Welkom op mijn blog! Ik ben Georgie (°1952), en woon samen met mijn man John en hond Yuna (Golden Retriever °1999) in Brasschaat, groene gemeente nabij Antwerpen. We hebben 2 dochters, Eva (°12/1977) en Ellen (°10/1980), die al heel lang het huis uit zijn... Het grootste deel van onze vrije tijd gaat naar de tuin - een grote tuin met vrij veel onderhoud, maar hij is sedert we hier wonen (1993), door onze zorgen uitgegroeid van een met bramen overwoekerde woestenij tot een gezellige groene oase waar het een lust is om te vertoeven, niet alleen voor ons, maar ook voor de vogels, bijen en hommels, vlinders, kikkers en padden, libellen, enz. Onnodig dus te vragen wat onze hobby is! Behalve het tuinieren op zich, lees ik ook graag en sedert we met de aanleg van de tuin begonnen, gaat het leesvoer dat ik verslind heel vaak over tuinen, tuinontwerp, borders, en allerlei planten... Ik hoop dat jullie iets zullen hebben aan de informatie over en foto's van de planten in onze tuin, die ik hier op mijn blog zet. We tuinieren wel op vrij arme, droge, zandgrond; hou daar dus rekening mee als ik mijn ervaringen vertel. Ik ben enkele jaren geleden met dit blog gestart en heb een soort onderverdeling gemaakt: ROZEN, VASTE PLANTEN, BOMEN, HEESTERS, VARENS, GRASSEN, KLIMPLANTEN ... Reacties welkom! Vele tuingroeten!
Hier zijn John en Yuna aan de barbeque !
Behalve van tuinieren, van lezen, fotografie, gym, hou ik ook van mooie stillevens op het terras en in de tuin, en van bloemschikken...
Hierboven stilleven aan de linkerkant van het terras, voor de keuken, met een vogel van berkentakken die ik op een staaf van betonijzer tussen de beplanting geprikt heb. In de verte zie je rechts de teak bank met daarachter de taxus ruggen.
Na een herfstindruk, nu ook de winterprik...
TUIN - PLANTEN - FOTO'S
Planten in onze tuin, met foto's en wat uitleg... Indien gewenst, kan je in de linkerkolom zoeken naar een bepaalde plant of plantengroep...
30-08-2006
VASTE PLANTEN - B
Blijkbaar hebben we maar weinig vaste planten in de tuin waarvan de naam begint met een B :
Baptisia australis (ook wel 'Valse indigo' genoemd), is een heel mooie blauwe zomerbloeier voor de zon. Na de bloei volgen er decoratieve langwerpige zaadpeulen. Bergenia is de alombekende lage Schoenlappersplant met groenblijvend leerachtig glimmend groen blad en donker- of lichtroze bloemen in het voorjaar. Een gemakkelijke plant die de bodem bedekt. Niet iedereen houdt ervan, maar op sommige plaatsen wel nuttig. De witte doet wat moeilijker dan de roze. Brunnera is een Kaukasisch vergeet-me-nietje voor de halfschaduw. Ze heeft groot donkergroen grof rond blad en fijne bloemstengeltjes met kleine blauwe bloempjes zoals de vergeet-me-nietjes die we allemaal kennen. Houdt wel van wat vocht, anders blijven de bladeren kleiner en kunnen de randen bruin worden. 'Dawson's White' is een heel mooie 'Variegata', prachtig groen met wit bont blad. Groeit iets trager dan de groene vorm en verkiest humeuze grond. Zoek wat evenwicht in zon/halfschaduw voor de bonte vorm, want teveel zon doet de wite randen bruin worden en teveel schaduw doet het blad groen teruglopen. Groetjes !
