Welkom op mijn blog! Ik ben Georgie (°1952), en woon samen met mijn man John en hond Yuna (Golden Retriever °1999) in Brasschaat, groene gemeente nabij Antwerpen. We hebben 2 dochters, Eva (°12/1977) en Ellen (°10/1980), die al heel lang het huis uit zijn... Het grootste deel van onze vrije tijd gaat naar de tuin - een grote tuin met vrij veel onderhoud, maar hij is sedert we hier wonen (1993), door onze zorgen uitgegroeid van een met bramen overwoekerde woestenij tot een gezellige groene oase waar het een lust is om te vertoeven, niet alleen voor ons, maar ook voor de vogels, bijen en hommels, vlinders, kikkers en padden, libellen, enz. Onnodig dus te vragen wat onze hobby is! Behalve het tuinieren op zich, lees ik ook graag en sedert we met de aanleg van de tuin begonnen, gaat het leesvoer dat ik verslind heel vaak over tuinen, tuinontwerp, borders, en allerlei planten... Ik hoop dat jullie iets zullen hebben aan de informatie over en foto's van de planten in onze tuin, die ik hier op mijn blog zet. We tuinieren wel op vrij arme, droge, zandgrond; hou daar dus rekening mee als ik mijn ervaringen vertel. Ik ben enkele jaren geleden met dit blog gestart en heb een soort onderverdeling gemaakt: ROZEN, VASTE PLANTEN, BOMEN, HEESTERS, VARENS, GRASSEN, KLIMPLANTEN ... Reacties welkom! Vele tuingroeten!
Hier zijn John en Yuna aan de barbeque !
Behalve van tuinieren, van lezen, fotografie, gym, hou ik ook van mooie stillevens op het terras en in de tuin, en van bloemschikken...
Hierboven stilleven aan de linkerkant van het terras, voor de keuken, met een vogel van berkentakken die ik op een staaf van betonijzer tussen de beplanting geprikt heb. In de verte zie je rechts de teak bank met daarachter de taxus ruggen.
Na een herfstindruk, nu ook de winterprik...
TUIN - PLANTEN - FOTO'S
Planten in onze tuin, met foto's en wat uitleg... Indien gewenst, kan je in de linkerkolom zoeken naar een bepaalde plant of plantengroep...
Nu in knop... Vooral de tweede is héél mooi - wel een voorjaarsbloeier en geen speciale bladvorm of bladkleur, dus na de bloei een beetje saai (je kan na de bloei ook wat terugsnoeien indien gewenst). Let dus op de combinatie in de border.
Wat een schitterend weer hé - ik verdwijn weer vlug in de tuin ! Groetjes !
Hallo allemaal. Wel een tijdje geleden hé... Over het slechte weer van toen spreken we al niet meer ! Uiteindelijk is het met onze Magnolia soulangeana nog goed gekomen - eigenlijk heeft hij twee maal gebloeid : de eerste keer voor die nachtvorst, en dan een aantal dagen later, toen het mooie weer er terug was, zijn de overige bloemen opengegaan. Die verspreide bloei is nu bijna volledig voorbij, maar we hebben er gelukkig toch lang van kunnen genieten. Vorig lang Paasweekend zijn we de hele tijd in de tuin en met 'tuinaangelegenheden' bezig geweest ! Fijn met het mooie weer... Het weekend daarvoor hebben we met een bende een weekendje in de Ardennen doorgebracht - met een Dinant Adventure-dag - heel leuk ! Maar nu terug ter-tuin-zake. John en ik zijn in onze tuin een aantal borders aan het veranderen. Er moeten dringend een groot deel vaste planten gescheurd en herplant worden en tegelijkertijd wijzigingen aan de combinaties aangebracht worden. Dat is een hele bedoening ! Een werk waar we eens goed onze tanden (of liever handen) kunnen inzetten. Tijdrovend, maar voldoening gevend. Ik ben ook naar een plantenruildag van Tuinpunt geweest, en binnen enkele weken nog naar een van de Vaste Planten Vereniging - daarna heb ik dan weer wat nieuws toe te voegen aan mijn lijst van vaste planten ! Maar nu eerst nog wat heesters in mijn blog brengen... Op de foto bloemen van de laatzomerbloeiende Caryopteris clandonensis - een lust voor het oog ! Meer uitleg over deze heesters volgt later...
