveel temp.internetfiles,cookies, temp.enz.100 den pagina's rommel die al afgedrukt waren stonden er nog op. Na een maand vond ik dat ik met mijn super PC ook weer terug was in de tijd. Zo traaaaaaaaaaaaaag. Nu na een uurtje schoonmaken, 3 uurtjes defrag. vlieg ik weer rond in mijn programma's. Gelukkig maar. Veel gebeurd afgelopen maand? Nu het waren 31 dagen, zeer donker en koud, maar dat hebben jullie zelf ook meegemaakt. 't Was vrij rustig dus ik heb goed kunnen relaxen. Februari trekt gelukkig aan en binnen enkele hebben we weer de dag van de liefde, 14/2. Valentijn. Dan zal ik weer veel liefdes boeketjes moeten rondbrengen. DENKEN JULLIE ER OOK AAN LIEVE SENIOREN. EEN MOOI BOEKETJE VOOR DE VROUW EN 4'S AVONDS EEN LEKKER DINERTJE.
Ik ben Fred, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Freddie.
dagboek van een hard werkende senior ;-)
Na mijn ellendig dagje(gisteren), was het vandaag een zeer aangename dag. Lekker door de regio gereden, geen files, veel blije gezichten als ik met mijn boeketje aankwam. buiten 1 dame die een liefdes boeketje kreeg van haar ex. Ik moest bukken anders had ik het boeket im mijn snufferd gehad. Opduvelen moest ik met die rommel. Ik kon ze steken in het donkerste plekje van mijn lichaam enz; Nu dat was toch wel even lachen. Ik rij momenteel niet in mijn fijne Vito, waar dus de remmen van kapot zijn maar ik een kleine VW caddy. Ik begin toch echt mijn rug wel wat te voelen. Ik ben 1,93 cm. en het voelt aan of ik me moet opvouwen. Hopelijk is t'ie morgen weer gemaakt. Mijn dochter haar wagentje was ook in pan gevallen met die verschrikkelijke kou van verleden week. 
Hi people,
Lieve mensen allemaal,
