Zonnig, maar koud. Snel een wandeling halen in het infokantoor om Port Fairy te verkennen. Doen we deels met de auto om wat tijd te winnen. Begint wat te regenen, maar dan opnieuw het zonnetje,....zo gaat het wel een hele dag lang.... Even terug rijden naar Tower Hill Reserve, waar we helemaal rond het kratermeer rijden (ook tip van Huguette). De moeite. Zien daar ook emoes, de struisvogel van Australië. Onderweg komen we een lavendelfarm tegen, waar heel wat bloemen bloeien.... in Frankrijk hebben we daarvoor eens 3 uur moeten oor rijden . De mevrouw vh bedrijf was haar jaarlijkse vrijwilligersuitstap gaan maken, dit keer naar Indië naar een weeshuis. De meneer die haar verving was van Queensland, 2500 km van hier, hij bezat daar 2 saffiermijnen!!! Hij was in 2 dagen naar hier gekomen....
Dan weer verder. We komen enorme velden met pijnbomen tegen, van allerhande grootte, ze worden gekweekt voor het hout. We zien gerooide velden, de knotsen zijn nog te zien, met hele kleine boompjes ertussen. Eén veld zijn ze aan het rooien. Er staat zo'n ellenlange vrachtwagen bij....... We rijden Southern Australië binnen. Hier ook geen fruit invoeren, wegens de fruitvlieg... zware boete.... 2500 dollar. Er is een speciale vuilbak geplaatst.
Dan eindelijk Robe. Een kuststadje, dat aan de zee en verschillende grote meren ligt.....Vlug zoeken, het is al laat. Gelukkig halen we een halfuurtje in, want we zitten hier in een ander tijdszone. .Een B&B, zelfcontained, precies een appartement, maar je moet zelf je ontbijt klaarmaken. Je krijgt brood om te roosteren, de niet te missen eieren, een tomaat, fruit, jam..... Hij geeft nog vlug een tip om te eten.
Een vrij grote dikke mens, met een fijn oorringetje in zijn oor ontvangt ons vriendelijk. Hij heeft een stem als een klok, maar die hoort al vlug bij het restaurant. We missen hem zodra we hem niet horen. Hoe hij het woord "hollandaise" uitsprak!!!! Hij had school gelopen in Engeland en gewerkt in de USA.... je ziet maar...... Als special had hij crayfish, rivierkreeft. Je kreeg een halve voor 2 personen.... dat ding woog 1 kg.... naar keuze Thermidor, natuur of gegrild met chilli en look. Zijn voorkeur ging naar de Thermidor.... dus gingen we daarvoor..... ongelooflijk lekker..... met geroosterde aardappeltjes, een slaatje en fruit....
Dan met de wind in ons gezicht terug naar ons huis, het oudste huis van Robe....
Ontbijt zonder koffie. Nog niet meegemaakt. Wel met een lekkere bessensap. Het weer is weer helemaal omgeslagen, het heeft de hele nacht geregend, en nu zit het potdicht. Gaan eerst koffie drinken in "Whales", een heel mooie zaak, typ even bij .... misschien wordt het weer wat beter... Er komen heel wat mensen voor breakfast, enorm veel eieren worden hier verwerkt, kaas of toespijs eet men 's morgens niet. En dan de zon... en het kan niet op, het weer wordt beter en beter....We hebben heel wat te doen. Elke gevormde rotsformatie kan vanuit speciale uitkijkplaatsen bewonderd worden. De London Bridge had 2 bogen, maar op 15 jan. 1990 viel één vd bogen in, en 2 toeristen bevonden zich op de nu eiland geworden stuk..... ze werden 's anderendaags geëvacueerd. 15 januari is al altijd een onheilsdag geweest, volgens Freddy..... Het is bijna 3 uur als we weer volop kunnen doorrijden tot in Port Fairy, het oudste stadje aan de kust. Veel vd huizen zijn nu National Trust. We slapen in de oudste inn van Victoria, Merrey Inn. We reseveren voor het restaurant.... en merken dan pas dat de kok één vd beste vd streek is. Zijn vrouw is een echte lookalike van Sofie, een vroegere collega, ook zo blond en met brilletje! Trouwens we hebben al verschillende lookalikes gezien, o.a. van Catherine Van Doorne, van Radio 2.Ze zeggen toch altijd dat iedereen aan de andere kant vd wereld een tegenvoeter heeft......De Hopkins River Eye Fillet blijkt beef te zijn! En de Belgian Soft Centered pudding, Pedro Ximinez foam an butterscotch ice cream...... is verrukkelijk..... Je moet je slaapgelegenheid weten te kiezen... het zeer kleine kamertje pakken we er wel bij. Ook 's morgens heel lekker ontbijt... met heel gewone pannenkoeken en esdoornsiroop.....
