'Complottheorie'. Het is een woord dat al snel wordt gekleefd op een zienswijze die afwijkt van datgene wat algemeen wordt aanvaard en die ingaat tegen wat de machthebbers (en dus ook de media) ons laten geloven.
Nadat de stempel met het 'magic word' uit de hemel is neergedaald, kijken alle twijfelaars meestal resoluut en met enige schaamte de andere kant op.
'Pseudowetenschap' is nog zo'n toverwoord.
Bevindingen van onderzoekers die niet het platgetreden pad volgen, krijgen al gauw het predikaat 'pseudowetenschap' opgekleefd. En dat terwijl de zogenaamde echte wetenschappers de bal zo vaak mis slaan. (Het klinkt dan wel cynisch, maar zo is het niet bedoeld.)
Auteurs als Erich von Däniken, Alan Alford, Richard C. Hoagland en Graham Hancock ... verdienen respect. Ook van de echte wetenschappers. Hoewel ze soms heel ver gaan in hun beweringen, hebben ze ons met de neus op torenhoge mysteries gedrukt.
Eén voorbeeld om aan te tonen dat echte wetenschappers af en toe wat nederiger mogen zijn:
Zecharia Sitchin, jarenlang verguisd en belachelijk gemaakt tot en met door de echte wetenschappers om zijn fantasierijke verhalen, heeft altijd beweerd dat onze zon een tweelingzus heeft. Hij is er al jarenlang van overtuigd dat die zus een elliptische baan volgt en om de 3600 jaar de asteroïdengordel van ons zonnestelsel door elkaar schudt. Met alle gevolgen van dien voor het leven op aarde.
Wat zeggen wetenschappers nu?
'Het zou wel eens kunnen dat onze zon een tweelingzus heeft. Het zou heel wat verklaren met betrekking tot de mysterieuze krachten waaraan ons zonnestelsel onderhevig is.'
Tussen haakjes: Sitchin zegt echt wel merkwaardige dingen. En hopelijk komen die niet allemaal uit. Hoewel diegenen die geloven dat 21 december 2012 onze laatste dag op aarde wordt, toch nog wat uitstel krijgen. De mysterieuze ster zou volgens Sitchin immers pas opnieuw langskomen in 2085. En ze zou haar eeuwige gezel meebrengen: de planeet Niburu (volgens sommigen planeet X). De bewoners van die planeet - de Annunaki - zouden 450.000 jaar geleden de mens hebben gecreëerd uit vrouwelijke apen en hem als slaaf hebben gebruikt. De mens moest goud ontginnen dat moest dienen voor het afschermen van Niburu. Niet tegen opwarming maar tegen afkoeling. Niburu zou immers zelf warmte uitstralen.
Voor zijn theorie baseerde Sitchin zich op oude Soemerische teksten ... die hij volgens critici verkeerd vertaalde.
Via de link hierboven kan u rechtstreeks twee korte video's bekijken over bijna dood ervaringen.
Een persoonlijke religie
Astronauten, genieën en zelfs wereldleiders getuigen los van elkaar en zonder schroom dat een buitenaardse beschaving de aarde heeft bezocht. Waarom zouden wij ons dan moeten schamen om hen te geloven?
Uiteraard geloof ik hen. En ik twijfel er ook niet aan dat de mens al jaren bezig is buitenaardse kennis te ontrafelen. Een kennis die zal duidelijk maken dat het bewustzijn van de mens het resultaat is van een buitenaardse tussenkomst. Uiteindelijk zal zelfs blijken dat het hiernamaals wel degelijk bestaat. Dat het niets anders is dan het universele bewustzijn.
Getuigenissen over Roswell, de maan, het ontbreken van enig teken in de echte piramiden, bijna dood ervaringen, de oudste teksten ... ze wijzen allemaal in één richting. Die van het universele bewustzijn. Ooit moet er op aarde sprake zijn geweest van een dergelijk bewustzijn.
Mijn persoonlijke religie vindt ook zijn oorsprong in logisch denken. Want hoe is het bewustzijn van de mens anders te verklaren dan door een buitenaardse ingreep? En waar anders dan op de maan zouden buitenaardse bezoekers hun tenten hebben opgeslagen ... en hun verzekering op een toekomst hebben afgesloten?
Hoe ongelooflijk het ook klinkt, de echte machthebbers moeten daarvan op de hoogte zijn. Het is de enige logische verklaring waarom men uitspraken uit het verleden van absoluut betrouwbare, geniale mensen, naast zich neer blijft leggen. Ze weten dat de UFO's waarvoor die genieën waarschuwden, in feite ongevaarlijk zijn. Meer nog: men moet ze vooral met rust laten, want ze zijn onze toekomst.
Wat niet belet dat u nu wellicht de schouders ophaalt.
Voor het bekijken van foto en video's: klik op de link hierboven
In de atmosfeer doen zich vaak elektromagnetische ontladingen voor. De lichtverschijnselen die ze met zich meebrengen - andere dan de gewone bliksem - hebben nog weinig geheimen.
Toch zijn er ook lichtfenomenen waar men maar geen verklaring voor vindt. Zo hebben astronauten sinds de jaren 50 talloze 'lichtgevende bollen' waargenomen in het luchtruim (en daarboven). Daarnaast blijkt uit getuigenissen van Apollo astronauten dat diezelfde lichtgevende bollen zich ook in de buurt van de maan bevinden.
Zowel in de aardse atmosfeer als in de omgeving van de maan, blijken dus lichten voor te komen met dezelfde merkwaardige karakteristieken. Lichten die bijvoorbeeld de meest onmogelijke bochten nemen en vaak plots verdwijnen om ergens anders opnieuw op te duiken. Op de maan rekent men die verschijnselen bij de LTP of Lunar Transient Phenomena - voorbijgaande maanfenomenen - die astronomen al eeuwenlang intrigeren. (Hoewel LTP toch wel tot een andere categorie lijken te behoren.)
Uiteraard heeft men zich met het oog op de maanlandingen suf gezocht naar de oorsprong van de LTP. Men veronderstelde dat ze werden veroorzaakt door zonnewinden of door statische elektriciteit. Doch die uitleg zou zijn achterhaald.
In 2007 (!) kwam men plots met een nieuwe theorie aandraven: 'De LTP worden veroorzaakt door vulkanische gassen die uit de maanbodem ontsnappen'. Ondertussen blijkt ook die hypothese niet te kloppen.
Stilaan groeit weliswaar de overtuiging dat elektromagnetisme hoe dan ook een grote rol moet spelen. Men weet alleen niet waar het op de maan vandaan zou kunnen komen. Evenmin weet men waarom sommige mysterieuze lichten (door astronauten als bolvormig omschreven) een eigenzinnige weg lijken te volgen. Er werd zelfs beweerd dat ze de indruk gaven, te leven.
Zowel de LTP als de bolvormige lichten zullen toch wel met absolute prioriteit zijn onderzocht? Ze zijn al zoveel eeuwen een raadsel en daarenboven werden ze als 'angstaanjagend' omschreven.
Is het niet logisch dat velen het verdacht vinden dat men al te lang blijft gissen naar hun oorsprong, zeker gezien de technische middelen waarover de wetenschappers nu kunnen beschikken? En waarom schenkt men er vandaag zo weinig aandacht aan? Het staat trouwens als een paal boven water dat - of all people - Neil Armstrong mysterieuze lichten heeft gezien op de maan. Sommige zouden Apollo 11 zelfs hebben vergezeld (zie video).
Of heeft men 40 jaar geleden iets ontdekt waardoor men die lichten liever links laat liggen?
Waarom blijven voorstanders van een maanbasis beweren dat die er al moest geweest zijn?
Terwijl ze volgens hun tegenstanders niet eens de technische mogelijkheden kennen en in de verste verte niet weten of het sop van een maanbasis de kool wel waard is. Ze zouden ook geen benul hebben van de problemen die een lavagrot of -koepel met zich meebrengen.
Dat kan best in veel gevallen zo zijn. Hoewel er ook heel wat wetenschappers tot de groep voorstanders behoren.
Toch heeft doordeweeks gezond verstand ook zo zijn voordelen.
Als een maanbasis verspild geld zou zijn of technisch niet te verwezenlijken, waarom blijft NASA dan vasthouden aan plannen die overigens tot in het kleinste detail zijn uitgewerkt en die al tientallen jaren oud zijn? Waarom heeft men het luchtkasteel veertig jaar geleden dan niet definitief opgedoekt?
Zou het kunnen dat zichzelf respecterende wetenschappers die naam waardig, weten dat er iets grondig fout moet zijn als men die plannen nu definitief zou schrappen? Waarom blijven ze anders onverstoord verklaren dat de maanbasis een noodzakelijke stap is?
NASA kán dan ook niet anders dan vasthouden aan een maanbasis. Enkel door de plannen systematisch uit te stellen, kunnen ze iedereen aan het lijntje houden ... tot er nieuwe perspectieven opduiken.
Uit het wetenschappelijke magazine 'The New Scientist' van 29 april 2009: 'Uit meerdere hoeken wordt de druk groter om de plannen voor een maanbasis te schrappen en te focussen op Mars'.
Het lijkt er dus op dat men in de toekomst de maan wil overslaan.
Mars is, afhankelijk van de plaats waar de planeet zich bevindt op zijn baan om de zon, circa 58 tot 400 miljoen kilometer van de aarde verwijderd (zoals hoger vermeld, bedraagt de afstand tot de maan 384.000 km).
By the way: Heeft men daar dan wel het geld voor?
Met kostelijke studies zal men diegenen die ermee begaan zijn er wel van overtuigen dat een marsbasis een maanbasis overbodig maakt. Wie echter alles op een rijtje zal zetten, zal merken dat hun argumenten kant noch wal zullen raken. Too little, much too late ...
De Russen hebben ondertussen ook al concrete plannen - geen dromen! - voor een basis met kerncentrale op Mars!
Een bescheiden voorspelling? Die basis op Mars zal niet lang meer op zich laten wachten (of ze Russisch zal zijn, is een andere zaak).
En de maanbasis dan?