Even iets over de Berberis of Zuurbes, en over Buddleia/Buddleja of Vlinderstruik... Geen van beide stellen veel eisen aan de bodem, maar de vlinderstruik houdt wel van wat kalk. Beide houden van zon. De bloemen van de 'vlinderstruik' geuren ook sterk en trekken - zoals de naam het zelf zegt - veel vlinders aan, in de zomer een lust voor het oog ! De Berberis 'Atropurpurea' kan je hier of daar wel mooi combineren met zijn donkerbruinrood bladje. Als je in het voorjaar ook graag van de gele mini-bloempjes geniet, en zelfs daarna nog van de rode besjes, dan moet je wachten met de snoei. Een voorjaarsbloeier bloeit nl. op het oude hout van het vorig jaar. Maar als je de voorkeur geeft aan bijv. een rond gesnoeide bolvormige struik, dan snoei je twee tot drie maal per jaar, dus ook vroeg, en dan hou je geen rekening met de bloei, die voor velen toch maar te verwaarlozen is. De vlinderstruik snoei je in het voorjaar, na de grootste vorst (àls die er al is of is geweest, tenminste), nadat je al nieuwe blaadjes ziet verschijnen. Dit omdat de Buddleja een latere zomerbloeier is en bloeit op het nieuwe hout van dit jaar. Het gaat hier wel om de Buddleia davidii (NIET om de B. alternifolia die op het oude hout bloeit en die men dus niet snoeit in het voorjaar omdat men anders de verborgen bloemknoppen wegsnoeit). Onze vlinderstruiken hebben we enkele weken geleden gesnoeid en spijtig genoeg hebben we moeten vaststellen dat er een aantal bij zijn die precies 'aan het eind van hun Latijn' zijn, opgeleefd zeg maar... Van sommige kunnen we zo delen van onderaan afbreken en het lijkt of er geen levende wortel meer aanzit - raar. Ze staan nu ongeveer een 12 jaar in onze tuin denk ik. Ofwel is dit verschijnsel normaal en leven de Buddleja's niet veel langer, ofwel hebben we ze niet goed genoeg verzorgd en ze teveel aan hun lot overgelaten ? Weet iemand hier het antwoord op ? We hebben natuurlijk arme vrij droge zandgrond, en àls we compost of voeding geven, dat ging dit wel meestal eerst naar de vaste planten, de rozen en andere hebbedingetjes, en de makkelijkere heesters zouden hun plan wel trekken... Hierin zijn we nu wel aan het veranderen omdat we ook wel zien dat hagen en heesters ook wat extra aandacht nodig hebben of ze redden het niet zo goed meer op lange termijn... Maar ja, hoe zit dat nu met die vlinderstruiken ? Op de foto hierbij de kleine uitvoering van de Berberis, nl. 'Nana'. Deze 'Nana' bezit ikzelf niet, dus de foto is er een van op een kwekerij - wel mooie combinatie van het ronde rode blaadje met het rechtopgaande frisse groene, vind ik.
Het weer is weeral omgeslagen - gelukkig ! De laatste week hebben we de vier seizoenen wel gekend ! Maar nu is het eindelijk echt lente, en morgen gaat het zelfs 'zomeren' !! Ik hoop dat jullie ook een mooie zondag in de tuin hebben gehad ! Die van ons was in elk geval een succes - nieuwe Clematis aangeplant - enkele heesters verplaatst - de laatste klimrozen gesnoeid en opnieuw aangebonden (dit was echt nodig !). Nu kunnen we dan eindelijk opnieuw zonder 'kleerscheuren' onder die bogen door !! Hierna nog een beetje informatie...
