God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Er zijn er niet zoveel als Johannes de Doper, die de woestijn aan durven,de stilte, het alleen staan,en het dorre eenzaam vechten met de diepste levensweg. "wat ga ik van mijn leven maken?" "God wat wilt U, dat ik doe?" Er zijn er niet zoveel,die na de eigen ommekeer ook ommekeer bij anderen gaan vragen, en blijven doorgaan. Ook al gaat hun roep verloren in woestijnen van onbegrip. Er zijn er niet zoveel als Johannes de Doper. Zo gelouterd,zuiver van bedoeling dat het waar was wat hij zei. "Ik doe het niet voor mezelf", Het gaat om Hem die na mij komt. Het gaat om beter leven met allen. Van zulke mensen zegt het Evangelie: hij getuigde van het Licht, met woord en daad. Dat is onze bestemming. Gods licht doorlaten. "Hem laten schijnen in ons leven".
De Engel des Heren heeft aan Maria geboodschapt, A. En zij heeft ontvangen van de heilige Geest. Wees gegroet Maria... Zie de dienstmaagd des Heren. A. Mij geschiede naar uw woord Wees gegroet Maria... En het Woord is vlees geworden. A. En Het heeft onder ons gewoond Wees gegroet Maria.. Bid voor ons, heilige Moeder van God, A. opdat wij de beloften van Christus waardig worden. Laat ons bidden. Heer, wij hebben door de boodschap van de Engel de menswording van Christus uw Zoon leren kennen; wij bidden U: stort uw genade in onze harten, opdat wij door zijn lijden en kruis gebracht worden tot de heerlijkheid van de verrijzenis. Door Christus, onze Heer. Amen.
Het beeld van de Homeless Jesus grijpt aan. Het roept op tot actie én tot ontmoeting. Christenen weten zich bijzonder aangesproken door mensen in nood, door daklozen of vluchtelingen. Ze ontmoeten in deze mensen niet alleen een broeder of zuster in nood, maar ook Jezus zelf. Niet als iemand van lang geleden, maar als een Levende die we ook vandaag ontmoeten. Het beeld van de Homeless Jesus is hier een stille getuige van.
Laten wij in het jaar 2018 samen elke maand op een speciale dag de rozenkrans bidden voor de vrede in de wereld en opdat Hij – indachtig een gebed van Sint-Franciscus van Assisi – onszelf tot een instrument van Gods vrede maakt. Het zou bijzonder mooi zijn als gelovigen daarvoor bijeenkomen en – zeker ook als u alleen bent – dat u weet dat u dit gebed bidt in vereniging met velen.
Met Maria samen Jezus verwachten, is het huis van ons hart tot warme hartelijkheid maken, is onze gedachten met dankbaarheid en vertrouwen vullen en onze handen biddend vouwen.
Met Maria samen Jezus verwachten. is in alle eenvoud leven, rustig en stil om het wonder dat God aan mensen doet.
Met Maria samen Jezus verwachten. is geloven in onze eigen uitverkiezing, is dienstbaar in het leven staan en vreugdevol door de dagen gaan.
Met Maria samen Jezus verwachten, is leven in Gods licht en weten dat God grote dingen doet aan mensen hier en nu.
Met Maria samen Jezus verwachten, is een sfeer scheppen van geborgenheid en mildheid, is de oproep van vrede beleven als mooiste gave voor mensen.
Met Maria samen Jezus verwachten, is op weg gaan en blijven zoeken, blijven vragen: is er plaats voor Jezus bij jou, bij mezelf?
Barmhartigheid betekent voor mij in de complexiteit van het samenleven en in ons eigen leven steeds zoeken om het hart, het positieve en zinvolle durven te zien en te beleven.. Begrip opbrengen, vergeven, opnieuiw beginnen met anderen en met jezelf. Dat vraagt vaak heel veel innerlijke kracht en soms is het een lange en lastige weg. Ons vertrouwen in een barmhartige Vader, zoals Jezus ons leerde, is gelukkig een steun. Barmhartigheid maak je in de praktijk door zoveel als kan met jouw hart naar mensen te luisteren,en door in de liturgie Gods liefde, Gods glimlach en vergeving aan te brengen.
Barmhartigheid is een thuis en een plek met een hart aanbieden.
Volgens de sociale leer van de katholieke Kerk moeten wij ons allemaal verantwoordelijk voelen voor wat er in de wereld gebeurt. De negatieve houding van de VS draagt niet bij tot een internationale oplossing. Dit helpt al evenmin om vrede te creëren of te bevorderen.
Geen tijd, dat beheerst vaak ons leven. We hebben te vaak geen tijd voor mensen, we hebben ook dikwijls geen tijd voor God, geen tijd om echt van harte te luisteren naar Jezus'boodschap, geen tijd om na te denken over de zin van ons leven, geen tijd om stil te staan bij ontwikkelingen in de samenleving.
