Bitter moon
Frankrijk, 1991.
Produktie: Roman Polanski, Robert Benmussa, Alain Sarde en Timothy Burrill.
Scenario: Roman Polanski, Gerard Brach en John Brownjohn, naar de roman Lunes de Fiel van Pascal Bruckner.
Camera: Tonino delli Colli.
Muziek: Vangelis.
Met: Peter Coyote, Emmanuelle Seigner, Hugh Grant en Kristin Scott-Thomas.
Distributie: Meteor Film.

Een jong koppel maakt een cruise. Ze zijn pril, burgerlijk, een tikje op elkaar uitgekeken en weten weinig van de wereld. Dan ontmoeten ze een heel raar koppel: een oude man in een rolstoel met een beeldschone vrouw! De oude man raakt in contact met de jonge man en zegt hem dat hij iets met zijn jonge vrouw mag doen als hij naar zijn levensverhaal luistert. Dan volgen lange flashback van een absurde relatie tussen een wellustige schrijver en een jonge studente in Parijs. De verhalen nemen dagen in beslag en worden steeds gepauzeerd met slapen of eten. De verhalen zijn van heel geil naar moorddadig sadistisch en de jonge Hugh Grant kan zijn oren niet geloven! De verhalen en bijpassende beelden zijn luguber. dat beiden overleefden is bijna een wonder. Dan volgt de laatste avond, daar waar het plot van het verhaal prijs gegeven wordt. Het einde is schokkend en wil ik niet verraden, maar neem van me aan dat het echt het einde is!

Roman Polanski is erin geslaagd om de kijker erg betrokken bij het verhaal te houden en de film fascineert van minuut tot minuut. Dat de film niet bij het grote publiek is aangekomen, ligt waarschijnlijk aan het feit dat de kijker redelijk intelligent moet zijn. De film is alles behalve platvloers en cliché. Hij mag van mij in de rij klassiekers. Superacteerwerk, een schitterend verhaal, absurde sex en sm en een meesterlijke afloop.

Een van mijn favoriete schrijvers is: Olaf J. de Landell. (pseudoniem van Jan Bernard Wemmerslager van Sparwoude. )

1911-1989 Olaf J. de Landell
geboren: 16 mei 1911 te Cirebon (Java)
overleden: 26 april 1989 te Hilversum

Rond 1950 is hij zich Olaf de Landell gaan noemen,

en omdat hij bijgelovig was beschouwde hij 13 letters als gevaarlijk en voegde een J. toe.

Ik werd meteen gegrepen door zijn lachwekkende schrijfstijl, vol humor, vaak op het belachelijke af)))

Ik citeer, uit “De dief stelen”:

Wat vreemd eigenlijk, dat het mensdom volwassenheid beschouwd als een winst.

Want als de mens volwassen is, heeft hij al zijn onbevangenheid, dus grote dosis eerlijkheid, en veel uitingskracht verloren.

Kijkt U eens op straat naar het jongetje, dat plotseling een sprong in de hoogte doet, met zijn armen klapt en “kukeleku” roept.

Zou u dat doen, doe ìk het?

Wij zijn volwassen.

Of uit “Versprongen Ster’:

Nu was er één ding in Betsie, waarmee zij haar beide zusters meer ergerde, dan alle voiles en gehaakte handschoenen met soep tezamen, Betsie sprong, 3 keer per avond over een stevige eiken tafel, een reus van een tafel.

Door haar springkracht redt zij iemand uit een brandend gebouw en begint daar door een carrière als toneelspeelster op haar 50^e jaar)))

Nu ik dit opschrijf, moet ik alweer lachen, wát een kolderieke schrijver!!!

Dit is een van mijn top hobby's:

Bovenin Riverdance, daarnaast Alvin Ailey, van het American Dance Theater,

L-onder: Jean Torvill en Christoffer Dean, met IJsdansen,welke met hun "Bolero"de oogstten puntentelling ooit kregen,

R-onder: Het Pilobolus dansgezelschap uit New York , welke bekend staan van eigentijdse dans en esthetische acrobatiek,

en in het midden mijn absolute topdanser, Michael Baryshnikov.

Hij heeft een hele grote carrière achter de rug als balletdanser voor zowel het Kirov ballet van Leningrad als het American Ballet Theatre ná zijn vlucht naar het westen.

Zijn Film, White Nights heb ik zeker 20 keer gezien

Ik heb van allen vele videobanden en mijn hele gang hangt vol met foto's van deze artiesten..