Ne jonge gast van 22 jaar gaat zijne nieuwe motor afhalen.
En de verkoper geeft hem allerlei raad, waaronder een potje
met Vaseline voor zijn lederen zadel. "Elke keer dat het regent
moet ge uw zadel inwrijven met dat potje, kwestie van uw zadel
soepel te houden", zei die verkoper.
Bon, die gast weg met zijne motor, tankt vol, en die de ganse
dag maar rijden.
's Avonds, hij heeft er niet aan gedacht, PRR... PRRR... PRRRR
en niets meer benzine op.
Hij zit er tussen de velden, niemand te zien, behalve juist in de
verte een boerderij. Hij daar naartoe, vraagt hulp, en krijgt die ook.
"Juist", zei die boer, "'t is etenstijd, steekt eerst e patatje mee! Mor
1 ding, zei den boer, "tijdens 't eten wordt er niet gesproken, en as
er iemand spreekt, die moet den afwas doen".
Ze zitten met gevieren rustig aan de soep, den boer, de boerin,
hun dochter en onze motorrijder.
Verdomme, denkt die motorrijder, die dochter, das een knap
jong ding.
En bovendien, der mag toch niet gesproken worden aan tafel,
das mijn
kans. Hij wandelt rond de tafel, pakt die dochter beet, legt ze
voorover op de tafel, heft da rokje op, da broekje naar beneden
en hij pakt die.
Niemand die iets zei. 5 minuten later, bij de patatjes, zit onze
motorrijder even naar de boerin te zien.
Verdomme denkt hij, die is ook nog niet zo mis.
En ze hebben daar juist ook niks gezegd, dus waarom nu wel?
Hij wandelt rond de tafel, pakt de boerin beet, legt ze voorover
op tafel, heft da rokje op, da broekje weer naar beneden,...
en hij neemt haar ne keer heel diep en heel goe.
Weer niemand die iets zei!
Ze zijn al aan het dessert, als er ineens een groot onweer losbarst.
Onze motorrijder herinnert zich natuurlijk de wijze woorden van
de verkoper, hij springt recht, pakt dat potje met Vaseline,...
Op die moment gilt dienen boer:
"IK ZAL DEN AFWAS WEL DOEN!!!"
.
.
.
