In een eerdere voorzet, de houthakker en de botte bijl, ging het over de maatschappij waarin met de botte bijl tewerk gegaan wordt, m.n. bij de tewerkstelling : 75 % van de werkbekwamen zich laten kapot werken, en 25 % betalen om niets te doen, een situatie waarop men binnen 50 jaar onbegrijpend zal terugblikken.
Hier gaat het over dezelfde kwaal maar nu in ons privé leven :
Er zijn inderdaad mensen die hard en lang werken zonder ooit doorheen hun werk te geraken. Ze hebben zoveel te doen dat ze de tijd niet hebben (niet nemen) om over hun werk na te denken. Ze boeren maar door, ze hakken maar door...met de botte bijl. Er moet regelmatig tijd gemaakt worden (en : men heeft tijd waarvoor men tijd MAAKT) om ons af te vragen : zijn we wel goed bezig ?...
En wanneer we bij de voorthollers horen, bij hen die nooit tijd hebben en altijd vergaan in het werk, bij hen die het eerste wat voor de hand ligt vastgrijpen en er met volle overgave in vliegen, dan zijn we.......verkeerd bezig.
We moeten onze bijl eens nemen en tijd maken om ze te slijpen : ons bezinnen op onze manier van werken. Overgaan naar een werkschema waarin prioriteiten staan die vóór al de rest komen. Een dag- en een weekschema (kan nog verder gaan) maken waarin vaste agendapunten staan. Er voor zorgen dat het eerste punt is....de nodige rust ! Zonder deze wordt alles dubbel zwaar.
Enkele praktische tips :
Om het mogelijk te maken onvoorziene dringende zaken in te passen is het goed het vast schema niet te overladen.
Om te beginnen kan men alvast een soort inventaris maken van werkzaamheden. Al gauw zal blijken dat daar vele graden van belangrijheid en/of noodzaak in te onderscheiden zijn. Daar moeten de prioriteiten vastgelegd worden.
We kunnen ons verder afvragen of wij geen hulp verlenen aan anderen die dat evengoed of beter zélf zouden kunnen doen.
Zijn er punten waarvoor geen tijd voorhanden is in de schemas, dan kunnen we ons afvragen of er daar geen bij zijn die we gewoon kunnen laten vallen.
Gaat dat niet, dan bestaat de mogelijkheid ze te delegeren (delegeren is vaak moeilijker dan zélf doen, maar het moet soms). We kunnen daartoe beroep doen op betaalde hulp (werkvrouw) of instellingen die kunnen bijspringen : kinderoppas bv.. Er zijn verder soms mensen te vinden die wat tijd over hebben en willen bijspringen. Zich laten bijstaan is geen teken van zwakte maar van inzicht, nuchtere beoordeling en praktische aanpak.
Op die manier kan een overladen agenda een haalbare worden en kan een ondraaglijke last tot zijn reële proporties herleid worden.
Wie niet regelmatig tijd neemt om zich te bezinnen en zich kapotwerkt is als een houthakker die hakt met een botte bijl en geen tijd heeft (neemt) om ze te slijpen.
Een houthakker had een grote opdracht ontvangen en spoedde zich naar het bos. Daar ving hij aan met volle kracht te hakken. Het werk vorderde goed, maar naarmate hij langer bezig was vertraagde de productie.
Een vriend, daarover bevraagd, zei : ge moet uw bijl eens scherpen. Waarop de houtakker : daarvoor heb ik geen tijd. En hij spoedde zich naar het bos waar hij maar feller en feller hakte, maar waar het resultaat slechter en slechter werd
Wij zijn met zn allen houthakkers die geen tijd maken om eens goed na te denken (onze bijl eens te scherpen) of we wel goed bezig zijn. En met we bedoel ik de hele maatschappij, wij rennen en rennen en verliezen iets uit het oog dat ons rennen overbodig zou maken. Een tovermiddel ? Uiteraard niet. Maar zoals we bezig zijn rent onze maatschappij zich vast.
Wat moet er gebeuren ?
Het zal wel te eenvoudig klinken om waar te kunnen zijn, maar ik ben heilig ervan overtuigd : dat we gewoon moeten ophouden met rennen (onthaasten,remember ?). Maar wanneer de arbeider aan de band rustiger gaat werken, wat gebeurt er dan ? Dan zullen er minder wagens van de band lopen. Wat moet er dan gebeuren ? Als we ervan uitgaan dat het aantal geproduceerde autos niet mag teruglopen, dan moeten er méér arbeiders komen en moeten de taken herverdeeld worden. De chronometer zal niet meer alléén heersen, maar er zal over gewaakt worden dat de mens, de arbeider, niet overbelast wordt, dat hij zijn werk aan een rythme kan doen waarbij hij niet constant onder hoogspanning staat.
Wat zijn de gevolgen ?
Economisch gezien zal de prijs per auto duurder worden (of de winst zal verminderen, of alle twee).
