Uitleg volgt later ! Groetjes !

Aanpassing :
Nu zijn we dus later !
Van de anemonen doen bij ons de herfstanemonen het 't best.  De voorjaarsanemoon nemorosa is een bosplantje en houdt dus van humusrijke vochtige grond, die wij niet hebben; ik heb ze al enkele keren opnieuw aangeschaft en uitgeprobeerd omdat ik ze zo schattig vind, maar het lukt niet...  De herfstbloeiers lukken wel ! Ze houden ook wel van een beetje vocht, maar kunnen blijkbaar veel beter tegen wat droogte.  Ze bloeien goed in de zon, maar ook in halfschaduw, en dat vind ik ook weer een positief punt.  Het blad, dat laag blijft, is fris en de stengels zijn elegant, de bloemen zijn ook mooi in knop.  'Hadspen Abundance' bloeit inderdaad 'overdadig' (en breidt zich ook zo uit) en is iets donkerder roze dan de andere, min of meer tweekleurig, het ene bloemblaadje donkerder dan het andere  (donkerder dan op de foto bij haar naam).  Ze blijft lager dan 'Königin Charlotte', die helemaal groter is van plant zowel als bloem, een dubbele roze bloem.  De witte 'Honorine Jobert' is ook hoog, maar blijft fijner.  Ik zou ze geen van alle willen missen, ze zijn makkelijk toepasbaar en bloeien van augustus, sommige tot een eind in oktober.  Mooi te combineren in de herfstborder met grassen, asters, sedum...
Anthriscus : jullie kennen ongetwijfeld het witte fluitekruid dat je in de bermen wel eens tegenkomt in het late voorjaar, wel deze 'Ravenswing' heeft heel decoratief donkerrood blad, lijkt op het blad van de donkere Cimicifuga maar is dieper ingesneden.
Akeleien vind ik onmisbaar in de voorjaarsborder, ook in de halfschaduw, mooi van blad én bloem.  Spijtig dat ze kortlevend zijn, maar ze zaaien zich rijkelijk uit - en deze mogen dat gerust van mij ! Met verschillende soorten in elkaars buurt beginnen ze wel te kruisen en kan je soms wel eens een fletse kleur krijgen, maar als je daar niet van houdt, trek je die er gewoon uit en behoudt de rest.  Ze zijn allemaal om ter mooist, keuze genoeg.  Ze stellen ook niet veel eisen aan de bodem.
Artemisia of alsem herkent men meestal aan het fijne lancetvormig, geurend zilvergrijs blad, een goeie weefplant die felle kleuren wat dempt, maar ook mooi samengaat in de witte tuin.  Deze A. lactiflora van de Guizhou groep heeft echter groot, groen, ingesneden blad en een hoge fijne, vertakte bloemstengel met zeer kleine witte bloempjes, waardevoller dan de te verwaarlozen (of zelfs weg te knippen) bloempjes van de grijsbladigen.  Ook mooi in de grassenborder.  Wil wel wat meer vocht dan de zilvergrijze.  A. schmidtiana 'Nana' is zo'n zilvergrijze, maar heel anders : een pieplage, vormt een plat rond zacht kussentje van fijn zilver blad - een heel mooie randplant vooral in de witte border - de onopvallende mini bloempjes neem ik er maar bij.
Aruncus dioicus is de Geitenbaard, een stevige plant van ongeveer 1m20 hoog, grote witte vertakte pluim boven het blad uitstekend.  Doet het goed in (half)schaduw.  Bloeit vrij vroeg in juni - bij mij al uitgebloeid rond half juli.
Asarum of Mansoor lijkt van blad misschien inderdaad wel wat op een oor, met zijn mooi glanzend rond donkergroen blad.  Een prima lage bodembedekker voor de niet te droge schaduw.  Let op de onopvallende kleine roodbruine kelkvormige bloempjes - je gaat er (letterlijk) voor door de kniën...