Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
Ik ben een vrouw en woon in aartselaar (belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/08/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: reizen en honden.
ik ben nu het baasje van een Amber, een zwart teefje van 4 jaar oud en haar vriendje is Bamse, haar nichtje
samen op de foto
Mijn dochter Diny heeft een beige labrador. Ze noemt Bamse en is het nichtje van Amber. Hun moeders zijn zussen. Amber is geboren op 9 oktober 2001 en Bamse op 9 december 2001. Bamse is zowat ook mijn hond want ik ga dikwijls met hen samen wandelen.
verhalen en foto's van de familie met onze trouwe viervoeters
18-10-2006
wandelen in de Vikos-kloof met Smalle
We gaan in Noord-Griekenland een wandeling maken in de Vikos-kloof. Op weg naar Monodendri maakt Amber kennis met een hondje. Eerst is het bang van Amber maar naar een tijdje beginnen ze samen te spelen. Wij geven het hondje een naam "Smalle". Ze gaat met ons mee op wandel. Ze heeft wat schrik van onze wandelstok maar na een tijdje komt ze zelfs een koekje uit ons hand halen. Na de wandeling stapt ze mee naar de mobilhome, maar ze kan niet bij ons blijven. René gaat met Amber verder en ik ga met Smalle terug naar Monodendri. Daar probeer ik de eigenaar van haar op te zoeken. Tevergeefs, dan laat ik wat koekjes op de grond liggen maar die list lukt niet. Smalle komt met een kwispelende staart terug naar mij. Ik zie een jongen van een jaar of 14 en vraag hem of ze soms van hem is. Hij begrijpt geen Engels maar knikt nee. Dan nog maar wat koekjes op de grond en nu blijft Smalle ze opeten. Ik stap vlug de andere kant op en ze komt mij niet achterna. Nieuwschierig ga ik toch nog eens kijken want ik hoor haar janken. Dan zie ik de jongen met een waterpistool naar haar schieten. Daarom volgt ze mij niet. Ik ga streng naar de jongen en zeg dat hij haar gerust moet laten en draai terug om. Ik loop verder met tranen over mijn gezicht. Ik hoor haar nog janken, maar ik moet haar achterlaten. Ze heeft hier haar thuis en misschien is er een kindje dat veel van haar houdt. Je kunt zo maar niet een hondje, dat er verzorgt uitziet niet meenemen hoe lief je het ook vindt.
21/05/2006 We bezichtigen de Romeinse ruïnes van Salona. Amber loopt natuurlijk met ons mee. Ze vindt haar weg tussen de vele sarcofagen die hier verspreid liggen. Plots stringt ze over een muurtje en als ik haar volg zie ik een grote zandadder zich rechtop zetten en uithalen naar Amber. Ik probeer Amber weg te jagen maar ze is zo nieuwschierig naar dat diertje. Zo iets heeft ze nog nooit gezien. Gelukkig heeft de slang niet veel goesting door de warmte en ze kruipt weg onder een steen. Wat ben ik opgelucht want een beet van een zandadder is heel giftig. We stappen nu heel voorzichtig verder en kijken heel attent rond, maar er komt gelukkig geen andere confrontatie met een slang. Na de wandeling gaat Amber uitgestrekt onder tafel liggen. Gelukkig begrijpt ze niet waar ze aan ontsnapt is.
We gaan vandaag nog een wandeling maken in een Nationaal Park. Dit keer in Krka. Eerst doen we een rondvaart naar de grote watervallen. Amber heeft er helemaal geen probleem mee in de boot plaats te nemen. Ze legt haar direkt neer aan mijn voeten. Het is toch prettig dat ze zo rustig is wanneer het nodig is. Daarna wandelen we door de verschillende meren, waar in ze op haar beurt een bad neemt. De wandelwegen zijn hier met houten balken aangelegd, dat stapt iets gemakkelijker.