Waarom klagen over het uitblijven van een maanbasis als we per direct een marsbasis kunnen bouwen? Goed gezien van NASA. De media zal binnenkort misschien het heuglijke nieuws brengen dat we in 2020 op Mars zullen staan in plaats van op de maan. Volgens plannen die dateren uit 1969 zouden we dan wel in 1984 op Mars hebben gestaan maar er waren nu eenmaal verwikkelingen opgetreden.
'Gelukkig' lijkt het er ondertussen meer en meer op dat er zich op Mars niet dezelfde problemen zullen voordoen als op de maan. Het screenen van het marsoppervlak gaat voorlopig nog wel even door maar het lijkt er goed uit te zien want de signalen van de media worden alsmaar positiever.
Blijkbaar zit er dan toch een konijn in de hoed.
En misschien verlost dat konijn NASA wel van de nachtmerrie die de droom over een maanbasis ondertussen is geworden. Eindelijk verlost ook van die telkens weerkerende belofte om er binnen de tien jaar aan te beginnen. Een belofte die NASA al veertig jaar lang als een wesp blijft achtervolgen.
Toch nog een kleine opmerking: Mogelijk moet men het woord 'NASA' hier en daar vervangen door 'de echte machthebbers'. Want het zijn deze laatste die de touwtjes in handen houden. Wie als (top)functionaris bij NASA niet voldoet of de verkeerde dingen zegt, kan dan ook zijn biezen pakken. Iets wat Michael Douglas Griffin is overkomen in 2009. Wellicht had hij iets te vaak laten uitschijnen dat de tweede grootste blunder uit de geschiedenis het stopzetten van het Apolloproject is geweest. De grootste was dat men nadien het project niet had heropgestart. Volgens hem moest er al minstens twintig jaar geleden een maanbasis zijn geweest. Straffe uitspraken die er op wijzen dat zelfs de (ex) NASA baas niet op de hoogte is van de grote geheimen van de echte machthebbers. Dat is tenminste datgene wat wat Edgar Mitchell jaren geleden liet optekenen in een interview. En de gebeurtenissen lijken hem gelijk te geven.
De tekst over goud werd aangvuld. Voor de uiteenzetting van Gardner: ga via de link hierboven
Goud, nanotechnologie en de goden van het oude Egypte
Al in de eerste geschreven teksten uit het oude Egypte komt goud ter sprake. Voor zilver daarentegen leek er oorspronkelijk niet eens een woord voorzien.
Waarom zouden de oude Egyptenaren echter goud nodig hebben gehad? Ze konden het nu eenmaal nergens voor gebruiken.
Volgens hen was het afkomstig van de goden. Zij noemden het 'het vlees van de goden'. En ondertussen blijkt dat die omschrijving zou kunnen kloppen in de letterlijke zin van het woord. Zo zou goud door de goden zijn omgevormd tot een 'monatomic poeder' - goud op nanoschaal - dat ze het tot zich namen.
Schilderingen uit het oude Egypte tonen een farao die een soort vloeibaar voedsel te eten krijgt dat zou hebben bestaan uit dat monatomic goud. Piramideteksten (Oenas) zeggen ons dan weer dat goud de kracht bezat om met de goden te communiceren.
Terzijde: er zijn aanwijzingen dat er circa 200.000 jaar geleden op aarde goud werd ontgonnen. En wie een open geest heeft, moet toegeven dat die aanwijzingen geloofwaardig zijn. Het zou ons echter te ver afleiden om hierover uit te wijden.
Goud heeft unieke elektromagnetische eigenschappen. Daarbij is het - in tegenstelling tot andere metalen - niet onderhevig aan corrosie. Onder meer daardoor zou het als geleider van elektrische signalen voor sommige toepassingen onontbeerlijk zijn. In de nanotechnologie spelen nano goudpartikels dan ook een cruciale rol. Er is bijgevolg een verband tussen nanotechnologie en goud. En er is een verband tussen nanotechnologie en buitenaardse kennis (iets wat is gebleken uit voorgaande rubrieken).
De toepasbaarheid van goud reikt echter verder dan de nanotechnologie. Het element is zowat het meest waardevolle op aarde. Bij uitbreiding zelfs het meest waardevolle van het universum. Waarbij men de prijs uiteraard buiten beschouwing mag laten.
Men mag dan ook gerust aannemen dat een buitenaardse beschaving er alles zou aan doen om het op aarde te vinden en te gebruiken. Wat impliceert dat de oude Egyptenaren wisten waarover ze het hadden als ze beweerden dat goud een product van de goden was.
Dat ze in latere tijden goud, god, zon en farao met elkaar vermengden, zou wel eens te wijten kunnen zijn geweest aan de hoogmoed van de farao. Maar dat sluit niet uit dat er tijdens de eerste Egyptische dynastieën nog kennis kan hebben bestaan die weinig of niets met verbeelding te maken had. Velen zijn er daarom van overtuigd dat de allereerste verwijzingen naar de goden op realiteit berustten.
De oudste Egyptenaren concludeerden dus dat goud afkomstig was van de goden. Pas in recente tijden ontdekte men de unieke eigenschappen van goud. En nog recenter heeft men vastgesteld dat het absoluut noodzakelijk is voor een technologie die door onkreukbare getuigen van vandaag - raar maar waar - wordt toegeschreven aan buitenaardse bezoekers (of zo men verkiest: aan de goden). De oudste Egyptenaren en de moderne mens komen dus elk langs een andere weg tot dezelfde conclusie.
Kan dit toeval zijn?
Sommigen beginnen zich toch wat in de haren te krabben.
***
Voor de duidelijkheid: 'Eva was eerst' is niet gebaseerd op wat Laurence Gardner - echte wetenschappers noemen hem een pseudowetenschapper - in de video hieronder te vertellen heeft. Dat goud door de goden als 'wit poeder' werd gegeten, komt echter wel uit zijn uiteenzetting, net als de verwijzing naar goud in de piramide van Oenas. De video duurt 80 minuten en is in het Engels. Wat Gardner naar voor brengt, wordt met de dag meer en meer door wetenschappers ondersteund. Zij het niet altijd even openlijk.
Goud, nanotechnologie en de goden van het oude Egypte
Al in de eerste geschreven teksten uit het oude Egypte komt goud ter sprake. Ook werd de godin Isis vaak afgebeeld knielend op de hiëroglyfe die het woord voor goud voorstelde. Volgens de oude Egyptenaren was het kostbare metaal afkomstig van de goden. Hun lichaam zou volgens hen zelfs (gedeeltelijk) uit goud hebben bestaan.
Goud heeft unieke elektromagnetische eigenschappen. Daarbij is het - in tegenstelling tot andere metalen - niet onderhevig aan corrosie. Net daardoor zou het als geleider van elektrische signalen voor sommige toepassingen onontbeerlijk zijn. In de nanotechnologie spelen nano goudpartikels dan ook een cruciale rol. De revolutionaire technologie zou echter te danken zijn aan reverse engineering van de technologie van onze buitenaardse bezoekers, voor wie goud dan ook van groot belang moet zijn geweest.
Eén en ander wijst er dus op dat de oude Egyptenaren wisten waarover ze het hadden als ze beweerden dat goud een goddelijk metaal was. Dat ze in latere tijden goud, god, zon en farao met elkaar vermengden, zou wel eens te wijten kunnen zijn geweest aan de hoogmoed van de farao. Maar dat sluit niet uit dat er tijdens de eerste Egyptische dynastieën nog kennis kan hebben bestaan die weinig of niets met verbeelding te maken had. Velen zijn er daarom van overtuigd dat de allereerste verwijzingen naar de goden op realiteit berustten.
De oudste Egyptenaren concludeerden dus dat goud afkomstig moest zijn van de goden. En men zou inderdaad kunnen aannemen dat dit voortkwam uit hun fantasie. Het is nu eenmaal een schitterend metaal. Maar pas in recente tijden ontdekte men de unieke eigenschappen van goud. En nog recenter heeft men vastgesteld dat het absoluut noodzakelijk is voor een technologie die door onkreukbare getuigen van vandaag - raar maar waar - wordt toegeschreven aan buitenaardse bezoekers (of zo men verkiest: aan de goden). De oude Egyptenaren en de moderne mens komen dus elk langs een andere weg tot dezelfde conclusie.
Kan dit toeval zijn?
Sommigen beginnen zich toch wat in de haren te krabben.
Alles wat men nodig heeft in het leven is onwetendheid en vertrouwen ... (Mark Twain, meester vrijmetselaar)
Gij zult niet liegen
Apollo astronauten werden letterlijk en figuurlijk grondig doorgelicht. Op een paar uitzonderingen na bekleedden ze hoge rangen in het Amerikaanse leger. Ze hebben zonder enige twijfel allemaal dure eden gezworen. Elke uitspraak over wat ze op de maan hadden meegemaakt, zou worden gewikt en gewogen.
Astronauten zijn echter ook maar mensen ... die af en toe last leken (lijken) te krijgen van hun geweten.
Op 20 juli 1994 sprak de eerste man op de maan, Neil Armstrong - Apollo 11 - tot een groep uitverkoren jonge studenten op zeer emotionele toon:
Jullie zijn in staat om de grootste dingen te ontdekken op voorwaarde dat jullie de beschermende lagen van de waarheid kunnen weghalen.
Armstrong is een zeer bescheiden man en dat siert hem. Maar waarom is hij zo terughoudend en waarom gaf hij (zo goed als) geen interviews?
Hij had toch kunnen voorzien dat hij als eerste man op de maan een legendarische figuur zou worden die eigenlijk de morele plicht zou hebben om zijn ervaringen te delen met de mensheid?
En als hij al eens iets zegt, waarom spreekt hij dan zo'n cryptische taal?
In een interview op CNN Met Larry King in 2007 zei een luchtige Buzz Aldrin - Apollo 11 - dat ze een licht zagen dat ze niet konden identificeren. Het leek alsof het licht hen volgde.
Uit de lichaamstaal van Aldrin blijkt dat hij zich ongemakkelijk begint te voelen als de reporter blijft aandringen over wat hij precies heeft gezien. Hij vraagt of die dan alles kan verklaren wat hij meemaakt in zijn leven en verandert daarna snel van onderwerp.
