Wereldregering.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het is voor mij overduidelijk dat er zich problemen stellen in de wereld die onmogelijk kunnen opgelost worden door nationale regeringen. Ik noem maar : de globalisering, met name de multinationals die ongeveer doen wat ze willen en waar niemand nog vat op heeft. Ik wil niet ontkennen dat dit summum van vrijhandel voordelen oplevert, maar dan hoofdzakelijk, zo niet uitsluitend, voor die bedrijven zélf en hun aandeelhouders. Ik zie zelfs nog een voordeel voor de onderontwikkelde landen waar deze bedrijven zich gaan vestigen (beste Suzy) : er komt economische activiteit op gang die sommige personen van deze landen omhoog helpt en zelfs rijk maakt. Kijk naar China en de macht die nu reeds uitgaat van de investeerders die daar rijk geworden zijn. Helaas beperken zich de ‘weldaden’ tot deze enkelingen en straalt ze slechts in zeer geringe mate ook af op de werknemers die in deze bedrijven werk gevonden hebben. Hygiëne op de werkvloer, menselijke werktijden, recht op organisatie (vakbonden), veiligheid enz krijgen geen kans, kinderarbeid is vaak de regel, hongerlonen idem dito...

Geen enkele nationale regering heeft daar ook maar enige vat op. De landen zélf waar deze ‘investeringen’ gebeuren (en die in principe wél zouden kunnen optreden) staan meestal nog in hun kinderschoenen wat sociale wetgeving betreft en zijn maar wàt blij dat deze bedrijven zich bij hen komen vestigen. (denk maar aan de euforie na de oorlog toen Amerikaanse bedrijven zich bij ons kwamen vestigen, hoewel de vergelijking uiteraard mank gaat : de west-europese landen waren geen ‘ontwikkelingslanden’ in de zin die wij daar nu aan geven).

Het is maar één voorbeeld. De maffia (oa in de wapenhandel – denk aan ‘Blood diamonds’), het beheer van onze levensnoodzakelijke (regen)wouden, de walvis(en andere)vangst, het veilig stellen van de wereldvoorraden aan energiebronnen (1) en nog veel méér : het kan nooit behoorlijk beheerd worden door de souvereine naties die (uiteraard ?) in eerste instantie voor het eigen volk moeten zorgen....

Ik ben zonder meer overtuigd dat er een wereldregering moet komen. Deze moet (mag) niet alle functies van de nationale regeringen overnemen, maar krijgt, volgens het ‘subsidiariteitsbeginsel’ die taken toegewezen die alleen (of best) op wereldniveau beheerd kunnen worden (zie boven).

Dat dit een ‘verre droom’ is realiseer ik me maar al te xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />xml:namespace prefix = u1 />goed : wanneer we kijken naar Europa, dat een poging is om bepaalde regeringsfuncties (die beter door een hoger niveau beheerd zouden worden) naar het Europees niveau te verplaatsen, dan zien we daar reeds hoe sterke tegenstanden die deze ‘rationalisatie’ hinderen, ontstaan. Eigenlijk allemaal ‘egoïstische reflexen’ in één of andere vorm, nationale egoïsmen in eerste plaats, maar ook de vele groeps- en zelfs individuele egoïsmen die zich bedreigd voelen door deze ‘internationalisering’ op Europees niveau. (Fouten die deze Europese ‘regering’ onvermijdelijk maakt geven ook nog voedsel aan deze reacties). En dat is dan nog ‘maar’ Europa, laat staan de hele wereld.....

Het is een droom, maar...DROMEN HELPT ! Dromen zijn de voorfase van elk initiatief dat geleid heeft tot ‘werkelijkheden’. Een bijkomend voordeel van (het uitwisselen van) dromen is dat er een publieke mening groeit. De bekende ‘publieke opinie’ zonder dewelke politiekers en andere ‘wereldverbeteraars’ niet verder geraken , omdat er geen ‘draagvlak’ is. Omdat er (daar komt het op neer) te weinig mensen zijn die in die richting denken, waardoor een initiatief ‘basisloos’ is. En zonder basis geen gebouw natuurlijk...

Ufo. 7.6.07.

(1) Eén van mijn stokpaardjes : de olie, het gas, het Uranium, alle energiebronnen zijn hét voorbeeld van terreinen die niet langer door nationale regeringen mogen beheerd worden. De mensheid hangt af van energie; daarom is het onverantwoord dat deze energiebronnen in handen van enkelingen (zij het dan regeringen) blijven : DE WERELD IS VAN IEDEREEN, ook de ‘onderwereld’. En het is niet omdat een land toevallig boven een oliezee woont dat die oliezee ook toebehoort aan dat land. Totaal voorbijgestreefd, maar helaas... nog steeds (weinig omstreden !) werkelijkheid.

Het streven (en vechten) van de VS om deze olievoorraden veilig te stellen voor hùn behoeften is in dat perspectief niet helemààl onterecht. Het is alleen niet hun bekommernis voor ‘de wereld’ te zorgen, ze willen ze alleen afpakken (of de zekerheid behouden dat ze er zullen kunnen blijven van genieten). De VS in de plaats stellen van de huidige ‘bezitters’ helpt ons niet (veel) verder natuurlijk. Ook de VS is een ‘natie’. Het bezit en het beheer (uitbating) moet in handen komen van een wereldregering, dat is de enige definitieve oplossing.