God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Onze Vader die in de hemel zijt. U bent wel oneindig ver weggegaan van deze aarde. Uw naam ligt hier besmeurd, verborgen onder onrecht en geweld. Uw koninkrijk is hier niet te vinden. Hier gebeurt de wil van machtigen, rijken en geweldplegers. Een klein deel van de mensheid heeft volop te eten; de anderen hebben honger. Wij vergeven elkaar niet, maar komen op voor onszelf en de Derde Wereld staat dik bij ons in de schuld. Het kwaad is koning over ons. Zo zit dat.
Wie ben ik voor jou? Wat beteken ik voor jou? Wat betekent, wie ik ben, voor jou?
In het ‘ik ben’ van Jezus klinkt de naam van God door: Ik Ben Die Is. En het ‘ik ben’ van God, vraagt om mijn antwoord, net zoals toen bij Mozes: “Hier ben ik.” Zijn Woord, roept om mijn ant-woord. Zijn ‘er-zijn’ roept om mijn ‘er-zijn’, met heel mijn wezen, zonder terughouden, zonder aarzelen. Zijn ‘ik ben’ is bovendien ook het ‘ik ben’ van de ander tegenover mij.
Be-amen wie Hij is en dat Hij is, betekent dan ook: mijn eigen bestaan beamen en dat van de ander. Het betekent een stukje rots willen zijn, waarop Hij kan bouwen.
De Serenity Prayer is een gedeelte uit een gebed van Reinhold Niebuhr, Amerikaanse theoloog. Hij schreef het in 1943 en het oorspronkelijke gebed is een stuk uitgebreider. Wij kennen vooral de vier eerste versregels.
Het gebed van Reinhold Niebuhr is een 'Gebed om kalmte'.
God, schenk me de kalmte om te aanvaarden
wat ik niet kan veranderen.
De moed om te veranderen wat ik kan veranderen.
En de wijsheid om het verschil te zien.
Te leven van dag tot dag,
van moment tot moment.
Om moeilijke tijden te aanvaarden
als een weg naar vrede.
Om de zondige wereld te nemen zoals die is.
Niet zoals ik wil dat die is.
Erop vertrouwen dat U alle dingen goedmaakt
als ik me aan uw wil overgeef.
Om in dit leven gelukkig genoeg te zijn
en met U uiterst gelukkig te zijn in de eeuwigheid.
Franciscus vraagt om op 20 september te bidden voor de vrede.
Paus Franciscus heeft Bisschoppenconferenties in de hele wereld een brief gestuurd waarin hij hun steun vraagt voor een wereldwijde gebedsdag voor de vrede in de geest van Assisi, op 20 september. De Argentijnse paus neemt die dag deel aan de dertigste interreligieuze gebedsontmoeting in de Italiaanse stad Assisi. Volgens de Sint-Egidiusgemeenschap hebben 470 religieuze en levensbeschouwelijke leiders en prominenten uit de wereld van de politiek en de cultuur hun deelname toegezegd.
De eerste gebedsbijeenkomst van religieuze leiders uit de hele wereld vond dertig jaar geleden op initiatief van paus Joannes Paulus II in Assisi plaats. Sindsdien wordt het evenement jaarlijks in een andere betekenisvolle stad gehouden.
De Heer, je God, zal in je midden zijn, Hij is de held die je bevrijdt. Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou, in zijn liefde zal Hij zwijgen, in zijn vreugde zal Hij over je jubelen.
ELKE BOOM KEN JE AAN ZIJN VRUCHTEN, WANT VAN DISTELS PLUK JE GEEN VIJGEN EN VAN DOORNSTRUIKEN GEEN DRUIVEN.
(LUCAS 643-49)
Wat betekenen mooie woorden, edele gevoelens en rijke gedachten, als ze geen goede vruchten voortbrengen? Het is aan de vruchten dat men de boom kent! Welke vruchten breng ik voort? Welke vruchten mag men van mij verwachten?
Heer Jezus, wat ik in gedachten bedoel, wat ik concreet doe, wat me in mijn hart bezighoudt: mag dat vruchten voortbrengen die mensen doen leven! Ik bid U om deze ‘genade’ want U bent het die vruchtbaarheid geeft!
HOE KAN IK DE HEER VERGOEDEN WAT HIJ VOOR MIJ HEEFT GEDAAN?
Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt.
Nu begrijp ik dat er geen uitverkorener mens te bedenken valt, dan de moeder van Jezus van Nazareth. Ik heb haar een tijdlang uit het oog verloren, maar nu is ze weer terug in mijn hart en ik voel me sterker en veiliger. Soms geeft zij mij het warme gevoel terug van die kamer met dat flakkerende waxinelichtje. Grote kunstenaars hebben haar uitgebeeld door de eeuwen heen, met purperen mantels en gouden kronen op het hoofd. Het mysterieuze is dat, hoe hoog verheven wij haar ook mogen achten, door die verhevenheid de eenvoud straalt, de nederige liefde van een moeder die voor iedereen toegankelijk is, die zorgen heeft. Want zij is een troostende moeder, een helpende, een gevende moeder. Een moeder in de ware zin van het woord.
5 stappen naar barmhartigheid volgens Moeder Teresa.
Beste medeblogger, in vijf stappen kon je lezen hoe de heilige Moeder Teresa de werken van barmhartigheid tot haar leven maakte, en zo het leven leefbaar maakte voor de minsten van de haren.
