Het is stil hier in huis, iedereen slaapt nog.
De eerste zonnestralen komen tevoorschijn, en maken me er op attent dat de vensters hier eens dringend een beurt moeten krijgen.
Zoals altijd is het op zaterdag en zondag druk, gewoon druk, omdat alle duiventillen dan een extra kuisbeurt krijgen.
En niet alleen dat, maar dan wordt er toch een extra zorg besteed aan alles wat pluimen heeft , de kleine baby's in de teilen worden gecontroleerd en geringd.

Gisteren was het eigenlijk een aangename dag, tussen de regenvlagen kwam de zon te voorschijn, zodat er toch af en toe rust kon genomen worden in die grote opnet volière.

Het oranje ko shamo haantje mocht ook na drie weken verblijf in de quarantainezone terug naar buiten.
Na 15 minuten hoorde ik in de garage achter de duiventillen een triomfantelijk gekraai.
Het witte ko shamo haantje stond heel triomfantelijk met veel lawaai, borst vooruit, in al zijn lente, te staren naar de hoop oud papier.
En ja daartussen vond ik het oranje haantje verstopt, en daarmee was de rangorde terug bevestigd.
Benieuwd hoe het verder vandaag verloopt.

En als ik over mijn duiven spreek, dan denk ik altijd aan hun fenomenaal zacht karakter, aan een hok dat nooit stil is, dat altijd vol geroezemoes en vol leven is, aan hun band die ze vormen met hun grote bazin
Aan de doffers die continu bezig zijn met hun jongen te verzorgen, die tussenin wel een andere duivin proberen te versieren, en die dan als ze terug in hun eigenste huis binnenkomen, een oplawaai krijgen van hun duivin omdat...
Die de kunst verstaan om hun grote baas uit te leggen als er een probleem is.
En dan merk je dat onmiddellijk als je hun hok binnenkomt.

En gisteren toen ik hok twee binnenging, wist ik het onmiddellijk: waarom zat die ene rode duivin alleen, waarom zat ze me zo eigenaardig aan te staren.
Waar was haar doffer?

Foei Moeke, hoe is het mogelijk?
Hoe is het mogelijk dat Moeke mijn stamduivin, geboren in 1992 en onlangs haar partner verloren, die jonge doffer heeft versierd, hem gelokt heeft in haar huisje, in haar broedkom?

Zien wat er verder vandaag gebeurd.
Want het wordt tijd dat we verder gaan werken...

Dit is Moeke

02-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Het was druk dit week end.

Zaterdag ben ik naar Epe (juist onder Zwolle) geweest (heen en terug bijna 500 km)
Naar mijn eerste clubvergadering van de nederlandse Brünnersclub.
Sommigen zouden zeggen: ge moet goe gek zijn.
Het was heel leerzaam, vooral omdat er duidelijk een cultuurverschil is qua 'het vergaderen op zich' tussen nederland en de vlaamssprekende belgen.
En een nederlandse broodmaaltijd is dus iets anders dan wat wij daarvan denken.
Dat vind ik nu zo tof: wij spreken dezelfde taal en toch zijn we zo heel veel verschillend. Dat noem ik een verrijking op zich.
Hoe dan ook heel fijne contacten gelegd.

En gisteren was het kuisdag in alle hokken.
Met een rechterpoot (been) dat af en toe echt niet mee wilt, was het soms heel lastig om snel vooruit te komen.En dat heb ik dus te danken aan een val van een ladder twee weken geleden tijdens het opnetten, en slijtage.
De tijd dat ik door alles heen vloog, is op dit moment voorbij. Misschien gebruik ik nu hetzelfde tempo als anderen, maar ik vind het rotvervelend als ik niet sneller vooruit kon.

En tijdens de rustpauzes zie je het kleine grut dat flink opgroeit, zie je de eerste verleidingsdansjes van de mannetjes en de vrouwkes.
Het eerste kleine grut wordt ineens groot.
En dan zie je ook tot mijn grote teleurstelling fouten weer naar voorkomen.
Het wordt tijd dat ik ze deze week allemaal in de kooien ga zetten en opnieuw een evaluatie maak.

Vandaag komen de brünnerkes extra aan de beurt: ze zijn er nu echt klaar voor om geselecteerd te worden.
Aan de binneninrichting van het hok moet iets veranderd worden, want dat wit koppeltje wil absoluut op de grond hun eitjes leggen, en dat wil ik dus niet.

En die Voorburgse schildkroppers: ik begin nu er echt aan te twijfelen of ik nu te maken heb met twee duivinnen of met één koppel.
Zijn het twee duivinnen, of heeft het mannetje nu eitjes van de Brünners in beslag genomen. Want het tweede broedsel is weer niet bevrucht
Vandaag verhuizen daarom de Voorburgse naar hok vier waar ik een plaats heb vrijgemaakt.

En de ko's  , ze hebben ervan geprofiteerd...als je met kruiwagens volgeladen met bodembedekking aan het zwoegen bent, dan staat dat poortje wel een paar minuten open...Twee maal waren ze mij ontsnapt, en je kon het horen, met groot jolijt waren de haantjes hun hennetjes aan het roepen want ze hadden veel lekkers ontdekt in de tuin.

27-03-2006 om 00:00 geschreven door Gonda