01-07-2007 om 17:03 geschreven door Huysmansa  

                                         Wereldregering.

Het is voor mij overduidelijk dat er zich problemen stellen in de wereld die onmogelijk kunnen opgelost worden door nationale regeringen. Ik noem maar : de globalisering, met name de multinationals die ongeveer doen wat ze willen en waar niemand nog vat op heeft. Ik wil niet ontkennen dat dit summum van vrijhandel voordelen oplevert, maar dan hoofdzakelijk, zo niet uitsluitend, voor die bedrijven zélf en hun aandeelhouders. Ik zie zelfs nog een voordeel voor de onderontwikkelde landen waar deze bedrijven zich gaan vestigen (beste Suzy) : er komt economische activiteit op gang die sommige personen van deze landen omhoog helpt en zelfs rijk maakt. Kijk naar China en de macht die nu reeds uitgaat van de investeerders die daar rijk geworden zijn. Helaas beperken zich de ‘weldaden’ tot deze enkelingen en straalt ze slechts in zeer geringe mate ook af op de werknemers die in deze bedrijven werk gevonden hebben. Hygiëne op de werkvloer, menselijke werktijden, recht op organisatie (vakbonden), veiligheid enz krijgen geen kans, kinderarbeid is vaak de regel, hongerlonen idem dito...

Geen enkele nationale regering heeft daar ook maar enige vat op. De landen zélf waar deze ‘investeringen’ gebeuren (en die in principe wél zouden kunnen optreden) staan meestal nog in hun kinderschoenen wat sociale wetgeving betreft en zijn maar wàt blij dat deze bedrijven zich bij hen komen vestigen. (denk maar aan de euforie na de oorlog toen Amerikaanse bedrijven zich bij ons kwamen vestigen, hoewel de vergelijking uiteraard mank gaat : de west-europese landen waren geen ‘ontwikkelingslanden’ in de zin die wij daar nu aan geven).

Het is maar één voorbeeld. De maffia (oa in de wapenhandel – denk aan ‘Blood diamonds’), het beheer van onze levensnoodzakelijke (regen)wouden, de walvis(en andere)vangst, het veilig stellen van de wereldvoorraden aan energiebronnen (1) en nog veel méér : het kan nooit behoorlijk beheerd worden door de souvereine naties die (uiteraard ?) in eerste instantie voor het eigen volk moeten zorgen....

Ik ben zonder meer overtuigd dat er een wereldregering moet komen. Deze moet (mag) niet alle functies van de nationale regeringen overnemen, maar krijgt, volgens het ‘subsidiariteitsbeginsel’ die taken toegewezen die alleen (of best) op wereldniveau beheerd kunnen worden (zie boven).

Dat dit een ‘verre droom’ is realiseer ik me maar al te goed : wanneer we kijken naar Europa, dat een poging is om bepaalde regeringsfuncties (die beter door een hoger niveau beheerd zouden worden) naar het Europees niveau te verplaatsen, dan zien we daar reeds hoe sterke tegenstanden die deze ‘rationalisatie’ hinderen, ontstaan. Eigenlijk allemaal ‘egoïstische reflexen’ in één of andere vorm, nationale egoïsmen in eerste plaats, maar ook de vele groeps- en zelfs individuele egoïsmen die zich bedreigd voelen door deze ‘internationalisering’ op Europees niveau. (Fouten die deze Europese ‘regering’ onvermijdelijk maakt geven ook nog voedsel aan deze reacties). En dat is dan nog ‘maar’ Europa, laat staan de hele wereld.....

Het is een droom, maar...DROMEN HELPT ! Dromen zijn de voorfase van elk initiatief dat geleid heeft tot ‘werkelijkheden’. Een bijkomend voordeel van (het uitwisselen van) dromen is dat er een publieke mening groeit. De bekende ‘publieke opinie’ zonder dewelke politiekers en andere ‘wereldverbeteraars’ niet verder geraken , omdat er geen ‘draagvlak’ is. Omdat er (daar komt het op neer) te weinig mensen zijn die in die richting denken, waardoor een initiatief ‘basisloos’ is. En zonder basis geen gebouw natuurlijk...

Ufo. 7.6.07.

(1) Eén van mijn stokpaardjes : de olie, het gas, het Uranium, alle energiebronnen zijn hét voorbeeld van terreinen die niet langer door nationale regeringen mogen beheerd worden. De mensheid hangt af van energie; daarom is het onverantwoord dat deze energiebronnen in handen van enkelingen (zij het dan regeringen) blijven : DE WERELD IS VAN IEDEREEN, ook de ‘onderwereld’. En het is niet omdat een land toevallig boven een oliezee woont dat die oliezee ook toebehoort aan dat land. Totaal voorbijgestreefd, maar helaas... nog steeds (weinig omstreden !) werkelijkheid.

Het streven (en vechten) van de VS om deze olievoorraden veilig te stellen voor hùn behoeften is in dat perspectief niet helemààl onterecht. Het is alleen niet hun bekommernis voor ‘de wereld’ te zorgen, ze willen ze alleen afpakken (of de zekerheid behouden dat ze er zullen kunnen blijven van genieten). De VS in de plaats stellen van de huidige ‘bezitters’ helpt ons niet (veel) verder natuurlijk. Ook de VS is een ‘natie’. Het bezit en het beheer (uitbating) moet in handen komen van een wereldregering, dat is de enige definitieve oplossing.

07-06-2007 om 14:01 geschreven door Huysmansa  

Vooraf : deze tekst is geschreven voor de mailgroep 'politiek', maar door zijn lengte is hij meer geschikt om hier te staan.

                           ------------------------

             Godsdienstig geïnspireerde scholen.

Eerder lanceerde ik hier al eens de vraag : ‘Moeten alle subsidies aan g.g. s. afgeschaft worden ?’ met de bedoeling, bij eenstemmigheid, dit voorstel door te sturen naar alle politieke partijen. Dat is niet doorgegaan, omdat er nogal wat tegenstand kwam tegen het voorstel.

