Mag ik U hartelijk verwelkomen. Dit blogje is een dagelijks relaas die deel uitmaakt van mijn website. Hierin komt vooral de dagelijkse pretjes, zorgen, problemen aan bod van onze sierduiven en de kippen. De evolutie van de tuin zal zeker besproken worden Mijn artistieke werken zullen af en toe aan bod komen in: 'In de kijker'
de ko shamo, de Izegemse, de marans, de Gentse en Leuvense kropper, de tuin en de meest opmerkelijke famillie gebeurtenissen.
04-05-2006
Opnetperiode is tijdelijk voorbij
Alle overblijfselen van 'het circus van Moskou' zijn opgeborgen, klaar om voor de volgende maal gebruikt te worden.
Aan de achterzijde blijven alle netten opgespannen, de maransen zijn verhuisd naar hun vroeger perceel, en de witte mechelsen hebben plezier op het groene grasveld.
Voor ons ook is het een hele opluchting dat deze periode van ophokken of opnetten tijdelijk voorbij is.
We hebben een gevoel dat we terug kunnen ademen als we terug buiten komen, ook al was het een net, toch heb je een gevoel dat er lucht tekort is onder zo'n net. Dus ook de kippen moeten dat gevoel hebben gehad.
Op zaterdag eerstkomend is er het volgend examen in het kader van 'het keurmeesterschap sierduiven': twee kropperrassen die nog goed moeten ingestudeerd worden, het komt kortbij...
Duimen jullie?
Uiteindelijk toch iets gevonden, en niet zo maar de eerste de beste.
Moeder kat is namelijk een kat met referenties. Referenties die heel belangrijk voor mij zijn, rekening houdend met mijn wensen en eisen.
Het huis waarin kattin met jongen woont is een drie tal jaren geleden gebouwd, en aan de buitenkant moet er nog veel werk gedaan worden, zoals terassen en opritten aanleggen.
Hoe dan ook iedereen kan vrij lopen op het stuk grond. Moeder kattin woont met haar jongen in de garage en is heel waakzaam, zeer waakzaam, want iedereen is voor haar een belager voor haar jongen.
Zo ook de buurvrouw die verleden week in haar rug werd aangevallen met de vier poten tegelijkertijd, zodat de buurvrouw naar de dokter moest.
En dan was er die jongen met die kleine hond aan de leiband...nochtans werd hij verwittigd dat de hond niet mocht los gelaten worden, want moeder kat..
Maar ja, hoe zijn nu jongens, ...de hond werd losgelaten, en na een aanval van moeder kat, kon de jongen met de hond naar de dierenarts gaan.
En dat bedoel ik nu: als de jonge kater iets van dat beschermingsgevoel, iets van dat vechtergevoel in zich heeft, dan is zijn plaats hier bij ons.
Moeder kattin gaat elke dag op muizenvangst, ook bij de buren.
' s morgens vinden dan deze buren de dode muizen mooi neergelegd aan hun achterdeur.
Dus ook het muizenvangen zit in het bloed...
En de kleur, dat is de kleur die me doet denken aan de 'Vikings': de noorderlingen die Engeland wilden overwinnen.
Ze doen me denken aan de geblokte en gespierde mannen met hun vuurrood lang haar
en hun vuurrode snorren die ontzettend lang en gekruld waren.
Het doet me ook denken aan de friesen in Nederland, dus hij zal naar alle waarschijnlijk een friese naam krijgen.
Wie denkt er nu ook aan om in deze periode een jonge kat te zoeken.
Heel vlug ondervond ik dat het echt niet eenvoudig zou worden, er waren wel nestjes, maar een jonge kant kant en klaar was dus niet te vinden.
Het ganse internet afgezocht, nergens iets te vinden dat overeen zou komen met mijn wensen en eisen.
Met een salonkat kan ik hier echt niets doen.
Dus ook de dierenasielen opgebeld. Dan krijg je van die heel grappige reacties: mevrouw ik kan u wel drie verschillende katen bezorgen, die samen aan uw wensen voldoen.
Maar ik weet heel zeker dat er nog katten moeten zijn, zoals Meeuwke en Billy zijn geweest.
Heel goed zoeken dus....
Naast ons huis staat er een leegstaande boerderij, dienstdoende als opslagplaats voor granen voor een andere boerderij.