Mooie Astilbes of Pluimspirea's, voor de halfschaduw in niet te droge neutrale bodem. De meeste Astilbes doen het bij ons ook goed in de zon, behalve de rode 'Fanal', dat lukt echt niet. Zowel blad als bloem ondervinden er schade door. In de zon hebben ze ook wat meer vocht nodig dan in de halfschaduw. Het ingesneden blad dat vrij laag blijft, blijft (in normale omstandigheden) een heel seizoen mooi, zo ook de sierlijke bloempluimen, zowel die van de hoge als de lagere soorten. De bloempluimen zijn al mooi in knop, daarna open, en dat blijft zo ook in de herfstborder als ze uitgebloeid nog steeds flink rechtop staan. Astrantia of Zeeuws Knoopje, doet het voornamelijk goed in een vruchtbare, rijke grond die wat kalk bevat en niet te droog is. Ze houden van zon of halfschaduw. 'Shaggy' is een vrij hoge, rijke bloeier, die gaat maar door ! 'Berendien' heeft heel grote bloemen. En dan de donkerrode bloemen van Claret, Hadspen Blood en Moulin Rouge ! Alle drie rood, maar verschillend. 'Claret' is ook zo'n rijke bloeier. De andere twee heb ik nog maar van dit jaar en dat zijn nog kleine plantjes, maar al veelbelovend ! Bekijk Zeeuwse Knoopjes altijd ook van heel dichtbij, zó mooi dat die bloempjes samengesteld zijn... ! De 'Sunningdale variegated' heeft een groen met witgeel gepanacheerd blad. Het enige nadeel aan dit plantje vind ik dat je volledig groene bladeren krijgt als je hem laat bloeien (witte bloemen); wil je dus het gepanacheerd blad behouden, dan knip je best de bloemstengels weg. Zet ze dan maar in de vaas, want het zijn ook prima snijbloemen !
Zo heet en droog juli was, zo nat en fris is augustus nu al geweest... Niet zo aangenaam voor ons, liefhebbers van het tuinieren, voor niemand trouwens. Je zou al beginnen denken aan de herfst... En als je aan herfst denkt, dan komt de naam Aster boven ! Aster, die - meestal - supergemakkelijke - soms woekerende - tuinplant die het als vanouds zo goed doet, liefst in volle zon en de meeste niet al te droog. Vroeger hoorde je wel eens "Asters, niet meer bij mij hoor, zoveel meeldauw en zo woekerend !", maar er zijn nu genoeg soorten die geen meeldauw krijgen, en ook soorten die niet woekeren. Ik vind ze in elk geval te belangrijk in de herfst om ze ooit uit mijn tuin te bannen. Het is voor mij zo'n 'opgewekte', uitbundige, landelijke bloem, gewoon pretentieloos. Je kan er ook naar hartelust van knippen voor in de vaas, want meestal heb je er wel genoeg van. A. divaricatus lijkt op A. cordifolius 'Silver Spray', maar deze laatste is hoger, bloeit later en heeft wat meer behoefte aan vocht. A. divaricatus doet het bovendien ook heel goed in een wat schaduwrijker gedeelte van de tuin en heeft fris groen blad. Juist omdat ze al vroeg begint te bloeien, maakt ze een goeie overgang tussen de zomer- en herfstbloeiers. Je moet ze wel eens op tijd afsteken, want het is een van de onstuimige. Ook zo'n vlugge uitbreiders zijn mijn novii-belgii. Een nadeel aan de mooi gevulde 'Weisses Wunder' vind ik dat ze bij regenweer vrij vlug lelijk wordt - het wit is er dan vlug af. De beide A. lateriflorus blijven compact, goed op hun plaats, maken een mooie pol, en er is geen sprake van woekeren - 'Coombe Fishacre' is een van mijn lievelingen - 'Lady in Black' met donker blad is mooi, maar zie waar je ze combineert om mooi tot haar recht te laten komen. Ook A. vimineus (of ericoides) 'Lovely' is echt 'lovely', met fijn blad. De witte 'Monte Cassino' (Septemberkruid) is al enkele keren volledig uit onze tuin verdwenen - blijkbaar wat moeilijker - als iemand me hieromtrent tips kan geven... zou het de winterhardheid zijn of zo ? Ook wat minder presterend dan gehoopt is de populaire cultivar A. frikartii 'Mönch' : blijft wat te bescheiden naar mijn zin, overleeft moeilijk een natte winter en is slap van stengel - heeft dus steun nodig; wel heeft Mönch heel mooie enkele grote bloemen en bloeit ze vroeg. Hans Kramer van de Hessenhof in Nederland schrijft in de Groei en Bloei van september dat Aster amellus 'Grunder'(zie foto hierboven) een goed en gelijkend alternatief voor 'Mönch' zou zijn - "zeer sterk, put de bodem niet uit en blijft jaar na jaar mooi". Zouden we die dan ook maar eens proberen... ?