Nav een bericht dat er sprake is van het oprichten van islam-scho(o)l(en), herneem ik het thema ‘g.g.s.’. Ik kom terug tot dezelfde conclusie : alleen niet-religieus gerichte scholen mogen worden gesubsidiëerd. Aan elke school kan de mogelijkheid voorzien worden om het even welke godsdienst, evenals ‘lekenmoraal’, te verbinden, waar les gegeven wordt door een vertegenwoordiger van die godsdienst (of non-godsdienst) op kosten van die ‘(non-)godsdienst’. Een andere, wellicht nog betere, regeling zou kunnen zijn dat elke godsdienst daar op eigen kracht (en financies) moet voor zorgen, buiten de school.

                                 ------------------------------

Er is, door de katholieke scholen, altijd geargumenteerd dat een ‘neutrale school’ onmogelijk is en dat, om een godsdienst (het katholicisme uiteraard) goed bij te brengen aan de kinderen heel het onderwijs moest ‘doordrongen’ zijn van die godsdienst en dat kon alleen in een...’katholieke school’. Die laatste redenering klopt en dit systeem heeft het generaties lang ‘gedaan’ en in menig opzicht ‘goed gedaan’. Want niet alleen leverde ze automatisch katholiek (goed) geëndoctrineerde leerlingen af, ze waren ook op gebied van onderwijs in het algemeen, doorgaans goed en zelfs beter dan menige ‘officiële school’ (1). Het feit dat veel ‘vooraanstaanden’ op alle gebied uit Jezuïetenscholen komen bewijst dat, ik noem er maar een paar, voor de vuist weg : Vermeersch, Jef Geeraerts, Schillebeeckx, De Haene.. De k.s. heeft dan ook, ondanks enkele ‘schoolstrijden’ goed stand gehouden en heeft altijd veruit de meeste leerlingen geteld. Het systeem werd wel voortdurend aangevallen en er werden voortdurend initiatieven genomen om het ‘officiëel onderwijs’ te bevoordeligen. Maar door de sterke en tot voor kort haast ononderbroken aanwezigheid van de ‘katholieke partij’, later CVP en CD&V in de regering, bleef de ‘burcht’ rechtop (en werden er aan de lopende band ‘katholieken’ geproduceerd, al werd de ‘geloofsspoeling’ dunner en dunner). Als CD&V nu terug aan de macht komt zal die klok wellicht opnieuw, zoniet teruggedraaid, toch zeker stilgezet worden.

Deze katholieke scholen zijn dus een al decennialang gesubsidiëerde ‘endoctrinatie’ door het katholiek geloof. Ze werden zolang niet alleen geduld, maar door hun hoge kwaliteit op onderwijsgebied, door de meerderheid van ons volk, vaak zelfs door ongelovigen, ‘gebruikt’ om de jeugd te onderwijzen.

Het feit dat zij niet méér gesubsidiëerd worden dan officiële scholen geeft de redenering voedsel dat iedereen scholen mag oprichten, van welk geloof ook, als ze maar aan dezelfde eisen en controles voldoen dan de andere en niet meer kosten dan deze : “de mensen zijn toch vrij hun kinderen te sturen of niet” ! Klinkt heel aannemelijk en is dan ook decennialang ‘aangenomen’.

Wat kan men tegen deze redenering en tegen deze toestand inbrengen ? Laat ik het onderstaande een ‘proeve’ van oplossing noemen.

                                        ----------------------

De staat, ook de onze, staat in principe buiten de godsdienst. Hij kan wél, als ik me niet vergis, godsdiensten ‘erkennen’. Demokratisch bekeken, (alle onderdanen zijn gelijk voor de wet, en : er bestaat geen ‘staatsgodsdienst’, dus zijn ook alle godsdiensten ‘in principe’ gelijk voor die wet) moeten de erkende godsdiensten dan ook gelijk, dwz ’evenredig’, gesubsidiëerd worden. Als één godsdienst toelating krijgt scholen op te richten moeten ze allemaal toelating krijgen. Als een ‘godsdienstschool’ subsidies krijgt moet de andere er ook krijgen. Het komt een staat immers niet toe uit te maken welke godsdienst’ de ware’ is. Hij kan wél godsdiensten ‘niet erkennen’ omwille van staatsveiligheid bv. De staat heeft de islam erkend. Bijgevolg moet hij hem ook subsidiëren wanneer hij er een ander subsidiëert. Het staat ons dus te wachten dat wij voor islamscholen (mede) betalen via de belastingen...

Een gelovige (minstens wanneer hij zich niet meer vastklampt aan de middeleeuwse idee dat een of andere godsdienst de ‘enig zaligmakende’ is), zal hiertegen geen bezwaren hebben wellicht, maar de ongelovige.... betaalt voor allemaal en ‘geniet’ van geen enkele (tenzij hij zijn kinderen naar één van die scholen stuurt uiteraard), of tenzij er ook een ‘ongelovigenschool’ komt die gesubsidiëerd wordt NAAST (!) de officiële school die ‘neutraal’ moet zijn en noch geloof, noch ongeloof mag bevorderen.

Beter is, indachtig de algemene overtuiging : ‘godsdienst is privaatzaak’, dat geen énkele godsdienstschool gesubsidiëerd wordt en dat godsdienstonderricht gegeven wordt door de godsdiensten zélf, met het geld van de gelovigen van die godsdienst. Geen subsidies meer voor scholen die eraan houden dat ‘heel de school moet doordrongen zijn van die of die godsdienst’ (wat er in feite op neerkomt dat alle leerkrachten voldoende ‘clean’ moeten zijn om in scholen van die godsdienst les te geven, of dat nu wiskunde of geschiedenis is). Dat sluit ook in dat het de leerkrachten verboden wordt hoe dan ook voorkeur kenbaar te maken voor een of andere (non-)godsdienst. Hij heeft zijn vak te onderwijzen en zich in zijn functie te onthouden van morele of religieuze stimuli. Hij moet zich natuurlijk aan de wetgeving houden en aan het reglement van de school (bv ‘er mag niet gerookt worden in de school’).

