Mag ik U hartelijk verwelkomen. Dit blogje is een dagelijks relaas die deel uitmaakt van mijn website. Hierin komt vooral de dagelijkse pretjes, zorgen, problemen aan bod van onze sierduiven en de kippen. De evolutie van de tuin zal zeker besproken worden Mijn artistieke werken zullen af en toe aan bod komen in: 'In de kijker'
de ko shamo, de Izegemse, de marans, de Gentse en Leuvense kropper, de tuin en de meest opmerkelijke famillie gebeurtenissen.
19-05-2006
dit was het relaas van het week end
15 mei 2006 relaas van het week end
Stomme titel, maar het was een heel fijn week end Het week end was begonnen op vrijdag namiddag met de traditionele wekelijkse kuis in alle duiventillen. Zodat op zaterdagnamiddag ik dat gedeelte kon afronden.
En zondag was het moederkesdag, ik wist dat echtgenoot voor een fijne dag zou zorgen samen met de jongens. En het was vooral een dag waarop ik van alles wou doen, maar vooral een dag waarop ik sommige dingen zeker niet wou doen.
En dat had ik dan geschreven op 15 mei in mijn dreamweaver, niet op het internet geraakt door drukke werkomstandigheden, en ondertussen is het nu de 19 mei neen Mick ik was niet in een zwart gat gevallen, het werd ineen hardstikke druk, dat gebeurt wel méér.
Maar ik kan jullie melden dat er 17 kuikens zijn geboren deze week, van alles wat, maransjes, mechelse koekoek, bresses, maar jammer genoeg geen witte mechelse. Bevrucht de haan niet goed, of zijn de hennen gewoon te jong.. Ik vrees er zowat voor.
Ondertussen zijn er heel wat duivenjongen geboren, vooral uit het hok drie en vier, en hier begin ik méér en méér tevreden over te zijn, de toekomst zal het in elk geval uitwijzen.
En .ja gisterenavond, is onze kleine Viking aangeland, oh wat waren dat toch rare dingen die boven je hoofd fladderen en vliegen, toen had hij bang. Maar van die grote Elvis, dat groot wezen daar heb ik helemaal geen bang van, een kleine mep met zo'n klein pootje werd gisteren parmantig op zijn snuit gezet, en ook blazen en grommen.... Dat beloofd voor de toekomst...
Gisteren was ik echt in een zwart gat gevallen, de ontlading na de stress was ontzettend groot
Dus 'naar buiten' was de enige oplossing.
Het zwart ko shamo hennetje was eergisteren voor de eerste dag naar buiten samen met haar drie kleintjes.
Waar je het dan niet voor mogelijk houd met de grotere kippen, bleek bij de ko shamo's de normaalste zaak. Het ko shamo haantje was er onmiddellijk als de pinken erbij om haar kleintjes te beschermen.
Overal stond hij rond te kijken heel waakzaam, vlak in hun omgeving, het was echt aandoenlijk.
Want toen ma opnieuw haar eerste eitje wou leggen, brak er paniek uit. Wat nu gedaan, de kleintjes konden toch niet mee op het nest gaan. Dus zorgde pa voor de kleintjes.
Het fototoestel werd erbij gehaald toen ik hun hier samen zag staan.
Bedankt iedereen voor het duimen! Het examen ging dus over de kennis van twee duiven: de Voorburgse schildkropper en de Saksische kropper;
Weet je bij het ouder worden, ontdek je dat het assimileren van leerstof danig verandert in vergelijking met als je jong bent. Enerzijds het assimileren wordt moeillijker, het is alsof er eerst een plaatsje moet gezocht worden in de hersenen vooraleer die nieuwe leerstof erin gaat, en daardoor wordt de snelheid van het assimileren dus ook heel langzaam. je veel méér tijd nodig om de tekst met komma en punten letterlijk van buiten te kunnen. Want anders kun je geen 22 verschillende kleurslagen zo maar neerpennen. Anders kan je ook niet de strikvragen eruit halen, zoals: welk predikaat zou je geven voor een Saxische kropper met geel zilver witband met geel en oranje ogen. (Wie het weet mag het me doormailen?)
En als ik dan even terug denk in de tijd toen ik mijn examens deed voor mijn diploma van ingenieur, dan is er een groot 'emotioneel' verschil. Vroeger studeerde ik voor mijn toekomst voor mijn werk En nu was dit studeren met een drijfveer die veel groter is dan vroeger. Toen we gisteren aan het napraten waren met de andere keurmeesters, dan voel je toch dat iedereen ondanks dat het maar een hobby is, toch absoluut wilt slagen in zijn of haar rassen. En voor mij persoonlijk wil ik dat dan halen en niet zo máár 'met de hakken over de sloot' Want hoe dan ook een vrouw in deze mannenwereld moet zich bewijzen..
