xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

***

Reeds twee opeenvolgende avonden

sloeg hij haar stilletjes,

maar heel nauwlettend gade.

Dat niet alleen, ook de all inclusive tequila sloeg hij,

maximal ontspannen aan de hotelbar,

mit Mass aber regelmässig achterover.

Zonder zijn blik van haar af te wenden,

wisselde hij met tussenpozen enkele woorden

met zijn Herr vriend, die geen tequila lustte,

maar des te meer het happy single

loslopend vrouwenwild dat zo'n five star resort

doorgaans al vanaf maart pleegt te bevolken.

Het is niet anders, een surplus aan vrije tijd,

aan gezondheid en aan geld brengt mensen ertoe

dingen te gaan doen die zij leuk vinden.

Zij verleggen hun grenzen, niet enkel de geografische.

Iets gevaarlijker, iets scherper op de snee.

Het was haar uiteraard niet ontgaan.

Het ontbreken van elke vorm van Frau in zijn buurt,

was het laatste zetje om dan ook een ondeugend knipoogje

zijn richting uit te sturen.

Herr Doktor stelde zichzelf uiterst hoffelijk

en bescheiden voor, een zachte stem, zachte ogen,

zachtheid all over.

Vleesgeworden charme, finesse, réserve en politesse avant-la-lettre.

Zij wou graag even op het krukje naast hem plaatsnemen,

zelfs even zo'n tequila met hem proeven. 

"Du lächst immer", verbaasde hij zich.

En herhaalde het.
 
En luisterde elke avond weer geamuseerd

naar haar belevenissen van die dag,

verbeterde minzaam haar verkeerde vervoegingen en verbuigingen,

overtuigde haar ervan dat zij niet allemaal

richtige Schweinhunde waren.

Schetste die Geschichte historisch, kulturell, politisch

en zweeg pünktlich over hetgeen haar niet interesseerde.

Een zonnige week lang keken zij uit

naar het ontbijtbuffet en naar de guest bar,

die zij besloten voortaan samen alle eer aan te doen.

Haar dauernde opgewektheid dreef Herr Doktor erheen,

zijn aaibare aanwezigheid wou ze niet missen.

Het afscheid die morgen hadden zij

met heel veel koffies voor zich uit geschoven.

Hij zag bleek, ondanks zijn zongebruinde tint.

Zijn beide ogen waren helemaal opgezwollen,

dit had zij de avond ervoor niet opgemerkt.

"Ik ben ermee opgestaan", stelde hij haar gerust.

"Eine Entzündung".

Hij zou thuis onmiddellijk zijn huisarts raadplegen.

Hij nam zijn bril af.

Zij wreef heel zachtjes en heel langzaam

over zijn ontstoken lieve ogen.

En zij besloten nu afscheid van elkaar te nemen.

"Dein Ritter kommt noch, ganz bestimmt"

zei hij, vol emotie en vertrouwen.

Zij vond geen woorden.

***