Men zou hier kunnen tegenover stellen : men kan ze dan even goed allemaal subsidiëren en ook een ‘a-godsdienstige school’ oprichten voor diegenen die geen enkel godsdienstonderricht op school wensen. Maar dan blijkt juist de onhoudbaarheid van deze hypothese : want één zo’n school kan natuurlijk niet door kinderen van het hele land bezocht worden ! Overal ‘a-godsdienstige’ scholen oprichten dan ? En overal moslimscholen ? En het land bedekken met drie of vier schoolnetten ?... Absurd en niet te betalen ! Terug naar het a-godsdienstig onderwijs dus, één net. En elke (non-) godsdienst moet zijn eigen (non-)godsdienstonderricht al of niet gehecht aan bestaande scholen organiseren en... zelf betalen.

4.6.07

(1) Dat de katholieke scholen zo suksesrijk geweest zijn en zijn, ligt waarschijnlijk aan het feit dat zij de eersten waren om een echt ‘net’ op te zetten dat bovendien een ‘vastliggende’ levensvisie en moraal kon handhaven. Deze ‘vastheid’ brengt een zekere rust met zich mee en is daardoor een goed ‘klimaat’ om kinderen op te leiden. Doordat ze ‘eerst’ waren hebben ze ook de langste traditie en de meeste ervaring in het onderwijzen vergaard. Die komt hen uiteraard ten goede.

04-06-2007 om 17:54 geschreven door Huysmansa  

           S O G A L E V

We hebben eerder al eens gediscussiëerd over ARGALEV (ARmer - lees soberder - GAan LEVen). Om de verwarring met AGALEV te voorkomen wil ik liever het letterwoord SOGALEV, (soberder gaan leven) gebruiken.

We mogen (moeten eigenlijk) in onze mailgroep ‘Vrij Denken’ aan alles twijfelen. Niet twijfelen OM te twijfelen, of omdat dat zo plezant zou zijn, maar omdat alleen door een systematische twijfel ingewortelde vooroordelen kunnen ontdekt en eventueel aangepakt worden.

     ---------------------

Momenteel is het neoliberalisme, bestaande uit een theorie dat de welvaart van de mensheid alleen maar kan tot stand gebracht of bevorderd worden door de kapitalistische economie, gebaseerd op een grote vrijheid van de ondernemer die enigzins bijgestuurd wordt door fiscale en sociale wetgeving. Dit denken is gemeengoed voor haast heel de wereld, vooral nu China, het enige overblijvende machtige communistische land zich ook op het pad van dit neoliberalisme heeft begeven.

Welnu, ik heb mijn grondige twijfels of dat wel waar is, of dit neoliberalisme inderdaad de juiste en de enige weg is naar welvaart voor iedereen. Daar we in de mailgroep ‘vrij denken’ uit principe tegen dogma’s zijn moeten deze twijfels kunnen. Laat ons eventjes onvervaard doordenken.

De wereld evolueert schijnbaar naar een verspreiding van de welvaart wereldwijd. En dat zou een ongelooflijke weldaad zijn voor de mensheid, vooral mochten ook de arme volkeren in deze rush naar welvaart kunnen opgenomen worden en er mee van genieten. De grote neoliberalen houden ons dit overigens voor : ook de arme landen (en nog eerder onze ‘eigen’ ‘armen’) zullen in de stroom van de welvaart meegezogen worden en op hun beurt ervan gaan genieten.

Aangenomen dat de neoliberalen met deze goede bedoelingen werken, hun programma leidt ons regelrecht naar de afgrond.

Wil ik de pret bederven ?... Ik denk het niet, maar :

HET LIEDJE VAN DE ONSTUITBARE VOORUITGANG IS EEN SCHOON LIEDJE. HET KAN EVENWEL, zoals alle schone liedjes,  NIET BLIJVEN DUREN !

Het liedje duurt al geruime tijd, en zal misschien nog enkele decennia kunnen gezongen worden, maar dan loopt het onvermijdelijk ten einde.

En hoe langer het liedje duurt, hoe erger de catastrofe zal zijn die er op volgt.

De wereld kan een mensheid die in overvloed leeft niet dragen ! Het is uitgesloten dat buiten het (laat ons zeggen) miljard  westerlingen die nu in weelde leven, nog eens vijf miljard dezelfde weelde zal kunnen bezorgd worden. Neem als voorbeeld onze auto : wij vinden hem zo vanzelfsprekend, dat we nog niet dénken aan de mogelijkheid van een leven zónder. Als we de spreiding van de welvaart over heel de wereld au serieux nemen, dan moet het wagenpark niet verdubbelen, maar verdrie-, verzesvoudigen ? Het staal van heel de wereld zal niet meer volstaan om ze te bouwen en vooral : waar gaan we de brandstof halen ?... Biodiesel ?...  We zouden misschien drie werelden nodig hebben vol met alleen maar koolzaad om voor die biodiesel in de nodige grondstof te voorzien. Maar dan blijft er wel geen plaats meer over om voedsel te produceren...

En dan hebben we het nog niet eens over de opwarming van de aarde gehad...

Ik noem mezelf een optimist, maar optimisme moet realistisch blijven en niet blindelings rekenen op een mirakel dat in onze brandstof voor eeuwig zal voorzien. Daar moet zeer hard aan gewerkt worden, daar moet zéér veel in geïnvesteerd worden, maar dat zal niet volstaan, om de wereld leefbaar te houden......

MOETEN WE GAAN AFBOUWEN.

We moeten gaan leren en gaan oefenen in MINDER in plaats van méér. We moeten (nog) niet afbreken, als we nú beginnen zal systematisch en geleidelijk afbouwen wellicht volstaan. We moeten niet noodzakelijk arm(er) gaan leven, maar toch alvast soberder. We zouden kunnen beginnen met verkwisting uit te sluiten (1).

       -------------------------------

En de zo noodzakelijke groei dan van het nationaal product ?... Ja, die stel ik juist in vraag.