De uitvoer zal moeilijker worden met een duurdere prijs, tenzij tenzij men dat overal doet, ook in de landen waarheen wij uitvoeren.
Maatschappelijk gezien : De arbeider zal minder gestresseerd zijn en langer gezond blijven en minder gaan kosten aan de ziekenkas (= minder belastingen)
Er zullen méér mensen aan het werk kunnen ! Dus minder werklozen, nogmaals een besparing voor de belastingbetaler.
Bij een algemene invoering van dit systeem zullen op den duur ook de mensen uit de probleemwijken moeten opgetrommeld worden, zal iedereen werk vinden (behalve zij die niet kúnnen werken omdat ze ziek of onbekwaam zijn).
Waar ik eigenlijk heen wil is de idiotie, de nonsens van de huidige situatie aan de kaak stellen :
We werken ons met 75 % van de actieven uit de naaden we laten 25 % gedwongen nietsdoen.
Ik ben er van overtuigd dat er binnen 50 jaar met dat systeem luidkeels gelachen wordt : waren die mensen idioot, verdwaasd, allemaal high of wat was er aan de hand dat ze deze anomalie niet inzagen en lieten voortbestaan? 75 % van de mensen die zich kapot werken en die de overige 25 % verplichten aan de kant te gaan staan en ze daar nog voor betalen ook ! Geen zinnig mens die deze situatie kan verdedigen.
Daar zijn mi maar twee verklaringen voor mogelijk : ofwel hebben de grote winstmakers de rest in een wurggreep ofwel is de situatie zo onstuitbaar gegroeid door allerlei economische wetten en regels vooral de concurrentieregel, dat we er stilaan zijn ingetuind zonder te beseffen waarmee we bezig waren (zijn). We hakken alsmaar door met onze botte bijl en we beseffen niet dat er een mogelijkheid bestaat om die te slijpen, om deze scheef gegroeide toestand recht te trekken.
Het enige wat aan de basis kan gebeuren is bewust worden en anderen bewust maken van deze wantoestand tot er een grote schaterlach losbarst die het onmogelijk zal maken nog verder door te lopen met een blinddoek op, met een botte bijl.
Met deze titel wil ik uiteraard mezelf of mijn droom niet vergelijken met M.L. King of zijn dream. Alleen wil ik ermee aanduiden dat wat volgt ook een grote droom is; maar dromen is niet verboden en : Elke grote verwezenlijking was eerst een droom (zie archief 'vrij denken').
Ik ga er van uit dat de mens in de grond niet slecht is, maar goed : ik ken weinig mensen die wantoestanden goedkeuren of die niet gewonnen zijn voor een betere verdeling der aardse goederen. Alleen voelen wij, gewone mensen, ons, wat dat laatste betreft, niet in staat er iets aan te doen. Terwijl enkelen, de machtigen, wellicht te zeer in de ban zijn van hun macht en van hun egoïsme en doen zij er daardoor ook niets aan, alhoewel zíj het wél zouden kunnen.
En daardoor is al die goede wil blijkbaar tot op heden niet voldoende om een ideale wereld tot stand te brengen. Het menselijke egoïsme, zijn hebzucht, is zo diep geworteld dat het steeds opnieuw alle goede voornemens en aanzetten weet te dwarsbomen of te vernietigen...
En toch !...
Toch blijf ik optimist. Ik baseer dit optimisme op een overzicht (in vogelvlucht) van de menselijke geschiedenis. Deze evolueert inderdaad van een onoverzichtelijke chaos (de ruzies, de gevechten, de doodslag tussen kleine groepen) over stammentwisten en oorlogen, over de oorlogen der natiën en de wereldoorlogen tussen verenigde natiën naar de hedendaagse toestand waarin al deze onderlinge twisten beland zijn in een periode waar een oorlog in Europa, tussen bv Frankrijk en Duitsland (erfvijanden !) niet meer denkbaar is. Er blijven alleen nog twee (?) kampen over die tegenover elkaar staan : het Westen en...de Islam (China en India reken ik gemakshalve maar bij het Westen, hoewel dit nog wel geen uitgemaakte zaak is). Het zal van de diplomatie van het Westen en van een mogelijke evolutie van de Islam (nog niet in zicht) afhangen of deze laatste strijd ook nog zal uitgevochten worden dan wel bijgelegd. Er is nog niet veel hoopvols te ontwaren langs de kant van de Islam (en langs de kant van de machtigste westerse natie evenmin), maar het zijn gelukkig niet allemaal Amadinejads en Bushen en zelfs bij hén zal de frank vroeg of laat toch ook eens moeten vallen, hopelijk niet té laat.
Want, en nu komt de droom, wat zou een mensheid die in vrede leeft met elkaar niet kunnen verwezenlijken. Zelfs nu, ondanks (soms ook wel dank zij) alle twisten en oorlogen, groeiën er dingen die fantastisch zijn (neem nu maar de ruimtevaart).