En gisterenavond kreeg ik dan al het verwachte telefoontje met de uitslagen: Mijn punten voor de Voorburgse schildkropper: 14/15 en voor de Saksische kropper: 13/15 Dus het was niet met de hakken over de sloot, ik kon het gewoon... Ik ben blij, ik ben blij...ik zal dat vandaag nog zingen. En vandaag wordt er dus extra aandacht besteedt aan al mijn beestjes, die me toch een klein beetje hebben moeten missen de voorgaande dagen.
Alle overblijfselen van 'het circus van Moskou' zijn opgeborgen, klaar om voor de volgende maal gebruikt te worden.
Aan de achterzijde blijven alle netten opgespannen, de maransen zijn verhuisd naar hun vroeger perceel, en de witte mechelsen hebben plezier op het groene grasveld.
Voor ons ook is het een hele opluchting dat deze periode van ophokken of opnetten tijdelijk voorbij is.
We hebben een gevoel dat we terug kunnen ademen als we terug buiten komen, ook al was het een net, toch heb je een gevoel dat er lucht tekort is onder zo'n net. Dus ook de kippen moeten dat gevoel hebben gehad.
Op zaterdag eerstkomend is er het volgend examen in het kader van 'het keurmeesterschap sierduiven': twee kropperrassen die nog goed moeten ingestudeerd worden, het komt kortbij...
Duimen jullie?
Uiteindelijk toch iets gevonden, en niet zo maar de eerste de beste.
Moeder kat is namelijk een kat met referenties. Referenties die heel belangrijk voor mij zijn, rekening houdend met mijn wensen en eisen.
Het huis waarin kattin met jongen woont is een drie tal jaren geleden gebouwd, en aan de buitenkant moet er nog veel werk gedaan worden, zoals terassen en opritten aanleggen.
Hoe dan ook iedereen kan vrij lopen op het stuk grond. Moeder kattin woont met haar jongen in de garage en is heel waakzaam, zeer waakzaam, want iedereen is voor haar een belager voor haar jongen.
Zo ook de buurvrouw die verleden week in haar rug werd aangevallen met de vier poten tegelijkertijd, zodat de buurvrouw naar de dokter moest.
En dan was er die jongen met die kleine hond aan de leiband...nochtans werd hij verwittigd dat de hond niet mocht los gelaten worden, want moeder kat..
Maar ja, hoe zijn nu jongens, ...de hond werd losgelaten, en na een aanval van moeder kat, kon de jongen met de hond naar de dierenarts gaan.
En dat bedoel ik nu: als de jonge kater iets van dat beschermingsgevoel, iets van dat vechtergevoel in zich heeft, dan is zijn plaats hier bij ons.
Moeder kattin gaat elke dag op muizenvangst, ook bij de buren.
' s morgens vinden dan deze buren de dode muizen mooi neergelegd aan hun achterdeur.
Dus ook het muizenvangen zit in het bloed...
En de kleur, dat is de kleur die me doet denken aan de 'Vikings': de noorderlingen die Engeland wilden overwinnen.
Ze doen me denken aan de geblokte en gespierde mannen met hun vuurrood lang haar
en hun vuurrode snorren die ontzettend lang en gekruld waren.
Het doet me ook denken aan de friesen in Nederland, dus hij zal naar alle waarschijnlijk een friese naam krijgen.
Wie denkt er nu ook aan om in deze periode een jonge kat te zoeken.
Heel vlug ondervond ik dat het echt niet eenvoudig zou worden, er waren wel nestjes, maar een jonge kant kant en klaar was dus niet te vinden.
Het ganse internet afgezocht, nergens iets te vinden dat overeen zou komen met mijn wensen en eisen.
Met een salonkat kan ik hier echt niets doen.
Dus ook de dierenasielen opgebeld. Dan krijg je van die heel grappige reacties: mevrouw ik kan u wel drie verschillende katen bezorgen, die samen aan uw wensen voldoen.
Maar ik weet heel zeker dat er nog katten moeten zijn, zoals Meeuwke en Billy zijn geweest.
Heel goed zoeken dus....
Naast ons huis staat er een leegstaande boerderij, dienstdoende als opslagplaats voor granen voor een andere boerderij.
Blijkbaar kan buurman de muizenpopulatie niet meer de baas, zodat die muizen ook een weg hebben gevonden naar bij ons.