Ik ben geen econoom, maar ik betwist die ‘noodzakelijkheid’ (tot er eventueel een beter bewijs geleverd wordt). Stilstand of ‘min-groei’ moet ook kunnen. Minder verbruik van allerlei producten zal uiteraard minder productie (= minder verkoop  = minder winst (so wat ?) = minder vervuiling (graag meegenomen) = minder werk (2) = minder verbruik van de niet onuitputtelijke grondstoffen) met zich meebrengen.

       ---------------------------------

Het initiatief tot ‘soberder gaan leven’ kan niet overgelaten worden aan de individuele burger. Dit zou, bovenop de inspanning die dit vergt, ook nog de gedachte kunnen oproepen : ben ik nu de heilige aan het uithangen ? Ben ik idioot ? Het helpt toch allemaal niet...

Dit zou een initiatief van de regering moeten worden, gesteund en wellicht op gang gebracht door bewegingen in de zin van Agalev (dat deze doelstellingen misschien wel zou onderschrijven), ACW, Artsen zonder grenzen, 11.11.11 edm..

Ufo, 1.7.06

(1) Een paar voorbeelden zijn hier wellicht nodig om de uiteenzetting concreet te houden...., te maken.

Het klassieke vb. : met de auto naar de bakker om de hoek vervangen door een klein wandelingetje, het zou onze gezondheid nog ten goede komen ook. Als we naar Brussel of een andere stad of naar de zee rijden, eens overwegen of dat niet evengoed, of beter, kan met de trein. Idem voor een ritje naar het centrum.

De nonchalance met onze verlichting herzien en bv. lichten uitdoen die niet echt nodig moeten branden. De verlichting van onze autostrades alleen nog aan aan op- en afritten, zoals in het buitenland ? (Ondanks onze kwistige verlichting, enig in Europa, staan we toch nog seeds aan de spits van de ongevallen in Europa.)

Niet systematisch of alleen maar voor de afwisseling nieuwe meubels en andere gebruiksgoederen gaan kopen...(de regenwouden sparen)

Wie vult het lijstje aan ?...

(2) Minder werk ?... Niet noodzakelijk : Wanneer er minder moet geproduceerd worden zou men het aantal werknemers kunnen handhaven met als gevolg : enerzijds geen afname van de koopkracht en anderzijds meer ‘welzijn’ (zie in het archief ‘Welvaart en welzijn’), Minder stress en meer service voor de kopers. Maar ook : een duurder product. Niet noodzakelijk negatief, want dit kan akkorderen met de minder-verbruik-maatschappij (komt in de plaats van de ‘consumptiemaatschappij’ van nu). Een duurder product zal uiteraard leiden tot minder verbruik, maar...dat was de bedoeling : soberder gaan leven.

06-04-2007 om 17:45 geschreven door Huysmansa  

           “ET ALORS ?”

06-04-2007 om 00:00 geschreven door Huysmansa  

            De zin van het bestaan.

Afgezien van godsdiensten die deze zin min of meer gaan verleggen naar het ‘hiernamaals’ en daardoor aan het heden eigenlijk zin ontzeggen, vind ik persoonlijk dat er wel degelijk een ‘zin’ is, dat het maw de moeite loont om te leven, om ‘erbij te zijn’. Dat we ons niet moeten wentelen in (hoe heet die Hollandse filosoof-zwartkijker ook alweer ?)-aans negativisme.

Als ongelovige (in een of andere openbaring) moeten we die zin echter in onszelf en in de ‘materiële wereld’ buiten ons (heelal) kunnen vinden (1) (ik bedoel niet dat wijzelf die zin uitmaken), er bestaat geen andere bron, behalve natuurlijk eventueel andere ‘zinzoekers’ die ‘iets ‘ gevonden hebben (in hetzelfde ‘gegeven’).

Joël De Ceulaer schreef in een artikel in FotoKnack ‘06, p. 85 en in een vorige mail heb ik daar op geantwoord. Hij stelt daarin dat ‘ietsisme’ zou uitgaan van ‘iets’ boven de mens, boven de materie, maar dat is helemaal niet nodig. Dat ongekende ‘iets’ zit m.i. IN de materie, tot in zijn kleinste elementen (en dus ook in de mens die uit materie bestaat): het is een energie die ‘gerichtdheid’ in zich draagt, maw, ze gaat op een doel af, al is dat doel vaag en niet vastgelegd, maar ik zou dat doel willen noemen : ‘harmonie’, ‘éénheid’, ‘vervulling’, iets van die orde, men zou misschien ook van ‘geluk’ kunnen spreken.

Wat heeft dit te maken met ‘de zin van ons bestaan’ ?...

Die zin bestaat in het zichzelf inschakelen in ‘de grote trek’ naar die harmonie. De richtlijn daartoe, het kompas is ons ‘geweten’, dwz de intuïtieve kennis van het goede (2), het juiste, die ons leidt naar de volledige inschakeling in deze tocht en die erin bestaat met de hele schepping eens te worden over de juiste weg : het goede doen, de liefde voor alles, die de harmonie mogelijk maakt.

Dit sluit aan op wat we hier schreven over ‘goed en kwaad’, Goed en kwaad bestaat niet. Alleen juist en fout : wanneer we ons inschakelen in de grote rush naar de harmonie, dan zijn we ‘goed bezig’. Doen we dat niet dan zitten we fout.

Geeft dat nu ‘zin’ aan ons leven ? Ik denk het wél. Als we weten dat we op de goede lijn zitten dan kunnen we daar in zekere zin ‘gelukkig’ mee zijn. ‘Goed doen’ (lees ‘juist handelen’) geeft de mens inderdaad een voldoening. ‘Goede mensen’, ook al bezitten ze niet veel, zijn veelal ook gelukkige mensen (3). Alhoewel hier de restrictie moet gemaakt worden met betrekking tot ‘het kwade’. Want inderdaad, die ‘rush’ naar de harmonie verloopt niet vlekkeloos. Er bestaat blijkbaar, naast de positieve kracht, de energie van de harmonie ook een negatieve kracht die dit streven voortdurend dwarsboomt. Het ‘kwaad’ in onszelf en in de maatschappij is onmiskenbaar (een of andere ‘duivel’ volgens de godsdiensten). De neigingen in ons die maar steeds wringen om ons op onszelf te keren, die van alles en nog wat vinden om ons af te wenden van een harmonieuze opgang in de gemeenschap om ons te plooien op onszelf : het egoïsme.