Blijkbaar kan buurman de muizenpopulatie niet meer de baas, zodat die muizen ook een weg hebben gevonden naar bij ons.
Per dag 5 muizen vangen is van het goede teveel, de jonge muizen zien rondlopen in een duiventil kan gewoon niet;
Er is dus maar één conclusie: er moet dringend een jonge kat komen. Maar niet zo maar een gewone kat, de vereisten zijn heel hoog, en opties zijn er eigenlijk niet.
Vandaar dringend gevraagd:
een heel jonge kat
Vereisten:
- ouders moeten uitstekende muizenvangers zijn
- van het mannelijk geslacht
- hij moet leren dat de duiven geen speelgoed noch voedsel zijn
- dat hij respect moet hebben van de ko shamo's, want anders zullen de ko's hem wel leren wat ko shamo's zijn
- dat hij de schrik moet worden van de ganse buurt, want hij moet tussen de zes à 10 katten van het erf houden.
Kortom:
hij moet worden een echte vechtersbaas, de schrik van alle andere katten, de beste muizenvanger.En daarbij mag hij helemaal niet denken dat hij met zijn luie kont in een zetel kan liggen slapen, die optie is er helemaal niet meer bij.
Verdomd, De gevolgen van het opnetten beginnen wel duidelijk te worden: gisteren heb ik twee hennen ontdekt met verwondingen langs de zijkanten van hun rug. De hanen moesten hoe dan ook absoluut hun hormonen laten botvieren, ook al hadden ze minder ruimte, ook al kon de hen niet vlug genoeg op de loop gaan. En die hennen zijn nog jong, ze kennen het spel nog niet, ze weten nog niet dat ze veel beter klaar kunnen gaan liggen gereed voor gebruik
Het is lang geleden dat ik nog iets over de duiven heb gezegd, maar zolang als de duiven nog altijd in de categorie van het pluimvee vallen, ben ik eigenlijk op mijn hoede. Er hoeft namelijk niemand te weten hoeveel duiven er hier wonen, sommige duiven die op de website staan zijn ondertussen verhuisd naar veiligere oorden, naar landen waar de duiven niet worden afgemaakt in tijden van vogelpest. Naar landen waar men wel respect heeft voor zeldzame rassen. Waar men inziet dat het erfgoed niet alleen die stenen gebouwen zijn.
België is ook in deze context een land van tegenstrijdigheden: aan de ene kant moeten we de richtlijnen van Europa volgen, en aan de andere hebben ze geen tijd om een wet te maken waardoor de richtllijnen wel kunnen gevolgd worden. Want volgens Europa is een duif geen pluimvee, en volgens België wel. En nochtans bestaan er genoeg fysiologische verschillen.
Er zou ook een lijst gemaakt worden van Belgische zeldzame beschermde rassen. De sierduiven die op deze lijst zouden staan, zouden gespaard blijven als er pluimvee moest vernietigd worden, mits het naleven van strenge maatregels. Ik denk rechtuit gezegd dat deze lijst er niet zal komen.
Vandaar mijn beslissing om mijn duiven te laten uitvliegen over gans Europa. En die beslissing heb ik genomen met veel pijn in het hart.
en ja... ...wat doe je dan, als in het perceel ernaast het gras zo groen is.. ...als die ene haan met al zijn pracht en glorie naar je staat te lonken.. ... als het dan bijna één mei is.. ... dan trek je je toch niets meer aan van al die regeltjes... ... en luister je echt niet meer naar die bazin... ... maar dan ga je heel gezind over die afspanningsdraad.. ... in vrije vlucht.. ... wat is het heerlijk in een open lucht... ... zegden ze allemaal in koor... ... een eitje méér om je te plezieren...
Vandaag is het item 'In de kijker' toegevoegd aan de linkerzijde van het blog.. De bedoeling is dat hier op regelmatige basis een kunstwerk van mezelf wordt getoond . Andere werken zijn natuurlijk terug te vinden in het onderwerp op mijn website: artistieke werken.
...Buurvrouw is haar stenen terras beu... ...Nochtans verslijten stenen toch niet.. ...Arme buurman, hij moet nu het terras opbreken... ...en een container laten komen kost ook wel wat... ...het kortste bij, is dus de oprit naar mijn duiven... ...waar denken jullie dat er deze zomer ook een terras ligt... ...ja ja, mijn duiven zullen er plezier aan hebben ...