Op de foto de rijpe bessen van het Krentenboompje... Het krentenboompje is een grote heester van 3 tot 5 m hoog. Uitbundige witte bloei in april met daarna vanaf mei-juni trosjes ronde vruchtjes ('krenten'), eerst groen en daarna rood, later donkerblauw - tenminste als de merels ze al niet allemaal opgegeten hebben ! Enkel indien nodig, snoei na de bloei (ten koste van de vruchten). Het groene blad verkleurt in de herfst mooi naar oranjegeel/rood. Makkelijk en in elk seizoen mooi. Niet veeleisend; zure/neutrale zandgrond volstaat. Artemisia (alsem) 'Powis Castle' is maar een laag halfheestertje, maar met zijn grijsgroene fijne blaadjes, zeer decoratief en mooi te combineren. Snoei in het voorjaar na de grootste vorst de te sterk verhoute stengels gedeeltelijk weg, zoals bij lavendel. Aangezien het een halfheestertje is, woekert het helemaal niet zoals sommige van zijn vaste planten-zusjes. Houdt van wat kalk in de bodem en van zon. Helaas niet echt volledig winterhard - ik ben ze nl. kwijtgespeeld !
Hallo allemaal ! Waar is het schitterende weer van vorige week gebleven ??? Natuurlijk wisten we wel dat dit mooi lied niet eeuwig kon blijven duren en dat we nog voor de Maartse Buien en Aprilse Grillen stonden ! Maar... moest het nu wéér eens zo zijn dat onze schitterend mooi bloeiende Magnolia x soulangeana er weer aan is voor al de moeite ? Na de zachte winter stond hij vorige week zo prachtig in bloei... Ik had er al schrik voor - zou er geen nachtvorst komen die alles zou verbrodden ? We bleven maar genieten, van het mooie weer, het werk in de tuin, een aantal bloembollen, al het frisse, jonge groen dat opkomt, en... van de Magnolia. Tot eergisteren - hoewel - 's morgens lag er een heel fijn laagje sneeuw in de tuin, heel mooi om zien, samen met de massa Magnolia-bloemen. En toen begon het nog eens fijn te sneeuwen. Spijtig genoeg moest ik op dat moment naar mijn werk vertrekken en had ik de tijd niet om dit spektakel van lente en winter samen op foto of film vast te leggen. En hoe spijtig - natuurlijk was het winterse beeld verdwenen toen ik later weer thuis kwam, maar - heel belangrijk - : de Magnolia had volgehouden en bloeide verder... Tot gisterenmorgen : toen had de vrieskou pas echt toegeslagen, overal een witte vrieslaag, en al die witroze grote bloemen omgetoverd tot een roosbruin geheel ! Het is weeral voorbij voor dit jaar... Er staan nog wel wat bloemknoppen te wachten om open te gaan - en dat zal nog wel gebeuren, maar het echte grootse spektakel is voorbij. Punt. In de straten hier en daar, waar de Magnolia wat meer beschermd staat, lijkt er niet veel aan de hand; bij ons in de tuin staat hij spijtig genoeg nogal open, en daar kennen we dus de gevolgen van...
Een heel mooie boom, zowel van vorm, als van kleur, vorm van de blaadjes, en als je geluk hebt (zoals wij afgelopen zomer !) dan geeft hij je langwerpige trossen witte bloemen. In sommige artikels staat te lezen dat deze Robinia zelden bloeit. Nochtans hebben wij vrij arme grond waar deze boom staat, en we laten hem eigenlijk wel wat aan zijn lot over, hij wordt dus niet speciaal in de 'watten' of in de mest/compost gelegd, en toch hadden we vorige zomer heel wat bloemtrossen ! De twijgen hebben wel doornen, maar daar moet je je niet druk over maken, want er hoeft niet gesnoeid te worden, dus je hebt er geen last van. Als je toch - bijv. wegens plaatsgebrek of voor de vorm - zou moeten snoeien, doe het dan in de herfst, niet te laat, voor het bloeden. De eerste jaren groeit hij snel in de hoogte, na een jaar of 10 zo'n 8m hoog. Pas na een aantal jaren begint hij ook meer uit te groeien in de breedte. Hij krijgt van nature een mooie vorm. Na misschien zo'n 20 jaar, zou hij toch ruim 12 meter hoogte bereiken. Het blijft wel een luchtige boom vind ik. Is wel wat windgevoelig en kan in een hevige storm al eens een takje kwijtraken.