In het collectieve zijn dat de krachten die de gemeenschap voortdurend richten op eigenbelang (het ‘groepsegoïsme’) en die dit eigenbelang zover gaan drijven dat er andere mensen de dupe van worden – de armoede, in extreme gevallen er zelfs met de wapens voor worden  bestreden en gedood (oorlogen).

Het zal nog wel enkele eeuwkes duren vooraleer die harmonie bereikt wordt, maar ik blijf optimist en vind daartoe aanleiding in het voorbije verloop van de geschiedenis waarin het vechten geleidelijkaan heeft plaats gemaakt voor het samenwerken. Al zijn daar vele en vele bemerkingen op te maken. Ik weet het.

Ufo1.1.07.

(1)   Afgezien van de vraag of wij die zin kúnnen kennen, er kan perfect een zin bestaan zonder dat wij die kennen, zoals ook de materie er geen weet van heeft. De mens, als ‘bewust’ wezen kan deze zin eventueel achterhalen, maar wel alleen door in zichzelf en ín de dingen en de geschiedenis te kijken.

(2)   En die kennis IS er. Die beleven wij allemaal : de intuïtieve kennis van ‘goed en kwaad’ (juist en fout), de ‘stem’ in ons die ons voortdurend zegt of we ‘goed bezig’ zijn, dan wel verkeerd. Die ‘stem’ is niet altijd even duidelijk, daarom gebruik ik hier graag het beeld van de kompas die ook niet accuraat en onwankelbaar het noorden aanwijst. Het is dezelfde ‘stem’ die ons meer en meer bewust aan het maken is o.m.van de ongehoordheid van de hedendaagse kloof tussen rijk en arm.

(3)   Er moet hier voorbehoud gemaakt worden voor de ‘goede’ mens die lijdt, hetzij door overdreven armoede (honger) hetzij door ziekte of ander lijden. Hoewel armoede en lijden nog niet noodzakelijk gelukkig zijn beletten kijk maar naar veel arme volkeren die naar onze normen in armoede leven, maar die soms gelukkiger zijn dan wij, de ‘zingende neger’...(zie het vervolg over ‘het kwade’).

24-03-2007 om 15:01 geschreven door Huysmansa  

Gelovigen en ongelovigen hebben nóg een ‘stelling’ gemeen : ze gaan er alle twee van uit dat er méér is dan wat wij vaststellen met onze zintuigen; er is iets onverklaarbaars en onvatbaars buiten het zintuiglijk waarneembare. De gelovige zegt, zonder het te kunnen ‘bewijzen’ : dat iets is iemand, is God. De ongelovige zegt : niets van; uw God is een ‘projectie’, een ‘deus ex machina’, hij bestaat alleen in het brein van de mens. Maar verder dan die afwijzing geraakt hij niet. Hij heeft niets in de plaats te bieden. Hij is mi per definitie een agnost : “ik weet het niet”.

De ongelovige heeft geen verklaring voor de ‘schepping’ (het heelal zeg maar), ervaart dat er een intelligentie in dat heelal zit die ontzaglijk groot is, onvatbaar; een energie die onbeschrijflijk is, maar hij weet niet waar ze vandaan komt. De gelovige plakt daar een etiket op : dàt is God. De ongelovige weigert deze verklaring en beweert dat de gelovige hier een onverantwoorde, in elk geval onlogische, sprong maakt. Zo van “we hebben geen rationele verklaring, we geloven dat het God is”.

Voor de ongelovige zijn de concrete uitwerking(en) van dit godsgeloof (via kerken en sekten enz...) een supplementair ‘bewijs’ dat die godsdiensten onmogelijk kunnen gevolgd worden als verklaarders van het heelal (geloof) en nog minder als regelgevers voor het gedrag van de mensen (moraal) : hun ‘verklaringen’ zijn zo tegenstrijdig en zo ‘variabel’ dat hun geloof onaannemelijk is. Hun gedragswijze is vaak zo ergerlijk en onmenselijk dat ze een redelijk mens afstoten (bv kettervervolging).

Dan blijven we zitten met onze ‘onwetendheid’. Zelfs wanneer we de modernste wetenschappen inschakelen, die een ontzagwekkend pad afgelegd hebben, komen we er niet. Aangenomen dat de theorie van de big bang klopt, wat verklaart dan die b.b. zélf ? Waar komt die reusachtige energie vandaan en hoe komt daaruit een heelal tot stand met natuur en mens en ‘rede’....

Ik heb zelf al eens een poging gedaan om een samenhangende theorie te ontwikkelen over het ontstaan van het heelal met als fine fleur ‘de mens’ en zijn hersenen (1) : alles zit reeds vervat in het allereerste begin, misschien zelfs slechts een atoom waarin de hele ontwikkeling vervat zit (zoals bij het klonen alles vervat zit in dat éne gen waaruit een volledig organisme groeit). Maar aangenomen dat die theorie zou juist zijn (waar ik zelf allesbehalve overtuigd van ben) dan wordt DE vraag alleen maar verplaatst : waar komt die beginatoom dan vandaan ?

Dat IS God, argumenteren de gelovigen ! OK, dan zijn wij allemaal een stukske God, maar dan is die God allesbehalve volmaakt !

Ufo

(1) Die 'proeve' komt hier ook terecht, zie later.

23-03-2007 om 17:32 geschreven door Huysmansa  

            Met de botte bijl….

In een eerdere ‘voorzet’, ‘de houthakker en de botte bijl’, ging het over de maatschappij waarin met de botte bijl tewerk gegaan wordt,  m.n. bij de tewerkstelling : 75 % van de werkbekwamen zich laten kapot werken, en 25 % betalen om niets te doen, een situatie waarop men binnen 50 jaar onbegrijpend zal terugblikken.

