HET 2 REGIMENT GRENADIERS

Het 2 Regiment Grenadiers is een tweetalige reserve-bataljon dat kan bogen op een rijke en roemrijk verleden. Het blijft er daarom dan ook aan houden om het verleden te gedenken en de tradities van de Grenadiers te vrijwaren.

Van het ontstaan tot 1914.                                                                                                                   

Het Regiment dat de naam van "Regiment van Verenigde Grenadiers en Voltigeurs" werd op 8 mei 1837 opgericht. Het werd samengesteld uit twee elite-compagnies van elk vierde bataljon der twaalf Linie-regimenten; in het geheel vierentwintig compagnies "Grenadiers en Voltigeurs". Op 1 januari 1839 kreeg het Regiment de naam van"Keur-regiment" en op 5 maart 1850 kreeg het in Koninklijk Besluit zijn difinitieve benaming van "Regiment der Grenadiers". Van dan af wordt het personeel in zijn geheel Grenadiers genoemd en dragen ze tot in 1914 de berenmuts. Tijdens deze periode hebben talrijke Grenadiers zich opgegeven voor het expiditie-korps van Mexico, voor de strijd tegen de slavenhandel en voor de stichting van de Kongostaat.

De Eerste Wereldoorlog 1914-1918.

Op 1 augustus 1914 ontdubbelt het Regiment zich in het 1ste en 2de Regiment Grenadiers. Het 2de Grenadiers onderscheidt zich tijdens de twee uitvallen vanuit het verschanste kamp in Antwerpen. Ten gevolge van de zware verliezen werden op 1 november 1914 het 1ste en het 2de Grenadiers terug samengesmolten tot het Regiment der Grenadiers. Van 22 tot 25 april 1915 sloegen de Grenadiers een vijandelijke aanval af ten noorden van Ieper waar voor het eerst in de geschiedenis gebruik gemaakt werd van stikgas. Dit is de reden waarom 22 april als de "Dag van de Grenadiers" gekozen werd. Op 25 december 1916 wordt het Regiment terug ontdubbeld en het 2de Grenadiers onderscheidt zich tijdens het Bevrijdingsoffensief van 1918 o.a. door de bevrijding van Passendale.

Het Inter-Bellum.

Op 13 februari 1926 wordt het 2 Grenadiers ontbonden en wordt zijn vaandel toevertrouwd aan het Koninklijk Legermuseum. Tijdens de mobilisatie van 1939 wordt het 2 Grenadiers heropgericht.

De Tweede Wereldoorlog 1940-1945.

Op 10 mei 1940 bezet het 2 Grenadiers een defensieve stelling ten noorden van het fort van Eben-Emael. Onder een zwaar bombardement van de Duitsers biedt het 2 Grenadiers een verbitterde weerstand aan de herhaalde aanvallen van de Duitse Jagers Parachutisten. Doch op 11 mei is het Regiment omsingeld en - na al zijn verweermiddelen te hebben uitgeput - moet het gevecht worden gestaakt. De tol aan mensenlevens is zeer zwaar? Het vaandel wordt in een grot verborgen en kan later gerecupereerd worden. Tijdens de bezetting betalen veel Grenadiers hun inzet met hun leven.

Van 1945 tot heden.

In 1948 werd het 2 Bataljon Grenadiers heropgericht als reserve-eenheid en tussen 1951 en 1961 werd dit bataljon het 2 Bataljon van het 1 Grenadiers genoemd. In 1952 werd de benaming "Wachbataljon der Koninklijke Paleizen" toegevoedd. Het is in 1955 dat officieel het vaandel en de tradities van het 2 Regiment Grenadiers worden overgenomen. Vijf wederoproepingen met het volledige Regiment werden ingericht (1950 - 1956 - 1958 - 1962 en 1989). De wederoproeping van 1989 was de laatste wederoproeping van een volledig reservebataljon van het Belgisch Leger.

Sinds 1963 hebben jaarlijks één of twee wederoproepingen plaats met officierenkader. Vanaf 1987 vervoegt het enthousiaste kader van onderofficieren de wederoproepingen op regelmatige basis.