Aldrin voert al jaren bij wijze van spreken een promotiecampagne voor NASA. Hij heeft nu ook een boek geschreven. Hij lijkt zijn leven weer in de hand te hebben. Maar dat was ooit anders.
Na zijn terugkeer van de maan raakte hij verslaafd aan alcohol en sukkelde van de ene depressie in de andere.
Zijn geloof in God zou naar eigen zeggen zijn redding zijn geweest ...
De bemanning van Apollo 11 in 2004 bij president Bush in het Witte Huis. Van links naar rechts Collins, Bush, Armstrong en Aldrin.
(Foto: Wikimedia Commons)
Alan Bean - Apollo 12 - 'Ik weet zeker dat de maan de spiritualiteit in de mens versterkt'. Bean is nu kunstschilder en zijn schilderijen slaan maar op één onderwerp: de maan.
Ik heb nog meer verhalen te vertellen dan dagen te leven
James Irwin - Apollo 15 - stierf op 61 jarige leeftijd aan een hartaanval.
Hij heeft meermaals gezegd dat op de maan alles voor hem duidelijk werd.
Een tweetal quoten van hem: 'Ik kan me geen heiliger plek indenken dan de maan'. 'Ik maakte er deel uit van een allesomvattend bewustzijn'.
Irwin zou op een onbewaakt moment ook zaken hebben gezegd die de wenkbrauwen doen fronsen. Zo zou hij onder meer het volgende hebben geantwoord op de vraag of hij op de maan bewijzen had gezien van het bestaan van een buitenaardse beschaving: Ik kijk uit naar mijn pensioen, ik heb een familie waar ik moet voor zorgen en ze hebben me gevraagd om het met rust te laten
Irwin was het toonbeeld van de nuchtere wetenschapper.
Na zijn terugkeer van de maan begon hij plots te zoeken naar de Ark van Noach. Hij zou er zijn verdere leven aan wijden.
Charles Duke - Apollo 16 - stond geenszins open voor spiritualiteit op de maan. Hij was een man die enkel aan zichzelf dacht. Na zijn maanlanding werd hij een toegewijde christen. Nu heeft hij een kerk gesticht en legt zich vooral toe op de spirituele wereld.
Eugene Cernan - Apollo 17 - 'Ik weet nu zeker dat er iets is dat veel groter en sterker is dan de mens'.
Het lijkt alsof sommige astronauten een bovennatuurlijke ervaring beleefden op de maan.
Anderen deden dan weer alsof er niets aan de hand was. De drang om de waarheid te zeggen is nu eenmaal niet bij iedereen even sterk of misschien was niet iedereen even gevoelig voor het fenomeen. Of wilden ze op die manier verwarring zaaien? Want het hoeft geen betoog dat NASA niet opgezet was met de ontboezemingen.
Alleen nog maar Edgar Mitchell - Apollo 14 - en James Irwin, die beiden eerder iets hebben gevoeld dan gezien, zouden ons dan ook met verstomming moeten slaan. Mitchell windt er geen doekjes om (daarover later meer) terwijl Irwin het blijkbaar iets subtieler aan boord wou leggen. En wie weet wat hij ons nog allemaal zou hebben verteld als hij nog had geleefd.
Hun woorden en daden zijn zo overtuigend dat ze de grootste scepticus aan het denken zouden moeten zetten.
Conclusie? Het blijkt zelfs voor de sterkste persoonlijkheden en ondanks de duurste eden aan hun opdrachtgevers heel moeilijk om de mensheid te blijven voorliegen. Gelukkig voor die opdrachtgevers geloven de mensen enkel datgene wat ze hen laten geloven. Wat niet door de media wordt ondersteund, is als het ware ook niet gebeurd. Hoewel Mitchell beweert dat NASA haar geheim niet lang meer zal kunnen bewaren.
***
Het is zonder onderschriften, het vergt enig zoekwerk en het zijn uiteraard geen exclusieve bekentenissen, maar voor diegenen die de bovenvermelde toespraak van Neil Armstrong en de interviews met Buzz Aldrin willen bekijken en/of beluisteren:
De revolutionaire technologie zal van sciencefiction werkelijkheid maken. Op nanoschaal - één nanometer is een miljoenste van een millimeter - zal de mens letterlijk alles kunnen ontleden, onderzoeken en verbeteren. Hij zal de atomen van bouwstoffen zelf kunnen rangschikken en daarbij de natuur ver overtreffen. Het menselijk lichaam zal tot op een niveau dat honderd keer kleiner dan een menselijke cel worden ontrafeld. Artificiële intelligentie, menselijke robots ... het is nog een kwestie van tijd vooraleer ze hun intrede doen.
Materialen zullen zodanig licht en sterk worden dat ze voor een globale omwenteling zullen zorgen. De toepassingsmogelijkheden zullen eindeloos en fascinerend zijn.
Foto: (voor foto's zie link hierboven)
Links op de foto, een recente Japanse realisatie. De echte mens en de robot worden steeds moeilijker te onderscheiden. Sommige wetenschappers gaan ervan uit dat er tegen 2050 zelfs huwelijken zullen worden afgesloten tussen echte mensen en robots.
Vraag is: waar zal men ( = de beperkte groep wereldleiders die zich achter de schermen bevinden) het eerste mee beginnen? Alles is dan wel met elkaar verbonden maar toch.
Levensverlenging zal wel hoog genoteerd staan op het verlanglijstje.
Nanorobotten zullen straks als een vakman in een huis, de menselijke cel binnengaan om ze te repareren. (De schaalverhoudingen zouden overigens wel eens kunnen kloppen.)
Bij honderden miljoenen zullen die robotten in onze bloedbaan worden gepompt om evenveel slechte cellen te herstellen of als het moet te vernietigen. Nadat hun taak is volbracht, zullen ze langs natuurlijke weg het lichaam verlaten. Dat zowat alles aan ons zal worden gedupliceerd, staat nu al vast. Geen tekorten meer aan donornieren of wat dan ook. Geen afweerreacties. Grote kuis van de hersencellen? Geen probleem. U zegt het maar.
Kanker zal men in het vroegste stadium - één enkele kwaadaardige cel - kunnen opsporen en genezen. Bestaande kankers zal men kunnen uitroeien door er geprogrammeerde nanopartikels op af te sturen.
Hoe lang het nog zal duren vooraleer sciencefiction werkelijkheid wordt, weet niemand. Maar het lijkt er sterk op dat men in het grootste geheim bezig met de onmogelijkste dingen. En dat het hier onder meer gaat over iets waar vooral de machthebbers altijd hebben van gedroomd (onsterfelijkheid) is ondertussen duidelijk. Dat ALLE middelen zullen worden ingezet, spreekt voor zich. Het zou dus wel eens sneller kunnen gaan dan men denkt. Het zou trouwens steeds minder wetenschappers verbazen als een aantal van een hele reeks mirakels zich al binnen de tien jaar zou voordoen.
Overdreven?
Absoluut niet!
Meer nog: de kans is reëel dat wie vandaag vijftig is zijn levensverwachting mag verdubbelen. En wie weet hoever men binnen pakweg zeventig jaar al gevorderd is op de weg naar de - ondanks alles relatieve - onsterfelijkheid.
Augustus 2009: Wetenschappers van de Stanford Universiteit melden dat ze nanopartikels programmeren om genen af te leveren in kankercellen. Die genen produceren een stof die kankercellen verhindert om proteïnen aan te maken. Gevolg: zieke cellen sterven af terwijl gezonde cellen ongemoeid worden gelaten.
Daniël Anderson van het MIT (Massachussets Institute of Technology) zegt in een geschreven verklaring: 'Klinische proeven op mensen starten wellicht binnen het jaar'.
Foto
Een nanorobot aan het werk in het lichaam. Nanorobots kunnen zonder problemen door de poriën van de menselijke cel dringen.
Opwekken en opslaan van zuivere energie zullen ook wel hoog op het verlanglijstje staan. Het is niet voor niets dat de media ons al jaren een geweten aan het schoppen zijn in de strijd tegen de opwarming.
Nieuwe bouwmaterialen voor zowat elke commerciële toepassing dienen zich aan.
Toch moet men ook met tegenstand rekening houden.
Dat we met de gevaren van nanotechnologie om de oren zullen worden geslagen, staat vast. Angst opwekken - terecht of onterecht - doet nu eenmaal verkopen.
Maar er zijn echter ook andere weerstanden.
Olie zou wel eens binnen pakweg twintig jaar als achterhaalde energiebron kunnen worden bestempeld. Doch wat zullen de machtsstructuren doen die er vandaag achter schuil gaan? Misschien kiest men er wel voor om olie nog wat extra tijd te gunnen.
***
Nanotechnologie zal ook een gigantische doorbraak betekenen voor de ruimtevaart.
Ze zou de snelheid van een ruimteschip op termijn zodanig kunnen opdrijven dat naburige sterrenstelsels binnen bereik komen.
Ruimteschepen die gemaakt zijn van ultralichte materialen die tegelijk onvoorstelbaar sterk zijn, atoomcomputers, uitrusting van astronauten ... futuristische aandrijving. Ook hier is het rijtje quasi eindeloos.
En als kers op de taart:
Er dagen steeds meer wetenschappers op die beweren dat nanotechnologie het in de (verre?) toekomst mogelijk zal maken om via wormgaten te reizen. Wormgaten zouden te vergelijken zijn met snelwegen in de ruimte. Ze zouden deel uitmaken van een onzichtbare wereld, heel vaak voorkomen en zelfs overal rondom ons zijn.
Sommigen zeggen dan weer dat reizen via wormgaten te hoog gegrepen is. Omdat de gigantische druk alles dat er doorheen zou moeten, uit elkaar zou rukken.
Wat er wel ongeschonden door zou kunnen, is elektromagnetische straling.
(Zie rubriek 'Het Witte Licht: de reis')
***
Waar komt die onwaarschijnlijke technologie zo plots vandaan?
