Wat mij ook opvalt is dat de mensen precies altijd onderweg zijn. Overal zie je mensen lopen en natuurlijk overal te voet. Fietser of een auto zie je maar zelden.
Na onze boottocht rijden we richting "hotel". Jongens toch, wat gaan we nog allemaal meemaken. Als we dachten dat gisteren het minste was, waren we er toch totaal naast. We hebben nu wel elektriciteit, maar geen water. Alléé we "mogen" alleen douchen tussen 6 uur en 7 uur. Dus dat is dan allemaal in sneltempo moeten gebeuren, met koud water natuuuuuurlijk !!!! Dat wil dus ook zeggen dat we het toilet niet kunnen doorspoelen. Dus plaskes en kakskes doen op commando.
Pa heeft ondertussen een emmer water gehaald uit het zwembad, want dat is er natuurlijk wel, om het toilet door te spoelen. hilarisch.
Alhoewel de ligging wel super is, vlak aan de indische oceaan. Het restaurant is dan weer dik in orde. Ze hebben voor het eerst lekkere witte wijn, daarvoor was het allemaal brol.
Het is in ieder geval een tegenstelling van formaat, de kamers tov het het restaurant.
Hopelijk ga ik kunnen slapen, want de golven klotsen nogal eens een keertje.
Vroeg op vandaag. Om 7 uur zijn we al op weg. De natuur kan ik toch wel een beetje vergelijken met Peru of China. De landschappen veranderen ook achter iedere bocht. We maken een boottocht op het kanaal. We gaan een paar stammen bezoeken. Het spijt me echt dat ik geen hele koffer vol kleding of speelgoed heb meegebracht. Ik dacht dat we al veel armoede gezien hadden, maar hier overtreft toch alles. Nog nooit gezien. Zelfs met een plastieke fles zijn ze al gelukkig. Het zijn wel zwarte kindjes, die dan nog eens extra vuil zien, en allemaal dragen gescheurde kleren. Efkens tijd om er stil bij te staan.
We lunchen aan boord maar voor 20 man is het toch wel benepen. Het is ook de eerste keer dat ik echt lekker gegeten heb : er waren scampi's in curry en lekkere spaghetti en nog veel meer. Heel lekker.
Wat super grappig was is de brug over het kanaal. De eigenlijke brug is kapot en te duur om te herstellen. Daarom hebben de mensen er houten palen en planen over het kanaal gelegd, dat natuurlijk weg moet als er een boot door moet. Het is super grappig om te zien hoe snel die palen weggehaald worden en weer terug gelegd worden. De voetgangers moeten wel een soort tol betalen om over de brug te mogen. Ik denk dat ik primitief nog heel dikwijls ga gebruiken. Maar dit is echt primitief.
Op tijd opgestan met het zonnetje reeds hoog aan de hemel. We gaan vandaag een wandeling maken in het tropisch bos van ongeveer een 3 uur. We gaan lemuren en verschillende vogels spotten. Maar om ze te filmen of een foto van te nemen is wel heel moeilijk. Het is echt een wildernis, maar dan wel heel prachtig. Dit is echt een heel mooi stukje natuur. Deze keer kan ik de naam van het park wel onthouden het Nationaal park van Ranomafana. En dat is dan nog een heel gemakkelijke naam.
Na de middag gaan we een abortorium bezoeken, er staan wel 150 verschillende soorten van bomen. Maar echt onderhouden is het niet.
Later op de dag hebben nog in een stadje rondgelopen. Pa kon niet aanzien dat de kinderen met een tennisbal aan het voetballen waren. Hij is onmiddellijk een bal gaan kopen. De dankbaarheid van de die kinderen is supergroot. Ze hebben hem wel duizend maal bedankt.
Later op de avond hebben een fikse regenbui op onze nek gehad, maar het voordeel is dat dit maar heel kort, maar hevig is.
Onderweg vallen we van de ene verrassing in de andere. Mannen met stukken vlees op hun schouders, heel de trossen bananen op hun rug enz.
Dat de natuur prachtig is natuurlijk zo, maar er zijn nu ook vele andere dingen die ons zeer opvallen. Rond een uur of vijf komen we aan ons "hotel" aan. Dit is echt basic. De tuin is wel prachtig, maar de huisjes zijn heel primitief. Er is praktisch geen licht, veiligheidshalve hebben we een kaarsje.
In de tuin staan er verschillende soorten van bloemen en planten. Voor ons deur hangt er een dikke vette spin. Hopelijk blijft die daar maar stilletjes hangen.
Ons avondmaal moeten we elders nemen. Lekker vind ik het niet. Het smaakt me helemaal niet.
Ondertussen is het beginnen te gieten. En gieten dat is echt da het water met bakken naar beneden valt. Efkens maar, en dan is het al terug warm;
Onderweg komen ook mensen tegen die met hun zeeboe (een soort koeien) van zuiden naar het noorden gaan (zo'n 400 à 500 km) om hun dieren op de markt te verkopen.