In het kader van de Militaire Verdediging van he Grondgebied blijft de beveiliging van de Koninklijke Paleizen een eervolle opdracht voor het 2de Grenadiers. Na de herstrukturering van de MVG ontvangt het Regiment wel bijkomende opdracht en bestaat het officieren- en onderofficierenkader enkel nog uit reservisten. Vanaf 1995 hebben jaarlijks twee kader-wederoproepingen plaats met officieren en onderofficieren. Bedoeling van deze wederoproepingen blijft de militaire kennis bij te schaven en deze op een zo hoog mogelijk niveau te tillen en dit in een geest van kameraadschap. Deze wederoproepingen worden normaal afgesloten met een kamp- of korpsmaaltijd. De kader- wederoproepingen en andere activiteiten werden voorbreid tijdens regelmatig gehpouden stafvergaderingen. Verder worden op regelmatige tijdstippen traditionele activiteiten georganiseerd. Hoogtepunten in de laatste drie jaren waren ongetwijfeld de wederoproeping te Peutie (20-24 april 1998), de twee kampen te Beverlo (19-23 april 1999 en 01-05 mei 2000), de FTX Autumn Surprise (16-19 oktober 1998), de FTX Autumn Grenade (10-15 september 1999) en de oefening Autumn Surprise (09-13 oktober 2000) te Lagland.

Daarnaast nam het 2 Regiment Grenadiers deel aan de huwelijksplechtigheid van Prins Filip en Prinses Mathilde, met een groot detachement in traditie-uniform, zodat de berenmuts terug aanwezig was ten paleize, naar aloude traditie.

Tijdens de activiteiten van het 2 Regiment Grenadiers wordt bkijvend grote aandacht besteed aan de bevordering van de korpsgeest en de vrijwaring van de tradities der Grenadiers zonder ook maar één ogenblik onze opdrachten uit het oog te verliezen. Elke Grenadier van het 2 Grenadiers is fier om de naam "Grenadier" te mogen dragen, om als reservist bij te mogen dragen tot de binding Leger-Natie en om uiting te mogen geven van zijn gehechtheid aan het Vorstenhuis.

Er was ook nog het 3 en 4 Regiment Grenadiers, maar daar is weinig over te vinden.

Het Regiment der Grenadiers

Het befaamde ‘Regiment der Grenadiers’ werd opgericht in 1837 door Koning Leopold I en installeerde zich in Brussel in 1840. Na deze periode van staat van oorlog verzekerden zij als een ‘Elitekorps’ de wacht aan het nabijgelegen Koninklijk Paleis in Laken. De voornaamste opdracht van het Regiment bestond er echter in om zich permanent paraat te houden als een Infanteriekorps in tijden van oorlogsdreiging. In het begin was het Regiment gekazerneerd in de Sint-Elisabeth Kazerne, bestaande uit oude barakken in een trieste omgeving nabij de huidige locatie van de Nationale Bank aan de Berlaimontlaan. Deze installatie was zeker niet bevorderlijk voor de gezondheid en het welzijn van de Grenadiers en droeg niet bij tot het prestige van het Regiment.

De Prins Albert Kazerne.