Aanpassing : Nu zijn we dus later ! Van de anemonen doen bij ons de herfstanemonen het 't best. De voorjaarsanemoon nemorosa is een bosplantje en houdt dus van humusrijke vochtige grond, die wij niet hebben; ik heb ze al enkele keren opnieuw aangeschaft en uitgeprobeerd omdat ik ze zo schattig vind, maar het lukt niet... De herfstbloeiers lukken wel ! Ze houden ook wel van een beetje vocht, maar kunnen blijkbaar veel beter tegen wat droogte. Ze bloeien goed in de zon, maar ook in halfschaduw, en dat vind ik ook weer een positief punt. Het blad, dat laag blijft, is fris en de stengels zijn elegant, de bloemen zijn ook mooi in knop. 'Hadspen Abundance' bloeit inderdaad 'overdadig' (en breidt zich ook zo uit) en is iets donkerder roze dan de andere, min of meer tweekleurig, het ene bloemblaadje donkerder dan het andere (donkerder dan op de foto bij haar naam). Ze blijft lager dan 'Königin Charlotte', die helemaal groter is van plant zowel als bloem, een dubbele roze bloem. De witte 'Honorine Jobert' is ook hoog, maar blijft fijner. Ik zou ze geen van alle willen missen, ze zijn makkelijk toepasbaar en bloeien van augustus, sommige tot een eind in oktober. Mooi te combineren in de herfstborder met grassen, asters, sedum... Anthriscus : jullie kennen ongetwijfeld het witte fluitekruid dat je in de bermen wel eens tegenkomt in het late voorjaar, wel deze 'Ravenswing' heeft heel decoratief donkerrood blad, lijkt op het blad van de donkere Cimicifuga maar is dieper ingesneden. Akeleien vind ik onmisbaar in de voorjaarsborder, ook in de halfschaduw, mooi van blad én bloem. Spijtig dat ze kortlevend zijn, maar ze zaaien zich rijkelijk uit - en deze mogen dat gerust van mij ! Met verschillende soorten in elkaars buurt beginnen ze wel te kruisen en kan je soms wel eens een fletse kleur krijgen, maar als je daar niet van houdt, trek je die er gewoon uit en behoudt de rest. Ze zijn allemaal om ter mooist, keuze genoeg. Ze stellen ook niet veel eisen aan de bodem. Artemisia of alsem herkent men meestal aan het fijne lancetvormig, geurend zilvergrijs blad, een goeie weefplant die felle kleuren wat dempt, maar ook mooi samengaat in de witte tuin. Deze A. lactiflora van de Guizhou groep heeft echter groot, groen, ingesneden blad en een hoge fijne, vertakte bloemstengel met zeer kleine witte bloempjes, waardevoller dan de te verwaarlozen (of zelfs weg te knippen) bloempjes van de grijsbladigen. Ook mooi in de grassenborder. Wil wel wat meer vocht dan de zilvergrijze. A. schmidtiana 'Nana' is zo'n zilvergrijze, maar heel anders : een pieplage, vormt een plat rond zacht kussentje van fijn zilver blad - een heel mooie randplant vooral in de witte border - de onopvallende mini bloempjes neem ik er maar bij. Aruncus dioicus is de Geitenbaard, een stevige plant van ongeveer 1m20 hoog, grote witte vertakte pluim boven het blad uitstekend. Doet het goed in (half)schaduw. Bloeit vrij vroeg in juni - bij mij al uitgebloeid rond half juli. Asarum of Mansoor lijkt van blad misschien inderdaad wel wat op een oor, met zijn mooi glanzend rond donkergroen blad. Een prima lage bodembedekker voor de niet te droge schaduw. Let op de onopvallende kleine roodbruine kelkvormige bloempjes - je gaat er (letterlijk) voor door de kniën...