Visa werkt weer. John Lidgerwood heeft zijn centjes. In de ontbijtzaal hangen affiches van musicals, waarop John zijn foto prijkt. Een tijdje later zit hij te oefenen met zijn dochter, ook zij zingt .... ze maakt kans om op te treden in Las Vegas......
Dan op weg ..... warm..... zeker 30°...... dwars door de stad..... Flindersstreet.... dat ze mij maar eens nadoen, dienen oude...... via Geelong naar de oceaan......mooie zichten, 5Okm kronkel, "many graves accidents next 50km"...."keep left"...... iedere keer we uitstappen bij de lookouts hangen we vol met vliegen en donderbeestjes.... de Australische groet is overal aanwezig..... het wuifgebaar om de vliegen te verjagen.
En dan in de buurt van Apollo Bay (met dank aan Huguette) koala's .... wel 10. Er zit er één zelfs heel laag in zijn gumboom....Wat zijn die blaadjes toch lekker... toch veel mooier dan in een reservaat... want ze verhuizen ze nu naar eilanden...om ze beter te beschermen.
Tijdens het rijden zie ik een Kookaburra, de lachvogel, is een aaseter en kan urenlang zitten turen. Ook een miereneter steekt de straat over....
We komen aan de eerste apostel. 10-tallen meters hoge, scherpe kalksteenpunten die als huizenhoge scherven in de oceaan staan..... helicopters vliegen over.....morgen keren we terug om een wandellng te doen. We rijden verder naar Port Campbell.... heel klein... vrij toeristisch....
Dan op zoek naar een slaapgelegenheid. We zijn ook al wat slimmer geworden, en gaan kijken of er geen lijst ligt aan het informatiecentrum.... en ja .... van de eerste keer geluk. In "Sound of the Sea" is nog een kamer vrij..... vriendelijke mevrouw.... morgen moet ze wel werken..... ontbijten al om 8.30u, samen met de bewoners vd andere kamer..... En schakel jullie klok maar om naar zomeruur!
Paar restauranttips gekregen. Gekozen voor "20 ate ". Vergeten vragen wat de naam betekent. De kreeft was al 2 maanden aan het broeden, dan niet.... dan maar "baby barramundi" en Freddy lamsbillen.....
Even paniek.... onze Visa geblokkeerd. En morgen moet het hotel betaald worden. Eigenaardig, want er staat nog genoeg op.... Om te bellen naar de bank moeten we wachten tot 16u. We willen zo graag naar de Pinguïnparade, maar zonder centen gaat dat niet, ze paraderen niet voor niets.....Eerst naar de NAB, de Nationale Bank van Australië.... maar met de beste wil vd wereld, met een Visa van overseas kunnen ze niets aanvangen..... Wel kun je geld afhalen bij de RMT (het kastje) van de Commenwealthbank. Voor de zekerheid eerst maar even binnen vragen.... zal wel lukken, maar indien niet, zal ik je wel vooruit helpen.... vriendelijk zijn ze hier wel. Dan nog vlug even naar de Queen Victoria Market, vooral naar al dat food gaan kijken. Ze kunnen er hier wat van..... een overvloed.... je ziet hier wel veel echt dikke mensen lopen, kan ook moeilijk anders als je de hele dag eet. Dan de auto gaan halen en op naar Philipeiland, zo'n 150km ver. Je hoort er allerhande geluiden over. Is het de moeite om zo ver te rijden en dan nog eens in het donker terug te moeten keren. Daar gekomen proberen we pinguïn-plus ticketten te kopen, kosten het dubbel, maar ja , als je zoveel moeite doet wil je ook wel iets te zien krijgen. Uitverkocht, ze hebben er maar 175. Dan maar general view. Helemaal niet druk. Er is plaats voor 4000 man. We zijn nog 1 uur te vroeg, en kunnen op de eerste rij zitten! Heel weinig kijkers.... het is nog te vroeg op het seizoen. We zien een mooie baai, met nogal wat baren, en ook wat meeuwen die op hun krijg zijn..... De pinguïns, de kleinste vd 17 bestaande soorten (20cm) komen bij zonsondergang in groepjes uit de zee, steken wat bang het strand over, op zoek naar hun hol (houten kisten). Vandaag gebeurt dat om 18.59u. en doen ze dat met zo'n 400. Dat duurt zo'n 20 min. Het strand wordt verlicht. En ja hoor, daar zijn ze.....verschrikkelijk vertederend. Eerst verschijnt er 1 alleen.... dan de groepjes, en dan.... komt er 1 op ons af. Er wordt gevraagd heel stil te zitten, hij loopt gewoon naast ons. De ranger vertelt, dat dat niet zo dikwjls gebeurt, en bedankt ons omdat we zo stil gebleven zijn... Bij het teruggaan kun je de beestjes ook bewonderen terwijl ze heel wat knorren.... om hun territorium te beschermen.... ook dan zijn ze heel goed te zien. Gelukkig hebben we een gewoon ticket gekocht, we hebben ze zo héél goed kunnen bewonderen..... bij het terugkeren, halfweg, het was dan al 10 u. voorbij, even langs de Mac Donalds. We dachten al dat alles gesloten zou zijn, maar neen hoor, ze zijn 24u. op 24u. open, aan de drive-in stonden wel 10 auto's aan te schuiven.... een Oz-burger-menu, (met ook rode biet tussen) en een backyarder-menu, allebei geupgraded tot een large en dat allemaal voor maar 9 euro! Daarbij nog een gratis ijsje met veel caramel, kregen we zomaar omdat ze het anders moesten weggooien.... Ze zijn hier echt heel vriendelijk.