Een Magnolia wordt nogal dikwijls - ten onrechte - een Tulpenboom genoemd, omdat de vorm van de bloem op een tulp gelijkt. Nochtans is de echte Nederlandse benaming voor Magnolia Beverboom (vraag me niet waarom - op een bever lijkt hij niet dacht ik zo, ook niet de bloem !). De naam Tulpenboom wordt voorbehouden aan de Liriodendron tulipifera, waarvan het blad de vorm van een tulp heeft... De bloei van de Magnolia duurt niet zo lang, maar is zo mooi. Soulangeana bloeit wel heel vroeg, en soms kan het wel eens zijn dat de bloemen door een late vorst bevriezen en bruin worden zonder dat je er hebt kunnen van genieten. Maar andere keren krijgt de bloemenmassa weer de gelegenheid haar volle schoonheid te tonen en krijg je als toemaatje na de bloei een romantisch tapijt onder de boom van lichtroze bloemblaadjes. Een plaatje ! Sieboldii (hier op de foto) heeft het probleem van het bevriezen niet. Deze bloei valt heel wat later, is niet zo overdadig als soulangeana, maar niettemin prachtig van bloem. Magnolia's houden niet van kalk. Ze gedijen goed op een zure grond. Als je die niet hebt, verwen je Magnolia dan met een jaarlijkse gift turfmolm.
Hierbij op de foto een Liquidambar of Amberboom in herfstkleur. Die herfstkleur kan heel wat verschillen, niet alleen naar gelang de boom in de volle zon of (half)schaduw staat, of in welk soort grond, maar ook gewoon van boom tot boom. Sommige geven meer gelere herfsttinten, andere echt vlammend rood, weer andere paars. Kies hem dus best in de herfst, wanneer je de echte herfstkleur kan zien. Ik kan het weten - wij hebben dit niet gedaan en onze boom - die wel in halfschaduw staat (volle zon had beter geweest), geeft bijna geen herfstkleur, enkel bovenaan de top van de kruin en een beetje helemaal op het laatst. Ze blijven wel zeer lang in blad. Het is een mooi gevormde boom, pyramidaal, met mooi glanzend blad, en uitgesproken kurklijsten op de takken. Uitleg over de andere bomen later... Nog een prettige zondag !
Al onmiddellijk met de C begin ik hier over bomen in mijn tuin te vertellen - bomen waarvan de naam met A of B begint, bezit ik dus niet... (Eigenlijk wel : Amelanchier lamarckii of Krentenboompje - eigenlijk een meerstammige grote struik, maar ik heb er ook op 1 stam, en dat maakt hen "bomen" - de details vermeldt ik wel bij de heesters...) Maar wàt een C-bomen ! Alle om ter mooist ! (Sommige 'bomen' die ik hier of later vernoem, worden soms bij grote struiken / kleine bomen ingedeeld. Later, wanneer ik het over de heesters ga hebben, bedoel ik echt die heesters die in onze tuin dienst doen als struikvorm. De kleine bomen of grote heesters hier onder bomen vermeld, doen het bij ons meer als solitair, of in een gemengde border, maar dan wel als boomvorm bedoeld.) Geniet alvast van de web-links bij bovenvernoemde bomen, ze zijn de moeite... Op de foto de rijpe rode vruchten van de Cornus kousa, die zich na de schitterende witte bloei vormen.
