Met de botte bijl….xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In een eerdere ‘voorzet’, ‘de houthakker en de botte bijl’, ging het over de maatschappij waarin met de botte bijl tewerk gegaan wordt,  m.n. bij de tewerkstelling : 75 % van de werkbekwamen zich laten kapot werken, en 25 % betalen om niets te doen, een situatie waarop men binnen 50 jaar onbegrijpend zal terugblikken.

Hier gaat het over dezelfde ‘kwaal’ maar nu in ons privé leven :

Er zijn inderdaad mensen die hard en lang werken zonder ooit doorheen hun werk te geraken. Ze hebben zoveel te doen dat ze de tijd niet hebben (niet nemen) om over hun werk na te denken. Ze boeren maar door, ze hakken maar door...met de botte bijl. Er moet regelmatig tijd gemaakt worden (en : ‘men heeft tijd waarvoor men tijd MAAKT’) om ons af te vragen : zijn we wel goed bezig ?...

En wanneer we bij de ‘voorthollers’ horen, bij hen die nooit tijd hebben en altijd vergaan in het werk, bij hen die het eerste wat voor de hand ligt vastgrijpen en er met volle overgave ‘in vliegen’, dan zijn we.......verkeerd bezig.

We moeten onze bijl eens nemen en tijd maken om ze te slijpen : ons bezinnen op onze manier van werken. Overgaan naar een ‘werkschema’ waarin prioriteiten staan die vóór al de rest komen. Een dag- en een weekschema (kan nog verder gaan) maken waarin vaste agendapunten staan. Er voor zorgen dat het eerste punt is....de nodige rust ! Zonder deze wordt alles dubbel zwaar.

Enkele praktische tips :

Om het mogelijk te maken ‘onvoorziene’ dringende zaken in te passen is het goed het vast schema niet te overladen.

Om te beginnen kan men alvast een soort ‘inventaris’ maken van werkzaamheden. Al gauw zal blijken dat daar vele graden van ‘belangrijheid’ en/of noodzaak in te onderscheiden zijn. Daar moeten de prioriteiten vastgelegd worden.

We kunnen ons verder afvragen of wij geen hulp verlenen aan anderen die dat evengoed of beter zélf zouden kunnen doen.

Zijn er punten waarvoor geen tijd voorhanden is in de schema’s, dan kunnen we ons afvragen of er daar geen bij zijn die we gewoon kunnen laten vallen.

Gaat dat niet, dan bestaat de mogelijkheid ze te ‘delegeren’ (delegeren is vaak moeilijker dan zélf doen, maar het moet soms). We kunnen daartoe beroep doen op betaalde hulp (werkvrouw) of instellingen die kunnen bijspringen : kinderoppas bv.. Er zijn verder soms mensen te vinden die wat tijd over hebben en willen bijspringen. Zich laten bijstaan is geen teken van zwakte maar van inzicht, nuchtere beoordeling en praktische aanpak.

Op die manier kan een overladen agenda een ‘haalbare’ worden en kan een ondraaglijke last tot zijn reële proporties herleid worden.

Wie niet regelmatig tijd neemt om zich te bezinnen en zich kapotwerkt is als een houthakker die hakt met een botte bijl en geen tijd heeft (neemt) om ze te slijpen.

Ufo 9.2.07