God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Maria Goretti (Corinaldo, 16 oktober 1890 - Ferriere di Conca (Nettuno), 6 juli 1902) is een Italiaanse jeugdheilige. Maria was een vroegrijp meisje, dochter van Luigi Goretti, geboren 26 december 1859 te Coraldino en Assunta Carlini, geboren 16 augustus 1866 te Senigallia. Zij deed hoogstwaarschijnlijk haar eerste communie op 29 mei 1902. Op 5 juli 1902 werd zij op elfjarige leeftijd met veertien messteken neergestoken door Allesandro Serenelli die haar wilde aanranden. Hij gaf haar de keuze, zonde doen of sterven. Ze stierf twee dagen later in het ziekenhuis met een kruisbeeld en een medaillon van Onze-Lieve-Vrouw in haar handen, nadat zij haar belager vergeven had. De moordenaar werd op 16 oktober 1902 veroordeeld tot dertig jaar dwangarbeid. Hij kreeg in de gevangenis een visioen van Maria Goretti. Tijdens kerstmis 1937 vraagt hij Maria's moeder om vergiffenis. Later bekeerde hij zich en trad in als broeder bij de kapucijnen. Op 15 maart 1945 werd het decreet uitgevaardigd over haar martelaarschap. Op 27 april 1947 wordt zij zalig verklaard. Het meisje werd op 25 juni 1950 door paus Pius XII heilig verklaard. Bij deze ceremonie was de moeder van de heilige aanwezig, een unicum, en ook de moordenaar. Haar feestdag is op 6 juli (vroeger 5 juli). Zij is de patrones van de jonge meisjes en van de slachtoffers van aanranding en verkrachting. Vanuit feministische hoek is kritiek geuit op de manier van omgaan met aanranding die met de verering van Maria Goretti lijkt te worden verheerlijkt.
Korte Historiek. Terwijl het monasterium nog in volle afwerking was op basis van een door de bevoegde Vlaamse minister (tweede) verleende bouwvergunning werd deze vergunning vernietigd door de Raad van State. Sedertdien wordt nu al jaren gewerkt aan een oplossing met oog voor leefbaarheid van het monasterium. Ondertussen is - zoals reeds eerder aangehaald- de wetgeving ook veranderd en is men vandaag verplicht tot het opmaken van een plan-MER (Milieu-Effecten-Rapport). In overleg met de bevoegde Vlaamse diensten, is de te volgen procedure nu lopende. De kennisgevingsnota (de eerste stap naar een plan-MER) lag ter inzage van 11 februari tot en met 10 maart 2013. Rekening houdend met de adviezen die de administraties en diensten uitbrachten, evenals met een aantal inspraakreacties zal nu verder gewerkt worden aan het plan-MER. Het is pas nadat het plan-MER klaar is dat het Departement Ruimte Vlaanderen kan overgaan tot het opmaken van een Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan (GRUP).Dit neemt blijkbaar veel tijd in beslag Met deze korte historiek is het niet de bedoeling een gedetailleerd technisch, noch chronologisch overzicht te geven, maar in het licht van wat enkele weken via bepaalde media werd verspreid, hierbij toch enkele verduidelijkingen: er is nooit één steen boven elkaar gezet zonder geldige bouwvergunning; de bestaande toestand zowel qua bezetting als oppervlakte is veel kleiner dan aanvankelijk eerst voorzien; de aangehaalde uitbreiding -zoals vermeld in de kennisgevingsnota (familiehuis, natuurbegraafplaats, enkele kluizen bij)- is geenszins een vergroting van het terrein, maar enkel en alleen voorzieningen die voor hun kloosterleven volgens de Kartuizertraditie noodzakelijk zijn, en binnen de huidige grenzen van het monasterium; het voorstel of de idee om de zusters te laten verhuizen naar het Centrum voor Kinderzorg en Gezinsondersteuning Molenberg, gelegen te Lanaken en eigendom van de Vlaamse Overheid, is echt geen oplossing, hoe goed bedoeld het ook moge zijn. Deze site en het gebouw voldoen totaal niet aan de vereisten van een monasterium naar Kartuizermodel( zie artikel hierna + bijlage 2). Daarenboven ligt het nog pal aan een drukke verkeersweg waardoor de noodzakelijke stilte alsook het karakter van eenzaamheid en teruggetrokkenheid totaal niet kunnen gegarandeerd worden. Wij hopen uit de grond van ons hart dat het dossier tot een goed einde zal worden gebracht en dat - in deze tijd - ook in Vlaanderen een leefbaar monasterium van gebed en stilte kan blijven bestaan. Daarbij vooral indachtig dat dit monasterium de enige voortzetting is van een Kartuizertraditie in Vlaanderen en Nederland, eens zo talrijk en pertinent aanwezig in onze streken. Daarom roepen wij u op om samen te bidden met de monialen en met ons.
"Als we ons afvragen: waar kunnen we God ontmoeten? Waar kunnen we met Hem door Christus in gemeenschap zijn? Waar kunnen we het licht van de Heilige Geest vinden, dat ons leven verlicht? Dan is het antwoord: in de Kerk."
Door de liefde werd Jezus gedreven bij Zijn lange apostolische tochten; toen Hij die talloze wonderen deed, waardoor Hij zelfs doden opwekte en allerlei soorten zieken de gezondheid gaf; toen Hij zware inspanning volhield; toen Hij in het zweet van Zijn aanschijn werkte en honger en dorst verdroeg; toen Hij de nachten doorwaakte in innig gebed tot Zijn hemelse Vader; en tenslotte bij zijn toespraken en het voorhouden en verklaren van gelijkenissen, vooral die over de barmhartigheid, b.v. over de verloren drachme, het verloren schaap, en de verloren zoon. Gregorius de Grote merkt op, dat juist in deze daden en woorden het Hart Gods openbaar wordt. "Leer Gods Hart verstaan uit Gods Woorden, om vuriger te verlangen naar wat eeuwig blijft".