Op de foto hierbij Viola 'Rebecca'... (Ook een mooie, maar die heb ik niet in de tuin.) Wie houdt er niet van viooltjes ? Zowat iedereen houdt er wel van, denk ik. Het is dan ook een lieflijk plantje voor de rand van de border. Zelfs de Engelse naam "Pansy" is lief. Doet het prima in zon zowel als in halfschaduw, sommige ook in schaduw (V. labradorica, en ook wel odorata), in neutrale bodem, mag met wat kalk. V. labradorica is een probleemloze vroegbloeier; de bloei is kort, maar het kleine donkere bladje is mooi te combineren en doet het ook goed als bodembedekker onder heesters - zaait zichzelf goed uit. V. odorata heeft een wat groter blad, maar spijtig genoeg lekker voor de slakken - oppassen dus. 'Freckles' is een schattige gemakkelijke bloeier, draagt witte bloempjes met lilablauwe "sproeten". Maar de lange bloei van de cornuta is niet te kloppen. 'Boughton Blue' is prachtig samen met andere lichtblauwe voorjaarsbloeiers. 'Blue Perfection' heeft een meer uitgesproken kleur, maar prachtig en zo'n lange bloei, houdt het heel lang vol tijdens de zomer. Zaak is wel tijdig de lange uitgebloeide liggende takjes bij te knippen, en niet al teveel in zaad te laten komen, want dan gaat er teveel kracht verloren. Nee, de kracht moet terug kunnen naar het plantje, om te kunnen overleven. Viooltjes zijn al kortlevend, we moeten ze dus de nodige verzorging geven. Blijkbaar ben ik daar soms toch nog niet goed genoeg in, want er sneuvelen nogal eens wat cornuta's... Beter opletten dus en in de toekomst zorgen voor vocht, maar niet teveel, en voor wat bescherming in de winter; en ook maar wat zaaien voor nieuwe nakomelingen... Voor de zekerheid. Al deze viooltjes zijn de moeite ! Een mooie afsluiter voor mijn 'Vaste Planten'-rubriek ! (Wie via het aanklikken van een van de namen van mijn planten op de website van Spruyt terecht komt en graag weet wat juist de codes van grondsoort en habitat betekenen die zij hanteren, moet eens even terugkijken onder mijn 'Vaste Planten - Ac'-rubriek - daar heb ik die codes vernoemd...) Onze rozen en vaste planten heb ik dus gehad (hier en daar moet ik nog wel wat uitleg bijvoegen, maar dat komt nu en dan wel tussenin). Ik ben dus klaar om een van de komende dagen aan een van de volgende groepen te beginnen : de heesters in onze tuin, bomen, varens en grassen, bollen... nog stof tot schrijven genoeg dus ! Ondertussen zou ik ook nog graag wat meer foto's van onze tuin inscannen en in de rechterkolom bijvoegen, zodat jullie de evolutie wat meer kunnen volgen die onze tuin het laatste decennium heeft doorgemaakt ! Vraagt wel wat tijd, maar kijken jullie nu en dan maar eens naar de zijkolommen; dan zorg ik ook nu en dan voor wat nieuws... Groetjes !
Vinca : hier even over de grote en kleine Maagdenpalm (of 'Periwinkle', zoals de Engelsen hem noemen). - Op de foto een Vinca major 'Variegata', met roomkleurige randen. - Vinca is een groenblijvende voorjaarsbloeiende bodembedekker voor neutrale bodem, die het even goed doet in zon als schaduw, en zelfs goed tegen droogte kan. Alleen bij een zeer droge en zware schaduw, moet de plant in het begin wat op dreef geholpen worden door de grond wat bij te voeden en regelmatig water te geven; eens goed aangeslagen, redt hij het vanzelf. Het blad is mooi glanzend groen, bij de grote 'major' is het blad wel drie keer zo groot als bij de kleine 'minor', en ook de blauwe bloemen zijn heel wat groter. Maagdenpalm is - vooral in kleinere tuinen - een prima vervanger voor klimop, die eveneens groenblijvend is, maar veel agressiever dan de Maagdenpalm. Vinca verspreidt zich ook wel met uitlopers, de kleine tot ongeveer een halve meter lang, de grote tot ongeveer anderhalve meter. Waar de takjes de grond raken, maken ze worteltjes waarmee ze zich vastzetten. Je kan de uitbreidende plantjes makkelijk afsteken om ze in toom te houden of te vermeerderen. Nu en dan kort knippen, vooral bij de V. minor, bevordert het maken van nieuwe scheuten en bloemen. De V. major laat ik liever begaan - het ganse jaar mooi ! Mijn ondervinding is dat de witte soorten veel trager, bescheidener en wat moeilijker groeien en bloeien dan de wilde blauwe...