Dag tuinliefhebbers ! Wat een wisselvallig moeilijk weer in augustus hé - hélemaal anders dan juli... Na de langdurige juli-hittegolf kon de tuin zeker heel wat vocht gebruiken, en... dat heeft ie ondertussen dan ook al gehad ! Gelukkig hebben we hier geen wateroverlast. Nu en dan zijn er toch wel enkele uurtjes tussenin met redelijk tuinier-weer. Vanmiddag was het zelfs heel aangenaam, en ik heb er dan ook lustig gebruik van gemaakt om hier en daar wat knip- en wiedwerk door mijn handen te laten gaan... Om de tuin-activiteit vandaag af te sluiten, neem ik nu dan nog even de tijd om enkele A-planten in onze tuin toe te voegen aan dit blog :
Aconitum wordt Monnikskap genoemd vanwege het bovenste gedeelte van de bloem dat sterk gelijkt op een echte monnikskap; je kan die zelfs laten op en neer bewegen. De bloemen staan aan lange aren boven het ingesneden blad. Opgelet : ze zijn giftig. Van de donkerblauwe/paarsblauwe heb je zowel de opgaande, vroegbloeiende napellus, met vrij fijn ingesneden blad, als de laatbloeiende carmichaelii, met mooi gezond, breder ingesneden blad en stevige stengel, en dan nog de hoge vertakte "wiegende" henryi 'Spark' of 'Spark's Variety' die minder strak overkomt dan de rechtopgaande - allemaal mooie planten. A. henryi 'Spark' kan je eventueel voor de langste dag wat terugknippen om te vermijden dat ze al te hoog worden, zo worden ze iets compacter, meer vertakkend, en vallen ze minder om; ze bloeien dan wel wat later. 'Eleonara' is een nieuwe hybride, wit met een lichtblauwe rand, heel mooie, maar nog geen foto beschikbaar... 'Stainless Steel' is licht staalgrijsblauw, heel speciaal en mooi. Van Aconitum lamarckii maak ik ook heel dankbaar gebruik : het is een zachtgele, gemakkelijk te combineren, mooie gezonde plant, die zich uitzaait. A. septentrionale 'Ivorine' doet het bij ons niet zo heel goed - het is een lagere, melkwitte, vroege bloeier, maar na de bloei blijft het blad niet mooi - althans bij mij op de zandgrond niet. Aconitums hebben wel behoefte aan een humusrijke grond. Misschien moet ik op dat vlak wel wat meer aan die wensen tegemoet komen ! Dan de Agastaches of Dropplant, Anijsplant : deze hebben een zeer aromatisch blad - als ik er voorbij wandel, kan ik niet weerstaan het even aan te raken. Bij 'Blue Fortune' (zie foto)spreekt de kleur voor zich, bij de 'Alabaster' ook ! Ik heb zojuist 'Black Adder' bijgekocht - heel donkerpaars. De bloemen staan in een aarvorm boven het blad. Het spijtige van deze planten is dat ze slechts kort leven. Ze zaaien zich wel uit, maar je moet ze dan wel weer op de gewenste plaats uitplanten. Soms, in een strengere winter, overleven de zaailingen het niet. Ajuga of Zenegroen is een prima bodembedekkertje voor niet al te droge halfschaduw/schaduw, dat zijn blad behoudt in de winter. Ik heb een Ajuga reptans met groen blad en lila bloemaartjes, korte rechtopstaande aartjes, en ook een met donkerpaars blad en donkere aren. Dit voorjaar heb ik me de 'Burgundy Glow' aangeschaft, met een heel mooi bont blad, een grijsblauw en roze blad met witte randen, en blauwe bloemaren. Het doet het ook uitstekend en combineert heel mooi vooraan in de border. Behoeft de Alchemilla mollis of Vrouwenmantel nog uitleg ? Deze zo gemakkelijke plant voor vooraan in de border heeft zo'n mooi rond blad, waarop men met plezier de regendruppels ziet liggen. De groengele minibloempjes combineren heel goed met diverse andere kleuren. Na de bloei niet alleen de uitgebloeide bloemstengels wegknippen, maar ook het blad, dat ondertussen (vooral bij droogte) soms wat minder mooi geworden is. Daarna komt nieuw blad op dat mooi blijft tot laat in het seizoen, en meestal ook een schuchtere nabloei. Amsonia is de Stermaagdenpalm (of Blue Star), genoemd naar de Amerikaanse botanicus Dr. Ch. Amson. A. tabernaemontana heeft smal lancetvormig blad dat in de herfst vergeelt. De stervormige bloempjes staan in een bol