Richard Feynman was de eerste die in 1959 met het idee op de proppen kwam. De geleerde die in het rijtje past van von Braun, Oberth en Oppenheimer zou volgens hardnekkige geruchten wrakstukken afkomstig van Roswell hebben onderzocht. Een paar jaar vóór de crash was hij in elk geval werkzaam in het 'Los Alamos Laboratory', net als Roswell, gelegen in New Mexico. Best mogelijk dus dat de autoriteiten hem hebben opgezocht om technologieën waar ze zelf kop noch staart aan kregen, te onderzoeken.
Foto
Richard Feynman (centraal) met Robert Oppenheimer (rechts) in Los Alamos. (Foto: Wikipedia)
Getuigen blijven ook onverstoord beweren dat men na de crash in Roswell een soort metaal heeft teruggevonden dat zich liet plooien om daarna uit zichzelf weer terug te keren in zijn oorspronkelijke vorm. Alles wijst er nu op dat dit 'vloeibaar' metaal enkel met nanotechnologie kan zijn gemaakt ...
Grotschilderingen stellen bijna allemaal dieren voor. Het gaat dan vooral om stieren, paarden, bizons, mammoeten, leeuwen ...
Had de mens angst voor deze dieren? Wilde hij hen in zijn macht krijgen door ze af te beelden?
Best mogelijk dat zoiets in recentere tijden het geval was, maar het brein waaruit de kunstwerken 32.000 jaar geleden ontsproten was toch van een ander kaliber. Het was van een niveau dat wilde dieren met gemak de baas moet hebben gekund. Het lijkt er trouwens eerder op dat de artiest een mateloos respect voor hen had. Sommige werken zijn tevens zonder meer fijnzinnig, surrealistisch eigenlijk. Alsof fantasie werkelijkheid moest worden en de dieren op één of andere manier tot leven moesten worden gewekt. Picasso zou volmondig toegeven dat moderne kunst 32.000 jaar geleden al eens werd uitgevonden.
Voor foto's: drukken op link hierboven
Getuigen beweren: de dieren lijken echt te leven (Chauvet). Sommige lijnen werden bewust niet getekend om de suggestie van beweging te creëren.
(Foto: www.bradshawfoundation.com)
Waarom werden de schilderingen zo diep in de grotten aangebracht? Vaak moest de kunstenaar honderden meters op handen en voeten door smalle gangen kruipen om op de plaats van bestemming te geraken. Nu is het wel zo dat grotten in prehistorische tijden dienst deden als woonruimte of opslagplaats. Ongetwijfeld boden ze tevens beschutting aan de kunstenaar. Maar dat die daarom zo diep in de grotten zou doordringen, is toch wat overdreven.
Vaak werden er handafdrukken op de rotswand afgebeeld. Men deed dit door verf met een blaaspijp over de hand te blazen.
Veel van de oudste handafdrukken blijken afkomstig van kinderen. Hieruit - en ook nog uit andere werkstukjes die duidelijk de sporen van kinderhanden hebben nagelaten - mag men veronderstellen dat de kunstenaars vaak vergezeld waren van kinderen.
Tegelijk met de eerste grotschilderingen duiken er ook andere vormen van hoogstaande kunst op. Zo heeft men gegraveerde kunstwerkjes en prachtige gebruiksvoorwerpen teruggevonden in het zuiden van Frankrijk en Duitsland en het noorden van Spanje en Italië. Het hoeft dan ook geen betoog dat de grotschilders hun genen het eerst hebben verspreid over de naburige landen.
FOTO
Een circa 30.000 jaar oud beeldje van een mensenfiguur met een leeuwenhoofd, teruggevonden in het zuidwesten van Duitsland. Lange tijd noemde men het de 'Leeuw-Man'. De laatste tijd houdt men het meer en meer op een 'Leeuw-Vrouw'. Of op een wezen zonder geslacht.
Rond dezelfde periode verschijnen al even plots de venusbeeldjes.
Dit zijn kleine beeldjes uit gebakken klei. Bijna altijd lijken ze een zwangere vrouw voor te stellen. Een gelaat hebben ze niet. Net als de grotschilderingen en alle andere kunstwerken stralen ze eigenlijk niets seksueels uit. Merkwaardig, vooral omdat de gekende geschiedenis van de mens (en zeker die van de man) eerder rond seks lijkt te draaien dan rond voortplanting.
Venusbeeldjes. Sommige lijken surrealistisch. Alsof ze zijn ontstaan in de geest van een Picasso (Foto: Wikipedia). Over de leeftijd van het oudste beeldje tot nu toe gevonden - Hohle Fels in het zuidwesten van Duitsland - bestaat enigszins discussie maar volgens een aantal archeologen is het beeldje ongeveer even oud is als de oudste grotschilderingen (Chauvet).
Het venusbeeldje bleef trouwens gedurende vele duizenden jaren een soort afgodsbeeld. Alsof het de eerste moeder van de mens voorstelde.
Sommigen beweren dat de primitieve mens zich niet kon voorstellen hoe de voortplanting in zijn werk ging. Daarom werden de vruchtbaarheidskenmerken van de vrouw zo sterk benadrukt dat het niet mooi meer was. De primitieve mens zou de vrouw hebben aanbeden als een soort godin omdat ze volgens hem uit het niets kinderen ter wereld bracht. Vandaar ook dat de hele cultus rond de moedergodin zou zijn ontstaan.
Het is echter moeilijk te begrijpen dat de toenmalige mens geen idee zou hebben gehad over de rol van de man in het voortplantingsproces. Het kan niet anders dat de kunstenaar die met een gedetailleerde nauwgezetheid alles rondom zich observeerde, wist hoe de voortplanting in zijn werk ging. Het heeft er echter alle schijn van dat de daad zelf hem niet interesseerde. Want anders zouden zijn werken er helemaal anders hebben uitgezien.
Waarom loopt de mens op twee benen en niet op benen en knokkels zoals sommige apen? Wie rechtop loopt, is trager en stelt zichzelf bloot aan verwondingen van buik en ingewanden. En met een kwetsuur aan één been zou vluchten uitgesloten zijn.
Kon de mens door het dragen van wapens en proviand misschien niet meer op vier poten lopen? Het ene zou het andere wellicht niet hebben uitgesloten.
De wetenschap staat blijkbaar niet alleen voor torenhoge raadsels daar waar het over het bewustzijn van de mens gaat. Ook zijn lichaam is één groot mysterie.
Zo zorgt zelfs het kleine bekken van de vrouw voor vraagtekens. Bij heel wat vrouwen is het namelijk totaal ongeschikt voor het baren van kinderen. Alsof de vrouw zich in een vorig leven op een andere manier voortplantte.
De mysteries zouden in één klap worden opgelost als de wetenschap zou aanvaarden dat er op een bepaald moment in de evolutie van de mens werd ingegrepen door een hogere macht. Niet door de God waar velen in geloven maar door een veel tastbaarder en logischer wezen: een buitenaards. De overvloedig behaarde Homo Sapiens werd omgevormd tot een naakte, mooi rechtop lopende mens. Hij werd een soort robotmens.
De onvermijdelijke mutant die hieruit 32.000 jaar geleden voortkwam, zou zich uiteindelijk vermengen met dierlijke mensenrassen. Waardoor de huidige mens wat meer ging lijken op zijn natuurlijke voorouder. Hij kreeg bijvoorbeeld weer wat lichaamsbeharing.
In de rand van dit alles:
Het is opvallend dat duizenden jaren na de megacatastrofen machthebbers weelderige haren en baarden hadden. Terwijl er daarvóór gedurende meer dan 20.000 jaar lang op afbeeldingen van de mens (vrouwen) geen haartje te bespeuren viel. Tenminste, daar lijkt het op.
Opvallend ook dat Egyptische priesters volledig haarloos waren. Zij hadden wimpers noch wenkbrauwen.
Wetenschappers beweren dat ze om hygiënische redenen al hun haar verwijderden. Maar klopt dat wel? Misschien ging het wel om een eerbetoon aan de goden?
Philip Corso: De lichamen hadden wenkbrauwen noch wimpers. Ze waren volledig haarloos. Corso leek er overigens van overtuigd dat het om robotmensen ging.
Vandaag staat de mens overigens op het punt om die robotmens opnieuw uit te vinden.
De belangrijkste dingen in het leven zijn het moeilijkste om te verwoorden omdat woorden ze afzwakken. (Stephen King, Amerikaans schrijver).
Woorden schieten tekort
Spreken zonder woorden ... elkaar aanvoelen ... uitdrukkingen als 'daar zijn geen woorden voor' ... 'niet onder woorden te brengen' ...
Ze wijzen er ons op dat er iets veel sterker is dan woorden.
Van grotschilderingen tot piramiden wijzen heel wat tekenen op het bestaan van een superintelligent wezen.
Toch was er blijkbaar geen geschreven taal. En dit gedurende minstens 20.000 jaar. Terwijl alleen al de magistrale grotschilderingen aantonen dat er al die tijd van een superintelligentie sprake moet zijn geweest.
Zou het kunnen dat het ontstaan van een taal eerder een signaal was van afnemende dan van toenemende gaven van de mens?
Was geschreven taal wel die ongelooflijke uitvinding waarover men het zo vaak heeft? Zo ja, waarom blijkt dan dat die uitvinding op meerdere plaatsen in wereld zowat gelijktijdig het licht zag? Het wordt namelijk stilaan duidelijk dat de geschreven taal niet alleen in Soemerië werd uitgevonden. En het lijkt er zelfs sterk op dat sommige talen - geschreven zowel als gesproken - zich niet alleen gelijktijdig maar ook volledig onafhankelijk van elkaar ontwikkelden. Alsof ze ontstonden uit noodzaak.
Heeft de mens zijn buitenaardse gave om te communiceren - eerst geleidelijk, maar na de megacatastrofen totaal - moeten prijsgeven? En ontstond daardoor eerst de gesproken en later de geschreven taal?
Ook nu nog zijn er mensen die ervan overtuigd zijn dat ze anderen zodanig aanvoelen dat woorden overbodig zijn. Of die beweren dat ze buiten hun lichaam kunnen treden.
