sinds ik op mijn potje zat
heb ik al veel gezeken
vaak worden daarbij mijn tenen nat
das één van mijn gebreken

een van zijn dagelijkse plichten
is het plegen van gedichten
zodra hij achter zijn kompjoeter kruipt
wacht hij tot zijn muze hem besluipt
maar bij gebrek aan inspiratie
doet hij het met transpiratie
en dan kakelt hij
orakelt hij
vanuit zijn ivoren
toren
hoe het met zijn navel gaat
of hoe het staat
met zijn prostaat

edoch het valt te vrezen
dat slechts weinigen hem lezen
en daarom worden dichters zelden rijk
van hun rijmelend gezeik

alleen op een eiland
met geen andere vijand
dan in de spiegel de blik
van je eigen ik


steeds ouder
steeds kouder

hoe zeg je beleefd
en zonder slijmen
aan wie niets te zeggen heeft
en krampachtig toch blijft rijmen
niet onder elke zerk ligt er
een begenadigd dichter
maar fabrikanten van karamellen
verzen zijn niet te tellen

lach niet met de tranen
van wie zich dichters wanen
spot  niet met het leed
van wie jou niets misdeed
en schop vooral niet tegen schenen
van dichters met lange tenen

ik zal weer naar mijn Schepper gaan
en ik zal daar in mijn blootje staan
want dan is er geen schouder meer
waarop ik uit kan huilen
dan is er geen struikje meer
om me te verschuilen

mijn c.v. is daar overbodig
diploma's heb ik daar niet nodig
geen introdukties of relaties
kortom: geen sollicitaties
er wordt daar een streep gezet
onder het dossier
fjet

uiteindelijk immers zal dàn slechts blijken
of inderdaad
ook het kleinste mosterdzaad
de luchtbel uit doet wijken
in de kosmische waterpas
en of ik echt belangrijk was
met mijn kontributie
in de evolutie

p.s.
ik kan je dan wel niet meer laten weten
hoe het ginder gaat
met welke maat daar wordt gemeten
en naar welke kant mijn weegschaal slaat

arrogant
maar ook onzeker is de hand
waarmee ik de illuzie teken
de glimlach teken
de lippen teken
op de wond
waar mijn mond
zou moeten zijn
de kartel lijn
die uit de eeltlaag groeit
waar lettergrepen
onbegrepen
stollen
in een lava snik

op het mini strandje
van dat mini landje
lagen mini mensjes
met hun dikke pensjes
te gluren naar de tietjes
van die blote grietjes
vrolijk sudderend in de zon
tot bleek dat zoiets niet kon
want op hun blote bastjes
kregen die lieve schatjes
vreemde donkere spatjes
en later zelfs wratjes
einde van de droom
melanoom

pif poef paf
en
jij
bent
af

het strand
ligt onbemand
ik koester er in meditatie
de kruimels van het zeebanket
voordat de volgende generatie
van de vloed ze weer tot afval plet

ik weet dat het niet mag
maar ik ben allergisch voor gezag
ik heb het niet zo begrepen
op sterren en op strepen
op lopen in de pas
met witte boord en das
ik ben ik was en ik blijf
ook van negen tot vijf
desnoods in mijn eentje
een buitenbeentje

voor haar zijn alle drijven zuur
want geblust is haar vuur
ze werd op de duur
een karikatuur
voorbij immers al lang de
tijd dat ook zij verlangde
en hunkerend vragend
ja zelfs uitdagend
roekeloos verliefd kon zijn
nu is ze een stuk venijn
en taboe is de plek die ooit ingang was
maar nu nog slechts uitgang voor haar plas

even
leven
smoe

dit is mijn zwanenzang
o slang o slang
o zuurstofslang
ik ben uitgekeken op het behang
en niemand weet hoe lang
ik al verlang
naar de Big Bang

ik stond laatst voor dat poppenraam
ik zag daar al die poppen staan
ik vroeg wat doen die poppen hier
die poppen drinken poppenbier
die poppen drinken poppenwijn
hier moet straks vast een BOBke zijn

hoeveel teveel
is zoveel te veel
dat iemand er genoeg van krijgt

ook
als in de oeverloze kosmos
ik
slechts een nano stofje ben
zal koppig trots en mateloos
ik
mijn volle gewicht
 doen wegen op de oerbalans
tussen Goed en Kwaad

wie veel praat
heeft niet altijd iets te zeggen
terwijl soms één woord volstaat
om heel veel uit te leggen

maar net dat ene woord
wordt dan vaak niet meer gehoord...

ongevraagd
bleef zij maagd
want ondanks haar hoopvol wachten
neukte zij enkel in gedachten
en kwam niemand haar verkrachten

nergens in de gebruiksaanwijzing staat er:
na de liefdesroes komt vaak een kater




behalve voor de sex
vond hij zijn ex
een heks

laat de jager zacht
rusten na de jacht
laat de oervrouw aren garen
en haar krachten sparen
voor de nacht

na de kolonisatie
de cola-nisatie
geld stinkt
niet naar zweet
en niet naar bloed
wir haben es jedoch gewusst





en

de dichter zweeft
de dichter weeft
hij wordt nooit wijzer
steeds nieuwe kleren voor de keizer