God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
In deze tijd van geweld en terrorisme hebben we God nodig. Kan de mens de situatie nog wel meester, dit bloedbad en deze nachtmerrie van bommen, met alleen maar zijn menselijke kracht? We zijn aangewezen op het geloof en op een bovennatuurlijke hoop. Het doet me denken aan de paters die werden vermoord, enkel nog hun ogen gericht op het Kerstekind dat toen al zoveel geweld zag. Laat je biddend meeslepen in de film die naar het leven van deze 'martelaars' werd gemaakt. Met de psalmist roepen wij tot U, Heer: "God, hoe lang nog?"
Adventsmensen zijn mensen die in alles het goede zien. Ze staan met beide benen op de grond. Ze leven nu en met aandacht. Ze laten zich niet leven en worden niet geleefd. Dat komt omdat ze zien wat er goed was in het verleden en omdat ze zien waar nu iets goeds gebeurt. Adventsmensen zijn mensen die gericht zijn op de toekomst. Die toekomst kunnen ze niet zelf maken of naar zich toehalen. Ze staan open voor wat er komt en werken mee aan een leefomgeving waar iedereen tot zijn recht kan komen. Met de ogen van hun hart zien ze wat goed is en zien ze doorheen de ellende van de tijd altijd de lokroep van God.
Uit: René Hornikx, Laat uw woord ontkiemen in ons hart
In tegenstelling tot wat wij hier in de media horen en lezen rond leegloop van kerken, bericht Kerk in Nood dat ze heel dringend geld nodig heeft om de bouw van een kerk in Oekraïne te voltooienzodet de snel groeiende gemeenschap in de toekomst allemaal samen in de kerk de Heilige Mis kan vieren en er geen mensen meer buiten moeten blijven bij gebrek aan plaats.
Door goede machten wonderbaar geborgen wachten wij, rustig, wat ons lot ook zij. God is met ons in de avond en de morgen en elke nieuwe dag is Hij nabij.
Heel lang geleden schreven we bovenaan onzze huiswerken: Ad maiorem Dei gloriam. Ter ere Gods. Maar in het lager onderwijs brachten wij bovenaan onze taken volgende letters aan: J.M.J. wat moest staan voor: Jezus, Maria, Jozef. Eigenlijk op zich een klein gebed, maar dan in stilte, misschoen ook een toewijding aan ... Hoe dan ook een zekerheid dat deze 'heilige familie' ons zou bescherrmen en leiden, ook in het geringe dat we nu zouden aanvatten. Ja, er is heel veel over te zeggen over deze drie letters .. God was altijd in ons leven, en we deden of probeerden het toch allemaal 'tot meerdere eer en glorie van onze God'.
De advent is in de eerste plaats een tijd van bekering. Een kleine vastentijd, korter en minder streng dan de grote vastentijd, maar het is ook een periode van boete en bekering. Laten wij in deze advent heel aandachtig kijken naar de plaatsen van agressiviteit in ons eigen hart, en laten wij de vernietigende energie die zich daar verborgen houdt, veranderen in een krachtige beweging van liefde.
Wij zijn een salesiaans feest aan het voorbereiden. Als je het niet meer wist: 8 december 1841 ontmoette don Bosco Bart Garelli in de sacristie en begon zo zijn opvang van jongeren. 8 december, feest van Maria O.O., is daarom een feest bij de Salesianen van don Bosco. Vier jij ook een beetje mee? Zo plaatsen we het feest van Maria Onbevlekt nog eens extra in de kijker en hoe!
Van een bloglezer kreeg ik volgende bedenking op mijn blogbericht rond '8 december' dat ik graag ter overweging meeneem.
'Hoe zal dit geschieden daar ik geen man beken?' Hierop gaf de engel haar ten antwoord: 'De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen...'
Dit is toch écht een passage die past bij 25 maart, Maria Boodschap, negen maanden voor Kerstmis.
8 december, Maria Onbevlekt Ontvangen, gaat terug tot negen maanden voor Maria Geboorte, 8 september. Op 8 december gedenken we dat Maria zonder erfzonde ontvangen werd in de schoot van haar Moeder Anna, dus negen maanden voor de geboorte van Maria. De Onbevlekte Ontvangenis verwijst toch naar het feit dat Maria nooit bevlekt werd met de erfzonde, zelfs vanaf haar prilste bestaan in de moederschoot van hààr Moeder. Onbevlekt Ontvangen (L' Immaculée Conception, het woord zegt het zelf) heeft toch niets te maken met Maria, die als jong meisje, haar Zoon ontving.
Onze tijd heeft zo een behoefte aan mensen die trouw zijn aan het gegeven woord. Hoe vaak zeggen we: "Ik kom wel een keer", "Ik bel je morgen wel". Maar we doen het niet en dit is geaccepteerd. En toch is er geen gemeenschap die kan leven zonder het gegeven woord - in het klein en in het groot - bij afspraken, in politiek, in zaken, in het huwelijk. Helden waren precies zo groot omdat ze trouw bleven aan het gegeven woord, al moest dit leiden tot de dood ...
Maria echter sprak tot de engel: 'Hoe zal dit geschieden daar ik geen man beken?' Hierop gaf de engel haar ten antwoord: 'De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen; daarom ook zal wat ter wereld wordt gebracht heilig genoemd worden, Zoon van God.'
Het leven kan hard zijn voor mensen in een onbegrijpelijk waarom.
Omdat onze concrete hulp vaak uitgeput is, rest ons alleen een geestelijke solidariteit (moed toewensen) en een gebed om kracht en vertroosting (verlichting naar lichaam en geest) tot alles is volbracht.
Staan in winterlicht twee bomen stram, gelaten, kaal, wanhopig. Horen zij de storm aankomen, sluit de één zijn oren, ogen, wordt een zwaluw in zijn dromen. Grijpt de ander met zijn wortels in nog onderaardser donker naar nog dieper waterstromen.
God vanleven, deze advnet doet ons inzien dat elke lente begint met een twijgje groen dat open bloeit, dat een nieuwe wereld begint met een open hart en open handen in een open geest zoals die was in Jezus die vol was van U.
Tegenwoordig wordt iemand voor zijn trouw aan het Evangelie niet meer opgehangen, gefolterd of gevierendeeld, maar wel vaak afgewezen, belachelijk gemaakt of bespot.
We leren het van kindsbeen af. Een volgende verjaardag, of nog zoveel keer slapen. We doen het bij het ouder worden ... naar 18 of 21 jaar. Met een heuglijke gebeurtenis in het vooruitzicht ... mijn verjaardag, een trouwdatum, een nieuw huis, geboorte van een kind, vakantieplannen, op pensioen gaan ... We tellen af door elke dag een centimeter af te snijden.
In onze geloofsbeleving, maar ook daarbuiten, een markant feest om naar uit te zien is KERSTMIS, de geboorte van Jezus: God's menswording. Het ware licht is onder ons verschenen. Ook hier willen we gaan tellen ... hoe lang nog? Nog vier weken. We steken week na week een kaars aan.
Deze periode van vier weken waachten, waken, verwachten op de geboorte noemen wij de advent. Menig gelovige is mee met MARIA in verwachting en plaatst haar beeld of icoon bij de groene adventskrans, de voorbode waar ook de kerststal zijn plaats zal krijgen.
Als het dan waar mocht zijn dat we van God verwijderd worden door te gaan zoeken in allerhande rituelen hoeven we echt niet bang te zijn dat de liefde voor God ons van Hem en van mensen vervreemdt. Integendeel, God ligt aan de basis van onze liefde tot alle mensen, zonder uitzondering.
