God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Draag me op met een gelovig hart en laat me niet alleen. Ik ben slechts waardevol als je gebed me draagt. Wanneer je bent heengegaan zal ik hier blijven branden tot je terug komt. Ik zal aan anderen vertellen dat je hier bent geweest en tot de Heer zal ik spreken van de vlam in je hart.
Vandaag brand ik weer de roepingenkaars en bid om roepingen voor het priester- en diakenschap, voor pastorale werkers en werksters, voor predikanten en om roepingen voor het religieuze leven. Voor catechisten en gelovigen, vrijwilligsters en vrijwilligers die zich in zetten voor de kerkgemeenschap. Voor hen die zoekende zijn en de richting nog niet vinden. Ik noem de namen van mensen die ik meedraag in mijn gebed en bid om leiding en zegen op hun levensweg. Dat ieder van ons haar/zijn eigen roeping telkens weer mag vinden en volgen.
Als het idee niet goed is, zegt God: Nee Als de tijd niet rijp is, zegt God: Rustig aan. Als u ernaast zit, zegt God: U kunt beter nog wat groeien. ... Als alles wel klopt, zegt God: Nu!
'Gij zult mij leiden door uw raad, en daarna mij in heerlijkheid opnemen.' Psalm 73:24
Er was eens een jongen die God wilde ontmoeten. Hij wist dat hij een lange reis moest maken om op de plek te komen waar God woonde, en dus stopte hij zijn koffer vol met koekjes en blikjes limonade. Toen hij een stuk had gelopen, zag hij een oude vrouw. Ze zat op een bank in het park de duiven te voeren. De jongen ging naast haar zitten, en opende zijn koffertje. Hij wilde net wat limonade gaan drinken, toen hij zag dat de vrouw er hongerig uitzag. Hij bood... haar een koekje aan. Ze nam het dankbaar aan en glimlachte naar hem. Ze had zo'n prachtige glimlach, dat die jongen die opnieuw wilde zien en dus bood hij haar een blikje limonade aan. En weer glimlachte ze naar hem. De jongen was verrukt! Ze bleven er de hele middag zitten eten en glimlachen, zonder een woord te zeggen.
Toen het donker werd, besefte de jongen pas hoe moe hij was en hij wilde naar huis gaan. Hij stond op, maar toen hij een paar stappen had gezet, keerde hij zich om en gaf de oude vrouw een stevige omhelzing. Ze beantwoordde de omhelzing met de mooiste glimlach die hij ooit had gezien.
Toen de jongen thuis kwam was zijn moeder verbaasd over de vreugde die van zijn gezicht straalde. 'Hoe komt het dat je zo blij bent?' vroeg ze hem. 'Nou, ik heb vanmiddag met God gegeten.' En voordat zijn moeder iets kon zeggen, voegde hij er aan toe:'Weet je dat God de mooiste glimlach van de hele wereld heeft?'
Intussen was de oude vrouw ook thuisgekomen. Ze straalde van vreugde. Haar zoon verbaasde zich over de vredige blik op haar gezicht. 'Hoe komt het dat je zo blij bent, moeder? Ze antwoordde: 'Ik heb in het park koekjes gegeten met God.' En voordat haar zoon kon antwoorden, voegde ze eraan toe: 'Hij is veel jonger dan ik dacht'.
"Vrouwen bezitten de grote schat om leven te schenken en om tederheid, vrede en vreugde uit te dragen. Jullie zijn de vrouwen van de Kerk. De Kerk is vrouwelijk, zoals Maria."
Het ligt bovenop een altaar van kranten, ‘een opeenstapeling van menselijke onvermogen om in vrede te leven’, zoals hij het zelf omschrijft. De bovenste krant bevat een artikel over de Holocaust en het lam ligt met zijn kop ernaast. Naast de woorden: de mens is tot alles in staat. Het lam Gods gaat dus over het leven en de dood in onze wereld! Bij dit beeld moest ik onwillekeurig aan Pater Frans van der Lugt in Homs in Syrië denken, die weerloos werd geëxecuteerd. Dienende liefde is altijd kwetsbaar. Alles van waarde is weerloos, dichtte Lucebert ooit. Het lam is bij uitstek geschikt om te dienen als symbool van weerloosheid en kwetsbaarheid, de dienende liefde, van het menselijk bestaan.
