God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Je bent moe? Je wordt beproefd? Je bent verstrooid? Je wordt bekoord? Je
bent ongerust? Het doet er allemaal niets toe. Alles verdwijnt in deze strikt
aanhankelijke houding die de grond is van het ware gebed. Aanhangen in de
armoede, in de verlatenheid, in de meest volledige zelfvergetelheid is altijd
mogelijk. We gaan niet naar het gebed om aan onze behoeften te voldoen, ook niet
uit
Nieuwsgierigheid, niet uit gulzigheid: we bidden om met God in contact
te treden, met heel ons vermogen tot aanhangen: Adhaesit anima mea: dat is
alles.
Naar: Pour toi, quand tu
pries ... door François Cassingena-Trévedy
God, onze Vader, U bent met ons begonnen en op weg gegaan om ons tot voltooiing te brengen en in uw huis op te nemen. Wij bidden U: laat Jezus onze leidsman zijn, opdat wij in zijn licht hoopvol met elkaar mogen leven; laat ons groeien in het geloof dat Hij onze toekomst is, vandaag en alle dagen tot in eeuwigheid.
Als ons hart geen genade kent, geen vreugde van vergeving, dan zijn wij niet in gemeenschap met God, zelfs als wij al zijn geboden naleven. Want het is de liefde die redt, niet alleen de naleving van zijn voorschriften.
Ik roep katholieken uit de hele wereld op om zich aan te sluiten bij de gebeden van andere christenen die God smeken om de vrede te schenken voor de meest geteisterde gebieden op aarde. Moge de vrede, die een geschenk is van Jezus, steeds in onze harten heersen en de inspanningen en acties van nationale leiders en alle mensen van goede wil ondersteunen.
Het is tientallen jaren geleden dat ik dit gebed nog hoorde op opzegde, en plots schoten me zomaar een paar woorden me te binnen. Het gehele gebed gaat dan ook als volgt. Ik wist niet eens meer dat het uit de Chirobeweging stamde.
God, die ons behoedt, met U vinden we de plek waar rust is, goedheid en heelheid. Zelfs al moeten wij door het duister heen, wij weten U naast ons. U strekt uw hand over ons uit en maakt ons gaan lichtvoetig en blijmoedig. Bij U mogen wij ons geborgen weten al de dagen van ons leven, tot in lengte van dagen.
Ik was mijn HANDEN met het bronwater, want vaak hield ik ze gesloten voor de nood van anderen. Soms waren ze grijpklaar en te weinig bereid om te geven. Vergeef het mij Heer.
Ik was mijn OGEN met bronwater, want vaak was ik ziende blind. Ik zag te weinig het goede in elke mens en had alleen oog voor het kwade dat anderen deden. Vergeef het mij Heer.
Ik was mijn OREN met het bronwater, want ik luister te veel naar de wereldse boodschappen. Ik luister echt te weinig naar Gods stem in mijn leven. Vergeef het mij Heer.
Maria, het leven is veeleisend geworden. Er is zoveel dat op ons afkomt. Het verandert allemaal heel vlug. Het gevaar is dat we ons laten leven door wat media en consumptie ons voorschrijven als belangrijk en waardevol voor ons leven.
Maria, Temidden die wirwar kom ik naar u toe. Als een wereldse zwerver wil ik in u thuiskomen. Gij had het ook niet altijd gemakkelijk in het leven, maar gij had een rotsvast geloof en vertrouwen in God. Daarom zijt gij steeds uzelf gebleven, ook temidden onzekerheid, temidden de pijn en het verdriet dat je hart doorboorde.
willen we een speciale plaats geven nu het werkjaar voor de Vrienden van Lourdes terug van start is gegaan, een werk dat er voor zorgt dat duizenden haast gratis of tegen sterk verminderd tarief naar Lourdes kunnen gaan. Op dit moment zijn we ook halverwege de noveen die je o.a. te Dadizele kunt volgen. Zie eerder op dit blog.
Veel mensen ontdekken God pas als ze ziek worden en/of narigheid ervaren in het leven . Maar dat is niet erg , God zal ook naar jou luisteren. Wist je dat door vergeving te vragen en vergeving te schenken er een rechtstreekse lijn met boven open gaat. Ja , zo gemakkelijk is het ......ook voor jou . Ik wens je een fijne babbel straks met onze schepper.......
In een antwoord op de vraag van Scalfari of God ook aan niet-gelovigen vergiffenis schenkt voor hun zonden, schrijft de kerkleider dat ook niet-gelovigen niet uitgesloten zijn van de barmhartigheid van God. De echte zonde bestaat er, ook voor niet-gelovigen, in om hun geweten niet te volgen. Die optie weerspiegelt zich ook in onze keuze voor goed en kwaad
"Vrees, schaamte en triomfalisme... drie houdingen die niet te vinden zijn in de verrezen Heer. [...] ons geloof, het geloof in de Verrezene: dat overwint de wereld. Laten we naar Hem toegaan, en laten we ons (net zoals de zieken) door Hem raken, door zijn kracht. Hij is een mens van vlees en bloed - niet een louter spirituele gedachte. Hij leeft! Zo kwam Hij naar deze wereld. Moge de Heer jullie de genade geven dit te verstaan en deze dingen te beleven." (paus Franciscus)
"Wij mogen vragen goede mensen te zijn, want wat is er ongelukkiger dan een goed landhuis te bezitten, goede kleding, een goede schaapstal, goede sandalen, maar zelf niet goed te zijn? Al die dingen zijn goed, maar daarom maken ze een mens nog niet goed. Vraag dus God om zelf goed te zijn, want de goede Geest van God geeft een goede wil aan mensen". Augustinus van Hippo.
In met overgave gezegde gebeden laat God zich vinden. Daarom staat er geschreven: 'Laat ons jou vinden in onze gebeden'. Want in ons bidden zelf laat God zich vinden.
Het was in de tijd dat ik brancardier was te Lourdes. Hoe druk de dag ook was geweest tussen en met de zieken, er was altijd nog even tijd om uit te blazen en bij te praten bij een goede pint. Toen het al lang donker was, was er a.h.w. een ongeschreven wet, want de meesten wilden in stilte nog even langs de grot passeren voor ze gingen slapen. El deed het op zijn manier, op een bank, geknield, dicht bij de grot of juist staande ver weg.
Ik herinner me nog levendig dat plots een jonge man van ongeveer twintig jaar letterlijk naar de grot liep alsof hij ergens te laat zou komen, en hoe hij de rotsteen aanraakte en er zo bleef staan al als een versteend beeld, enkel zijn ogen gericht op Maria daar in de nis. Ik denk dat allen die daar aan het bidden of mediteren waren ergens meegesleurd waren door zijn smeekbede, want dat zo ervaarden we toch zijn blik. Die hand die maar op de steen bleef rusten.
Neen het was geen magisch moment, misschien voor de toeschouwer, maar een pure akte van geloof, Maria ter ere. Zeer toepasselijk op deze achtste september, feest van Maria.
