|
Het is bijna zo ver, het winteruur komt er aan. Het staat in vraag... er wordt her en der duchtig gepalaverd, welles nietes komen aan bod. Ik ben voor de welles-willers. Waarom?
Ik hou van verandering, dat al om te beginnen, van alles wat eentonigheid doorbreekt. Ik heb zelf nog nooit last gehad van die tijdsaanpassingen. Tot een paar dagen er na zeg ik wel eens tegen mezelf: 't is (bijvoorbeeld) 7 uur, het zou anders al 8 uur zijn, of nog maar 6, en dat is 't.
Ik denk ook aan de kinderen die naar school moeten, aan de mensen die vroeg naar hun werk moeten vertrekken, voor hen is het lekker een uurtje vroeger klaar. En dat het 's avond dan een uur vroeger donker is, so what? Wanneer het weer het toelaat is er evengoed volk op de been in de stad, mensen drinken gezellig samen iets op de meestal verwarmde terrassen, vriendelijke dekentjes houden rug of benen warm, wat wil je nog meer. En thuis? De vervroegde inval van de duisternis stimuleert om het werk wat sneller af te maken, om wat vroeger te kunnen chillen zoals dat nu in 't Nieuw Schoon Vlaams heet...
En als de lente goed en wel in 't land is komt dan weer het zomeruur er aan, samen met de hoge zon, de alsmaar hoger staande zon... dát is dan weer een ander paar mouwen, met voors en tegens, dán durf ik wensen dat de winkels tijdens de heetste uren sluiten en 's avonds een paar uur langer open blijven. Wensen hé, want ik heb hieromtrent niets, helemaal niets in de pap te brokkelen.
|