Op de camping van Stevi Filip i Jacob in Kroatië geniet Amber van het zonnetje in het gras. Daarna komt ze hijgend binnen, natuurlijk dat het veel te warm is in de zon.
Na een grote wandeling in het Nationaal Park Paklenica komen we moe aan de mobilhome. Amber legt haar te slapen onder de tafel. Na een tijdje legt ze haar op haar rug. Hoe ze zo kan slapen weet ik niet maar zo blijft ze een uurtje liggen. Ze moet dus wel moe zijn.
Hier in Kroatië kun je geen gesneden brood kopen, dus moet René het brood zelf snijden. Als hij de broodplank neemt en het mes dan springt Amber het bed op en houdt hem goed in de gaten. Dan gaat haar kop van de ene naar de andere kant om te zien of hij het wel goed doet. Het is lachwekkend en tevens vertederend haar te zien dus krijgt ze iedere keer wel een stukje brood.
25/05/2006 We hebben Amber iets geleerd. Ze lust heel graag een stukje brood en als ze haar korrels rustig opgegeten heeft dan vragen we aan haar "en nu?" en dan springt ze op het bed. René zegt dan dat ze iets achteruit moet zitten en dan doet ze als of ze naar achter schuift. En dan komt haar beloning: een stukje brood.
10/05/2006 We bezoeken vandaag de Plitvice-meren. Gelukkig mag Amber het park mee binnen. We moeten haar natuurlijk wel aan de lijn houden. Plots springt ze toch in het water en ze trekt René bijna mee. De mensen in de buurt hebben er wel lol in. Zij begrijpt natuurlijk niet dat ze hier het water niet in mag. Leg ze dat maar eens uit. Hier mag het niet maar aan de zee wel. Die mensen maken het haar ook niet gemakkelijk.
02/05/2006 We zijn in Novigrad, een mooi stadje in Kroatië. We wandelen wat rond en daar het nu zo een warm weer is laten we Amber wat zwemmen in het water. Ze vindt het niet zo lekker van smaak maar het verfrist haar wel. Je ziet aan haar snuit en ogen dat ze geniet. Ja, ze is nu eenmaal een labrador.
01/05/2006 We zijn in Koper aangekomen en nu schijnt de zon. Hier kunnen we langs de zeepromenade wandelen. Er is veel volk op de been, maar ja het is dan ook een feestdag vandaag. Na een flinke wandeling rusten we wat uit op een muurtje.
29/04/2006 Wat een rotweer!!! Het regent nu al sinds we vertrokken zijn. We hadden gehoopt naar het goede weer te reizen maar ik geloof dat we nog wel een tijdje zullen moeten wachten. Ook Amber loopt er maar triestig bij als ze buiten moet.
31/08/2006 Oef, we zijn terug thuis. We hebben een lange reis achter de rug. Amber heeft ook genoten van de reis. Vooral de kust van Kroatië en Griekenland vond ze prachtig, alleen het zoute water vond ze niet zo lekker. Nu kan ze weer wat rusten terwijl ik mijn blog "moekeontour2" over de reis naar Kroatië en "moekeontour3" over de reis door Griekenland als dagboek in typ. Ik zal nu ook hier regelmatig onze belevenissen weer geven.
Inderdaad, het heeft deze nacht gesneeuwd tot vreugde van Amber. Als René haar deze morgen uitlaat kan ze haar pret niet op. We rijden in de voormiddag richting Monschau en onderweg stoppen we om in de buurt een wandeling te maken. Het is prachtig met dit laagje sneeuw. Gelukkig schijnt de zon weer en is het zalig wandelen. Amber loopt haar te pletter en komt af en toe naar ons om ons mee te laten genieten van haar pret. Ook het koekje dat ze dan krijgt wordt in dank aanvaard. Het is voor allemaal weer een prachtig dag geweest.
