Nu het priestertekort overal om zich heen grijpt, komt  het bisdom Antwerpen met een initiatief op de proppen, dat erg doet denken aan missionering. In Kempische gemeenten ( oa in Turnhout, Mol, Kasterlee) gaat de Kerk in de toekomst priesters uit Kameroen, Columbia, India ed inzetten met de bedoeling dat ze het geloofsleven in deze gemeenten  gaan opkrikken.

Heeft men hierover voldoende nagedacht? Deze heren moeten onze taal leren,en ze moeten  zich inwerken in onze cultuur en samenleving. Hun geloof en geloofsbeleving zal wel grondig van de onze verschillen. Hoe gaan ze hun geloofsvisie aan de Kempische mensen kunnen overbrengen?

Zullen ze - nu de ontkerkelijking met rasse schreden voortschrijdt - nog wel een publiek vinden dat naar hen wil luisteren? Denkt de Kerk werkelijk dat het even gemakkelijk zal gaan als met roomskatholieke missionarissen, die hun God, hun eigen geloof, hun eigen geloofsbeleving, hun eigen cultuur konden opdringen aan de "heidenen" die ze wilden bekeren?  De roomskatholieke missionarissen konden hierbij hun eigen geloof en cultuur behouden en hoefden zich niet aan te passen of te integreren in een andere samenleving. Maar deze "missionarissen" moeten dat wel doen, anders gaan ze geen gehoor vinden.  Is het werkelijk de bedoeling dat de Kempen gemissioneerd wordt of moeten ze alleen maar het priestertekort opvangen? Moeten ze het gebouwenpark en kerken, de eigendommen en gronden, de inkomsten voor het bisdom veilig stellen? Naar mijn mening een initiatief dat tot mislukken gedoemd is en dat veel frustratie zal teweegbrengen bij de "priester-missionarissen" en bij de Kempische bevolking. Hiermee zal de Kerk in Vlaanderen niet gered worden.