Mag ik U hartelijk verwelkomen. Dit blogje is een dagelijks relaas die deel uitmaakt van mijn website. Hierin komt vooral de dagelijkse pretjes, zorgen, problemen aan bod van onze sierduiven en de kippen. De evolutie van de tuin zal zeker besproken worden Mijn artistieke werken zullen af en toe aan bod komen in: 'In de kijker'
de ko shamo, de Izegemse, de marans, de Gentse en Leuvense kropper, de tuin en de meest opmerkelijke famillie gebeurtenissen.
19-04-2006
Het terras
...Buurvrouw is haar stenen terras beu... ...Nochtans verslijten stenen toch niet.. ...Arme buurman, hij moet nu het terras opbreken... ...en een container laten komen kost ook wel wat... ...het kortste bij, is dus de oprit naar mijn duiven... ...waar denken jullie dat er deze zomer ook een terras ligt... ...ja ja, mijn duiven zullen er plezier aan hebben ...
Het beloofde heel druk te worden, en dat was het ook!
Mijn verjaardag werd zowel op zaterdag gevierd, rechtuit gezegd op die manier is dat nog nooit gebeurd.
En ondertussen vroegen de duiven, de kos, de witte mechelsen en de maransen hun verzorging en hun wekelijks onderhoud.
En er werd Pasen gevierd, met paaskuikentjes die geboren werden.
Alleen, ik die zon voorstander ben van raskippen, heb nu waarschijnlijk echte kruisingen in huis.
Want diegene die me eieren van Isegemse heeft verkocht, heeft waarschijnlijk een haan lopen die zeker niet kieskeurig is, aangezien hij denkt dat alle hennen bij zijn toom behoren.
Een jong isegems kuiken met zwarte pootjes kan dus echt niet, dat moeten bleke pootjes zijn.
En dan is er ook zon dikzak van een kuiken bij .
Gelukkig zijn er nu twee blauwe marans kuikens geboren
Bij de Gentse kroppers zit er nu nog altijd één duivin in een kooi naar de tegenovergestelde richting te kijken van de doffer bij wie ze zou moeten paren. De koppigaards!
En dan is er ook zon koppig Brûnner kropper koppeltje, dat absoluut hun eitjes op de grond wil leggen, ondanks de verhuis elke dag naar de kooi.
Bij de ko shamos is er een nieuw hennetje aan het broeden.
Wat een gekreis en geschreeuw als er iemand in het nachthokje durft te komen
Vandaag op de eerste dag van een nieuw levensjaar wens ik jullie allemaal een blij en gelukkig paasweek end. Vele jaren geleden toen ik 50 jaar werd, had ik besloten dat ik vanaf dat ogenblik niet ouder zou worden; En dat werkt, psychologisch altans, af en toe voel je wel dat die poten niet meewillen zoals je echt zou willen, maar mentaal werkt het echt. Er is toch een spreekwoord dat zegt: Men is toch zo oud als men zich voelt... Het wordt een druk week end. Verjaardag of niet, de duiven verlangen dat hun hokken worden gekuisd. Deze avond gaan we naar Mick, ik ben benieuwd hoe de kennismaking gaat verlopen met andere kippenforummers. Morgenavond komen de jongens om mijn verjaardag te vieren, en zou maandag een dag worden om te luieren... ik denk het niet...ik kan dat immers niet.. En hopelijk worden er dit week end paaskuikentjes geboren..
Gisterenavond is een ladder heel mooi door een windhoos neergeslagen, alleen het toeval wilt, dat ze is neergekomen op het grootste gedeelte van de netten tussen de verschillende duiventillen. Dus dat betekent terug aan de slag... ...Er zijn zo van die dagen... En dan ook eindelijk een banner aan de bovenkant toegevoegd, waardoor de lay out aan de bovenzijde iets veranderd is, het is een gewone verwijzing naar mijn website
Langs de ene kant van het huis is een heel lange muur,deze muur is volledig bekleed met kleine roze roosjes. Elk jaar hebben zijn er bezoekers aan de rozenmuur: zoals merels, musjes.
