Wakker worden met uitzicht op de bergen, eigenlijk prehistorische heuvels die eruit zien als olifantenruggen, is een prima start voor een nieuwe dag ! De rit gaat naar Santa Clara. Hier rust het lichaam van de vermoorde Che Guevara die in 1958 met zijn rebellen de troepen versloeg van dictator Batista. Er staat dan ook een groot monument op de Plaza de la Revolucion. Che - wat eigenlijk "kameraad" betekent - is heilig voor de Cubanen. Nooit heb ik een fierder volk ontmoet ; aan de revolutionaire geest valt niet te ontkomen. Tijdens de wandeling door Santa Clara word ik aangeklampt door een Cubaanse die met de meest mooie glimlach van de ganse Cariben probeert mijn Nike-petje af te bedelen. Als ze mij maar blijft achtervolgen, geef ik toe en zet het petje op haar gitzwarte haren. Ze kirt van contentement... Thuis liggen er nog genoeg, denk ik... Of ben ik zo vlug te verleiden ? Enfin, ze kon ook zo mooi glimlachen... Langzaam voel ik de zon branden op mijn kale knikker. Straks slaat die zwart uit. Daarom ga ik op zoek naar een ander hoofddeksel. Aan één van de vele straatstalletjes zetten ze mij een hoed van bananenbladeren op. Precies een witte pater uit de Congo ! Dan haalt de verkoopster een bruine soldatenmuts met vuurrode ster boven... Ze klapt in haar handen en zegt dat ik lijk op Che Guevara. Allé, vooruit dan maar. De rest van de dag heb ik zo rondgelopen tot groot jolijt van de Cubanen. "El Comandante..." riepen ze mij toe. Soldaatje spelen is blijkbaar van alle leeftijden. Iemand uit de groep komt mij stilletjes vragen of ik revolutionaire ideeën koester... de sukkelaar ! De dag eindigt als een sprookje : een vuurrode lucht van de ondergaande zon waarin palmbomen hun bladeren als penselen naar de hemel uitstrekken met hier en daar rondcirkelende zwarte gieren. Precies of de lucht kleurt rood van het bloed van de revolutie. "Hasta siempre, Comandante !"... tijd om mijn soldatenmuts in de valies te steken, samen met de herinneringen van de dag. Tevreden om zoveel opgedane vriendelijkheid heb ik geen moeite om in slaap te vallen, ondanks het gerammel van de airco. Revolutie voeren is vermoeiend !