Het beloofde heel druk te worden, en dat was het ook!
Mijn verjaardag werd zowel op zaterdag gevierd, rechtuit gezegd op die manier is dat nog nooit gebeurd.
En ondertussen vroegen de duiven, de kos, de witte mechelsen en de maransen hun verzorging en hun wekelijks onderhoud.
En er werd Pasen gevierd, met paaskuikentjes die geboren werden.
Alleen, ik die zon voorstander ben van raskippen, heb nu waarschijnlijk echte kruisingen in huis.
Want diegene die me eieren van Isegemse heeft verkocht, heeft waarschijnlijk een haan lopen die zeker niet kieskeurig is, aangezien hij denkt dat alle hennen bij zijn toom behoren.
Een jong isegems kuiken met zwarte pootjes kan dus echt niet, dat moeten bleke pootjes zijn.
En dan is er ook zon dikzak van een kuiken bij .
Gelukkig zijn er nu twee blauwe marans kuikens geboren
Bij de Gentse kroppers zit er nu nog altijd één duivin in een kooi naar de tegenovergestelde richting te kijken van de doffer bij wie ze zou moeten paren. De koppigaards!
En dan is er ook zon koppig Brûnner kropper koppeltje, dat absoluut hun eitjes op de grond wil leggen, ondanks de verhuis elke dag naar de kooi.
Bij de ko shamos is er een nieuw hennetje aan het broeden.
Wat een gekreis en geschreeuw als er iemand in het nachthokje durft te komen
Vandaag op de eerste dag van een nieuw levensjaar wens ik jullie allemaal een blij en gelukkig paasweek end. Vele jaren geleden toen ik 50 jaar werd, had ik besloten dat ik vanaf dat ogenblik niet ouder zou worden; En dat werkt, psychologisch altans, af en toe voel je wel dat die poten niet meewillen zoals je echt zou willen, maar mentaal werkt het echt. Er is toch een spreekwoord dat zegt: Men is toch zo oud als men zich voelt... Het wordt een druk week end. Verjaardag of niet, de duiven verlangen dat hun hokken worden gekuisd. Deze avond gaan we naar Mick, ik ben benieuwd hoe de kennismaking gaat verlopen met andere kippenforummers. Morgenavond komen de jongens om mijn verjaardag te vieren, en zou maandag een dag worden om te luieren... ik denk het niet...ik kan dat immers niet.. En hopelijk worden er dit week end paaskuikentjes geboren..
Gisterenavond is een ladder heel mooi door een windhoos neergeslagen, alleen het toeval wilt, dat ze is neergekomen op het grootste gedeelte van de netten tussen de verschillende duiventillen. Dus dat betekent terug aan de slag... ...Er zijn zo van die dagen... En dan ook eindelijk een banner aan de bovenkant toegevoegd, waardoor de lay out aan de bovenzijde iets veranderd is, het is een gewone verwijzing naar mijn website
Langs de ene kant van het huis is een heel lange muur,deze muur is volledig bekleed met kleine roze roosjes. Elk jaar hebben zijn er bezoekers aan de rozenmuur: zoals merels, musjes.
En dit jaar heb ik het eerste bewoonde merelnestje ontdekt, met drie eitjes erin. Hopelijk horen we dan ook binnenkort nieuw merel geluid
Gisteren heb ik dan mijn zo begeerde keurmeesterattest in twee duivenrassen officieel in ontvangst mogen nemen. 'Ze' gaan er dan heel licht aan voobij, en vergeten dat de opleiding tot keurmeester niet zo van een eenvoudig dakje verloopt. Eigenlijk ben ik er in totaal drie jaar mee bezig geweest, enerzijds als 'verplichte schrijver' bij een tentoonstelling en anderzijds toch drie jaar waar je telkens examens moet gaan afleggen. En dat allemaal om door de 'eerste stap' te geraken , want binnenkort zijn er de volgende examens om bijkomende sierduivenrassen te mogen keuren.