En dit jaar heb ik het eerste bewoonde merelnestje ontdekt, met drie eitjes erin. Hopelijk horen we dan ook binnenkort nieuw merel geluid
Gisteren heb ik dan mijn zo begeerde keurmeesterattest in twee duivenrassen officieel in ontvangst mogen nemen. 'Ze' gaan er dan heel licht aan voobij, en vergeten dat de opleiding tot keurmeester niet zo van een eenvoudig dakje verloopt. Eigenlijk ben ik er in totaal drie jaar mee bezig geweest, enerzijds als 'verplichte schrijver' bij een tentoonstelling en anderzijds toch drie jaar waar je telkens examens moet gaan afleggen. En dat allemaal om door de 'eerste stap' te geraken , want binnenkort zijn er de volgende examens om bijkomende sierduivenrassen te mogen keuren.
En daarom wil ik vandaag een 'hommage' brengen aan mijn echtgenoot. Want zonder hem zou ik hier niet in geslaagd zijn, hij heeft zijn eigen persoonlijke tijd opgeofferd om mij te laten studeren, om mij de tijd te gunnen om te kunnen schrijven bij al die tentoonstellingen. Want al het andere werk moest hier ook voort kunnen gaan, en dat heeft hij in mijn plaats gedaan. Daarom: 'Bedankt lieverd , ook al bied ik je duizenden woorden of bloemen aan, ze hebben geen betekenis in vergelijking met wat jij voor mij hebt gedaan'
...dan krijg je eerst dat overlijdensbericht, voel je je niet goed in je vel, en dan komt mijn echtgenoot 's middags thuis met de mooiste bloemen... ...18 jaar dat we samen zijn... ...ik heb hem gevraagd of hij het zich nog niet beklaagd heeft...Neen was het antwoord... ...gelukkig maar, stel je voor...
Vandaag wordt dus officieel dit blog in gebruik genomen. Het waarom en hoe konden jullie lezen op het oude blog bij Skynet.
De zon schijnt maar het is koud buiten, het vriest nog altijd 's nachts.. Het wordt een drukke dag, druk bij het werk, druk bij de dieren, want er moet nog veel opgeruimd worden, want in het week end dat gaat komen is er echt geen tijd voor extraatjes, integendeel de uren dat ik thuis ben zullen zeer miniem zijn.
Zojuist een overlijdensbericht gekregen van een aangetrouwd nicht, die nog zoveel jonger was dan ik, en dan ga je eens goed nadenken over het leven......
...en en het aanmaken van een nieuwe blog, heb ik de heugelijke mededeling dat er gisteren twee ko shamotjes zijn geboren bij een koekoek hennetje, moeder en twee kinderen zijn verhuisd naar de veranda, waar ze het opperbest stellen, in aanwezigheid van het andere ko shamo hennetje en twee lillyputters ko shamo...
Het is stil hier in huis, iedereen slaapt nog. De eerste zonnestralen komen tevoorschijn, en maken me er op attent dat de vensters hier eens dringend een beurt moeten krijgen. Zoals altijd is het op zaterdag en zondag druk, gewoon druk, omdat alle duiventillen dan een extra kuisbeurt krijgen. En niet alleen dat, maar dan wordt er toch een extra zorg besteed aan alles wat pluimen heeft , de kleine baby's in de teilen worden gecontroleerd en geringd.
Gisteren was het eigenlijk een aangename dag, tussen de regenvlagen kwam de zon te voorschijn, zodat er toch af en toe rust kon genomen worden in die grote opnet volière.
Het oranje ko shamo haantje mocht ook na drie weken verblijf in de quarantainezone terug naar buiten. Na 15 minuten hoorde ik in de garage achter de duiventillen een triomfantelijk gekraai. Het witte ko shamo haantje stond heel triomfantelijk met veel lawaai, borst vooruit, in al zijn lente, te staren naar de hoop oud papier. En ja daartussen vond ik het oranje haantje verstopt, en daarmee was de rangorde terug bevestigd. Benieuwd hoe het verder vandaag verloopt.