Hier gaat het over dezelfde ‘kwaal’ maar nu in ons privé leven :

Er zijn inderdaad mensen die hard en lang werken zonder ooit doorheen hun werk te geraken. Ze hebben zoveel te doen dat ze de tijd niet hebben (niet nemen) om over hun werk na te denken. Ze boeren maar door, ze hakken maar door...met de botte bijl. Er moet regelmatig tijd gemaakt worden (en : ‘men heeft tijd waarvoor men tijd MAAKT’) om ons af te vragen : zijn we wel goed bezig ?...

En wanneer we bij de ‘voorthollers’ horen, bij hen die nooit tijd hebben en altijd vergaan in het werk, bij hen die het eerste wat voor de hand ligt vastgrijpen en er met volle overgave ‘in vliegen’, dan zijn we.......verkeerd bezig.

We moeten onze bijl eens nemen en tijd maken om ze te slijpen : ons bezinnen op onze manier van werken. Overgaan naar een ‘werkschema’ waarin prioriteiten staan die vóór al de rest komen. Een dag- en een weekschema (kan nog verder gaan) maken waarin vaste agendapunten staan. Er voor zorgen dat het eerste punt is....de nodige rust ! Zonder deze wordt alles dubbel zwaar.

Enkele praktische tips :

Om het mogelijk te maken ‘onvoorziene’ dringende zaken in te passen is het goed het vast schema niet te overladen.

Om te beginnen kan men alvast een soort ‘inventaris’ maken van werkzaamheden. Al gauw zal blijken dat daar vele graden van ‘belangrijheid’ en/of noodzaak in te onderscheiden zijn. Daar moeten de prioriteiten vastgelegd worden.

We kunnen ons verder afvragen of wij geen hulp verlenen aan anderen die dat evengoed of beter zélf zouden kunnen doen.

Zijn er punten waarvoor geen tijd voorhanden is in de schema’s, dan kunnen we ons afvragen of er daar geen bij zijn die we gewoon kunnen laten vallen.

Gaat dat niet, dan bestaat de mogelijkheid ze te ‘delegeren’ (delegeren is vaak moeilijker dan zélf doen, maar het moet soms). We kunnen daartoe beroep doen op betaalde hulp (werkvrouw) of instellingen die kunnen bijspringen : kinderoppas bv.. Er zijn verder soms mensen te vinden die wat tijd over hebben en willen bijspringen. Zich laten bijstaan is geen teken van zwakte maar van inzicht, nuchtere beoordeling en praktische aanpak.

Op die manier kan een overladen agenda een ‘haalbare’ worden en kan een ondraaglijke last tot zijn reële proporties herleid worden.

Wie niet regelmatig tijd neemt om zich te bezinnen en zich kapotwerkt is als een houthakker die hakt met een botte bijl en geen tijd heeft (neemt) om ze te slijpen.

Ufo 9.2.07

09-02-2007 om 00:00 geschreven door Huysmansa  

  De houthakker en de botte bijl.

Ge kent het ‘sprookje’ waarschijnlijk :

Een houthakker had een grote opdracht ontvangen en spoedde zich naar het bos. Daar ving hij aan met volle kracht te hakken. Het werk vorderde goed, maar naarmate hij langer bezig was vertraagde de productie.

Een vriend, daarover bevraagd, zei : ge moet uw bijl eens scherpen. Waarop de houtakker : daarvoor heb ik geen tijd. En hij spoedde zich naar het bos waar hij maar feller en feller hakte, maar waar het resultaat slechter en slechter werd…

Wij zijn met z’n allen houthakkers die geen tijd maken om eens goed na te denken (onze bijl eens te scherpen) of we wel goed bezig zijn. En met ‘we’ bedoel ik de hele maatschappij, wij rennen en rennen en verliezen iets uit het oog dat ons rennen overbodig zou maken. Een tovermiddel ? Uiteraard niet. Maar zoals we bezig zijn rent onze maatschappij zich vast.

Wat moet er gebeuren ? 

Het zal wel te eenvoudig klinken om waar te kunnen zijn, maar ik ben heilig ervan overtuigd : dat we gewoon moeten ophouden met rennen (‘onthaasten’,  remember ?). Maar wanneer de arbeider aan de band rustiger gaat werken, wat gebeurt er dan ? Dan zullen er minder wagens van de band lopen. Wat moet er dan gebeuren ? Als we ervan uitgaan dat het aantal geproduceerde auto’s niet mag teruglopen, dan moeten er méér arbeiders komen en moeten de taken herverdeeld worden. De chronometer zal niet meer alléén heersen, maar er zal over gewaakt worden dat de mens, de arbeider, niet overbelast wordt, dat hij zijn werk aan een rythme kan doen waarbij hij niet constant onder hoogspanning staat.

Wat zijn de gevolgen ?

Economisch gezien zal de prijs per auto duurder worden (of de winst zal verminderen, of alle twee).

De uitvoer zal moeilijker worden met een duurdere prijs, tenzij… tenzij men dat overal doet, ook in de landen waarheen wij uitvoeren.

Maatschappelijk gezien : De arbeider zal minder gestresseerd zijn en langer gezond blijven en minder gaan kosten aan de ziekenkas (= minder belastingen)

Er zullen méér mensen aan het werk kunnen ! Dus minder werklozen, nogmaals een besparing voor de belastingbetaler.

Bij een algemene invoering van dit systeem zullen op den duur ook de mensen uit de ‘probleemwijken’ moeten opgetrommeld worden, zal iedereen werk vinden (behalve zij die niet kúnnen werken omdat ze ziek of onbekwaam zijn).

Waar ik eigenlijk heen wil is de idiotie, de ‘nonsens’ van de huidige situatie aan de kaak stellen :

We werken ons met 75 % van de actieven ‘uit de naad’en we laten 25 % gedwongen nietsdoen.

