God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Heer, zend mij een eenvoudig, kinderlijk geloof neer, zonder redeneerzucht, dat mij altijd ondersteunt en mij bij geen enkele beproeving verlaat. Dat ik geloof in de onsterfelijkheid van de ziel en in een leven na de dood, dat mij wijsheid gewordt in plaats van loze redeneerzucht, dat ik mij niet elk uur van de dag zorgen maak om mijn huisgenoten, dat ik de standvastigheid heb verleidingen te weerstaan ... Het zij zo!
Het kan jullie verwonderen dat ik hier een item plaats en meteen een antwoord geef over diaken willen worden als vrouw. Maar na enkele gesprekken en eeen paar vragen rond de vraag of een vrouw tot diaken kan gewijd worden in onze katholieke kerk, lijkt het me nodig duidelijkheid te scheppen en vooral om de ander goedgelovige niet te misleiden.
Hier volgt het antwoord:
Op uw vraag of het mogelijk is dat een vrouw diaken wordt in de katholieke kerk, moet ik ontkennend antwoorden. Het kan niet in ons bisdom maar ook in alle andere bisdommen is dat zo. De kerk wil trouw zijn aan een oude traditie dat alleen mannen gewijd worden.
Mag ik er op wijzen dat er erg veel mogelijkheden zijn om geestelijk te leven en u voor God en zijn mensen in te zetten?
Wij zijn op weg gegaan naar Pasen. We zijn als vrouwen op Paasmorgen: met veel tederheid zoeken wij naar U, maar we zijn ook angstig voor wat we niet kennen. We zijn als de mannen op Paasmorgen die niet geloven in de woorden van hoop. Toch komenook wij, net als zij, om U te zoeken, we delen in hun verwondering: het graf is leeg, U leeft! "Jezus is verrezen, Hij leeft".
Ik ben een goed boek aan het lezen en daar staat plots het volgende: Er is voor geen enkele zelfmoordenaar vergeving mogelijk. Klopt dit?
Met deze indringende vraag ben ik naar een deskundige getrokken, want ik wou daar toch ook voor mezelf een antwoord op. Het antwoord luidt als volgt:
"Wat betreft zelfdoding (zelfmoord): iemand die zich van het leven berooft, zet zich inderdaad
buiten het leven, buiten het heil, buiten elk perspectief. Terwijl hij nog net in leven is, schept hij aldus inderdaad geen ruimte meer tot mogelijke vergeving (van zichzelf of van anderen).
Of ook God hem buiten elke vergeving stelt, is natuurlijk de vraag. Juist omwille daarvan zal de Kerk
doorgaans een opening laten om de betreffende mens niet te veroordelen, doch hem alleen met
gemengde gevoelens te begeleiden: het had immers anders gekund..."
Dit gebed werd neergeschreven door iemand die receent te horen kreeg dat hij aan kanker lijdt. Maar toen hij hoopvol nieuws kreeg dat genezing mogelijk is, heeft hij zijn ogen naar Jezus en zijn Moeder Maria gericht. Laten we samen met hem bidden en bezinnen:
Op 7 april zal het precies 135 jaar geleden zijn dat er vóór de Mariagrot in Oostakker-Lourdes iets gebeurde dat voor altijd met ons bedevaartsoord zal verbonden blijven. Toen genas op ongewone, miraculeuze wijze zoals dat heet Pieter De Rudder van een etterende wonde aan het linkerbeen. We willen in de basiliek van Oostakker deze gebeurtenis bijzonder dit jaar gedenken. Het is vooral een uitnodiging om na te denken hoe God in onze leven werkzaam aanwezig is.
Op woensdag 7 april gaat de bisschop van Brugge, in concelebratie met onze bisschop Van Looy, voor in een Plechtige Eucharistieviering in de basiliek om 18 uur. Het O.L.Vrouwkoor verzorgt de zang. De beenderen van Pieter De Rudder zullen die dag vanuit het Brugse bisschopshuis overgebracht worden naar de basiliek. De familie van Pieter De Rudder zal de dienst bijwonen.Iedereen is van harte welkom!
Mogen deze paasdagen een goede gelegenheid zijn onze liefde en dankbaarheid uit te drukken jegens allen die we mogen ontmoeten. Ook als geloven moeilijk is en gelovig-leven in navolging van Christus ons zwaar valt door menselijke tegenkanting en onbegrip, waar we ons nog maar pas na de verzoeningvviering en de dagen voor Pasen ons bevrijd voelden van dit kwaad. Voor een gelovige kan dit hard aankomen ...
Of om het met de woorden van een blogvriend te zeggen:
Wij voelen ons teleurgesteld in ons herhaaldelijk falen.
Het zal je wel verwonderd hebben dat ik uitgerekend op Goede Vrijdag geen bericht heb achtergelaten, maar dit jaar heb ik meer dan anders mijn ogen gericht op het kruis daar ik samen met familie een oom van me ten grave heb gedragen. Het waren dan ook zo gans andere dagen als gewoonlijk tijdens een Goede Week, maar misschien wel intenser beleefd want een volle dag en meer bij het kruis stil gestaan, in woord en gedachte, meedenken en meebidden, in dankbare herinnering ook, zowel aan de dierbare overledene als aan de familie, maar ook aan zoveel wat Jezus en Maria hebben moeten doorstaan aan lijden en smart, aan eindeloos verdriet. En ja, wij hebben samen niet enkel het Onzevader gebeden, maar ook het weesgegroet, want heeft Jezus geen afstand gedaan van zijn moeder opdat ook Zij altijd voor ons tot steun en toeverlaat zou zijn.
Wees gegroet, Maria, vol van genade ... Bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen.
Op deze bijzondere dag waarop wij de instelling herdenken van het de Eucharistie n.a.v. het laatste avondmaal van de Heer Jezus Christus, vergeten wij soms nogal eens dat op deze avond ook onze aandacht mag gevestigd worden op de priester. Witte Donderdag is dan ook een dag vol van symbolen. Eén ervan is de voetwassing waarbij Jezus concreet gestalte geeft aan het feit dat Hij niet is gekomen om gediend te worden maar om zelf dienaar te zijn.
Vandaag maak ik dan heel speciaal tijd voor onze priesters van ver en dichtbij. Hen komt op vandaag alle eer toe, zeker in deze moeilijke tijden. Ik denk heel concreet aan de Indische priester-missionarissen, aan een vriend-priester die ondertussen moet herderen over meerdere parochies, aan priesters die zijn geroepen om ons als volwassenen te scholen in het geloof en wegwijzer zijn naar een roeping als leek of toegewijde. Aan al deze mensen zeg ik proficiat op deze dag, jullie feest. Zeg ik ook dank en wens ik jullie sterkte en genade!
Laat ons dan vandaag heel speciaal bidden voor onze priesters.
Het is een lofwaardige gewoonte voor de priesters te bidden. Dit om verschillende redenen. Ten eerste omdat Jezus zelf vraagt om te bidden "dat de Heer (God) van de Wijngaard (de aarde) arbeiders (priesters) moge zenden". Ten tweede omdat de heiligen zeggen dat als de priesters heilige zullen zijn, het ganse volk zal heilig zijn. Ten derde omdat velenbeweren dat de huidige zeer ernstige crisis in de Kerk een crisis is van priesters en bisschoppen. Oremus.
