Vervolg van de conversatie tussen Filo en Sofie.

Ja, waar waren wij gebleven: Filo die het niet te spreken was over Halloween, Sofie die de heiligenherdenking in vraag stelde... discussie muurvast dus.

Sofie zei nog: "Geloof jij in heiligen en in zielen die in de hemel rijstpap zitten te eten?" Tot daar waren we gekomen.

Filo voelt zich nu duidelijk onbegrepen. 

-Ach mens, het gaat niet over gelóven, ik wil het over tradities hebben, ónze tradities, tradities van bij óns!
   -Bij óóns... in de Jordàààn... (Terwijl ze de goudvis eten geeft begint ze zowaar te zingen!)

Filo laat zijn schouders zakken... Hij houdt van zijn Sofie, en was het daar niet van, hij zou haar de nek omwringen... mais à quoi bon? Hij denkt aan wat hij heeft gelezen, ergens. Hij weet het niet meer zo woordelijk te herhalen maar het komt hierop neer: "Een volk dat zijn tradities verloochent, verloochent zijn cultuur, verloochent zichzelf." Straf hé?

Sofie is inmiddels een beetje bijgedraaid.

   -Weet je, Filo, tradities zijn doorheen de eeuwen serieus geëvolueerd, soms met grote sprongen, soms heel geniepig, héél langzaam. Niets staat eigenlijk vast, alleen de maan en de zon, die kennen hun plaats. A propos, zetten we een winterboom dit jaar? 

Einde verhaal.