Zouden het echt allemaal bedriegers zijn? Of voelen ze door een genetisch toeval nog flarden in zich van de wonderlijke gaven die de voorouders van de huidige mens ooit bezaten?
Philip Corso: 'Hun hersenen bestonden voor een deel uit computer hardware. Ze leken hun gedachten op een paranormale wijze te kunnen overbrengen.'
Een klooster in Tibet (Foto: Wikipedia) (voor de fotos: zie link hierboven)
Sinds de inval in 1950 maakt Tibet deel uit van China. En hoewel de Chinezen alle moeite van de wereld doen, het lukt hen maar niet om hun wil op te dringen aan de Tibetanen. In feite wordt Tibet dus nog steeds geregeerd vanuit India door een Tibetaanse regering in ballingschap. En de dalai lama voert er - eveneens vanuit India - het hoogste woord.
Tibet is bekend als het dak van de wereld. Het is misschien wel de meest onherbergzame streek op aarde. Er zouden weliswaar olie en kostbare mineralen in de grond zitten maar wie een blik op de bergen werpt, weet dat ontginning zo goed als onbegonnen werk is.
Toch lijken de Amerikanen zeer begaan met het lot van de Tibetanen. De banden die ze met hen hebben, zijn in elk geval niet van de minste. Zo zijn er vandaag connecties tot in de hoogste kringen van de Amerikaanse politiek die teruggaan tot eind de jaren 40.
Dachten de Amerikanen daarmee het communisme een halt toe te roepen? Uiteraard kan men steeds alles verstoppen achter de strijd tegen het communisme.
Of zijn ze oprecht begaan met het lot van de Tibetanen?
De dalai lama bij George Bush en andere topfiguren van de USA. Hij stond gedurende decennia op de loonlijst van de CIA, net als twee van zijn broers. Ondertussen heeft ook president Obama zijn officiële ontmoeting al achter de rug, ondanks verzet van China (Foto: Wikipedia).
Maar is dat echt de reden waarom de USA (en andere) het bewind van China niet erkennen? Of voelen de Amerikanen zich om één of andere reden toch wat schatplichtig tegenover de Boeddhistische monniken?
Het heeft er alle schijn van dat men dat laatste toch niet volledig mag uitsluiten.
Dat de nazis in de jaren 30 en 40 zeer goed bevriend waren met de Boeddhistische monniken, is publiek domein. Dat ze een hele reeks expedities hebben ondernomen in Tibet, waarbij ze gangenstelsels onder de Himalaya hebben doorzocht, is voor velen ook geen geheim. Niemand die nog verwacht dat men met een officiële verklaring over de reden van die zoektocht naar buiten zal komen. Maar dat velen ervan overtuigd zijn dat de nazis op zoek waren naar buitenaardse kennis, staat vast.
Doch niet alleen de nazis, ook Chinese onderzoekers hebben de gangenstelsels doorzocht. In 1938 zouden ze in één ervan 716 stenen schijven met mysterieuze groeven - de zogenaamde Dropa schijven - hebben ontdekt. (Dropa is de naam voor een Tibetaans volk.) De schijven en de legenden van de Dropa stam werden onder de loep genomen. Resultaat: het Dropa volk zou volgens de overleveringen afstammen van buitenaardse wezens die 12.000 jaar geleden met hun ruimteschip in de Himalaya neerstortten. En de schijven zouden afkomstig zijn van dat ruimteschip. Ze leken enigszins op grammofoonplaten. Toen men ze op magnetische signalen onderzocht, ontdekte men dat ze een vibrerend gezoem produceerden.
Van de onderzoekers is echter geen spoor meer te bekennen. Wat daarom nog niet wil zeggen dat ze niet hebben bestaan.
Sommigen beweren dat gelijkaardige schijven circa 5000 jaar geleden deel uitmaakten van een dodencultus. Ze zouden dus gefabriceerd zijn door gewone mensenhanden. Hoewel anderen dan weer menen dat ze net vanwege hun goddelijke afkomst werden nagemaakt.
Uiteindelijk zou de hele geschiedenis als ongeloofwaardig worden afgedaan. Vaak was de naam van de auteur daarvoor al voldoende reden. Het was immers bestsellerauteur Erich von Däniken geweest die de historie in 1968 naar buiten bracht. En die heeft nu eenmaal geen al te beste reputatie.
Nu blijkt echter dat het verhaal al in de jaren 60 was opgedoken in een Sovjet tijdschrift. En dat een Oostenrijks onderzoeker, Ernst Wegerer, in 1974 een paar van de schijven heeft gefotografeerd in een Chinees museum. De directeur van dat museum zou later verklaren dat de schijven na het bezoek van Wegerer spoorloos verdwenen. Overigens is er geen spoor van de 716 schijven overgebleven.
Of het relaas met de werkelijkheid overeenstemt, weet niemand. Doch als het zou kloppen dan hoeft het hoe dan ook geen betoog dat men dit nooit zal toegeven. Anders zou men in één adem ook de waarheid over piramiden en maanlandingen kunnen bekendmaken.
Het enige wat men echter met zekerheid kan zeggen, is dat Tibet sinds de jaren 30 in verband wordt gebracht met het buitenaardse. En dat het verhaal over de Dropa schijven los staat van dat over de nazis. Waardoor de stelling dat de nazi's in de Himalaya buitenaardse technologie zochten nog aan geloofwaardigheid wint.
Opmerkelijk is ook dat de Dropa historie al bestond, vele jaren vóór de beslissing van de Amerikanen om hun Voyager plaat de ruimte in te sturen. En hoewel de Dropa schijven uit steen bestonden - steen met metaal overdekt volgens de overlevering - en de Voyager plaat uit goud, de gelijkenissen zijn frappant. Beide hadden ongeveer dezelfde doorsnede (30 cm), met een gat in het midden en ze waren voorzien van groeven die duidelijk een communicatief doel hadden (of zouden hebben gehad).
Fotos
Links: de gouden plaat van Voyager 2 uit 1977.
Rechts: één van de weinige foto's die van de Dropa schijven bestaat (foto genomen door de heer Wegerer).
Zowat alle serieuze wetenschappers waren het er in 1977 over eens. 'Hoe komt NASA erbij om een grammofoonplaat de ruimte in te sturen? De kans dat buitenaards leven de plaat hoe dan ook zou vinden is belachelijk klein. Net zoals het zo goed als uitgesloten is dat aliens over dezelfde zintuigen als de mens zouden beschikken. En dat ze hun platenspeler zouden bovenhalen is simpelweg een giller.'
Of wist NASA wel beter en hebben ze zich geïnspireerd op schijven die ze op aarde hadden teruggevonden?
Ten slotte herinnert Tibet nog aan het buitenaardse omwille van een heel ander aspect. De boeddhistische cultuur in Tibet is - meer dan waar ook ter wereld - gebaseerd op principes, wijsheid, medeleven en spirituele verbondenheid. Toevallig allemaal kenmerken die nauw in verband staan met datgene wat de mens zo speciaal maakt. En die dus een buitenaards tintje hebben.
Wie de moeite neemt om zich over Edgar Mitchell te informeren, kan moeilijk anders dan besluiten dat hij een integer, bescheiden en intelligent man moet zijn. Hij werd geboren in 1930 en groeide op in de buurt van Roswell (in de staat New Mexico) waar in 1947 het meest mysterieuze UFO incident aller tijden plaatsvond. Er zou daar namelijk een buitenaards ruimtetuig zijn neergestort (zie de rubrieken over Roswell).
Mitchell was sterk onder de indruk van het voorval.
Later zou hij zelfs gaan vermoeden dat de overheid zaken verborgen hield. Maar hij besefte maar al te goed dat hij nooit zou kunnen achterhalen wat er nu precies was gebeurd.
Op drieëntwintigjarige leeftijd ging hij bij het Amerikaanse leger waar hij werd klaargestoomd tot modelpiloot. Hij sleepte er de ene erkenning na de andere in de wacht.
In 1966 zou NASA hem selecteren als astronaut. Zijn verleden en toekomst stonden in het teken van de lucht- en ruimtevaart. En van zijn werkgever.
Tot de maanlanding zijn leven grondig overhoop haalde. En hij - net als andere astronauten overigens - op aarde terugkeerde met een andere kijk op het leven.
Volgens Mitchell zelf kwam dat doordat zijn geest op de maan een metamorfose had ondergaan. Hij was er als het ware opgenomen geweest in wat hijzelf 'een gemeenschappelijk bewustzijn' noemde. 'Ik maakte er deel uit van een wereld waar geesten elkaar aanvoelden.'
Moeilijk te achterhalen of Mitchell al vóór zijn vertrek naar de maan op de hoogte was van vertrouwelijke informatie. Maar dat hij bevriend was geraakt met enkele topfunctionarissen staat vast.
Decennia later (eind de jaren '90) zou hij publiekelijk het volgende verklaren: 'De overheid heeft buitenaardse ruimtetuigen onderzocht. Ze is er al zestig jaar van op de hoogte dat de aarde in het verleden werd bezocht door een buitenaardse beschaving'.
En het valt daarbij op dat zijn collega maanlanders hem eigenlijk niet tegenspraken. Integendeel, sommigen gingen zélf verbazingwekkende uitspraken doen. (Of ze gingen zich als fanatieke gelovigen gedragen.)
***
Mitchell heeft op de maan letterlijk en figuurlijk het licht gezien. Het lijdt daarbij geen twijfel dat hij op de hoogte is van top secret informatie. Zowel over Roswell als over de maan. Hij stond nu eenmaal zeer dicht bij de bron.
Hij wil naar eigen zeggen later niet als bedrieger worden afgeschilderd. Vandaar dat hij met zijn verklaringen naar buiten is gekomen.
Hij beweert dat hij zijn bronnen niet openbaar kan maken omdat hij daardoor mensen in gevaar zou kunnen brengen.
Voor zijn eigen veiligheid vreest hij niet. En blijkbaar weet hij maar al te goed tot hoever hij mag gaan. 'Ze zullen me met rust laten omdat de buffer die ze (de machthebbers) ondertussen hebben opgebouwd, wel tegen een stootje kan.'