En daarom wil ik vandaag een 'hommage' brengen aan mijn echtgenoot. Want zonder hem zou ik hier niet in geslaagd zijn, hij heeft zijn eigen persoonlijke tijd opgeofferd om mij te laten studeren, om mij de tijd te gunnen om te kunnen schrijven bij al die tentoonstellingen. Want al het andere werk moest hier ook voort kunnen gaan, en dat heeft hij in mijn plaats gedaan. Daarom: 'Bedankt lieverd , ook al bied ik je duizenden woorden of bloemen aan, ze hebben geen betekenis in vergelijking met wat jij voor mij hebt gedaan'
...dan krijg je eerst dat overlijdensbericht, voel je je niet goed in je vel, en dan komt mijn echtgenoot 's middags thuis met de mooiste bloemen... ...18 jaar dat we samen zijn... ...ik heb hem gevraagd of hij het zich nog niet beklaagd heeft...Neen was het antwoord... ...gelukkig maar, stel je voor...
Vandaag wordt dus officieel dit blog in gebruik genomen. Het waarom en hoe konden jullie lezen op het oude blog bij Skynet.
De zon schijnt maar het is koud buiten, het vriest nog altijd 's nachts.. Het wordt een drukke dag, druk bij het werk, druk bij de dieren, want er moet nog veel opgeruimd worden, want in het week end dat gaat komen is er echt geen tijd voor extraatjes, integendeel de uren dat ik thuis ben zullen zeer miniem zijn.
Zojuist een overlijdensbericht gekregen van een aangetrouwd nicht, die nog zoveel jonger was dan ik, en dan ga je eens goed nadenken over het leven......
...en en het aanmaken van een nieuwe blog, heb ik de heugelijke mededeling dat er gisteren twee ko shamotjes zijn geboren bij een koekoek hennetje, moeder en twee kinderen zijn verhuisd naar de veranda, waar ze het opperbest stellen, in aanwezigheid van het andere ko shamo hennetje en twee lillyputters ko shamo...
Het is stil hier in huis, iedereen slaapt nog. De eerste zonnestralen komen tevoorschijn, en maken me er op attent dat de vensters hier eens dringend een beurt moeten krijgen. Zoals altijd is het op zaterdag en zondag druk, gewoon druk, omdat alle duiventillen dan een extra kuisbeurt krijgen. En niet alleen dat, maar dan wordt er toch een extra zorg besteed aan alles wat pluimen heeft , de kleine baby's in de teilen worden gecontroleerd en geringd.
Gisteren was het eigenlijk een aangename dag, tussen de regenvlagen kwam de zon te voorschijn, zodat er toch af en toe rust kon genomen worden in die grote opnet volière.
Het oranje ko shamo haantje mocht ook na drie weken verblijf in de quarantainezone terug naar buiten. Na 15 minuten hoorde ik in de garage achter de duiventillen een triomfantelijk gekraai. Het witte ko shamo haantje stond heel triomfantelijk met veel lawaai, borst vooruit, in al zijn lente, te staren naar de hoop oud papier. En ja daartussen vond ik het oranje haantje verstopt, en daarmee was de rangorde terug bevestigd. Benieuwd hoe het verder vandaag verloopt.
En als ik over mijn duiven spreek, dan denk ik altijd aan hun fenomenaal zacht karakter, aan een hok dat nooit stil is, dat altijd vol geroezemoes en vol leven is, aan hun band die ze vormen met hun grote bazin Aan de doffers die continu bezig zijn met hun jongen te verzorgen, die tussenin wel een andere duivin proberen te versieren, en die dan als ze terug in hun eigenste huis binnenkomen, een oplawaai krijgen van hun duivin omdat... Die de kunst verstaan om hun grote baas uit te leggen als er een probleem is. En dan merk je dat onmiddellijk als je hun hok binnenkomt.
En gisteren toen ik hok twee binnenging, wist ik het onmiddellijk: waarom zat die ene rode duivin alleen, waarom zat ze me zo eigenaardig aan te staren. Waar was haar doffer?
Foei Moeke, hoe is het mogelijk? Hoe is het mogelijk dat Moeke mijn stamduivin, geboren in 1992 en onlangs haar partner verloren, die jonge doffer heeft versierd, hem gelokt heeft in haar huisje, in haar broedkom?
Zien wat er verder vandaag gebeurd. Want het wordt tijd dat we verder gaan werken...
Mag ik U hartelijk verwelkomen.
