De tv-documentaire van Martin Heylen op Vier is ten einde. Ook de laatste aflevering leverde weer schrijnende taferelen op. Zelfs macho Dedecker was geraakt door het leed de kinderen van vluchtelingen aangedaan. Hij voelde zich persoonlijk erbij betrokken omdat hij zijn eigen kleinkind voor ogen had. De beste conclusie kwam van Ish: dat Vlaanderen hard en meedogenloos is geworden: hij dacht daarbij aan wat hij uit de mond van Dedecker en Demir gehoord had over de vluchtelingen. Schandalig hoe deze twee rechtse mensen(?) in bepaalde afleveringen geen greintje inlevingsvermogen toonden met mensen in nood. Vooral Demir zou niet misstaan als kampleidster van je weet wel wat...