Zijn geloofwaardigheid werd dan ook door de media jarenlang subtiel ondermijnd. Dat was nodig want zijn uitspraken zijn - ook zonder dat hij namen noemt - opzienbarend.
Wie documentaires ziet waarin hij aan het woord is, hoort hem vaak zeggen dat de maanlanding een keerpunt was in zijn leven. Maar daar houdt het dan ook op. Over zijn ware overtuiging laat men hem blijkbaar liever niets zeggen.
Op de uitlatingen van Mitchell reageert NASA met de woorden: 'Hij is een groot Amerikaan maar we hebben absoluut niets te verbergen ...'.
Diegenen die het voor het zeggen hebben, kunnen achteraf de feiten verdraaien en nuanceren. Van een hard bewijs kunnen ze een fait divers maken door de geloofwaardigheid van getuigen in vraag te stellen of door deze - als het echt moet - onder druk te zetten. De aanwijzingen echter, waaruit blijkt dat ze onze ware roots verborgen houden, stapelen zich op.
En in één van die aanwijzingen, spelen nazi's - hoe verwerpelijk hun ideeën ook waren - een hoofdrol.
De echte nazi leiders hadden duistere banden met al even duistere genootschappen. Zo waren ze bezeten van hun zoektocht naar het godenras. Een zoektocht waar ze onwaarschijnlijk veel tijd, kennis en geld hebben ingestopt.
Hun geleerden waren wereldtop. Hoewel sommige onder hen vandaag al te makkelijk worden afgedaan als fantasten. Vooral omdat ze in latere tijden zouden beweren dat ze beroep hadden gedaan op kennis die afkomstig was van een buitenaardse beschaving.
Het heeft er echter alle schijn van dat de nazi's inderdaad op de hoogte waren van geheime kennis. Zo wisten ze wellicht meer over de ware afkomst van de mens.
Dat ze zichzelf graag als afstammelingen van de goden hadden gezien, spreekt voor zich. Zo gaat dat met veroveraars.
Het staat trouwens nog steeds niet vast waar het woord nazi vandaan komt. Het zou eerder een duistere mythische achtergrond hebben dan dat het de afkorting zou zijn van 'nationalsozialismus'. Nazi was overigens ook de naam van een god in het oude Soemerië.
Als het echter hun bedoeling was zichzelf te vergoddelijken dan waren er wel efficiëntere methoden dan het organiseren van dure en tijdverspillende expedities die hun genetische banden met het godenras moesten bewijzen.
Onder het mom van wat als een zoektocht naar die banden werd gepropageerd - de propaganda was weliswaar meegenomen - stuurde Hitler zijn gezanten naar de verste uithoeken van de wereld. Niet zozeer op zoek naar genetische bewijzen. Maar om buitenaardse technologieën te onderzoeken. Technologieën afkomstig van tuigen die men, onder meer in Tibet, verborgen zou hebben gehouden.
Tussen haakjes: de bezorgdheid die Amerika nu voor Tibet toont, mag dan met mensenrechten te maken hebben, het zou niet verbazen dat ze tevens een uitvloeisel is van de banden die de nazi's ooit hadden met de Tibetanen.
In 'Operatie Paperclip' liepen de Amerikanen zichzelf op het einde van de oorlog voorbij om de nazi geleerden - bij wijze van spreken - weg te kapen en op de meest geheime locaties onder te brengen. Daardoor zullen wij wellicht nooit weten in welke mate de nazi's hebben bijgedragen tot de gigantische technologische boom van de laatste 50 jaar.
Het moet daarbij wel gezegd dat de Duitse genieën de bui hadden zien aankomen en maar al te blij waren dat ze bij de Amerikanen een luxe onderkomen vonden. Vooral in New Mexico (dus ook in Roswell) zouden ze zeer goed vertegenwoordigd zijn geweest.
Van alle mysteries die de piramiden omringen, zijn er twee die men gerust als onmogelijk mag bestempelen.
Een eerste is het feit dat de faraos geen tekenen van macht in de echte piramiden lieten aanbrengen. Ze hadden schilders, beeldhouwers en wellicht ook schrijvers ter beschikking. Het schrift bestond namelijk al honderden jaren vóór er van Djoser of Khufu (Cheops) sprake was. En faraos waren machtsmensen. Daarover bestaat niet de minste twijfel. Zo bewijst de Narmerpallet dat machthebbers hun macht lieten uitbeelden. Iets wat eigen is aan de mens zoals wij hem kennen.
Onvoorstelbaar is dat de eerste piramideteksten pas hun intrede doen met de piramide van Oenas, dus pakweg 130 jaar nadat de laatste echte piramide zou zijn opgericht (deze van Menkaure).
Het tweede onmogelijke feit is de vaststelling dat nergens een aanwijzing te vinden is over de manier waarop de piramiden werden gebouwd.
Volgens de geschiedenisboeken waren er tienduizenden mensen bij betrokken. Ontelbare hooggeplaatste en geniale personen hebben er hun hele leven aan gewijd. En toch vindt men in de vele graven of mastabas niet eens een hint naar de bouw van de piramiden.
De rubriek werd lichtjes gewijzigd. (Vandaar dat dit bericht goed lijkt op het vorige)
Vrouwen die de man trachten te evenaren, hebben een gebrek aan ambitie ... (Timothy Leary, Amerikaans psycholoog)
Kan de vrouw de toekomst redden?
Vrouwen waren ooit hoog verheven boven de gewone stervelingen. De goden waren 20.000 jaar lang wellicht uitsluitend godinnen.
Van zowat 32.000 jaar tot circa 12.000 jaar geleden moeten vrouwen simpelweg superieure wezens zijn geweest. Het is een vaststelling die uit de oudste kunstwerken naar voor komt.
Doch na de megacatastrofen deed er zich een totale ommekeer voor, doordat de supermens van het toneel verdween.
De natuur had de mens gedwongen zich te schikken naar haar wetten. Het spirituele moest plaats ruimen voor machtswellust. En de vrouw werd als het ware de slavin van de man. Een onrecht dat vele duizenden jaren zou aanslepen. Zelfs vandaag nog, wordt ze in heel wat landen op een onmenselijke manier misbruikt.
Nu zouden sommige studies zelfs aantonen dat mannen over het algemeen intelligenter zijn dan vrouwen. Daarbij zou de grootte van de hersenen een rol spelen volgens de wetenschappers. Vrouwen hebben nu eenmaal - doorgaans - kleinere hersenen dan de man.
Andere studies tonen dan weer aan dat de grootte van het brein een volstrekt onbetrouwbare factor is voor het meten van intelligentie.
Geestelijke ontwikkeling was voor de vrouw echter gedurende vele millennia eerder taboe. Het zou daarom een wonder zijn als ze intellectueel niet achterop zou zijn geraakt.
Maar zoals iedereen weet, zijn de wonderen de wereld nog niet uit.
Vrouwen hebben - over het algemeen uiteraard - iets meer hersenverbindingen dan mannen. Het heeft er trouwens alle schijn van dat die ervoor zorgen dat de mens is wat hij is: een ongezien wezen op deze planeet.
De verbindingen zouden immers bijdragen tot ons bewustzijn. En dat laatste is - samen met de wijsheid die eruit voortvloeit - niet te meten met de huidige maatstaven.
Het peilen van intelligentie richt zich vandaag vooral op kennis die zich in één specifiek deel van de hersenen bevindt. Het zou de man een twijfelachtig voordeel opleveren. Doordat de verschillende regionen in zijn hersenen minder met elkaar communiceren, zou hij beter kunnen focussen.
Voorlopig gaat de vrouw echter niet uit van de mogelijkheden die haar brein biedt en meet ze zich te veel aan de criteria die gelden in een mannenwereld. Hierdoor treden vaak net de vrouwen met typisch mannelijke karaktertrekken op het voorplan. Een scenario dat de wereld op termijn nog meer kan doen afglijden.
Het lijkt cynisch om te geloven in de kracht van de vrouw als men ziet hoe ze zich nog vaak laat gebruiken door de man. Zo wordt ze door de seksindustrie schaamteloos letterlijk en figuurlijk verkracht. Iets waar het internet ijverig aan meewerkt.
Toch zou net deze absurde trend wel eens de katalysator kunnen zijn die een aantal sterke vrouwen doet opstaan. Vrouwen die de strijd met de man bewust niet aangaan maar vertrouwen op hun eigen waarden. En het internet zou hen daarbij kunnen helpen. Het maakt het voor vrouwen vandaag zoveel makkelijker om hun overtuiging kracht bij te zetten en hun stem te laten horen.
***
Waarom de wereld misschien beter door vrouwen zou worden geregeerd.
Lange termijn studies - onder meer aan de Universiteit van Valencia - hebben aangetoond dat vrouwen doorgaans meer inlevingsvermogen hebben dan mannen (Spanish Journal of Psychology 2009, Vol.12 No1 76-83).
Eerdere studies hadden al aangetoond dat ze meer last hebben van schuldgevoel. Verder zouden ze spiritueler zijn en vooral een rechtvaardiger oordeel kunnen vellen.
Inlevingsvermogen, geweten, aanvoelen van onrecht, eerbied voor alle leven, spiritualiteit (zelfs paranormale gaven) ... het zijn waarden die men eerder in verband zou brengen met vrouwen dan met mannen. Mannen zouden - over het algemeen - meer uit zijn op persoonlijke macht en aanzien.
Van kleine gewelddaden tot moord, met alles ertussenin: mannen plegen ontstellend meer misdaden dan vrouwen. Zij verschuilen zich daarbij achter hun testosterongehalte (het zogenaamde mannelijke agressiehormoon). Maar het is zeer de vraag of pedofilie - één van de misdaden waarbij ze oververtegenwoordigd zijn - te maken heeft met testosteron. Het begaan van misdaden lijkt eerder ingegeven door een tekort aan medeleven en schuldgevoel. En dus een teveel aan egocentrisme.
Medeleven en schuldgevoel - twee superieure gaven van de mens die voortkomen uit zijn bewustzijn - worden al te vaak als soft omschreven. Een schande natuurlijk. Maar in een wereld waarin alles om de macht lijkt te draaien, niet meer dan normaal.