Per dag 5 muizen vangen is van het goede teveel, de jonge muizen zien rondlopen in een duiventil kan gewoon niet;
Er is dus maar één conclusie: er moet dringend een jonge kat komen. Maar niet zo maar een gewone kat, de vereisten zijn heel hoog, en opties zijn er eigenlijk niet.
Vandaar dringend gevraagd:
een heel jonge kat
Vereisten:
- ouders moeten uitstekende muizenvangers zijn
- van het mannelijk geslacht
- hij moet leren dat de duiven geen speelgoed noch voedsel zijn
- dat hij respect moet hebben van de ko shamo's, want anders zullen de ko's hem wel leren wat ko shamo's zijn
- dat hij de schrik moet worden van de ganse buurt, want hij moet tussen de zes à 10 katten van het erf houden.
Kortom:
hij moet worden een echte vechtersbaas, de schrik van alle andere katten, de beste muizenvanger.En daarbij mag hij helemaal niet denken dat hij met zijn luie kont in een zetel kan liggen slapen, die optie is er helemaal niet meer bij.
Verdomd, De gevolgen van het opnetten beginnen wel duidelijk te worden: gisteren heb ik twee hennen ontdekt met verwondingen langs de zijkanten van hun rug. De hanen moesten hoe dan ook absoluut hun hormonen laten botvieren, ook al hadden ze minder ruimte, ook al kon de hen niet vlug genoeg op de loop gaan. En die hennen zijn nog jong, ze kennen het spel nog niet, ze weten nog niet dat ze veel beter klaar kunnen gaan liggen gereed voor gebruik
Het is lang geleden dat ik nog iets over de duiven heb gezegd, maar zolang als de duiven nog altijd in de categorie van het pluimvee vallen, ben ik eigenlijk op mijn hoede. Er hoeft namelijk niemand te weten hoeveel duiven er hier wonen, sommige duiven die op de website staan zijn ondertussen verhuisd naar veiligere oorden, naar landen waar de duiven niet worden afgemaakt in tijden van vogelpest. Naar landen waar men wel respect heeft voor zeldzame rassen. Waar men inziet dat het erfgoed niet alleen die stenen gebouwen zijn.
België is ook in deze context een land van tegenstrijdigheden: aan de ene kant moeten we de richtlijnen van Europa volgen, en aan de andere hebben ze geen tijd om een wet te maken waardoor de richtllijnen wel kunnen gevolgd worden. Want volgens Europa is een duif geen pluimvee, en volgens België wel. En nochtans bestaan er genoeg fysiologische verschillen.
Er zou ook een lijst gemaakt worden van Belgische zeldzame beschermde rassen. De sierduiven die op deze lijst zouden staan, zouden gespaard blijven als er pluimvee moest vernietigd worden, mits het naleven van strenge maatregels. Ik denk rechtuit gezegd dat deze lijst er niet zal komen.
Vandaar mijn beslissing om mijn duiven te laten uitvliegen over gans Europa. En die beslissing heb ik genomen met veel pijn in het hart.
en ja... ...wat doe je dan, als in het perceel ernaast het gras zo groen is.. ...als die ene haan met al zijn pracht en glorie naar je staat te lonken.. ... als het dan bijna één mei is.. ... dan trek je je toch niets meer aan van al die regeltjes... ... en luister je echt niet meer naar die bazin... ... maar dan ga je heel gezind over die afspanningsdraad.. ... in vrije vlucht.. ... wat is het heerlijk in een open lucht... ... zegden ze allemaal in koor... ... een eitje méér om je te plezieren...
Vandaag is het item 'In de kijker' toegevoegd aan de linkerzijde van het blog.. De bedoeling is dat hier op regelmatige basis een kunstwerk van mezelf wordt getoond . Andere werken zijn natuurlijk terug te vinden in het onderwerp op mijn website: artistieke werken.
...Buurvrouw is haar stenen terras beu... ...Nochtans verslijten stenen toch niet.. ...Arme buurman, hij moet nu het terras opbreken... ...en een container laten komen kost ook wel wat... ...het kortste bij, is dus de oprit naar mijn duiven... ...waar denken jullie dat er deze zomer ook een terras ligt... ...ja ja, mijn duiven zullen er plezier aan hebben ...
Het beloofde heel druk te worden, en dat was het ook!
Mijn verjaardag werd zowel op zaterdag gevierd, rechtuit gezegd op die manier is dat nog nooit gebeurd.
En ondertussen vroegen de duiven, de kos, de witte mechelsen en de maransen hun verzorging en hun wekelijks onderhoud.
En er werd Pasen gevierd, met paaskuikentjes die geboren werden.
