Rit naar het zuiden : plantages, plantages, plantages... Uitgestrekte velden suikerriet, ananasplanten, sinaasappelbomen en rijst. Maar ook weiden met wit-bruin gevlekte koeien, zwarte stieren en magere paarden. Rammelende karren maken ongegeneerd rechtsomkeer op de autopista. Ook fietsers en voetgangers bevolken de autosnelweg in alle richtingen. Het zuiden is een bittere tegenstelling : het rijke koloniaal verleden is nog steeds merkbaar aan de paleisachtige woningen van de suikerbaronnen tegen de hutten van palmhout of eenvoudige betonnen hokken van de dorpsbewoners.De eerste stopplaats is Ciénaga de Zapata : een moerasachtig gebied van 285.000 ha. De mangroven,tropische bomen met enorme bovengrondse wortels, zomen de waterdoorgangen af. Het is een echte jungle ; de zwermen muskieten inbegrepen... ; een andere wereld, impressionant bedreigend. Precies of er zal een krokodil onverwachts opduiken. En dat gebeurt ook, maar dan in La Boca. Hier is de 2de grootste krokodillenfarm ter wereld : 15.000 van die lieve beestjes. Een verzorger staat te pronken met een jong exemplaar in zijn armen. Netjes achter de omheining. Hij steekt het dier vooruit als om te zeggen : pak mij als je durft... Dat is iets voor mij ! Ik stap op de man af. Zijn tandenloze mond grijnst mij toe. Even controleert hij nog het touw rond de bek van het dier, dat toch 1.50m lang moet zijn. Nu pas merk ik dat de opziener enkele vingers mist... Toch geen beet gehad zeker ? Verstand op nul zetten (ik kan toch niet meer terug nu). Als hij het dier in mijn gestrekte armen duwt, beginnen overal camera's te flitsen en te zoemen... Die naakte onderbuik van dat dier geeft mij toch een raar gevoel... zacht, lauw, blubberig... Als de man mij zijn bananenhoed opzet en een mini-exemplaar op dat van de krokodil, wordt er hier en daar geapplaudiseerd. Ik voel mij macho... tot de staart van het dier plots heen en weer begint te zwiepen... Straks breekt dat touw nog... Hilariteit in de groep en het sein voor de man om de krokodil weer over te nemen. Oef... met alle vingers nog aan mijn handen stap ik door het hek. Dat moest mijn moeder gezien hebben... ik zal het haar maar niet vertellen. Schouderklopje hier en woordje daar... de adrenalinestoot zit erop voor vandaag. De rest van de dag ben ik maar braaf geweest...
Vreemdgaan...
