Ik ben Chantal maar ben tevens fier op mijn totemnaam ' De blijmoedige HINDE' En elk jaar opnieuw op 8 september vier ik mijn verjaardag. Ik ben mama van 2 prachtige kinderen Els en Carlo en sinds 17 november 2005 omaatje geworden van kleindochter Kiyoko. Sinds 15 augustus is de familie nog uitgebreid met een tweeling Isao en Nao, dus ben ik 3x oma en meter van Isao. Ik ben fier op mijn geboortestad Gent maar woon in Nevele. Het Meetjesland. Hobby: tekenen, schilderen, tuinieren, schrijven, kalligrafie en natuurlijk genieten van de goede dingen van het leven. Studeren is blijkbaar ook een stuk van mijn leven geworden. En u... u bent altijd welkom op mijn blog.
Augustus Keizelijke maand met recht als oogstmaand wat verwaand. Het wuiven van jouw gouden aren zacht tokkelend op dunne snaren verblindt ons oog verrast ons oor. Jou hebben wij nog steeds niet door Jac Linders
natuurlijk
22-08-2006
Wie is daar?
Wie is daar nu? Moet ik de deur gaan openen of is mijn mama sneller aan de deur?
Ze doet het: handjes draaien, koekebakke vlaaien handjes draaien, koekebakke vis ge kunt dat niet geloven hoe lekker dat dat is ge kunt dat niet geloven hoe lekker dat dat is... STOKVIS
Hier is ze nogmaals mijn kleine spruit. Nu vanuit haar vakantiedorp Vaujany. Ze bezocht er nonkel Carlo samen met haar papa en mama. Haar eerste lange trip met de wagen. Last van de warmte? Neen dat had ze blijkbaar niet.Ze waren 's avonds vertrokken rond 20u. nadat ze haar laatste papfles had opgedronken. 's Morgens kreeg ik een sms-bericht met de boodschap dat Kiyoko heel de afstand geslapen had en nog altijd genoot van haar rust. En Carlo, hij was natuurlijk dolgelukkig om familie te ontvangen op zijn werkterrein. Ik kon jammer genoeg niet mee aangezien ik volop bezig was met de verhuis. Dat ze genieten zie je wel aan de foto. Hinde
AMijn kleine Kiyoko is nu 8 maanden. Ze heeft het leren kruipen voor gezien gehouden.Het ging niet vooruit maar achteruit en zo hoort het niet. Dus met de kracht die ze heeft, ontdekte ze dat staan veel leuker is, dat ze veel meer kan zien. Dat zie je aan haar guitige blik. Ze is een echte lachebek. Als je haar mimiek er dan nog eens bij ziet, van vragend naar verwonderd, fronsen van haar voorhoofd. Ze trekt alle aandacht natuurlijk, maar ze verveelt geen moment. Vermoeiend ja, dat is het uiteindelijk wel, je moet ze goed in het oog houden. Ik verwacht dat ze snel op zoek zal gaan om overal uit te gaan kruipen. Zou ze binnenkort al de voordeur kunnen opendoen als ik aanbel? hahahaha !!! Ze blijft verbazen. Ze is meestal goedgemutst. Nu begint ze ook onderscheid te maken om naar iemand te lachen. Ik vraag me af wat maakt dat een kindje van 8 maanden voor bepaalde mensen sympathie kan tonen en anderen gewoonweg negeert. Is het de blik in de ogen, de uitstraling van de persoon? Ik weet het niet maar het verbaast me wel. hinde
Het zag er naar uit dat ik weer niet meer op het internet kon. Er werd een router aangekocht en de problemen begonnen. Alles werd mooi geregistreerd, de helpdesk werd gecontacteerd en ja daar zagen ze dat er inderdaad een slecht contact was. Deze voormiddag is er een persoon van Belgacom komen kijken, omdat dit vervelende euvel toch niet opgelost geraakte. Het bleek uiteindelijk de firewall van de router te zijn. Deze werd uitgeschakeld en zie... Ik ben terug op mijn blog. Gelukkig bestaan er vakmensen want voor mij is dit toch maar chinees hoor. Hinde
MMMMM, zo'n lekkere koek. Mama was een beetje ongerust, zouik de hele koek ineens in mijn mondje steken? Ze bleef gelukkig waakzaam, want het laatste stukje wou ik ook ineens opeten, ik was vergeten dat ik nog geen tandjes had. Toch lekker, mmmmm