Alleen, ik die zon voorstander ben van raskippen, heb nu waarschijnlijk echte kruisingen in huis.
Want diegene die me eieren van Isegemse heeft verkocht, heeft waarschijnlijk een haan lopen die zeker niet kieskeurig is, aangezien hij denkt dat alle hennen bij zijn toom behoren.
Een jong isegems kuiken met zwarte pootjes kan dus echt niet, dat moeten bleke pootjes zijn.
En dan is er ook zon dikzak van een kuiken bij .
Gelukkig zijn er nu twee blauwe marans kuikens geboren
Bij de Gentse kroppers zit er nu nog altijd één duivin in een kooi naar de tegenovergestelde richting te kijken van de doffer bij wie ze zou moeten paren. De koppigaards!
En dan is er ook zon koppig Brûnner kropper koppeltje, dat absoluut hun eitjes op de grond wil leggen, ondanks de verhuis elke dag naar de kooi.
Bij de ko shamos is er een nieuw hennetje aan het broeden.
Wat een gekreis en geschreeuw als er iemand in het nachthokje durft te komen
Vandaag op de eerste dag van een nieuw levensjaar wens ik jullie allemaal een blij en gelukkig paasweek end. Vele jaren geleden toen ik 50 jaar werd, had ik besloten dat ik vanaf dat ogenblik niet ouder zou worden; En dat werkt, psychologisch altans, af en toe voel je wel dat die poten niet meewillen zoals je echt zou willen, maar mentaal werkt het echt. Er is toch een spreekwoord dat zegt: Men is toch zo oud als men zich voelt... Het wordt een druk week end. Verjaardag of niet, de duiven verlangen dat hun hokken worden gekuisd. Deze avond gaan we naar Mick, ik ben benieuwd hoe de kennismaking gaat verlopen met andere kippenforummers. Morgenavond komen de jongens om mijn verjaardag te vieren, en zou maandag een dag worden om te luieren... ik denk het niet...ik kan dat immers niet.. En hopelijk worden er dit week end paaskuikentjes geboren..
Gisterenavond is een ladder heel mooi door een windhoos neergeslagen, alleen het toeval wilt, dat ze is neergekomen op het grootste gedeelte van de netten tussen de verschillende duiventillen. Dus dat betekent terug aan de slag... ...Er zijn zo van die dagen... En dan ook eindelijk een banner aan de bovenkant toegevoegd, waardoor de lay out aan de bovenzijde iets veranderd is, het is een gewone verwijzing naar mijn website
Langs de ene kant van het huis is een heel lange muur,deze muur is volledig bekleed met kleine roze roosjes. Elk jaar hebben zijn er bezoekers aan de rozenmuur: zoals merels, musjes.
En dit jaar heb ik het eerste bewoonde merelnestje ontdekt, met drie eitjes erin. Hopelijk horen we dan ook binnenkort nieuw merel geluid
Gisteren heb ik dan mijn zo begeerde keurmeesterattest in twee duivenrassen officieel in ontvangst mogen nemen. 'Ze' gaan er dan heel licht aan voobij, en vergeten dat de opleiding tot keurmeester niet zo van een eenvoudig dakje verloopt. Eigenlijk ben ik er in totaal drie jaar mee bezig geweest, enerzijds als 'verplichte schrijver' bij een tentoonstelling en anderzijds toch drie jaar waar je telkens examens moet gaan afleggen. En dat allemaal om door de 'eerste stap' te geraken , want binnenkort zijn er de volgende examens om bijkomende sierduivenrassen te mogen keuren.
En daarom wil ik vandaag een 'hommage' brengen aan mijn echtgenoot. Want zonder hem zou ik hier niet in geslaagd zijn, hij heeft zijn eigen persoonlijke tijd opgeofferd om mij te laten studeren, om mij de tijd te gunnen om te kunnen schrijven bij al die tentoonstellingen. Want al het andere werk moest hier ook voort kunnen gaan, en dat heeft hij in mijn plaats gedaan. Daarom: 'Bedankt lieverd , ook al bied ik je duizenden woorden of bloemen aan, ze hebben geen betekenis in vergelijking met wat jij voor mij hebt gedaan'
...dan krijg je eerst dat overlijdensbericht, voel je je niet goed in je vel, en dan komt mijn echtgenoot 's middags thuis met de mooiste bloemen... ...18 jaar dat we samen zijn... ...ik heb hem gevraagd of hij het zich nog niet beklaagd heeft...Neen was het antwoord... ...gelukkig maar, stel je voor...
Mag ik U hartelijk verwelkomen.