Vandaag gaan we een grote wandeling maken in het bos. Het is hier prachtig en onderweg komen we nog enkele wandelaars tegen. Het is nog altijd droog maar wel koud. Ik geloof dat er sneeuw in de lucht zit. Voor ons niet gezellig maar voor Amber de hemel op aarde want daar speelt ze graag in. Het is natuurlijk afwachten.
We gaan voor een paar dagen naar Eupen om te wandelen rond het stuwmeer. Het is koud maar gelukkig droog. Op de grote parking is plaats genoeg om te overnachten. De wandeling rond het stuwmeer duurt toch enkele uren. Dus komen we moe terug aan de mobilhome aan. We rijden dan naar het stadje Eupen om boodschappen te doen. Amber ligt moe maar tevreden op het bed. Het heeft haar weer deugd gedaan en ons ook natuurlijk.
Amber en Bamse zijn gewoon om in de wagen in de bench te zitten. Als we klaar staan om te vertrekken staan ze te kwispelen en als de kofferdeur opgaat springen ze vlug in hun bench, leggen hun neer en doen een dutje. Ze rijden allebei graag mee met de wagen, liever uren in de auto dan thuis te zitten. Op een dag kruipt Yordi bij hen in de bench wat een mooie foto opleverde. Spijtig dat Amber door haar zwarte vacht zo moeilijk te zien is maar ze zit er wel bij.
Ik ga regelmatig met de twee wandelen in het Bloso oefenterein voor kanovaarders, zeilers en surfers, de Hazewinkel. Ze kunnen daar goed rondcrossen en vooral zwemmen. Het is mooi om ze met hun tweeën bezig te zien. Als ik een stok of bal in het water gooi dan springt Amber er achter en zwemt er naartoe. Bamse blijft aan de oever zitten tot Amber dichter bij is en dan springt ze ook het water in. Zij neemt dan de stok of bal over en brengt hem naar mij. Dat is nu echt samenwerken. Het is eigenaardig dat het iedere keer gebeurt. Zo zie je maar dat ze zoals in een roedel ieder hun job hebben.
Kertmis 2002 vieren we in de Ardennen. In een klein dorpje, Belvaux aan de Lesse in de buurt van Han sur Lesse huren we een gite.Hier kan men lange wandelingen maken zonder iemand tegen te komen. De kinderen komen ons bezoeken en samen maken we grote wandelingen langs de Lesse. Amber en Bamse genieten van het water en worden het maar niet moe stokken uit de snelstromende rivier te halen. Zo zwemmen is goed voor hun spieren en voor de groei van hun gewrichten. Na de wandeling liggen ze beiden lekker uitgestrekt naast de zetel, maar wanneer het etenstijd is zitten ze allebei klaar om hun portie brokken te verorberen.
Afscheid van Kelly doet pijn. We laten haar cremeren in het crematorium van Boom zoals we met Dipsy hebben gedaan. Nu staat er een grote en kleine urne bij ons op de kast naast hun foto's. Amber loopt wat verloren rond want ze mist duidelijk haar vriendje. Nu heeft ze alleen Bamse nog om mee te spelen. Gelukkig dat ze veel bij elkaar zijn en zo samen kunnen opgroeien.
Ik heb vandaag afscheid moeten nemen van Kelly. Gisteren had ze een klein hartinfarctje gedaan maar daarna was het beter. Deze voormiddag krijgt ze stuipen, heb ik de dierenarts van wacht opgebeld en ik mag direkt komen. Mijn dochter brengt mij, ondanks het feit dat haar dochtertje verjaart en haar feestje heeft met heel de familie, naar de dierenarts. Deze moet vaststellen dat het heel slecht gaat met haar hartje. De enige oplossing is Kelly te laten inslapen. Het is een moeilijke beslissing, want met haar sterft ook het laatste wat ik nog van mijn overleden moeder heb. Bij haar overlijden heb ik Kelly op tweejarige leeftijd bij ons genomen en nu moet ik haar ook afgeven.Ik heb haar nog 11 mooie jaren gegeven en dat is een troost voor mij.
Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