"Elke persoon heeft nood aan een centrum van zijn leven, een bron van waarheid en goedheid waaraan hij zich kan laven in de verschillende situaties van het leven en de last van elke dag. Elk van ons, wanneer hij zich terugtrekt in stilte, heeft niet enkel nood aan het voelen van zijn eigen hartslag maar veel dieper nog, aan de hartslag van een onuitsprekelijke aanwezigheid, zichtbaar voor de ogen van het geloof en vooral veel méér werkelijk: de aanwezigheid van Christus, hart van de wereld. Ik nodig daarom iedereen uit om in de junimaand de eigen devotie tot het Hart van Christus te vernieuwen en ook het traditionele gebed van dagelijkse toewijding te gebruiken..."
paus-emeritus Benedictus XVI, angelus, 1 juni 2008
Als je iemand ontmoet die een geliefde verloor, zoek dan in je hart naar de plaats waar jij rouw draagt, waar je mensen hebt verloren, ga naar die plaats in je hart waar iets gebroken werd, en je zult de man of de vrouw genezen. Ga ik dan niet zelf ten onder aan zoveel kwetsbaarheid? Wie kan zoveel lijden dragen? Niemand - het is geen mensenwerk. Elke ontmoeting is door God gegeven en door met hem met zijn Geest bezield. Paulus zegt: 'In je hart is dezelfde kracht aanwezig is, dezelfde Geest als die Christus uit de doden heeft doen opstaan.' Als dat waar is, waarom zouden we dan nog twijfelen?
Mogen wij ons dagelijks toewijden aan het Heilig- Hart van Jezus met deze woorden.
Heilig Hart van Jezus, wij wijden ons aan U toe. Heer zegen ons huisgezin, zegen onze familie, zegen onze ondernemingen al diegene die ons dierbaar zijn. Geef ons de genade Heer, om onze plichten goed te vervullen. Bewaar in ons de vrede en het vertrouwen. Vertroost ons in onze droefheid, sterk ons in het lijden en maak dat wij U altijd meer en meer beminnen. Heilig Hart van Jezus, laat ons toekomen Uw rijk. Amen.
De grond van het christelijke geloof is een persoonlijke God die zo gevoelig is voor het kwaad, dat Hij er zelf de last van opnam en het overwon door het te respecteren.
"Tot wie bid ik? Tot de almachtige God? Hij is te ver weg. Ik kan Hem niet horen. Dat kon Jezus ook niet. Tot wie bid ik? Tot een kosmische God. Dat is heel gewoon vandaag de dag, nietwaar? Dit polytheïstisch model komt van een eerder "light" cultuur. Je moet bidden tot de Vader. Een sterk woord "Vader". ... Als we ons gebed niet beginnen met dat woord, niet alleen op onze lippen maar in ons hart, kunnen we niet in een christelijke taal bidden."
Gods hart is groter dan het onze ... Iemand ontmoeten met een goed hart is steeds een deugddoende ervaring. Eén van de mooiste dingen in het christendom is dat we immer weer Gods Naam mogen noemen en ... die Naam is Liefde ... of het goede hart! Laat ons daarom bidden voor onszelf, voor allen die we liefhebben en voor onze kerkgemeenschap. En dat de Heer ons mag zegenen.
<< Wees niet bang om uit te gaan naar de straten, de pleinen en naar de openbare plaatsen van steden en dorpen, zoals de eerste Apostelen, die Christus en de Blijde Boodschap van het heil predikten. Dit is geen tijd om zich te schamen voor het Evangelie (vgl. Rom 1,16). Het is de tijd om het Evangelie van de daken te verkondigen (vgl. Mt 10,27). >>
+ ROME (RKnieuws.net) Paus Franciscus heeft gisteravond gezegd dat hij revolutionaire christenen wil die risicos nemen. Een christen die niet revolutionair is, is geen christen, aldus de paus. Hij hekelde de gesloten christelijke gemeenschappen.
Ik begrijp de gesloten christelijke gemeenschappen niet. De Goede Herder ging op zoek naar het ene verloren schaap. Wij hebben één schaap: de 99 anderen ontbreken, stelde paus Franciscus. De paus hekelde ook de ontmoedigde christenen. Hij vroeg zich af of ze in Christus geloven of in de godin van de klachten.
De wereld van vandaag is volgens de paus niet slechter dan vijf eeuwen geleden. De paus lachte ook met de mensen die klagen over de jeugd van vandaag.
Hoe hard de beproeving, hoe moeilijk het probleem, hoe zwaar het lijden ook mag zijn, we zullen nooit uit Gods handen vallen, uit die handen die ons hebben geschapen, die ons dragen en ons op de levensweg begeleiden, omdat ze worden geleid door een oneindige trouwe liefde.
Een schietgebed is een kort gebed, een verzuchting van het hart dat onze ziel richt op God en de hemel. De Jezuïet Alvarez de Paz schrijft over dit zinvolle korte gebed het volgende: "Wanneer de zwaluw haar nest bouwt, brengt ze telkens maar een beetje slijk aan. Toch maakt ze ten slotte een nest, groot genoeg voor haar en haar kleintjes. Zo ook zal de ziel, die verzuchting bij verzuchting voegt, ten slotte in haar binnenste een woning bouwen voor God en haar zelf, waarin zij de grootste rust zal vinden." Laten we daarom veelvuldig herhalen: "Heilig Hart van Jezus, ik geloof in uw liefde voor mij."