Als de mens echter niet zelf ingrijpt, dan zullen die gaven van de aardbol verdwijnen.
Dan zal de machtswellust blijven toenemen. Iets waar alle grote profeten ons in het verleden voor hebben gewaarschuwd.
***
Om de planeet leefbaar te houden, moet er iets grondig veranderen. En daarom moeten vrouwen eerst in alle landen aan verkiezingen kunnen deelnemen. Want al dragen ze het moederinstinct in zich, het zou niet verbazen als meer vrouwen dan mannen bereid zouden zijn tot het nemen van de meest noodzakelijke stap: het terugdringen van de wereldbevolking door geboortebeperking.
Niet alleen geboortebeperking overigens, maar ook een betere opvoeding is broodnodig. Niet macht of aanzien, maar het op de wereld zetten van een 'rechtschapen mens zou het hoogste doel moeten zijn. Meer nog: het zou het enige mogen zijn dat er werkelijk toe doet. Hoe soft dit ook moge klinken.
Pas nadien kan het volgende punt op tafel komen: het toekennen van rechten aan andere levensvormen. Want jawel, ook planten en dieren zouden een stem in ons rechtssysteem moeten krijgen.
Het is echter ondenkbaar dat ze een eerlijke behandeling krijgen zolang de mens zelf de touwtjes in handen houdt. Een rechtvaardige houding tegenover alle leven kan de democratie nooit voor mekaar krijgen. Vrouwen mogen dan nog iets minder egocentrisch dan mannen, het zal wellicht niet baten.
Dat macht en rechtvaardigheid niet samengaan, wisten we al. Rechtvaardige leiders kunnen zich onmogelijk handhaven. Hoewel rechtvaardigheid het nemen van bikkelharde maatregelen niet uitsluit, kan het niet op tegen de schijnheiligheid van de intrige. Een wapen waarvan uiteraard niet alleen mannen gebruik maken.
Daarom moeten we via de democratie de fakkel durven doorgeven aan een machtsorgaan dat weliswaar nog moet worden uitgevonden. En dat moet ingaan tegen ons egocentrisme.
Toch nog een geruststelling voor diegenen die het met dat laatste niet eens zijn: het is maar wishful thinking.
Niemand weet immers hoe die (virtuele?) leider er dan zou moeten uitzien. Hoe hij in de handen kan blijven van de juiste mensen. Hoe hij voldoende slagkracht zou kunnen krijgen om zijn beslissingen door te drukken. En vooral: hoe men de mens ooit zover zou kunnen krijgen om ervoor te kiezen.
Hoewel men diegenen achter de schermen niet moet onderschatten. Ze lijken dan wel als een kip zonder kop profijt te halen uit het alles overwoekerende natuurrecht - dat van de sterkste - maar net zij moeten beseffen dat dit niet kan blijven duren. Dus wie weet wat ze ondertussen aan het uitbroeden zijn?
Vrouwen die de man trachten te evenaren, hebben een gebrek aan ambitie ... (Timothy Leary, Amerikaans psycholoog)
Het wordt stilaan duidelijk.
Lange termijn studies - onder meer aan de Universiteit van Valencia - hebben aangetoond dat vrouwen meer inlevingsvermogen hebben dan mannen (Spanish Journal of Psychology 2009, Vol.12 No1 76-83).
Eerdere studies hadden al aangetoond dat vrouwen tevens meer last hebben van schuldgevoel dan mannen.
Verder zouden vrouwen eerder dan mannen paranormale gaven bezitten.
Inlevingsvermogen, geweten, aanvoelen van onrecht, eerbied voor alle leven, spiritualiteit ... het zijn waarden waar vrouwen over het algemeen meer belang lijken aan te hechten dan mannen. Mannen lijken eerder macht en egocentrisme na te streven. (Wie deze site heeft gelezen, weet waarom.)
Van kleine gewelddaden tot pedofilie en doodslag, met alles ertussenin: het percentage misdaden dat door mannen wordt gepleegd, ligt schrikbarend hoog. Iets wat zeker niet het gevolg kan zijn van een teveel aan medeleven of schuldgevoel. Twee superieure waarden die al te vaak als 'soft' worden omschreven. Een schande natuurlijk. Maar in een wereld waarin alles om de macht lijkt te draaien, niet meer dan normaal.
Als de mens echter niet zelf ingrijpt, dan zullen medeleven en schuldgevoel volledig van deze planeet verdwijnen.
Dan zal de machtswellust blijven toenemen. Iets waar alle grote profeten ons in het verleden voor hebben gewaarschuwd.
Kan de vrouw de toekomst redden?
Vrouwen waren ooit hoog verheven boven de gewone stervelingen. De goden waren 20.000 jaar lang, wellicht uitsluitend godinnen.
Van zowat 32.000 jaar tot circa 12.000 jaar geleden moeten vrouwen simpelweg superieure wezens zijn geweest. Het is een vaststelling die uit de oudste kunstwerken naar voor komt.
Doch na de megacatastrofen deed er zich een totale ommekeer voor, doordat de supermens van het toneel verdween.
De natuur had de mens gedwongen zich te schikken naar haar wetten. Het spirituele moest plaats ruimen voor machtswellust. En de vrouw moest onderdoen voor de man.
Nu zouden sommige studies zelfs aantonen dat de man over het algemeen intelligenter zou zijn dan de vrouw. Daarbij zou de grootte van de hersenen een rol spelen volgens de wetenschappers. De vrouw zou namelijk doorgaans kleinere hersenen hebben dan de man.
Larie natuurlijk. Vooral omdat herseninhoud er niets mee te maken heeft. Anders zouden Neanderthalers slimmer zijn geweest dan de Homo Sapiens. Of zou de huidige mens het moeten afleggen tegen - pakweg - een walvis. Want die heeft een grotere herseninhoud.
Wel werd de vrouw duizenden jaren lang onderdrukt door de fysieke kracht en geldingsdrang van de man. Zij werd zelfs beschouwd als zijn persoonlijke bezit. Het zou daarom een wonder zijn als ze intellectueel niet achterop zou zijn geraakt.
Maar zoals iedereen weet, zijn de wonderen de wereld nog niet uit.
De vrouw heeft - over het algemeen uiteraard - meer hersenverbindingen dan de man. En het zijn die verbindingen die verantwoordelijk zijn voor iets dat veel hoger aangeschreven zou moeten staan dan datgene wat men vandaag intelligentie noemt: wijsheid.
Wijsheid is spijtig genoeg niet te meten met de huidige - op egocentrisme gebaseerde - maatstaven. De huidige criteria waarmee men intelligentie tracht te meten, zijn immers te zeer gericht op de mannenwereld. Het zijn criteria die zich toespitsen op kennis die zich in één specifiek deel van de hersenen bevindt. En doordat de verschillende regionen in de hersenen bij de man minder met elkaar communiceren, zou dat de man een twijfelachtig voordeel opleveren. Hij zou beter kunnen focussen.
Voorlopig gaat de vrouw echter niet uit van de mogelijkheden die haar brein haar biedt en meet ze zich al te vaak aan de criteria die gelden in een mannenwereld. Veel vrouwen zijn dan ook al zodanig opgegaan in de mannenwaarden dat ze zich eerder als man dan als vrouw zijn gaan gedragen. Een scenario dat de wereld op termijn nog meer kan doen afglijden.
Voor alle duidelijkheid: heel wat vrouwen lijken tegenwoordig het tegendeel te bewijzen van wat in deze rubriek wordt beweerd. Maar dat sluit niet uit dat vrouwen inderdaad (voorlopig nog) meer inlevingsvermogen hebben dan mannen en over het algemeen bekeken rechtvaardiger beslissingen nemen. Een trend die door de 'vermannelijking' van de vrouw weliswaar lijkt te verdwijnen.
Het lijkt cynisch om te geloven in de kracht van de vrouw als men ziet hoe ze zich nog vaak laat gebruiken door de man. Zo wordt ze door de seksindustrie schaamteloos letterlijk en figuurlijk verkracht. Maar toch zou net deze absurde trend wel eens de katalysator kunnen zijn die het zelfbewustzijn van een sterke groep vrouwen aanwakkert. Misschien dat er op een bepaald ogenblik een aantal vrouwen (en in hun zog ook mannen) zal opstaan die zegt dat het genoeg is geweest. Misschien dat die groep er in zal slagen om de balans te laten doorslaan naar de kant van de morele waarden in plaats van naar deze van de machtswellust en het egocentrisme.
Jammer dat mindere geldingsdrang - die haar ironisch genoeg precies boven de man doet uitsteken - de vrouw ervan weerhoudt om zich op te dringen als kandidaat bij verkiezingen om de macht. Een trend waarin langzaamaan verandering lijkt te komen.
En hoe tegenstrijdig het ook lijkt - gezien de vele sekssites - het internet zou daarbij wel eens een grote rol kunnen spelen. Het zou op termijn de aanzet kunnen geven voor een wereldwijde heropleving van de vrouwelijke waarden. Waarden die eerder de wereld willen verbeteren dan beheersen. Vooral omdat het voor de vrouw dankzij het internet makkelijker wordt om haar stem te laten horen.
***
Toch is de uitdaging gigantisch groot.
Leiders - en zeker politieke leiders - moeten zich sinds mensenheugenis gedurende vele jaren opwerken naar de top. Ze ontzien daarbij niets of niemand. De wetten van de macht zijn de enige wetten die ze toepassen.
Met andere woorden: voor de klim naar de top heeft men best niet teveel last van zijn geweten. Spiritualiteit en morele waarden staan die klim in de weg.
'Softe' leiders worden op hun weg naar de top meedogenloos uitgeschakeld.
(Het is trouwens triest om aan te zien dat vrouwelijke waarden bij verkiezingen - ook door vele vrouwen - als 'zwak' worden afgeschilderd.)
***
Om iets te kunnen veranderen moet eerst echte democratie voor de wereldbevolking een prioriteit worden.