De bouw van de Prins Albert Kazerne begon in 1886. Aanvankelijk werden maar 2 gebouwen opgetrokken om de soldaten van het Regiment der Grenadiers te kazerneren.
Later werden de originele gebouwen in de Karmelietenstraat afgebroken, te beginnen vanaf de Kernstraat tot aan het Egmontpaleis. Het was enerzijds de bedoeling om een adequaat logement aan te bieden aan het Regiment, dat steeds kon genieten van een bijzondere attentie van de Vorst. Anderzijds paste de constructie eveneens in de plannen van Koning Leopold II om de hoofdstad te verfraaien door statige openbare gebouwen. Bij de gevel die uitgeeft op de Karmelietenstraat koos de architect voor een soort Neo-Barokstijl. De hoektoren (Karmelietenstraat - Kernstraat), die afwijkt van het monumentale karakter van deze voorgevel, werd gebruikt als Mess Officieren, overeenkomstig de tradities van het Regiment. In 1901 ontving de nieuwe kazerne met de goedkeuring van Koning Leopold II de naam van ‘Prins Albert Kazerne', als herinnering aan de aanwezigheid van de Prins in de rangen van het Regiment sinds 1892. De bouwwerken werden voltooid in 1907 met de inhuldiging van de Mess Officieren. Het Regiment verbleef er tot 1939, met uitzondering van de 4 jaren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Bij de mobilisatie in 1939 kon niemand vermoeden dat deze operatie zou leiden tot hun definitief vertrek uit Brussel. In 1945 werd het Regiment hervormd tot een bataljon dat deel uitmaakte van de Belgische troepen in Duitsland. Enkel voor officiële ceremonies en wachtperiodes keerden ze terug naar Brussel.

De gevel.

De indrukwekkende gevel bestaat uit 3 delen:
- links, de voormalige Mess Officieren, gevestigd in de hoektoren die verder gaat tot in de Kernstraat
- het centrale gedeelte van de oude kazerne met 3 aparte poorten (N° 20,22,24). Historische rapporten getuigen van de persoonlijke interesse van Koning Leopold II voor dit geheel. Aan de hoofdingang (N° 24) is een herdenkingsplaat terug te vinden van het vertrek van het Regiment op 3 augustus 1914 ter verdediging van ons vaderland en een tweede met het opschrift " 1.600 Grenadiers vielen op het Veld van Eer".
- rechts, het gebouw tussen de ingang N° 24 en het Egmontpaleis, afgewerkt in een minder uitgesproken stijl, teneinde een geleidelijke overgang te bekomen naar de neoklassieke stijl van dit laatste gebouw.
- De huidige metalen deuren op N° 20 en N°22 bevatten 6 medaillons die de Luchtmacht, de Paracommando's, de Artillerie, de Genietroepen, de Gepantserde Brigade en de Transmissietroepen voorstellen.

De inkomhal

De ruime inkomhal via de ingang N° 20 geeft toegang tot de Club en neemt de volledige breedte van het gebouw in. Het originele en prestigieuze karakter werd behouden. Aan beide kanten trekken verschillende monumentale marmeren herdenkingsplaten onmiddellijk de aandacht. De namen van alle Belgische prinsen die in het Regiment gediend hebben, zijn gegraveerd in 2 platen aan de linkerkant. Daaronder herdenkt een kleinere plaat de officiële inhuldiging van de Mess Officieren op 8 April 1907, in aanwezigheid van Prins Albert (later Koning Albert I). Ze werd geplaatst in 1935 en toont ook 3 verschillende Officierenuniformen. In de marmeren platen aan de rechterzijde zijn de namen gegrift van respectievelijk 27 en 26 ‘Officieren der Grenadiers', gesneuveld tijdens Wereldoorlog I. Een tweede plaat onthult de namen van 43 Officieren gesneuveld tijdens Wereldoorlog II.
Verschillende andere herdenkingsplaten verfraaien de ingang, zoals de bronzen plaat aan de indrukwekkende trap, die Prinses Astrid (later Koningin Astrid) in profiel uitbeeldt, ter herinnering aan haar bezoek aan de ‘Mess der Grenadiers' op 29 April 1933 samen met haar 2 kinderen, Prinses Joséphine-Charlotte en Prins Boudewijn (later Koning Boudewijn). Een tweede bronzen plaat toont Koning Boudewijn en Koningin Fabiola.
Minder zichtbaar, maar heel interessant, zijn de 2 oude foto's aan de ingang N° 22 die de originele staat van de Prins Albert kazerne tonen, met het centrale paradeplein en erachter de trap en klok, die intussen erkend zijn als beschermd monument.
Kort na Wereldoorlog II werd op vraag van de Minister van Defensie beslist dat het patrimonium van het Regiment in de Prins Albert Kazerne zou blijven. De Officierenmess werd een Garnizoensmess en transit hotel. In 1946 besliste de Minister van Defensie eveneens om een Officierenclub op te richten in dit gebouw. In 2001 werd de Club een All Ranks Club.

