Het kind in mij is vergaan,

alleen om hetgeen jij me hebt aangedaan.

Waarom nam je mijn vertrouwen,

dient een vader niet om van te houden?

De haat die ik voel in mij,

is niet in enkele woorden te omschrijven.

Je had van mijn lichaam moeten blijven!

Maar ik vertrouwde je als kleine meid,

tot ik alles besefte na lange tijd.

Waarom mocht ik geen normaal kind zijn?

Vond je de seks met een 5 jarige dan echt zo fijn?

Nu ben ik volwassen aan het worden..

En maak ik mij om het leven zo veel zorgen.

Want wat moet ik met men leven aan?

Als jij altijd blijft bestaan?

Vele vragen maar nooit een antwoord,

Is er dan echt niemand die ze beantwoord?

Rita 6 feb 11.