Ik had honger en jullie hebben Me te eten gegeven,
Ik had dorst en jullie hebben Me te drinken gegeven,
Ik was vreemdeling en jullie hebben Me opgenomen...
Moeder Teresa sprak vaak over respect voor het leven van de natuurlijke conceptie tot de dood. Ze zei: Abortus zullen we bestrijden met adoptie. Die weerloze kinderen moeten gewild, geliefd en aanvaard zijn. Moeder zocht altijd de meest kwetsbaren uit om voor te zorgen. Als een moeder haar eigen kind in haar baarmoeder mag doden, wat zal jou en mij dan weerhouden om elkaar te vernietigen. Als we God zien in elkaar, zullen we vanzelf van elkaar houden zoals God van ieder van ons houdt. Liefde verwekt vrede. Werken van liefde zijn werken van vrede.
Moeder Teresa werd gekozen om heilig verklaard te worden in dit Jubeljaar van Barmhartigheid. En wij vragen ons af waarom? Voor mij is dat omdat ze ons het Goede Nieuws bracht van de liefde, ontferming en tederheid van de Vader. Ze werd door God gekozen om zijn aanwezigheid te vertegenwoordigen, zijn liefde en nabijheid bij wie gebroken is en verlaten, bij de ongewensten, de stervenden. Moeder antwoordde met heel haar hart op de schreeuw van Jezus - Ik heb dorst - met de heiligheid van haar eigen leven en de nederige werken van liefde aan de armsten van de armen.
Het hele leven van onze Moeder was de oneindige dorst van de gekruisigde Jezus naar liefde en zielen te laven. Ze zei altijd: Je bent kostbaar in Gods ogen. En: Ik kerfde je in de palm van mijn hand. Ik houd van je. De Jezus die ze ontving in de Heilige Communie en die ze aanbad in de Eucharistie was dezelfde Jezus als diegene die ze diende in de armsten van de armen.
De woorden uit het evangelie van Matteüs (25,40) [Dat] heb je voor Mij gedaan noemde ze het evangelie op 5 vingers.
Moeder Teresa zei altijd: Wat kan God doen als ik niets te bieden heb? Het antwoord was en is simpel: Je hebt nog altijd het gebed. Moeder had een grote liefde voor het gebed. Onze dag begint altijd met de Heilige Mis gevolgd door uren van gebed overdag, en eindigt met een uur van aanbidding van Jezus in het Heilig Sacrament.
We hebben het gebed nodig, want dat schenkt ons een zuiver hart. En een zuiver hart kan God zien in elke persoon.
In de stilte van mijn hart spreekt God over zijn Liefde. Luisteren is het begin van elk gebed. En waar luisteren we naar? Naar de stem van God, die niet kan ontgoochelen of ontgoocheld worden. Voor Moeder Teresa begon alles met stilte. Waar geen stilte is, heersen onvergeeflijkheid en on-menslievendheid. Maar als ik de stilte in mijn hart met grote zorg bewaar, dan hoor ik daarin zijn woorden van troost en uit de volheid van mijn hart bied ik Jezus vertroosting in de schrijnende vermomming van de armen.
Was er een bejaarde vrouw die heel wat uren van de dag in gebed verzonken was. Op een dag hoorde ze de stem van God: "Vandaag kom ik bij jou op bezoek.” Stel je voor hoe blij ze was en toch ook een beetje fier. Dadelijk begon ze te poetsen en schoon te maken, te koken en koekjes te bakken. Ze trok haar beste kleed aan en ging zitten wachten. Even daarna werd er aangeklopt. Ze haastte zich naar de deur. Het was de buurvrouw maar, die een snuifje zout kwam vragen. "Om de liefde Gods toch", zei de vrouw, "kom je me voor zo'n futiliteit lastig vallen? Maak je maar vlug weg, want ik verwacht God op bezoek. Vlug weg, weg!" De buurvrouw kreeg de deur haast tegen de neus. Oef.! Maar er werd alweer aangeklopt. Nog vlug even voor de spiegel en dan naar de deur... Wie nu? Een kereltje in een veel te grote jas die leurde met knopen en toiletzeep. "Nu heb ik echt geen tijd", zei de vrouw, "kom een ander keer terug, want ik verwacht God." Daar stond het jongetje. Voor de zoveelste keer ging de deur voor hem dicht. De vrouw was nog niet terug in de woonkamer of er werd alweer geklopt. Nu zou het toch! Maar wat een teleurstelling. Aan de deur een haveloze kerel, een landloper. "Mevrouw, een stuk brood, alsjeblieft, al was het maar oud brood." En of hij op de trap voor de deur een beetje rusten mocht. "Ah lieve deugd! Laat me toch met rust. Ik sta op God te wachten. Neen, zeker niet, hier op de trap. Weg, vlug weg!" En de uren van de dag schoven voorbij. Het werd avond, maar God liet zich niet zien. De vrouw was ontgoocheld en uiteindelijk ging ze maar slapen. Eigenaardig, maar ze dommelde dadelijk in en droomde. In haar droom verscheen God: "Driemaal ben ik vandaag bij jou op bezoek geweest. Driemaal heb je me de deur gewezen."
Goede God, Rots in de branding, stevig anker in de stroom van de tijd, wees hier in ons midden, wees voor ons een steun in de rug, begeleid ons met uw boodschap in onze roerige wereld en doe ons de weg gaan in navolging van Jezus Christus, onze Heer.