Men maakt me de opmerking dat Vinca wel mooi is, maar dat het zo lastig is om het onkruid ertussenuit te wieden... Ja, in het begin is dat ook zo, net als bij elke andere bodembedekker. Maar ik vind het toch de moeite waard vol te houden... Van zodra de bodem dicht staat, komt er nl. haast geen onkruid meer door, althans, zo is dat toch bij ons in de tuin !
Dag tuinvrienden ! Terug van skiverlof ! We hebben een schitterende skiweek gehad in Oostenrijk - prachtig weer en toch juist genoeg sneeuw om te kunnen skiën - we hebben genoten ! Een van de dagen ga ik dus wel terug aan de slag met mijn blog - tot dan ! Groetjes van een mooie Helleborus...
OK, vrienden, de sneeuw is gevallen... en wij kunnen vertrekken... richting Oostenrijk !!! Ondertussen verwelken de laatste tuinrozen en staat de Hamamelis 'Jelena' volop in bloei... Tot binnenkort !
Veronica wordt Ereprijs genoemd, en Veronicastrum virginicum Virginische Ereprijs. Alle om ter mooist. De Veronica's lager, Veronicastrum ruime anderhalve meters, een schitterend vertikaal accent in de border. Gemakkelijke planten voor zon/halfschaduw. De hoge Veronicastrum bloeit later dan de lage Veronica's. Op de foto hierbij een zachtroze Veronicastrum.
Ik weet dat ik de laatste tijd nogal kort van stof ben in mijn uitleg over mijn planten. Binnen enkele weken hoop ik dat stilaan goed te kunnen maken. Het heeft al een heel drukke tijd geweest bij ons in de familie - schilderwerken - verhuis van de jongste dochter enz. enz. Eind van deze maand gaan John en ik een weekje skiën in Oostenrijk (hopelijk keert het weer en valt er wat sneeuw !!). Daarna hoop ik thuis opnieuw wat orde op zaken te stellen en dàn komt er waarschijnlijk toch weer wat tijd vrij voor het bloggen... Ondertussen, veel 'winter'groetjes van Georgie !
Hier dan de mooie Verbascums en Verbena's. (Op de foto een close-up van Verbena bonariensis)... Vernonia iets minder gekend tot nu toe... Verdere uitleg later, en ook dan volgen de evenzo mooie Veronica's/Veronicastrums !
Op de foto zie je Trillium sessile. Trilliums zijn geen gemakkelijke bosplantjes... Trillium grandiflora vind ikzelf schitterend mooi, met witte bloem in het voorjaar...
Klik een plantennaam aan om de bijhorende foto en uitleg te zien ! Als je dan op de foto klikt, kan je ze nog uitvergroot bekijken (althans de meeste van de rozen). Sluit het fotoscherm; keer daarna terug naar dit blog door bovenaan links op "Vorige" te klikken.