Ik ben er van overtuigd dat er binnen 50 jaar met dat systeem luidkeels gelachen wordt : “waren die mensen idioot, verdwaasd, allemaal high of wat was er aan de hand dat ze deze anomalie niet inzagen en lieten voortbestaan?  75 % van de mensen die zich kapot werken en die de overige 25 % verplichten aan de kant te gaan staan en ze daar nog voor betalen ook !” Geen zinnig mens die deze situatie kan verdedigen.

Daar zijn mi maar twee verklaringen voor mogelijk : ofwel hebben de grote winstmakers de rest in een wurggreep ofwel is de situatie zo onstuitbaar gegroeid door allerlei economische wetten en regels vooral de concurrentieregel, dat we er stilaan zijn ingetuind zonder te beseffen waarmee we bezig waren (zijn). We hakken alsmaar door met onze botte bijl en we beseffen niet dat er een mogelijkheid bestaat om die te slijpen, om deze scheef gegroeide toestand recht te trekken.

Het enige wat aan de basis kan gebeuren is bewust worden en anderen bewust maken van deze wantoestand tot er een grote schaterlach losbarst die het onmogelijk zal maken nog verder door te lopen met een blinddoek op, met een botte bijl.

09-02-2007 om 00:00 geschreven door Huysmansa  

         “I HAVE A DREAM”

Met deze titel wil ik uiteraard mezelf of mijn droom niet vergelijken met M.L. King of zijn ‘dream’. Alleen wil ik ermee aanduiden dat wat volgt ook een grote droom is; maar dromen is niet verboden en : ‘Elke grote verwezenlijking was eerst een droom’ (zie archief 'vrij denken').

Ik ga er van uit dat de mens ‘in de grond’ niet slecht is, maar goed : ik ken weinig mensen die wantoestanden goedkeuren of die niet gewonnen zijn voor een betere verdeling der ‘aardse goederen’. Alleen voelen wij, gewone mensen, ons, wat dat laatste betreft, niet in staat  er iets aan te doen. Terwijl enkelen, de machtigen, wellicht te zeer in de ban zijn van hun macht en van hun egoïsme en doen zij er daardoor ook niets aan, alhoewel zíj het wél zouden kunnen.

En daardoor is al die goede wil blijkbaar tot op heden niet voldoende om een ideale wereld tot stand te brengen. Het menselijke egoïsme, zijn hebzucht, is zo diep geworteld dat het steeds opnieuw alle goede voornemens en aanzetten weet te dwarsbomen of te vernietigen...

En toch !...

Toch blijf ik optimist. Ik baseer dit optimisme op een overzicht (in vogelvlucht) van de menselijke geschiedenis. Deze evolueert inderdaad van een onoverzichtelijke chaos (de ruzies, de gevechten, de doodslag tussen kleine groepen) over stammentwisten en –oorlogen, over de oorlogen der natiën en de ‘wereldoorlogen’ tussen verenigde natiën naar de hedendaagse toestand waarin al deze onderlinge twisten beland zijn in een periode waar een oorlog in Europa, tussen bv Frankrijk en Duitsland (erfvijanden !) niet meer denkbaar is. Er blijven alleen nog twee (?) ‘kampen’ over die tegenover elkaar staan : het ‘Westen’ en...de Islam (China en India reken ik gemakshalve maar bij ‘het Westen’, hoewel dit nog wel geen uitgemaakte zaak is). Het zal van de diplomatie van het Westen en van een mogelijke evolutie van de Islam (nog niet in zicht) afhangen of deze laatste strijd ook nog zal uitgevochten worden dan wel ‘bijgelegd’. Er is nog niet veel hoopvols te ontwaren langs de kant van de Islam (en langs de kant van de machtigste westerse natie evenmin), maar het zijn gelukkig niet allemaal ‘Amadinejad’s’ en Bush’en en zelfs bij hén zal de ‘frank’ vroeg of laat toch ook eens moeten vallen, hopelijk niet ‘té laat’.

Want, en nu komt de droom, wat zou een mensheid die in vrede leeft met elkaar niet kunnen verwezenlijken. Zelfs nu, ondanks (soms ook wel ‘dank zij’) alle twisten en oorlogen, groeiën er dingen die fantastisch zijn (neem nu maar de ruimtevaart).

Stel nu eens dat alle energie en fondsen die nu misbruikt wordt voor bewapening en afweersystemen (zou dat ophouden met de helft van alle uitgaven ?), stel nu eens dat al die enregie en al die middelen, al die verstandelijke (en verstandige) inspanningen van miljoenen geleerden, al die inzet van miljarden (?) jongeren gekanaliseerd werd naar het welzijn van de hele mensheid !...... We zouden overschot aan goederen, overschot aan voedsel, overschot aan vrije tijd en ontspanning hebben. Want : ‘er is genoeg voor iedereen’.

Mijn optimisme gaat zo ver te geloven dat dit er éénmaal komt. Wie nu leeft zal het waarschijnlijk niet meer meemaken, maar onze kinderen en kindskinderen wél. Het goede (het JUISTE !, zie mijn bijdrage over ‘de vrijheid’ in het archief) zal ooit overwinnen (1) en de mensheid zal dan in één grote harmonie leven. Wellicht wordt dan de enige volgende opdracht... de harmonie in het heelal tot stand brengen ?....

Ufo.6.2.07

(1) Mijn bewering dat de mens niet echt ‘vrij’ is valt niet zo vanzelfsprekend te rijmen met een andere stelling : dat de mens niet ‘voorbestemd is’, dat hij er zélf niets meer toe doet. Deze paradox behandel ik liever in een andere mail : ‘de paradox van de vrijheid’.

08-02-2007 om 11:32 geschreven door Huysmansa  

04-02-2007 om 00:00 geschreven door Huysmansa  

'Dromer' wordt doorgaans als een scheldnaam beschouwd en gebruikt.
Terecht wanneer het over iemand gaat die ofwel 'dagdroomt', ofwel vlucht in dromen om de werkelijkheid te ontlopen...

