Het was druk dit week end.

Zaterdag ben ik naar Epe (juist onder Zwolle) geweest (heen en terug bijna 500 km)
Naar mijn eerste clubvergadering van de nederlandse Brünnersclub.
Sommigen zouden zeggen: ge moet goe gek zijn.
Het was heel leerzaam, vooral omdat er duidelijk een cultuurverschil is qua 'het vergaderen op zich' tussen nederland en de vlaamssprekende belgen.
En een nederlandse broodmaaltijd is dus iets anders dan wat wij daarvan denken.
Dat vind ik nu zo tof: wij spreken dezelfde taal en toch zijn we zo heel veel verschillend. Dat noem ik een verrijking op zich.
Hoe dan ook heel fijne contacten gelegd.

En gisteren was het kuisdag in alle hokken.
Met een rechterpoot (been) dat af en toe echt niet mee wilt, was het soms heel lastig om snel vooruit te komen.En dat heb ik dus te danken aan een val van een ladder twee weken geleden tijdens het opnetten, en slijtage.
De tijd dat ik door alles heen vloog, is op dit moment voorbij. Misschien gebruik ik nu hetzelfde tempo als anderen, maar ik vind het rotvervelend als ik niet sneller vooruit kon.

En tijdens de rustpauzes zie je het kleine grut dat flink opgroeit, zie je de eerste verleidingsdansjes van de mannetjes en de vrouwkes.
Het eerste kleine grut wordt ineens groot.
En dan zie je ook tot mijn grote teleurstelling fouten weer naar voorkomen.
Het wordt tijd dat ik ze deze week allemaal in de kooien ga zetten en opnieuw een evaluatie maak.

Vandaag komen de brünnerkes extra aan de beurt: ze zijn er nu echt klaar voor om geselecteerd te worden.
Aan de binneninrichting van het hok moet iets veranderd worden, want dat wit koppeltje wil absoluut op de grond hun eitjes leggen, en dat wil ik dus niet.

En die Voorburgse schildkroppers: ik begin nu er echt aan te twijfelen of ik nu te maken heb met twee duivinnen of met één koppel.
Zijn het twee duivinnen, of heeft het mannetje nu eitjes van de Brünners in beslag genomen. Want het tweede broedsel is weer niet bevrucht
Vandaag verhuizen daarom de Voorburgse naar hok vier waar ik een plaats heb vrijgemaakt.

En de ko's  , ze hebben ervan geprofiteerd...als je met kruiwagens volgeladen met bodembedekking aan het zwoegen bent, dan staat dat poortje wel een paar minuten open...Twee maal waren ze mij ontsnapt, en je kon het horen, met groot jolijt waren de haantjes hun hennetjes aan het roepen want ze hadden veel lekkers ontdekt in de tuin.