En zo begon het allemaal in de winter van 1992-93, toen het huis nog niet af was, en de tuin een ravage van gevelde dode of beschadigde bomen, uitgestoken wilde bramen, stenen en onkruid... De voorkant van het huis ligt aan de westkant, na een lange slingerende oprit (we wonen op een 'achtergrond'). Aan de noord-/noordoostkant staat een hele lange rij Canada-populieren van het pand naast ons, die ervoor zorgen dat we op het stuk grond achter het huis, naast de populieren, bijna niets vlot kunnen laten groeien. De bomen nemen al het vocht en voedsel uit de bodem op. De wortels lopen tot heel ver in onze tuin.
De zuidkant van het huis, waar links voor de erker aan de zitplaats de buxusvierkanten komen met rozen en lavendel; achter de dubbele deur ligt de eetplaats en rechts ernaast de keuken - daarvoor komt het terras.
...en de achtertuin toen... gezien vanuit de boomgaard, waar nu o.a. de serre staat...
...en het opmeten van de voortuin, waar de buxusvierkanten zouden komen met de Sneeuwwitje-rozen en de bolcatalpa's...
Ook het opmeten en aanplanten van de buxusvierkanten aan het zuidterras naast de erker...
Als je vanuit de eetplaats naast de erker over het zuidterras recht vooruit ziet, kijk je recht op deze bank. In het allerbegin hadden we achteraan bamboe geplant, om een vlugge afscheiding van de buren te geven, maar die Fargesia murielae (toen nog Sinarundinaria m.) ging dood in het jaar dat hij over heel Europa in bloei kwam... Het jaar erna hebben we nieuwe aanplantingen gedaan, dit keer dichtgroeiende laurier, en dat is wel gelukt. Van de bamboe hebben we wel her en der piepkleine zaailingen teruggevonden, die we op een wachtbed hebben uitgeplant, en waarvan we nu opnieuw elders in de tuin kunnen genieten...
Zoals hierboven, zo zag het zuidterras er na een jaar uit...
Als je je dan omdraait, met je rug naar het huis, dan kijk je recht op de teak bank met erachter toen nog de bamboe... ...hoeveel het ondertussen veranderd is, laat ik jullie later zien.
Naast het zuidterras, voor de erker, een jaar na aanplanting, buxus, taxus, rozen en lavendel... en onkruid tussen de paden die toen nog niet met dolomiet aangelegd waren !
De voorgevel aan de westkant, toen nog zonder klimplanten tegen de gevel...
Vanuit het slaapkamerraam kan je de toen nog mini-bolcatalpa's zien,de Sneeuwwitjes en de toen nog onafgewerkte weg, die je komt opgereden vanaf een toegangsweg links, naar de parking rechts.
We hadden wel enkele jaren de zuidtuin verder aangelegd en de vijver, vooraleer we aan de overkant van de lange oprit, een gemengde rozenborder begonnen vorm te geven...
Op de foto hieronder (aanklikken) zie je ons "domein". Bovenaan is de Noordkant. Linksonder kom je opgereden langs een rechte toegangsweg naar onze achtergrond. Rechtsboven valt een schuin stuk weg, midden in het groen (dit zijn de Canadapopulieren die zorgen voor de droogte aan die kant van de tuin...) en rechtsonder valt ook een klein hoekje weg. Links naast de oprit zijn we nu weer heel wat aanpassingen aan 't uitwerken. Je ziet duidelijk de buxusvierkanten : die met de Sneeuwwitjes bovenaan juist onder de parking, met dubbele rij Bolcatalpa's en die onderaan bij de erker en het Zuidterras. Rechts naast het huis loopt de petanquebaan, dan een weggetje naar de wildere "boomgaard" met serre. De vijver ligt onder de petanquebaan, als je goed kijkt, zie je het ronde houten terras onder de schaduw van de berk uitkomen. De teak bank met dubbele boog taxus erachter bevindt zich helemaal onderaan in het midden, recht tegenover het terras, hier onzichtbaar door het groen van de bomen eromheen.
Hieronder het grondplan - klik het aan, dan zie je het horizontaal, in dezelfde richting als de luchtfoto. De inplanting van het huis ligt juist links boven de O van OPP. in de hoek van de stippellijn.