De kerk verklaart mensen heilig en vereert heiligen. Op het feest van een heilige vieren gelovigen hun naamfeest. Vandaag, 6 mei viert de kerk het feest van de heilige Dominiek Savio, leerling van Don Bosco.
Heiligen zijn mensen waarin men duidelijk het spoor van God kan herkennen. Het zijn mannen en vrouwen die Jezus' Blijde Boodschap op een eigen en eigentijdse manier interpreteren en ernaar leven en werken. Zo zijn ze voorgangers in het geloof. In de heiligen van vroeger en nu krijgen we iets te zien dat ons geloof letterlijk handen en voeten geeft.
"Ik herinner me een oude vrouw die altijd haar rozenkrans bad en die me vroeg of het nog wel nodig was de woorden uit te spreken, want, zei ze, als ik ‘s morgens wakker word, dan merk ik dat mijn hart het Ave Maria zegt. Of het nu gaat om het Jezusgebed, het Wees gegroet of een andere gebedsformule, het gaat erom dat het gebed net zo permanent wordt als onze ademhaling. Uiteindelijk gaat het vanzelf en het kan zelfs verdwijnen om plaats te maken voor het gebed van het hart."
"Jezus en Maria dragen zorg voor u: dus geen rimpels in uw voorhoofd en geen spinnenwebben in uw ziel." (zalige priester Poppe) Mochten we ons van deze waarheid ten diepste bewust zijn: Jezus draagt zorg voor ons; Maria draagt zorg voor ons! Welk een genade! Welk een troost! Welk een vreugde! In onze zorgen: Jezus en Maria zorgen voor mij! Bij de oude bekoringen, de oude zonden die ons altijd weer beproeven: Jezus en Maria zorgen voor mij! Bij een moeilijk werk, bij een vervelend werk, bij een lastig bezoek: Jezus en Maria zorgen voor mij! Bij een dor gebed, bij een gebed zonder smaak: Jezus en Maria zorgen voor mij! Weg de rimpels en de spinnenwebben, Jezus en Maria zorgen voor u.
De foto verwijst naar de gekroonde Onze-Lieve-Vrouw van Dadizele; het miraculeus beeld trouwens.
Aan een monnik, die teruggetrokken in een klooster leefde, werd eens gevraagd: 'Wat is de zin van een leven in stilte en eenzaamheid?'
De monnik was juist bezig een emmer water te putten. Daarom vroeg hij zijn bezoekers dichterbij te komen. 'Kijk nu eens in de put. Wat ziet u daar?' Ze keken de diepte in maar zagen helemaal niets.
...
Korte tijd later zei de monnik: 'Kijk nu nog eens naar beneden.' Opnieuw bogen de bezoekers zich over de rand van de put. 'Wat ziet u nu?' vroeg hij. 'Nu zien we onszelf,' was het antwoord.
Daarop vervolgde de monnik: 'Toen ik zojuist water uit de put haalde was het oppervlak onrustig. Maar nu is het rustig geworden. Dat is de ervaring van de stilte: je ziet jezelf. En als je in jezelf tot rust gekomen bent, zie je niet alleen de hele wereld met heel andere ogen, maar ook God.'
Is geloven in God genoeg of wordt er meer van ons verwacht ? Voor sommige mensen is het genoeg en men verwacht dat God al hun noden zal laten verdwijnen. Gods Geest heeft ook ongekende kracht; is ook tot genezing op allerlei niveaus en tot wonderen in staat.... Maar van de mens wordt ook verwacht dat hij zijn bijdrage levert aan het Geheel. We bestaan uit een ziel, lichaam en geest en we moeten oog hebben en zorg dragen voor alle drie de lagen. Innerlijke groei en zelfkennis zijn nodig om een bruikbaar kanaal te worden voor de Lichtwereld. We mogen de kracht van God aanwenden om onszelf te ontdekken en om ervaringen op te doen. Om te proberen om goed te doen en om energie te schenken aan wat we de moeite waard vinden. We mogen er niet aan voorbijgaan om naar ons eigen gedrag te kijken, want de wereld verbeteren begint bij onszelf.