scherm en zijn smal en zachtblauw. Het is een polvormende plant. Er is een verschil met A. orientalis (vroeger Rhazya), die korte uitlopers vormt; deze laatste bloeit wel wat langer, de blaadjes zijn iets breder en de bloemschermen iets kleiner. A. hubrechtii (of hubrichtii) heeft bijna naaldvormig blad dat gelijkt op een jonge rozemarijn. Amsonia verlangt een voedzame goed doorlatende bodem, maar niet al te droog (hoewel droogte en een hete zomer wel wordt verdragen, vooral door orientalis). Heel mooie, sierlijke plant. Wel opletten dat hij het eerste jaar na aanplanting niet verdrukt wordt door buurplanten. Het blad blijft lang mooi. Na de bloei worden er smalle peulen gevormd die lang aan de plant blijven. Ondertussen vertakt de stengel en groeien er verder nieuwe blaadjes. Anaphalis margaritacea, of Siberische Edelweis, heeft witte bloempjes, geschikt als snijbloem en ook als droogbloem. Smal grijs lancetvormig blad. Goed voor droge bodem in de zon. Het grijs blad geeft rust in de border, net zoals dat van de Artemisia's. Anchusa : althans, ik denk toch dat ik een Anchusa (of Ossetong) heb staan in de tuin; heb ik ooit gekregen van iemand en nu raak ik hem niet meer kwijt. Stengels met kleine blauwe bloempjes, grof blad dat ruw aanvoelt en waar ik wat allergisch voor ben, de plant heeft een penwortel en zaait zich enorm uit. Enkel geschikt voor de wilde tuin. Als ik echter de Anchusa's op de websites van plantenkwekers bekijk, lijken die me veel mooier, gecultiveerder, beter geschikt voor in de border, dan de mijne ! Tot schrijfs !
Dag tuinliefhebbers ! Hier ben ik dan weer... klaar om te starten met de info en foto's van de vaste planten in onze tuin (ongeveer een 350-tal verschillende) ! Een alfabetische lijst van de Latijnse benamingen is aangewezen denk ik. In de toekomst zal ik proberen er ook de Nederlandse namen bij te voegen indien ik die kan vinden. Hier ben ik begonnen met Acaena (Stekelnootje), een mini-bodembedekkertje. (Ik weet niet welke soort ik gekregen heb, maar het bladje lijkt op dit van de foto.) Daarna de Achillea's of Duizendblad (waarvan 'Lachsschönheit' op de foto hiernaast), een mooie platte schermbloem, bestaat in allerlei heel mooie kleuren, is tevreden met droge grond - goed voor ons dus - en houdt van de zon. Spijtig genoeg leven ze bij ons niet zo lang. Ik wilde ze in 't verleden zichzelf laten uitzaaien, maar ik heb ondervonden dat ze dan niet meer altijd soortecht opkomen en dan krijg ik de gewone witte zaailingen - niet de bedoeling dus. De eigenlijke basisplant leeft dan niet lang. Ik denk wel dat ze over 't algemeen vrij kortlevend zijn als je er niets aan doet, daarom moet je ze om de paar jaar scheuren om ze te verjongen. Verder heb ik gehoord dat je ze best niet in zaad laat komen, dan moeten ze daar al niet teveel energie in steken. Nadeel vind ik dan dat je in de winter niet meer dat mooie silhouet overhoudt, maar ja, hier ook is het zo dat je niet alles verenigd kunt hebben in 1 plant hé...
Vele foto's van de vaste planten komen van de website van Vasteplantenkwekerij Spruyt in Buggenhout. Daar vind je uitgebreide informatie allerhande. De CODES die ze hanteren bij de grondsoort : Z, N of C staan voor Zuur-, Neutraal of Kalkminnend. Wat betreft de habitat, of de ideale standplaats voor een welbepaalde plantensoort, de info die ze hier gebruiken is afkomstig van Prof. Dr. Josef Sieber. Droge bodem = 1, frisse bodem = 2 en natte bodem = 3. GB = gemengde border, BR = bosrand (zon of halfschaduw), B = Bos (meestal halfschaduw of schaduw), OP = open plek wild karakter, OPB = open plaats met borderplantkarakter (zon), SH = steppe-heide (voedzaam, kalkrijk), H = heide (armer, kalkarme zandgrond), ST = stenig algemeen, GR = met grind, steenslag, OB = ondiepe bodem op rotsen, SV = steenvoegen, M = muurbeplanting, A = alpinum, O (oever) = waterrand - O1 = moerassig - O2 = rietzone, ondiep water, W = waterplant.