En als ik over mijn duiven spreek, dan denk ik altijd aan hun fenomenaal zacht karakter, aan een hok dat nooit stil is, dat altijd vol geroezemoes en vol leven is, aan hun band die ze vormen met hun grote bazin Aan de doffers die continu bezig zijn met hun jongen te verzorgen, die tussenin wel een andere duivin proberen te versieren, en die dan als ze terug in hun eigenste huis binnenkomen, een oplawaai krijgen van hun duivin omdat... Die de kunst verstaan om hun grote baas uit te leggen als er een probleem is. En dan merk je dat onmiddellijk als je hun hok binnenkomt.
En gisteren toen ik hok twee binnenging, wist ik het onmiddellijk: waarom zat die ene rode duivin alleen, waarom zat ze me zo eigenaardig aan te staren. Waar was haar doffer?
Foei Moeke, hoe is het mogelijk? Hoe is het mogelijk dat Moeke mijn stamduivin, geboren in 1992 en onlangs haar partner verloren, die jonge doffer heeft versierd, hem gelokt heeft in haar huisje, in haar broedkom?
Zien wat er verder vandaag gebeurd. Want het wordt tijd dat we verder gaan werken...
Zaterdag ben ik naar Epe (juist onder Zwolle) geweest (heen en terug bijna 500 km) Naar mijn eerste clubvergadering van de nederlandse Brünnersclub. Sommigen zouden zeggen: ge moet goe gek zijn. Het was heel leerzaam, vooral omdat er duidelijk een cultuurverschil is qua 'het vergaderen op zich' tussen nederland en de vlaamssprekende belgen. En een nederlandse broodmaaltijd is dus iets anders dan wat wij daarvan denken. Dat vind ik nu zo tof: wij spreken dezelfde taal en toch zijn we zo heel veel verschillend. Dat noem ik een verrijking op zich. Hoe dan ook heel fijne contacten gelegd.
En gisteren was het kuisdag in alle hokken. Met een rechterpoot (been) dat af en toe echt niet mee wilt, was het soms heel lastig om snel vooruit te komen.En dat heb ik dus te danken aan een val van een ladder twee weken geleden tijdens het opnetten, en slijtage. De tijd dat ik door alles heen vloog, is op dit moment voorbij. Misschien gebruik ik nu hetzelfde tempo als anderen, maar ik vind het rotvervelend als ik niet sneller vooruit kon.
En tijdens de rustpauzes zie je het kleine grut dat flink opgroeit, zie je de eerste verleidingsdansjes van de mannetjes en de vrouwkes. Het eerste kleine grut wordt ineens groot. En dan zie je ook tot mijn grote teleurstelling fouten weer naar voorkomen. Het wordt tijd dat ik ze deze week allemaal in de kooien ga zetten en opnieuw een evaluatie maak.
Vandaag komen de brünnerkes extra aan de beurt: ze zijn er nu echt klaar voor om geselecteerd te worden. Aan de binneninrichting van het hok moet iets veranderd worden, want dat wit koppeltje wil absoluut op de grond hun eitjes leggen, en dat wil ik dus niet.
En die Voorburgse schildkroppers: ik begin nu er echt aan te twijfelen of ik nu te maken heb met twee duivinnen of met één koppel. Zijn het twee duivinnen, of heeft het mannetje nu eitjes van de Brünners in beslag genomen. Want het tweede broedsel is weer niet bevrucht Vandaag verhuizen daarom de Voorburgse naar hok vier waar ik een plaats heb vrijgemaakt.
En de ko's , ze hebben ervan geprofiteerd...als je met kruiwagens volgeladen met bodembedekking aan het zwoegen bent, dan staat dat poortje wel een paar minuten open...Twee maal waren ze mij ontsnapt, en je kon het horen, met groot jolijt waren de haantjes hun hennetjes aan het roepen want ze hadden veel lekkers ontdekt in de tuin.
Onze dalmatiër 'den Elvis' van negen jaar oud voelde zich gisterenavond blijkbaar niet zo goed in zijn vel. Elvis de bewaker van al het pluimvee inclusief de duiven, die af en toe op de verkeerde plaats zijn poot opheft, die echt al die wilde katten niet op het erf wilt, was gisterenavond toen ik thuis kwam niet goed in zijn vel.
