Aan de vooravond van de totale duisternis is er maar één ding te zeggen : is de mens dan zo blind geworden dat het Zijn Maker dan niet meer herkend ? Enkele tientallen jaren werd de eucharistieviering bijwonen als vanzelfsprekend beschouwd. Nu is dat wat een ‘viering’ noemt een feest zonder feestgangers. Toch is de Gastheer nog altijd dezelfde gebleven en is er nog altijd een verwelkoming gewenst. Jezus is trouwens nog iedere keer lijfelijk aanwezig door de geconsacreerde hostie. Dit geestelijk voedsel is nu meer dan ooit nodig om ons mensen tegen onszelf te beschermen. Is het niet heerlijk te weten dat Jezus naast ons en in ons is om ons te helpen vechten tegen onszelf. Deze keer moeten we niet de oorzaak bij iemand anders zoeken.
Wij zijn zelf de verkeerde weg ingeslagen. Is het angst om te ontdekken dat onze schuldenlast verpletterend is of de aantrekkingskracht van onze moderne wereld ? Het maakt voor God niets uit. Hij heeft geen boodschap aan moeilijke, verdwaalde, eigenzinnige, egoïstische en vooral koppige kinderen. Hij wil ons enkel omringen met een overweldigende liefde om ons los te weken van deze schijnheilige wereld en ons terugbrengen naar de ECHTE wereld. Welke echte wereld ? Wel, deze waar we bij de bron van liefde zitten nl. God zelf. Deze wereld is niet zichtbaar, maar wel 100% voelbaar. Eens je inziet en probeert terug te draaien naar de rechte Weg van Jezus, voel je de aantrekkingskracht van deze echte wereld.
Velen hebben trouwens door de voeling met deze wereld ongekende vermogens tentoon gespreid, die voor de kleine gelovigen tot voorbeeld strekken.
Iedereen heeft de mogelijkheid om zich op te richten naar God, volgens zijn kunnen. En geloof maar dat er meer in je zit dan je denkt. Zorg dat je schuldenlast je niet ondermijnt. Start met je daden na te checken naast de liefdeswet van God en zorg dat de slechte daden gefilterd worden van de goede. Toon gemeend berouw over deze slechte daden en ga ze biechten in het sacrament van de biecht. Kwestie om ze door God te laten uitgommen. Hij is de enige die deze mogelijkheid bezit. Een trekker gaat toch ook geen zware keien in zijn rugzak laten zitten als hij nog tientallen kilometers voor de boeg heeft : gooi die keien er op tijd uit !
Hoeveel moeten we toch onze grote gedachten over onszelf kortwieken ! Deze gedachten leiden ons recht de afgrond in. Ze zijn zo sterk dat ze de gedachten aan anderen overstijgen. Hoe kunnen we anderen helpen, als we onze zelfzucht centraal in ons leven geplant hebben ?
Er is een kleine rookkolom in de verte die we steeds moeten volgen. Het komt erop aan deze rookkolom te willen zien en ze bovendien te volgen. Net zoals de Israëlieten de rookkolom in de woestijn voor 40 jaar gevolgd hebben, moeten wij deze rookkolom de volgende jaren volgen. Het is niet altijd eenvoudig, maar we hebben 2 handen gekregen die het liefst in elkaar verstrengeld zijn. We moeten dan ons blik op God richten en bidden om kracht, inzicht en veel liefde. Zodat we God in ons hart sluiten samen met de medemensen.
