Le breton est-il ma langue maternelle ? Non ! Je suis né à Nantes où on n'le parle pas. Suis-je même breton ???... Vraiment, je le crois... Mais de pur race !!!... Qu'en sais-je et qu'importe ? Séparatiste ? Autonomiste ? Régionaliste ? Oui et non... Différent... Mais alors, vous n'comprenez plus : Qu'app'lons-nous être breton, et d'abord, pourquoi l'être ?
Français d'état civil, je suis nommé français, J'assume à chaque instant ma situation de français. Mon appartenance à la Bretagne n'est en revanche qu'une qualité facultative Que je peux parfaitement renier ou méconnaître...
Je l'ai d'ailleurs fait... J'ai longtemps ignoré que j'étais breton... Français sans problème, il me faut donc vivre la Bretagne en surplus Et pour mieux dire en conscience... Si je perds cette conscience, la Bretagne cesse d'être en moi. Si tous les bretons la perdent, elle cesse absolument d'être...
La Bretagne n'a pas de papiers, elle n'existe que si à chaque génération Des hommes se reconnaissent bretons...
A cette heure, des enfants naissent en Bretagne... Seront-ils bretons ? Nul ne le sait... A chacun, l'âge venu, la découverte... ou l'ignorance !
De bewustwording of de onwetendheid
Is het Bretoens mijn moedertaal? Nee! Ik kwam ter wereld in Nantes waar men het niet spreekt.
Ben ik wel een Bretoen???... Ik denk het wel
Puur ras??? Weet ik veel en wat maakt het uit?
Separatist? Autonomist? Regionalist? Ja en nee Verschillend
Maar, dan sta je voor een probleem: Wat betekent het: Bretoen zijn
En vooral, waarom Bretoen zijn?
Ingeschreven en als Fransman beschouwd, aanvaard ik het Fransman te zijn.
Dat ik aan Bretagne behoor is, daarentegen, een feit dat ik naar keuze
kan ontkennen en verloochenen
Ik deed het ooit Lange tijd wist ik niet dat ik een Bretoen was
Als Fransman, dat staat vast, moet ik Bretagne, bijkomend, bewuster beleven .
Verlies ik dat bewustzijn, dan houdt Bretagne op, in mij, te bestaan.
Verliezen alle Bretoenen dat bewustzijn dan bestaat Bretagne helemaal niet meer
Bretagne heeft geen identiteitspapieren en bestaat enkel als, bij iedere generatie,
mensen zich als Bretoen erkennen
Op dit ogenblik worden kinderen geboren, in Bretagne Zullen zij Bretoenen zijn?
Niemand kan het zeggen
Voor ieder, met de jaren de ontdekking of de onwetendheid
BRETAGNE Vakantieoord bij uitstek! Prachtige kusten, aangenaam binnenland En lekker eten! Oesters, zeevruchten Heerlijk Keltische muziek
Dat is wat ik tijdens die eerste zomervakantie in 1993, ontdekte.
En was het toeval? Maar zelfs het weer was schitterend! Niets kon ons nog tegenhouden om ook de volgende jaren naar Bretagne te gaan maar na enkele jaren verkozen we het drukke zomerseizoen te mijden.
Deze beslissing had heel wat voordelen! Eind oktober zijn de huurprijzen lager, er is geen gedoe om een parkeerplaats te vinden wanneer je wat wil bezoeken en je kunt rustig genieten van de mooiste landschappen en gebouwen En je ontdekt de Bretoenen!
Geïntrigeerd door twee Belgen die zich niet lieten afschrikken bij het vooruitzicht heel wat miezerige regenbuien, slierten vochtige nevel en hevige wind te moeten doorstaan, waren zij dikwijls de eersten bereid voor een praatje.
Zo werden wij trouwe bezoekers van enkele kappelletjes waar wel wat anders te vinden was dan wijwater...
Het was in oktober 1999 dat ik, in één van die «kappelletjes», hoorde over opgepakte Basken en Bretoenen Wat was er aan de hand in dat mooie Bretagne van me?
Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld en wat ik ging vernemen, was het verhaal van Bretoenen die het belijd van de Franse regering maar niets vonden, die het niet langer pikten belastingen te betalen voor televisiezenders waarop hun taal nooit aan bod kwam, die het beu waren te moeten smeken om subsidies om de EIGEN taal, het Bretoens, te mogen onderwijzen