De Achillea millefolium is bij mij de wilde witte - opgepast : een echte woekeraar. Het is dus niet diegene van de foto, die kan zich best veel beter gedragen; ik heb die foto hier enkel maar bijgevoegd omdat de bloem gelijkend is. A. m. 'Lilac Beauty' is bij mij veel zachter van kleur (misschien door de hoeveelheid zon), mooi. O zo mooi is ook de 'Lachsschönheit'. 'Terra Cotta' vind ik in werkelijkheid mooier dan op de foto, hangt er misschien vanaf op welk ogenblik je de foto neemt, soms is de kleur echt als terracotta, een soort bloempot-kleur, soms wat donkerder, maar dan weer zo zacht. De meeste Achillea's hebben trouwens die typische verkleuringen in hun bloemen, meestal in 't begin wat donkerder en later, soms sterk, verblekend. Achillea ptarmica is heel wat anders. Die is in haar totaalheid veel fijner (de stengels moeten wel gesteund worden, anders vallen ze om), met kleine gevulde witte bloempjes. Die doet het heel goed bij ons, en plant zichzelf ook heel goed voort, een leuke weefplant. Maar, genoeg hierover, en tot later nog ! Maak er nog wat gezelligs van !
Laatste Rozen-bericht ! Sally Holmes is nog een favoriet : een vlot doorbloeiende heesterroos. De kleur is niet wit zoals op de info staat, maar in knop licht terracotta vind ik, lichtroze met wit openend en stilaan verbloeiend naar wit (vooral vlugger onder hevige zon). Ze maakt grote ronde trossen enkele geurende bloemen. Wordt soms als klimmer gebruikt. Ikzelf snoei ze vrij diep terug en dan blijven het flinke struiken van een 80 hoog, met de herbloei wat hoger. Schneewittchen : alombekend Sneeuwwitje, witte trosroos (in werkelijkheid echt wit, witter dan op de bijgevoegde foto), slank. Zeer vlot doorbloeiend. Sibelius : een goed doorbloeiende moschata van Louis Lens, warm vrij donker roodpaars, kleine gevulde roosjes in trossen, ook nog een van mijn favorieten. The Countryman (zie ook fotootje hierboven) : op onze zandgrond de best doorbloeiende Engelse - David Austin-roos; losjes gevuld, felroze, donkerder openend en wat lichter verbloeiend maar nooit flets; sterke oude rozengeur met iets van wilde aardbeien; kruising van een Engelse met een Portland roos. Eerst rechtopgaand, later meer overhangend. Weelderige bloei. The Prince : nog een mooie David Austin-roos; donker-wijnrode mooi gevormde bloemen op rechtopgaande struik bij ons ongeveer een 80 hoog, herbloeiend. Veilchenblau is bij ons een 3,5 m hoge rambler - we hebben hem nu 4 jaar en hij wordt elk jaar mooier. Violet van kleur, wit gestreept vanuit het centrum, warmgele meeldraden; de warm violette kleur vervaagt wat en wordt matter, maar bij ons staat ze in halfschaduw en daar vergrijst de kleur niet zo erg als in de volle zon - mooie trossen !
Dat waren de voornaamste rozen in onze tuin ! Als ik ergens iets vermeld over her- of doorbloeien, vergeet dan niet na (of zelfs al tijdens) de eerste (hoofd)bloei, de uitgebloeide bloemen of bloemtrossen weg te knippen zoals het hoort, zodat de rozen gestimuleerd worden om nieuwe bloemen te vormen. De meest vlotte en weelderige bloeiers voor ons landje vind ik de moschata-hybriden van Lens, de meeste heel mooie; het enige spijtige aan deze rozen is dat er vele niet of bijna niet geuren... Maar ja, je kan niet alles aan één struik hebben hé. Mengen is de boodschap dus !
Bij het begin van het Rozen-alfabet heb ik niet zoveel uitleg gegeven, ik zal dan maar hier en daar nog wat aan toevoegen hé, maar da's voor een van de volgende dagen ! Daarna begin ik dan aan de Vaste Planten... Deze eerste augustus-week lijkt wat te regenachtig om intensief te gaan tuinieren, maar toch mijn allerbeste groene groeten !
Klik een plantennaam aan om de bijhorende foto en uitleg te zien ! Als je dan op de foto klikt, kan je ze nog uitvergroot bekijken (althans de meeste van de rozen). Sluit het fotoscherm; keer daarna terug naar dit blog door bovenaan links op "Vorige" te klikken.