Eindelijk wat minder jeuk. ....
We proberen een etentje vast te leggen op het koloniaal trammetje.... alles volzet voor de 2 komende maanden. Het trammetje zal dus niet met toeristen volzitten.
Bij het buitenkomen van de Georges Court (de B&B), babbelen we nog even met de poetsvrouw die even in een zeteltje komt rusten. Ze is Maltese, maar is hier gekomen toen ze 18 mnden was. Ze is nog nooit terug geweest. Haar vader wel, en die vond dat het leven daar zo duur was. Ook veel Italianen willen niet meer terug! Het is in Australië beter. Dan nog even over het weer. Ja, je hebt hier de 4 seizoenen. Het is hier wel heel wisselvallig. Zoals nu, zo fris, verleden week was het hier 33°. Vriezen doet het nooit, het gaat niet onder de 10°.
We hebben een dagticket gekocht voor tram en metro. Op naar Rippon Lea.... op zoek naar een landgoed gebouwd in1868. In 1910 grondig veranderd naar Hollywood-stijl, en er werd een zwembad en een danszaal bijgevoegd. Goed bewaarde keukens, mooie tuin.
Het geleid bezoek, we waren maar met 5, werd met veel enthousiasme gedaan door een wat oudere man , voor 2 Melbournse dames, wij uit Belgium en een meisje dat in The Netherlands woonde, maar wel van hier was. Ze zei het heel overtuigend en precies voor onze oren. Ja, ze was blij met de vraag waar ze in Nederland woonde. In Amsterdam. Oud-West, ken je dat? Ze sprak half Hollands, half Engels. En toen: in de KINKERSTRAAT!!!!! en wel op nr 75.
Liesbet woont op nr. 80. Ga je er wel eens op bezoek?
Ongelooflijk.... 10 miljoen inwoners in Nederland, meer dan 4 miljoen inwoners. in Melbourne.... en daar in Rippon Lea, een buitenwijk, leren we Sacha kennen. Emailadressen uitgewisseld, en misschien zien we elkaar nog wel eens weer...... zalig zo'n dingen......
Nog even genieten in de mooie tuin, in de regen. We zagen er niet over, want ook hier kampen ze met watertekort. Echt doorregenen doet het ook niet nu.
Dan terug naar de stad..... nog even op zoek naar de 2 oudste winkelarcades, nl. The Block Arcade en de Royal Arcade. Daar heb je een winkel die alleen maar Babouchka's verkoopt! En ook nog even zoeken naar het badhuis....heel groot gebouw in Edwardiaanse stijl....
Ook nog even binnenwippen in de cottage van de ouders van kapitein James Cook. In 1933 werd het huisje van Engeland naar Australië vervoerd. Het staat heel mooi in de Fitzroy Gardens.
Dan even de computer ophalen en terug met de tram naar de stad... om te surfen en te proberen foto's op de blog te zetten, maar het lukt ons nog steeds niet, de foto's zijn nog steeds te zwaar...jammer.....we proberen een oplossing te vinden....... Dan ontdekken we daar in het foodcourt, te vgl met dat vh Waaslands Shoppingcenter,, een nieuw restaurant, pas open, waar alle gerechten voor de opening, aan 10 dollar zijn.... "Il divo". Het wordt wel een tegenvaller, ons eten komt er maar niet aan, en de 10 frieten en de saus van Freddy's kalf met roomsaus met verse kruiden zijn koud....Geen reclame......Dan maar in de supermarkt zo'n driehoekje boterhammen kopen.....
Wij gaan nog even kijken naar het vertrek vh restauranttrammetje..eigenlijk zijn het er 3.......al watertandend . Tram 75 op....richting onze tram 29.
