Bergrit door het Escambray-gebergte ; één van de mooiste gebieden van Cuba met dichte bossen, zachte lucht en heerlijk klimaat. De tocht gebeurt in de laadbak van open vrachtwagens (op houten banken) : 2 Russische en 1 Europese. Ik kies voor de laatste, Mercedes, omdat ik die aftandse Russische camions niet vertrouw... Het convooi doorkruist het gebergte, netjes op afstand, anders zitten je longen vol stof en benzinedampen... Er wordt even halt gehouden in een bergdorpje. Enkele betonnen huizen, wat slenterende kinderen met gitzwarte ogen, een oude Cubaan met dichtgeplakte triplexgitaar die met versleten stem "Guantanamera" murmelt... Maar de natuur is overweldigend mooi ! Plots komt uit de begroeiing en ruiter te voorschijn : fier rechtop gezeten, de toeristen geen blik gunnend, grote machete aan het middel, nauwelijks bewegend niettegenstaande de snelle draf van het paard... Hij dwarst de aardenweg en verdwijnt opnieuw in de begroeiing. Onwezenlijk mooi moment. De tocht slingert verder door het bergmassief van El Nicho - een weg afgeboord met koffie- en bananenplantages - naar de waterval El Sante de Caburni. Aan de voet van de 18 m hoge waterval is het heerlijk zwemmen. Het stof spoelt zo van je lijf. Als ik mij echter wat te dicht aan de voet van de waterval waag, krijg ik een ferme waterslag op mijn onderrug, waardoor mijn zwembroek een duik neemt naar mijn voeten en ik met mijn gat bloot sta in één van de prachtigste landschappen van Cuba... ontbloot van alle beschavingskledij... zalig gevoel.  Na het middagmaal (kip... véél keuze is er niet... ofwel kip ofwel varkensvlees) bezoek aan de Jardin Botanico : honderden cactussoorten, honderden palmsoorten, exotische bomen - zoals de kauwgomboom, waarvan het hout zwaarder is dan water en de strychnineboom, waarvan de giftige strychnine in de bladeren zit - vele geneeskrachtige kruiden en de zunzuncito : een piepklein vogeltje (6,3 cm) - dat allemaal badend in een subtropisch klimaat. Het konvooi zet de terugweg in. Als matchbokskes klauteren de vrachtwagens tegen de bergen op. Plots valt de onze stil ! die Deutsche Gründlichkeit van de Mercedes wordt voorbijgestoken door de 2 Russische mastodonten ! Blijkt iets met de "bobijn" van de motor te zijn. Daar sta ik dan . Een gsm hebben die Cubaanse chauffeurs niet ! Maar wèl een hoop technisch talent. Zij slagen er zowaar in met een stukje plakband (gelukkig dat dames van alles in hun "sacoche" zitten hebben) een nieuw kabeltje te plakken en de motor weer aan de praat te krijgen. Als een gek wordt de achtervolging ingezet : niemand kan nog van het landschap genieten ; je vasthouden is de boodschap. Velen zullen pijnlijke billen hebben... en ik een pijnlijk hoofd door de harde windstoten tegen mijn kale knikker... Onverantwoord... maar heelhuids bereiken we het vertrekpunt ! De chauffeur grijnst. Hij zal zijn gedacht wel gehad hebben over de toeristen. Geradbraakt kruipen we op de bus waar we in de fluwelen zetels en met een goedwerkende airco en Cubaanse muziek op de achtergrond, naar het nachtverblijf rijden... Genoeg voor één dag.