Toch is dromen niet noodzakelijk negatief, méér : de mensheid kan niet zonder drome(n)(rs). Dromen zijn noodzakelijk voor vernieuwing, voor evolutie, voor vooruitgang. Als er niet meer gedroomd wordt valt alles stil, verstart alles, sclerose...

Een vernieuwing start altijd met een droom : dit of dat kan anders, kan beter, kon wellicht op zo of zo'n manier gecorrigeerd, vervangen worden. Als het een valabele droom is, gedragen door een initiatiefrijk en creatief iemand, kan deze droom evolueren tot een plan, vervolgens tot een actie, een daad, en kan hij uiteindelijk uitmonden in een nieuwe werkelijkheid, een beter huishoudapparaat, een betere, zuinigere manier van werken, een kunstwerk, een gebouw, een betere sociale toestand, een actie voor een beter leefmilieu, een irrigatieproject van een woestijngebied .....

De mensheid kan niet zonder de droom,... de droom is de moeder van de werkelijkheid.
---------------------------------
Seniorennet Mailgroepen www.Seniorennet.be

03-02-2007 om 00:00 geschreven door Huysmansa  

Beste...............

Van harte welkom bij de ‘vrije denkers’,

Opdat het u niet zou ontbreken aan informatie geven we hieronder eerst wat algemene uitleg en daaronder iets meer details over déze mailgroep. (de 'algemene uitleg' heb ik hier weggelaten)

Inleiding specifiek voor de mailgroep ‘VRIJ  DENKEN’

Welkom Vrije denker,

Proficiat! Je bent nu ingeschreven in de mailgroep Vrij Denken!
 
Misschien eerst even zeggen wat deze mailgroep NIET is : 'vrij denken' heeft geen uitstaans met de Vrijdenkers van in het midden van vorige eeuw. Nl. de groep ongelovigen die vooral bekend waren om hun anti-godsdienstigheid. Zonder over deze groep, die moet gezien worden in haar historische context, een uitspraak te willen doen, bevestigen wij wél dat onze groep geen antigodsdienstige g. is. Wat niet wil zeggen dat ze wél godsdienstig zou zijn. Vrij denken staat nl. buiten de godsdienst.

Wat is het dan wél ?

Een groep die vrij wil denken (filosoferen) over alle belangrijke dingen des levens. Wat niet inhoudt dat er geen actuele onderwerpen aan de orde zouden mogen komen. Alleen zullen we ze hier op een andere manier benaderen dan bv. in de groep 'politiek'.

VRIJ, ! dus niet gebonden door welk vooroordeel, dogmatisme of taboe dan ook. Geen plaats dus voor de bijbel (tenzij als illustratie), de Koran, de Thora of andere interessante maar hier niets ter zake doende overleveringen, 'heilige' boeken of leerstelsels.

DENKEN, dus de dingen met het verstand, met de rede, benaderen. Geen plaats voor emoties, al of niet dichterlijke, voor gepreek of andere goed bedoelde meningen.

En nu maar lezen en...schrijven !

Veel vrij denk- en schrijfplezier !

Ufo, mentor.

Ufo@seniorennet.be

---------------------------------------------------------------------------------------------------

NB 1. Ik raad elke nieuwkomer aan eens te gaan neuzen in het archief : wanneer ge op de pagina met de mailgroep van uw keuze staat, kunt ge een nieuwe mail invoeren, maar kunt ge ook, op de tweede lijn, het archief aanklikken. Wanneer ge dan bv. de laatste maand kiest, dan krijgt ge dadelijk een idee hoe het er aan toe gaat in de groep.

09-11-2006 om 00:00 geschreven door Huysmansa  

             FILOSOFIE EN DICHTKUNST

Een poging om klaarheid te scheppen in een onderhuidse discussie binnen onze groep.

Over deze begrippen zijn al boeken geschreven. Ik wil hier alleen een poging doen om ze kort maar toch zoveel mogelijk naar waarheid te omschrijven, of althans het kenmerkende van de twee naar boven te halen.

Het is alvast een onderscheid, dat filosofie alléén (?, hoofdzakelijk) met het verstand, met de rede, de ratio te maken heeft. Het is wel even duidelijk dat de ratio niet alles kan omvatten en dat de filosoof aan het einde van zijn bobijntje ook met veronderstellingen, keuzes  verder gaat...

Maar dààr komt hij precies op het terrein van de dichter.

Dichtkunst heeft immers meer met gevoel, met intuïtie te maken. Men spreekt op dat domein liever van ‘inspiratie’.. Dichtkunst gaat vaak verder dan de filosofie en grijpt naar het ongrijpbare, probeert uit te drukken wat onuitdrukbaar is. Dichtkunst omschrijft de onwaarneembare werkelijkheid niet, maar suggereert ze, wijst er naar. Zoals trouwens grote, echte kunstschilders niet fotografisch tewerk gaan, maar de werkelijkheid overstijgen en proberen dingen uit te drukken die de fotografie nooit kan zien. (Afgezien van de kunstfotografie, maar die geeft ook een méér dan realistisch beeld van de werkelijkheid.)

Het zal ook hier wel weer onmogelijk zijn om een eenduidige definitie te geven van het ene en het andere : zoals dikwijls vloeien ze in elkander over en zijn er dichterlijke filosofen en filosofische dichters, naar gelang de hoofdklemtoon in hun werken.

Er is ook nog een en ander te zeggen over wetenschappelijke filosofie (filosofie is een wetenschap !) en, laat ons zeggen filosofie voor de gewone mens, zeg maar ónze fil.: het dieper ingaan op de werkelijkheid, maar altijd met klare en welomschreven begrippen, aan de hand van heldere logica, met de ‘ratio’ en niet met het hart, de gevoelens, dàn zijn we met poëzie bezig, en dat laat ik liever aan dichters over...

We zouden deze twee begrippen (filosofie en dichtkunst) ook kunnen benaderen vanuit het actuele duo : IQ en EQ. Maar dat kan wellicht beter in een apart mailtje.

Tchao !

09-11-2006 om 00:00 geschreven door Huysmansa