Heel stil, niet bedelend voor een korstje bij het avondmaal, trokken we onze wenkbrauwen naar omhoog: wat is er aan de hand met Elvis. De jongstezoonlief die hem meegenomen had naar zijn thuis, voelde ook dat er iets haperde. Zelfs toen Veerle de veearts kwam liet hij geen gegrom horen.
Veerle had er duidelijk een patiënt bij. Na een tijdje zoeken vonden we de verklaring: hij had weer pijn in zijn gewrichten, en het was duidelijk dat hij geen comedie speelde deze keer. Hij is een senior aan het worden, inclusief de typische klachten van rugpijn, been sorry pootpijn...
De werking van de pijnstiller en ontstekingsremmer waren vlug zichtbaar, na een uurtje liep hij terug gezwind door het huis.
Dit is in elk geval iets waar we in de toekomst rekening moeten mee houden. En dat hij op dieet moet en méér beweging moet krijgen is méér dan duidelijk. Jongste zoonlief heeft er een taak bijgekregen....
Herinneren jullie nog dat zwart ko shamo hennetje dat gered werd uit de wc pot.
Ja dat identieke hennetje, heeft drie weken lang heel ijverig gebroed op haar eitjes.
En ja vijf super gezonde kuikentjes zijn er geboren.
Gisteren toen ik de duiven aan het voederen was, stak ze haar kopje boven haar broedbak uit. Het was alsof ze me zegde, dat ze het toch niet zo aangenaam vond daar in haar broedbak, ze voorzag duidelijk problemen om haar kuikentjes eten en drinken te geven.
Dus heb ik haar gisteren verhuisd met broedbak en al, naar de veranda.
Binnen de kortste keren kwam er een kuikentje van onder haar vleugels uit, en werd de zoektoch naar eten gestart.
En nu geniet ons zwart kootje intens van alle aandacht die ze krijgt van alle bewoners.
Ik had het eigenlijk verwacht van bij het begin van het opnetten
Gisteren gebeurde het totaal onverwacht: de kos begonnen te vechten.
Eerst begonnen het jonge blauwe koekoek haantje te vechten tegen het vuilwitte haantje, de stand was toen gelijk, maar om zijn gram te halen begon hij toen te vechten tegen het oranje koekoek haantje, en toen vond het vuilwitte haantje er niets beter op om mee te vechten tegen het oranje koekoek haantje.
Tot overmaat van ramp mengde big boss het gele koekoek haantje zich ook in de strijd.
Het oranje koekoek haantje moest het onderspit delven, met één oog dicht heeft hij zich daarna verstopt.
De hennetjes vonden dat zij ook onderling mochten vechten. De veertjes vlogen in de lucht.
En toen vond ik als super big boss dat het welletjes was, met een gevloek en getier, stonden ze ineens allemaal stil, en wisten ze dat het genoeg was, dat het gedaan was met de machtstrijd.
Ik ben dan maar op zoektocht gegaan naar dat oranje koekoek haantje, en s avonds de veearts maar gebeld.
...en het oranje of het blauwe koekoek haantje is dan natuurlijk het koekoek haantje met de oranje of met de blauwe ring...
En dan ineens krijg je een formulier in de bus om een inventaris te maken van al je pluimvee ook je duiven En dan ben je zeven jaar of zoiets bezig met een ras op te kweken dat verdwenen was. Moet ik dan al mijn kinderen ten offer brengen, als weerloze lammeren............. Dan heb je duiven waarvan je weet dat die niet in aanraking komen met andere dieren, waarvan geweten is dat de gevoeligheid veel minder is dan bij dieren ........... Waar heb ik nu in godsnaam dat formulier weer gelegd........ Woede, wanhoop, treurnis...........................
Mag ik U hartelijk verwelkomen.
, ze hebben ervan geprofiteerd...als je met kruiwagens volgeladen met bodembedekking aan het zwoegen bent, dan staat dat poortje wel een paar minuten open...Twee maal waren ze mij ontsnapt, en je kon het horen, met groot jolijt waren de haantjes hun hennetjes aan het roepen want ze hadden veel lekkers ontdekt in de tuin.