Vroeger werd er heel de dag door tijd ingeruimd voor gebed: morgengebed, avondgebed, voor en na het eten, het angelus, het rozenhoedje. Je kunt natuurlijk best wat vraagtekens stellen bij de manier waarop al de bekende gebeden afgeraffeld werden, en bij de zin van twee of drie keer op zondag naar de kerk moeten, maar er werd wel tijd voor genomen, en dat was op zichzelf toch waardevol.
PAS OP DAT JULLIE HART NIET AFGESTOMPT RAAKT DOOR DE ROES EN DE DRONKENSCHAP EN DE ZORGEN VAN HET DAGELIJKSE LEVEN. WEES WAAKZAAM EN BID. (LUCAS 21, 34-36)
Woorden die we niet graag horen in de advent, want meer dan een tijd van inkeer en bezinning is het een periode geworden van praktische beslommeringen: lijstjes maken, cadeautjes kopen, voorraad opslaan, eten en drinken en menige kater erbij.
Heer, wat moet er gebeuren opdat wij uw woorden echt horen, uw waarschuwing daadwerkelijk ter harte nemen? Waak over ons in deze tijd vol verleiding zodat wij niet verloren lopen en ons hart niet afgestompt raakt. Doe ons vertrouwvol uitkijken naar uw komst die spreekt van vrede en gerechtigheid, van hoop en leven in overvloed.
In de advent worden de kerststalletjes en de beeldjes weer uit de kast gehaald, maar...
Heer, onze wereld lijkt soms een stal vol ezels en ossen, rommel van macht en eerzucht, een wriemelende mierenhoop van onverdraagzame mensen vol hebzucht, heerszucht en eerzucht.
Heer, ons hart lijkt soms een stal vol tegenstrijdige gevoelens, een rommel van complexen, met een kribbe die helemaal gevuld wordt door het eigen lieve "ik".
Heer, geef ons de moed om onze stal uit te mesten en plaats te maken voor U. Geef ons de kracht om mens te zijn voor anderen.
Dank U, Vader, voor deze maand van het jaar die sprankelt van licht, liefde en verwachting. Ik bid dat vermoeide harten weer nieuwe vreugde zullen ervaren, dat twijfelende geesten het komende kerstfeest weer hoop zullen krijgen en dat de vonk van het leven bij veel mensen zal terugkeren. Amen
De straatjongeren haten hun ouders, ze haten de ‘flikken’, ze haten alles en iedereen, maar voor dieren kunnen ze wel vaak respect opbrengen. ‘De beesten bedriegen ons tenminste niet.’ En door de liefde die ze voor dieren opbrengen en die ze ervan terugkrijgen, krijgen we ze weer op de been. Ouders, houd van jullie kinderen!, zei Père Gilbert met nadruk. Kinderen, besef dat de liefde van je ouders het mooiste is wat je ooit zult krijgen. De Franse priester pleitte ook uitdrukkelijk voor het gebed in het gezin. Zoveel gaat verloren omdat we onze kinderen niet meer leren bidden. Ouders moeten met hun kinderen bidden, elke dag opnieuw!
Kerst, elk jaar weer een drukke periode. Maar het lijkt ieder jaar wel drukker te worden met kerst. Allerlei verplichtingen drukken op ons. De kerstbomen, de kerstborrels, de kerstballen, de kerstdiners, de kerstkransjes, de kerstgezelligheid, de kerstpakketten, de kerstrollade en de kerstliedjes, kerstvieringen op school, kerstviering op de club, kerstviering op de groeigroep en dan ook nog de kaarten die geschreven en gepost moeten worden, de kerstberichten die voor facebook geschreven moeten worden, de kerstmailtjes die nog verzenden wilt etc. Maar waar is God in dit hele gedoe? Vergeten we hem en beseffen we nog wel dat zijn zoon Jezus werd geboren en weten we wel waarom Jezus werd geboren. Staan we daar überhaupt nog wel bij stil? Kortom: hebben wij met kerst nog tijd voor God?
Christus Koning heeft een kruis als troon en een krib als wieg. Kruis en krib horen samen. En dat Koningschap geldt ons, wij zijn de burgers in dat Koninkrijk en dat Koninkrijk vraagt om werkelijkheid te mogen worden in en door mensen die in Jezus hun Koning herkennen. Voor triomf is er weinig plaats in dat feest, des te meer voor inkeer en reflectie. Je openen voor zijn Geest en je door Jezus laten vervullen, daar gebeurt Zijn Rijk.
November? Met de ogen nog iets van de herfstpracht van oktober. In de neus al iets van de rookgeur van wintertijd. In het hoofd de advent die nadert.
Ad-vent? Waken in het donkerste donker, bij wat kaarsen. Wetend dat het licht weer sterker wordt. Blijven belijden dat de mens deel is van een grotere genadegolf van Licht.
Genade? Ja, elke tijd is vervuld van een eigen genade. Elke tijd is tegelijk een venster op de grondstroom van dezelfde, transcendente genade.
Genade?? Ja, een grote genade maar niet zonder tegelijk het donkerste donker en niet zonder onze blijvende , grote vragen.