Daarvoor moeten eerst alle vrouwen op deze planeet stemrecht krijgen. En daar zijn we nog lang niet aan toe. Vrouwen steken na duizenden jaren van onderdrukking pas de neus aan het venster. Zo kregen ze voor het eerst stemrecht in Nieuw-Zeeland in 1893, in Amerika in 1920, in Groot-Brittanië in 1928 en pas vele jaren later in de rest van Europa. In heel wat landen is er van vrouwenrechten zelfs nog geen sprake.
Opdat de planeet leefbaar zou blijven, moet de mens eerst zijn egocentrische houding opzij schuiven. Een volledige mentaliteitswijziging lijkt echter enkel tot stand te kunnen komen als de media hieraan zouden meewerken. Zij moeten de mens ervan overtuigen dat hij zich niet centraal kan blijven stellen. De mens moet afstand doen van de gedachte dat hij oneindig meer recht heeft op leven dan een ander levend wezen op deze planeet. En ook al dragen ze het moederinstinct in zich. Veel meer vrouwen dan mannen lijken bereid om de stap naar een rechtvaardige opstelling tegenover al dat andere leven te zetten.
De meest noodzakelijke stap die men zou moeten nemen, is echter nog veraf.
Het terugdringen van de wereldbevolking door geboortebeperking, is nog lang niet aan de orde.
Niet alleen geboortebeperking overigens, maar ook een betere opvoeding moet er komen. Nu ligt al te veel de nadruk op het bereiken van materiële welstand. Ouders zijn zozeer met zichzelf begaan dat ze te weinig tijd besteden aan een goede opvoeding van hun kinderen. En dit terwijl het op de wereld zetten van een goed mens mijlenver boven al het andere verheven zou moeten zijn. Meer nog: het zou het enige mogen zijn dat er werkelijk toe doet.
Dus: minder en betere mensen is de enige oplossing voor een betere wereld.
Een wereld die niet alleen rekening mag houden met de mens.
En naast het feit dat wij daarvoor eerst ons egocentrisme moeten laten varen, is het nog de vraag hoe wij dit alles zouden kunnen verwezenlijken en onder controle houden.
Democratie mag dan niet de perfecte oplossing zijn, ze is voorlopig de minst slechte. Ze garandeert in elk geval dat er achter de leider mensen staan die zijn macht kunnen beteugelen. Zo wordt het bijna onmogelijk dat diegene die enkel op macht is belust, volledig zijn zin kan doordrijven. Hij wordt namelijk door de anderen - die overigens niet beter zijn dan hij - beperkt in zijn macht. Het is een systeem waarbij het egocentrisme ironisch genoeg zichzelf aan banden legt.
Of hoe democratie eigenlijk een pervers systeem is, dat gelukkig min of meer blijkt te werken.
We moeten echter nog veel verder durven gaan.
Zo moeten we in de toekomst rechten toekennen aan de natuur, aan planten en aan dieren.
Daarvoor zouden we eerst op een rechtvaardige wijze moeten afwegen welke waarde we aan hun stem moeten geven.
Ten slotte moeten we via de democratie de fakkel durven doorgeven aan een machtsorgaan dat kan en moet ingaan tegen ons egocentrisme. Want al is de vrouw op dat vlak beter af dan de man: ook zij is niet meer wat ze ooit is geweest.
Hoe dat machtsorgaan er dan moet uitzien, hoe het in de handen kan blijven van de juiste mensen en hoe het voldoende slagkracht kan krijgen om zijn beslissingen door te drukken, is werk voor genieën.
Wat echter nog het meeste opvalt, is dat mensen die een bijna dood ervaring achter de rug hebben, er doorgaans een andere kijk op de dood aan overhouden. Zij die voorheen niet geloofden in het hiernamaals, zien de dood plots niet meer als een eindpunt. Ze worden meer spiritueel en hechten minder belang aan materiële zaken.
De rustige overtuiging waarmee ze door het leven gaan, spreekt boekdelen. Alsof ze lak hebben aan de uitleg die wetenschappers aan hun ervaring trachten te geven.
***
Niet alleen oude religies, mythen en bijna dood ervaringen hebben het echter over een helder wit licht. Ook Apollo astronauten hebben er meermaals verklaringen over afgelegd. Verklaringen die overigens niet alleen gingen over een wit licht.
Is er een verband of is het toeval dat uitspraken over het licht, het uittreden uit het lichaam, het universele bewustzijn, de spirituele transformatie ... niet alleen horen bij hen die een bijna dood ervaring meemaakten maar ook bij diegenen die ooit een voet op de maan hebben gezet?
Bijna dood ervaringen zijn fenomenen die overal ter wereld werden en worden waargenomen. Hun aantal loopt in de vele miljoenen.
Sommige studies zouden echter hebben aangetoond dat ze niets met het bovennatuurlijke te maken hebben. Zo zouden bijvoorbeeld de oogirissen van stervenden zich zodanig openen dat ze alle licht doorlaten. Verder zouden patiënten met een bijna dood ervaring op de operatietafel maar al te vaak de witte lamp met het mysterieuze witte licht verwarren. Ook zouden heel wat getuigenissen simpelweg gefantaseerd zijn.
Ondertussen weet iedereen echter dat studies elkaar al te vaak tegenspreken. Er zijn dus ook heel wat studies die aantonen dat de bewuste ervaringen één groot mysterie zijn.
Wel lijkt het er sterk op dat vlak voor de dood de hersenen een verhoogde elektrische activiteit vertonen. En welke de oorzaak daarvan ook moge zijn: elektromagnetisme komt alweer om de hoek kijken.
Alweer, want ook in verhalen over UFO's, maanlichten en zelfs in deze over de piramiden lijkt het een sleutelrol te spelen.
Ontelbare getuigenissen zijn zo overtuigend dat men ze wel ernstig moét nemen. Daarbij horen er heel wat die afkomstig zijn van kinderen. Van enige beïnvloeding achteraf was na grondig onderzoek geen sprake. Niemand bleek hen bijvoorbeeld ooit iets te hebben ingefluisterd over een wit licht. Hun ervaringen waren authentiek.
Vele waarnemingen gebeurden ook in volstrekte duisternis. Dus zonder dat er sprake was van een reële lichtbron waarmee men het witte licht had kunnen verwarren.
Over de hele wereld hebben geleerden het fenomeen door en door onderzocht.
Uit de gemene deler van de vele studies kan men volgende conclusies trekken:
- de bewuste ervaringen staan los van elke religieuze achtergrond of leeftijd;
- de geest leek uit het lichaam te treden;
- hij leek via een tunnel te worden gevoerd naar een helder wit licht;
- het licht bestond uit bewustzijn en was vredig;
- in het licht voelden de geesten van de overleden mensen elkaar volledig aan;
- materiële dingen waren van geen enkel belang;
Een getuige verklaart: 'Iedereen bestond uit licht, ook ikzelf. Het was er vredig en we voelden elkaar aan alsof we één en dezelfde geest waren ...'
***
Niet alleen oude religies, mythen en bijna dood ervaringen hebben het echter over een helder wit licht. Er zijn nog andere mysterieuze verschijnselen waarbij het witte licht steeds terugkeert in de getuigenissen.
Wellicht wijzigden onze buitenaardse bezoekers het DNA van een aantal leden van de Homo Sapiens. Doch aangezien de wetenschap slechts van drie procent van dat DNA min of meer weet waarvoor het dient, kan ze voorlopig niet achterhalen hoe de vork in de steel zit.
Iets waar overigens spoedig verandering in kan komen want geleerden maken momenteel reuzensprongen (zie de rubriek over nanotechnologie).
In de toekomst zal men de mens volledig verbouwen. Dat staat nu al vast.
Het is dus niet zo onlogisch om te veronderstellen dat buitenaardse wezens - die verder geëvolueerd waren dan wij nu - ooit hetzelfde hebben gedaan. Vooral omdat de huidige mens zowel lichamelijk als geestelijk een aantal ongerijmdheden etaleert, die bij nader toezien niet het resultaat lijken te zijn van een natuurlijke evolutie (zie de vorige rubrieken).
Een buitenaardse intelligentie wijzigde niet alleen het DNA van de Homo Sapiens maar paste ook zijn uiterlijk aan. Er werden als het ware halve robots in het leven geroepen.
Men zou dus (met de glimlach) kunnen zeggen dat 'Extreme Makeover' ooit al eens heeft bestaan.
Een select groepje mensen staat trouwens op het punt om die makeover binnenkort nog eens over te doen. Artificiële intelligentie, communicatie via hersengolven, futuristisch voedsel, klonen ... de nieuwste technologieën lijken pure sciencefiction in hun mars te hebben. (Is men onze buitenaardse bezoekers - en tegelijk onze onvrijwillige scheppers - aan het inhalen?)
Als ze bijvoorbeeld konden toetreden tot een universeel bewustzijn en als ze hun lichaamsenergie konden halen uit een technologie, waarom zouden de zogenaamde robotmensen dan een goed ontwikkelde mond moeten hebben gehad? Als ze zichzelf konden klonen via ongeslachtelijke weg, waarom zouden ze dan geslachtsorganen hebben nodig gehad?
De oudste volken in Tibet en Nepal die sinds mensenheugenis in afzondering leven, geloven allemaal in eenzelfde scheppingsverhaal.
Het is een verhaal dat ons bekend in de oren klinkt. Goden uit de hemel daalden neer op aarde. Ze brachten mensen voort die licht van huid en haarloos waren. En die boven de apen uitstaken. (Sommigen beweren dat dit laatste kwam doordat ze rechtop liepen.)
Volgens oeroude teksten die oorspronkelijk in het Oude Testament waren opgenomen, maar er nadien gedeeltelijk werden uit verwijderd, zou de eerste vrouw van Adam Lilith zijn geweest. Een harige aap. Adam voelde zich echter aangetrokken tot Eva, een haarloze vrouw
Behoorden de haarloze menselijke figuren zonder geslachtskenmerken en met een minuscule mond die zowel voorkomen in de oudste kunstwerken, de oudste verhalen als in Roswell getuigenissen, tot de 'verbouwde' Homo Sapiens?
En stelde het venusbeeldje de mutant voor die was geëvolueerd uit die robotmens?