En zo begon het allemaal in de winter van 1992-93, toen het huis nog niet af was, en de tuin een ravage van gevelde dode of beschadigde bomen, uitgestoken wilde bramen, stenen en onkruid... De voorkant van het huis ligt aan de westkant, na een lange slingerende oprit (we wonen op een 'achtergrond'). Aan de noord-/noordoostkant staat een hele lange rij Canada-populieren van het pand naast ons, die ervoor zorgen dat we op het stuk grond achter het huis, naast de populieren, bijna niets vlot kunnen laten groeien. De bomen nemen al het vocht en voedsel uit de bodem op. De wortels lopen tot heel ver in onze tuin.
De zuidkant van het huis, waar links voor de erker aan de zitplaats de buxusvierkanten komen met rozen en lavendel; achter de dubbele deur ligt de eetplaats en rechts ernaast de keuken - daarvoor komt het terras.
...en de achtertuin toen... gezien vanuit de boomgaard, waar nu o.a. de serre staat...
...en het opmeten van de voortuin, waar de buxusvierkanten zouden komen met de Sneeuwwitje-rozen en de bolcatalpa's...
Ook het opmeten en aanplanten van de buxusvierkanten aan het zuidterras naast de erker...
Als je vanuit de eetplaats naast de erker over het zuidterras recht vooruit ziet, kijk je recht op deze bank. In het allerbegin hadden we achteraan bamboe geplant, om een vlugge afscheiding van de buren te geven, maar die Fargesia murielae (toen nog Sinarundinaria m.) ging dood in het jaar dat hij over heel Europa in bloei kwam... Het jaar erna hebben we nieuwe aanplantingen gedaan, dit keer dichtgroeiende laurier, en dat is wel gelukt. Van de bamboe hebben we wel her en der piepkleine zaailingen teruggevonden, die we op een wachtbed hebben uitgeplant, en waarvan we nu opnieuw elders in de tuin kunnen genieten...
Zoals hierboven, zo zag het zuidterras er na een jaar uit...
Als je je dan omdraait, met je rug naar het huis, dan kijk je recht op de teak bank met erachter toen nog de bamboe... ...hoeveel het ondertussen veranderd is, laat ik jullie later zien.
Naast het zuidterras, voor de erker, een jaar na aanplanting, buxus, taxus, rozen en lavendel... en onkruid tussen de paden die toen nog niet met dolomiet aangelegd waren !
De voorgevel aan de westkant, toen nog zonder klimplanten tegen de gevel...
Vanuit het slaapkamerraam kan je de toen nog mini-bolcatalpa's zien,de Sneeuwwitjes en de toen nog onafgewerkte weg, die je komt opgereden vanaf een toegangsweg links, naar de parking rechts.
We hadden wel enkele jaren de zuidtuin verder aangelegd en de vijver, vooraleer we aan de overkant van de lange oprit, een gemengde rozenborder begonnen vorm te geven...
Op de foto hieronder (aanklikken) zie je ons "domein". Bovenaan is de Noordkant. Linksonder kom je opgereden langs een rechte toegangsweg naar onze achtergrond. Rechtsboven valt een schuin stuk weg, midden in het groen (dit zijn de Canadapopulieren die zorgen voor de droogte aan die kant van de tuin...) en rechtsonder valt ook een klein hoekje weg. Links naast de oprit zijn we nu weer heel wat aanpassingen aan 't uitwerken. Je ziet duidelijk de buxusvierkanten : die met de Sneeuwwitjes bovenaan juist onder de parking, met dubbele rij Bolcatalpa's en die onderaan bij de erker en het Zuidterras. Rechts naast het huis loopt de petanquebaan, dan een weggetje naar de wildere "boomgaard" met serre. De vijver ligt onder de petanquebaan, als je goed kijkt, zie je het ronde houten terras onder de schaduw van de berk uitkomen. De teak bank met dubbele boog taxus erachter bevindt zich helemaal onderaan in het midden, recht tegenover het terras, hier onzichtbaar door het groen van de bomen eromheen.
Hieronder het grondplan - klik het aan, dan zie je het horizontaal, in dezelfde richting als de luchtfoto. De inplanting van het huis ligt juist links boven de O van OPP. in de hoek van de stippellijn.
Blijkbaar hebben we maar weinig vaste planten in de tuin waarvan de naam begint met een B :
De laatste A's !