Overal zie je langs de weg mensen lopen, waar ze toch allemaal naar toe gaan weet ik niet. Maar ze gaan allen te voet, zelden zie je een fiets, laat staan een auto.
De lokale kinderen komen, als de bus stopt, precies uit de grond gekropen. Er was er zelfs eentje die mijn handtas of juwelen vroeg als soevenier. Je kan maar vragen hé, je weet nooit.
Rond 6 u 30 weeral opstaan. Het ontbijt is heel pover, een stuk frans brood met wat confituur en dat is het. Alhoewel genoeg voor mij.
Als we willen vertrekken voor onze uitstap, staat het ontvangstkommittee klaar, met juweeltjes
endergelijke dingen.
De route is prachtig. De rijstvelden wisselen elkaar af. Onderweg houden we halt aan een varkensmarkt. Gajia is hier nog niet langs geweest. Ocharme die beestjes, ze hangen allen vast met hun achterpoot. En ik veronderstel om te zien of het een goei beest is, steken ze een stok in het dier zijn keel, en keelt het verschrikkelijk uit.
Lekker buiten gegeten, daarna nog een typische mark bezocht. In een winkel hebben we toch nog een beetje 'belgische' kaas en koekjes gekocht, je weet nooit hé.
Na het avondeten kruipen we snel het bed in, voor een goede nachtrust.
6u30 opgestaan voor onze eerste uitstap. Het zonnetje schijnt al flink. Het eerste wat al opvalt is dat er geen verkeerslichten zijn. Onze eerste stop is een bezoek aan de plaatselijke aluminiumfabriek, allée "fabriek", het recuperen van oude aluminium wordt gesmolten en gegoten tot potten en bestek. Als hier arbeidsexpectie langs moest komen, dan werd alles direct gesloten. Ze lopen op blote voeten en met potten gesmolten aluminium rond.
In het dorp zien we een jong gastje lopen met een T-shirt met het opschrift Turnhout op. Grappig om zien
De luchthaven lag er zeer primitief bij. Ik dacht dat we in de middle van de middeleeuwen waren. Eerste reaktie is wel : waar zijn we toch terecht gekomen. Alles moet er ook 3 keer gecontroleerd worden, en dan op welke wijze !!!!! De weg naar het hotel is ook zo primitief, nog niet eens een verharde weg.
En het geld is niet te schatten. 1euro = 3000 aria. En nergens kunnen we geld laten wisselen, dus nu zitten we met een heel pak geld op zak.
Vandaag staat er niks meer op het programma, maar gids Frans neemt ons nog mee naar een heiligdom. De naam ben ik vergeten, want de namen zijn zo lang en bijna niet uit te spreken. De plaatselijke gids, doet zijn best, maar we zijn te vermoeid om te luisteren. Rond 5 uur keren we terug naar het hotel, tijd om te relaxen. Wat pa dan ook doet.
Om 11 uur is het verzamelen in Zaventem, we zijn met 20 man. Met de bus rijden we naar Parijs, een rit van bijna 4 uur. Als we in Parijs aankomen blijkt dat we niet op Charles De Gaule moeten zijn maar Orly. In deze luchthaven is de chauffeur nog noooit geweest. Hij heeft meer dan een uur moeten rondtoeren vooraleer hij de ingang had gevonden. Dus we waren maar juist op tijd klaar voor onze vlucht. Het is hier dan ook een echt wespennest, ofwel was de bus te hoog ofwel mocht hij er niet door.
Aangekomen in Antananavio hebben we ook nog eens een uur moeten wachten vooraleer de gids opdaagde. Ik heb dan ook nog een paar keer naar de blauwe vogel gebeld, maar blijkbaar werden we pas 's avonds verwacht, terwijl we er nu al rond 2 uur waren.
Uiteindelijk werden we met taxi's na het hotel gebracht.
Als we opstaan, staat het zonnetje al hoog aan de hemel. We gaan een wandeling maken in het tropisch bos van ongeveer 3 uur. Wat een wildernis, we gaan op zoek naar lemuren, een klein soort stokstaartje. Er zitten ook prachtige vogels, maar om beestjes te filmen of foto van temaken is niet gemakkelijk. Maar de natuur is nog echt puur. Van dit park heb ik de naam kunnen onthouden het Nationaal park Ranomafona. Dit is nog één van de gemakkelijkste namen.
In de namiddag hebben we een abortorium bezocht. Er staan wel 150 vershillende soorten bomen. Maar het park is niet eht onderhouden.
Morgen is het weer zover. We vertrekken weer op vakantie, met deze keer Madagascar als eindbestemming. We kijken er erorm naar uit. Ons reisverslag kan je hier volgen in de mate dat de internetverbindingen het ginder toelaten natuurlijk!
Groetjes en tot een volgend bericht.
Betty