Monument Grenadiers

Na 20 jaar staat het monument van de Grenadiers weer terug op zijn plaats, (met eventueel een lichte wijziging), vrijdag 2 september 2011 werd het monument ingehuldigd met een mooie militaire parade en in aanwezigheid van vele oud Grenadiers.

Prachtig schilderij van de Zwitser Erwin Ganz, "De Groote maneuvers te Scherpenheuvel-Zichem, je ziet de Grenadiers met de bestorming van de heuvel en in de verte de basiliek van Scherpenheuvel. Het "Kamp van Diest op de Vinkenberg", opgericht door Lt. Kol. René de Puydt in 1831 i.o.v. Koning Leopold I, het terrein kreeg 1268 barakken en de totale kostprijs voor het oprichten van dit kamp was 332.472 fr. Er werden hier in het totaal 24 bataljons ondergebracht, Koning Leopold I is hier 4 maal aanwezig geweest. Omdat het terrein hier in Zichem te klein was verhuisde het kamp in 1835 naar Beverlo en het "Kamp van Beverlo" was geboren.
Het originele schilderij hangt in de Grenadierszaal van de Club Prins Albert (de vroegere Grenadiers kazerne) te Brussel. Dit schilderij heeft de afmetingen 3,50m breedte bij 2,35m hoogte.

Bijlagen:
Maneuvers Scherpenheuvel.jpg (81.5 KB)   

De Belgische Strijdkrachten in Duitsland.

In principe ontstond de aanwezigheid van vreemde (geallieerde) troepen bij het einde van de Tweede Wereldoorlog. In het laatstgenoemde jaar gebeurde er zowel op Europese landkaart heel wat evenals op het diplomatiek en militair wereldvlak.

-De oprichting van de NATO (04-04-1949).

-De Duitse Bondsreplubliek (West-Duitsland) zag op 23-05-1949 het levenslicht.

-De Duitse Democratische Replubliek (Oost-Duitsland) werd op 07-10-1949 boven de doopvont gehouden.

Wat jaren later, 1955 om precies te zijn, werd West-Duitsland een volledig onafhankelijk land (05-05-1955) en negen dagen later werd het Warschau-Pact in het leven geroepen (14-05-1955).

De BSD was een aan de Belgen toegewezen sector van 270 op 190 km en was grotendeels gelegen in de Duitse deelstaat Nordrein-Westphalen. Het gebied strekte zich uit van Aachen en Köln tot meer oostelijke gelegen garnizoen zoals Arolsen, Brakel en Kassel (verlaten in 1970).

In de BSD woonden, leefden en werkten circa 57.000 Belgen, waarvan 30.000 militairen, 2.000 burgers in dienst van het leger en niet te vergeten de 25.000 gezinsleden van voornoemde categorieën. De gemiddelde leeftijd was 25 jaar. Deze lage leeftijd heeft voornamelijk te maken met het grote aantal dienstplichtigen die er aanwezig waren.

Tijdens zijn hoogdagen waren er 165 kwartieren, kazernes en depots, 18 oefenterreinen (10.000 hectare tesamen groot), 3 vliegvelden en 2 militaire hospitalen.

Voor de circa 8.800 scholieren waren er 42 lagere en kleuterscholen, 6 middelbare scholen, 3 athenea met internaat en 1 met louter externen.

Verder werden er ongeveer 11.000 burgerwoningen in gebruik genomen door de gehuwde BV's. Door de vele mutaties deed het leger om en bij de 3.500 verhuizingen per jaar.

In 1994 werd de dienstplicht opgeschort en op 7 juni 2002 viel het doek volledig, het was afgelopen met de Belgische Strijdkrachten in Duitsland.

53 jaar geschiedenis van 100.000 duizenden, die niet mag verloren gaan!