Je geluk hoeft nooit te sterven tenzij,je het zelf vermoord. Fijn dat je hier bent,ik ben ook nieuwsgierig naar jou!.Laat je eens iets van je horen?
07-08-2005
33: De moed om te zijn.
Uf uf, Ja dat heb ik u nou wel beloofd in mijn schrijfsel nr 32 ,te schrijven over ''de moed om te zijn '' maar ,wilt u geloven dat ik het ongelofelijk moeilijk vindt om over moed te spreken laat staan erover te schrijven. Die belofte deed ik zeker niet met een luchtige gedachten gang.Jawel ik ben een vrolijk mens maar wel absoluut ernstig in al mijn streven. Nu ik er voor deze taak sta denk ik,tjonge tjonge wat is dat nou eigenlijk.Wat is moed en wat kun je ermee? Is het de afwezigheid van angst? Is het courage. Is het lef of brutaliteit?Is het mischien zoals de engelsen zeggen'' he is in the mood''wat weer een heel andere betekenis heeft. Ik heb hier de hele week over nagedacht echter geen resultaten verkregen om tot een zodanige bespreking te komen het geen ik u eigenlijk wil meegeven. Die moed waar ik het met u over wil hebben gaat over zelf aanvaarding. Ook al weer zo,n moeilijk iets want,wat is dat dan''zelf aanvaarding''? Wel,als ik over mijzelf denk ,denk ik over mij en mijzelf. Mischien herkent u zichzelf hierin.
U en ik zijn zo,n beetje leeftijd genoten welke in onze jeugd veel te voorduren hebben gehad en,dan druk ik mij heel zacht uit. Of het nu bij de nonnen de paters ons ouderlijk huis of op school was, velen onder ons hebben geleden in hun jeugd jaren en werden opgezadeld met een minderwaardigheids complex. Het was de tijdgeest van na de oorlog. Ook ik kreeg buitensporige klappen te verwerken echter niet alleen in mijn jeugd. Toch zag ik kans niet alleen overeind te blijven maar ook,uit te groeien tot een gelukkige vrouw . Dat is mij gelukt door te mogen ontdekken dat er meer is tussen hemel en aarde.
Dat meer noem ik mijn onzichtbare zelf of tewel mijn ziel welke ik pas op 39 jarige leeftijd ging aanvaarden . Morgen zal ik hier meer over vertellen. Voor nu warme groeten vanuit Antalya.
