De eerste twee weken

Tja, zo zit je nog in Deventer, ben je bezig met het leggen van een klinkerpad in je tuin rondom de vijver, of fiets je samen naar Sietske en Gerben om ons jongste kleinkind Bente te knuffelen, en zo zit je ineens aan de overkant van de Grote Plas en heb je je jeans en bodywarmer verruild voor een korte broek en een luchtig t-shirt en wordt het contact met kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden gereduceerd tot digitaal beeld en geluid.

We werden op 16 september van Aeropuerto Hato afgehaald door Lia O. Niet met onze eigen auto want die stond nog bij hen in Hofi Mango. Ons huisje stond er overigens nog prima bij; alleen nogal stoffig, maar wat wil je met die droogte en die wind. Maar binnen één dag was alles weer op orde. Alleen de telefoon was "dood" en internet werkte heel gebrekkig; het zou ons echter verbaasd hebben als alles perfect in orde zou zijn geweest. Maar op onze nieuwe porch, die in maart was voltooid, was het echt genieten van de koelte die de NO-passaat daar brengt en van het geweldige uitzicht en de heerlijke rust, slechts onderbroken door het gekwetter van de vele parkieten, de zang van de troepiaal en de chuchubi en het vederlichte gefladder van de twee soorten kolibri's (de Blenchi en de Dornasol).

Op zaterdagavond genoten we al van een prachtig concert van Antilliaanse, klassieke muziek in de Fortkerk en zondag, onze veertigse trouwdag, vertoefden wij in Otrobanda op het riffort en dineerden we later samen in "De Gouverneur de Rouville" waar we, als afsluiting van het diner, getracteerd werden op een heerlijk en feestelijk toetje, aangeboden door het restaurant.

De eerste maandag pakten wij de draad weer op bij de Fundashon "Nos t'ei pa yuda", waar wij meehelpen bij de drugsverslaafden en daklozen; dit doen wij nu al voor het zesde jaar. Op woensdag heeft Toos, bij de Stichting Dierenhulp, geassisteerd bij de sterilisatie en castratie van honden en katten. Deze dieren, die schromelijk verwaarloosd worden op het eiland, vormen echt een probleem en men wil dit, met subsidie uit Nederland, bij de bron aanpakken. Ikzelf ben daarbij actief als dierenambulancechauffeur (staat ditwoord al in de "Dikke Van Dale"?) en transporteer op dinsdag de honden en katten van Banda Abou naar Ronde Klip, of voor de mensen die het eiland niet kennen, grofweg van de westkant van het eiland helemaal de oostkant. Op woensdag haal ik ze dan weer op en lever ze thuis af bij hun baasje. Zo kom je nog eens ergens, hè!

Intussen ben ik Alex en Lia gaan helpen bij de aanbouw van hun huis (een voormalige suikermolen) in Hofi Mango. Hun landgoed is echt een paradijs; een uniek stukje Curaçao! Toos is inmiddels begonnen met het restaureren van een oude fauteuil en er komt waarschijnlijk deze week nog een bank bij; allebei voor op de porch.

O, en dan de baai, dat heerlijke heldere water van de Caribische Zee, met al die kleurige vissen en die zalige temperatuur!! Alle luxe, tropische zwemparadijzen in Nederland vallen volledig in het niet bij Playa Lagun, Daibooi baai, Portomarie of Westpunt!

Dit is onze eerste weblog en we zijn nog een beetje een leek op dit gebied. De komende tijd zullen we proberen een beeld te schetsen van het leven op Curaçao, onze activiteiten en ervaringen en het geheel te illustreren met mooie plaatjes.

Tot de volgende keer.