Aangezien Benny zo van de kaart was en hij niet meer naar zijn eigen woning terug wilde, moest er nagedacht worden wat we konden doen. Ik kon hem onmogelijk in huis halen, had geen kamer op overschot, ik kende hem ook amper. Enkele dagen voor ze mij contacteerden dat Benny in Gent was, waren Benny en mijn zogenaamde nicht als naar het ocmw gestapt.Wat moesten ze met Benny aanvangen. Doordat ik er nu was kon er gezocht worden naar een regeling. Hij zou toch onderdak moeten hebben, zijn ontslag moest toch ook nog afgehandeld worden op een deftige manier. Een vriendelijke maatschappelijk werkster besprak samen met Benny en mij wat we konden doen. Benny bleeft onrustig en vroeg of hij niet naar de kliniek kon om tot rust te komen. We hebben een opname kunnen regelen in de psychiatrie. Daar kreeg hij de tijd om eens te praten, om proberen alles op een rij te zetten wat hem was overkomen. Ondertussen bleef ik ook niet stil zitten en regelde alles voor zijn werkloosheid in orde te brengen. Ik zorgde dat ik zijn huis kon opzeggen. Ik kan je verzekeren dat de huisbaas toeren heeft willen uithalen om schadevergoeding te vragen voor het krot waar mijn broer woonde. Er was een grote open plek in het dak zodat Benny zijn bed beneden in de living had staan. Hij had geen verwarming, de wc was buiten en nog zonder spoelbak. Hij had geen warm water en de gas was niet aangesloten. Gelukkig heb ik ook de politie binnen gelaten en hen het huis laten zien voor het geval de huisbaas moeilijk zou doen. Maar als het zover moest komen dan kon ik hen oproepen. Die huisbaas schaamde zich niet voor de staat van het huis, hij zou wel snel nieuwe huurders vinden. Ik was heel blij dat ik alles toch op een correcte manier heb kunnen afhandelen, ondanks de dreigementen van die man. Maar ik dacht dat ik het goed moest doen, zodat mijn broer toch wist dat hij er niet alleen voor stond. Een uitkering als gehandicapte had hij nooit gehad dat vond ik ook niet normaal. Hij kon ook op die manier nergens aan de slag. Benny moest bij iemand terecht die hem verstond, die Benny niet zou opjagen wilde hij niet in paniek raken. Na een maand verblijf in het ziekenhuis werd ons aangeraden om naar een woning te zoeken zodat Benny terug zijn plan kon trekken. Maar Benny durfde dit allemaal n iet aan. Ik geloof dat ik alle woonmaatschappijen in het Gentse ben binnengegaan om Benny in te schrijven voor een woning. Maar telkens kreeg ik te horen dat Benny op de lijst kwam en er een wachttijd van wel 2 tot 3 jaar kon zijn. Hoe moest het dan voor Benny, hij was toch dakloos, hij moest toch ergens kunnen verblijven. Dit maakte het er voor Benny zeker niet gemakkelijker op. Hij kwam maar niet op kracht. Samen met de sociale dienst van het ziekenhuis zijn we op zoek gegaan om Benny via begeleid wonen te laten opnemen. Ook dit was niet zo eenvoudig, alles was volzet, maar hij werd ook op de wachtlijst gezet en zou van zodra er een plek vrijkwam de 1ste mogelijkheid krijgen. Hij heeft ongeveer 6 maanden in het ziekenhuis verbleven en ondertussen werd er gezocht waar hij een opleiding zou kunnen volgen. Kwestie van Benny bezig te houden, zich te laten aanpassen aan zijn nieuwe omgeving. Maar wat kon hij doen? Hij had 17 jaar bij een bieruitzetter gewerkt, hij had voor schoenmaker geleerd maar had nooit het beroep uitgeoefend. Hij is via Compagnie 'De Sporen' begonnen met meubelen te leren opkuisen. Hij had ook de mogelijkheid om in de tuin te werken of kaarsen te leren maken. Maar de twee laatste mogelijkheden zag hij niet zitten. Het was wel moeilijk hem te overtuigen dat hij daar nieuwe mensen zou leren kennen waar hij kon op vertrouwen. Ik heb hem beloofd dat ik als er iets was, ik er voor hem zou zijn, ik zou hem helpen, ik zou hem zeker niet in de steek laten. Ik kon me goed inbeelden hoe het voelde om in de steek gelaten te worden. Moeder had ons alle 5 in de steek gelaten. En de geschiedenis herhaalde zich op dat moment weer een beetje. Ik begon terug de zorg op mij te nemen zoals ik het al heel vroeg was aangeleerd om voor de 3 jongsten te zorgen terwijl ik zelf nog een klein kind was. Ik leek terug te keren in de geschiedenis. Maar nu kon ik bepalen wat goed was en wie er beslissingen zou nemen. Mijn broer en ik hebben de afspraak dat er niemand iets voor hem onderneemt zonder dat wij daar samen over gesproken hebben. Dat geeft hem rust en vertrouwen en ik weet dat hij op die manier steeds weer nieuwe dingen stap voor stap aan durft te gaan. Mijn broer woont nu via begeleid wonen, hij doet nog voorlopig vrijwilligerswerk maar kan hoogstwaarschijnlijk binnenkort in vaste dienst gaan werken als meubelopkuiser. Hij doet dat zeer goed, doet het graag. En Benny is een trotse nonkel van Kiyoko, dat zie je wel op de foto.