Stel nu eens dat alle energie en fondsen die nu misbruikt wordt voor bewapening en afweersystemen (zou dat ophouden met de helft van alle uitgaven ?), stel nu eens dat al die enregie en al die middelen, al die verstandelijke (en verstandige) inspanningen van miljoenen geleerden, al die inzet van miljarden (?) jongeren gekanaliseerd werd naar het welzijn van de hele mensheid !...... We zouden overschot aan goederen, overschot aan voedsel, overschot aan vrije tijd en ontspanning hebben. Want : er is genoeg voor iedereen.
Mijn optimisme gaat zo ver te geloven dat dit er éénmaal komt. Wie nu leeft zal het waarschijnlijk niet meer meemaken, maar onze kinderen en kindskinderen wél. Het goede (het JUISTE !, zie mijn bijdrage over de vrijheid in het archief) zal ooit overwinnen (1) en de mensheid zal dan in één grote harmonie leven. Wellicht wordt dan de enige volgende opdracht... de harmonie in het heelal tot stand brengen ?....
Ufo.6.2.07
(1) Mijn bewering dat de mens niet echt vrij is valt niet zo vanzelfsprekend te rijmen met een andere stelling : dat de mens niet voorbestemd is, dat hij er zélf niets meer toe doet. Deze paradox behandel ik liever in een andere mail : de paradox van de vrijheid.
De 21e eeuw zet voorlopig de 'traditie' goed verder, maar er schijnt verbetering op komst.
Ik noem dan ook de 20e eeuw 'de eeuw van de verkwisting' en ben er van overtuigd dat ze zo in de geschiedenisboeken terecht komt.
Ik vind inderdaad dat een deel van de mensheid in die eeuw met een niets ontziend, brutaal en blind egoïsme is tekeer gegaan :
Er werd op 'vraatzuchtige' wijze gebruik (lees misbruik) gemaakt van de voorraad olie die de aarde bevat(te). Dat deze voorraad gebruikt wordt is op zichzelf geen misdaad naar mijn mening, maar de onverantwoorde, gecommercialiseerde wijze waarop deze voorraad is geplunderd en 'opgesoepeerd' door de rijke landen is, met een zekere afstand bekeken, grof om niet te zeggen 'weerzin- wekkend'. Wij allen, die met onze wagen reizen en uitstapjes maken, zijn daar in zekere mate mee schuldig aan, voor zover we ons ervan bewust waren (zijn), maar het is natuurlijk niet de individuele consument die wroeging moet krijgen, maar de olieconcerns en hun uitbaters (uitbuiters) en het grootkapitaal dat er achter zit.
Daarmee nauw samenhangend is er ook onverantwoord en brutaal omgegaan met 'het milieu', de levensruimte van de mens (en dier). Levensomgeving die medogenloos en 'scupule-loos' werd beschadigd en op verschillende gebieden onomkeerbaar bedorven. Denk aan de uitstoot van allerlei gassen die tot in de stratosfeer wijzigingen hebben aangebracht die op hun beurt het klimaat zijn gaan beïnvloeden. Ik weet niet of er, na het verslag van de VN over het klimaat nog veel 'optimisten' overblijven die de klimaatveranderinge(en) als een natuurlijk gebeuren willen afdoen.
Men kan het een onderdeel van de milieuvervuiling noemen, maar de rijkwijdte van de 'nucleaire bevuiling' is op zich zo belangrijk en vooral in de tijd zo VERSTREKKEND, dat ze een apart item uitmaakt voor mij. Ik vind het misdadig er mee door te gaan. De vraag of we zonder kunnen mag zelfs niet gesteld worden mi, we MOGEN er gewoon niet mee doorgaan. Of ik de gevolgen van deze keuze wel zie ? Ja, dat doe ik, maar die neem ik er (niet graag) bij. Ik blijf intussen hopen op de wetenschap en op de uiteindelijk meer verantwoorde en moediger keuze van de politiek om alternatieve energie te bevorderen. Ik denk hierbij (voor het eerst na een art. in Knack : Energie in overvloed, 24.1.07 p. 68-72) aan de zonneënergie : "waarom kerncentrales bouwen als er een nucleaire reactor aan de hemel hangt ?" (p.68).
Het plunderen van de regenwouden is nog zo'n wandaad : Bomen die honderden jaren oud zijn en dus onvervangbaar (tenzij men nog eens enkele eeuwen kan wachten !) worden met voetbalvelden tegelijk (1)medogenloos omgehakt, verkocht en verwerkt : WEG ! Voor altijd ! Onverantwoord, misdadig ! Het zijn grote woorden, en ze doen misschien patetisch aan, maar ze zijn nog te zacht. Daar zijn geen woorden voor. Ik schaam me diep en ik knarsetand van machteloze woede wanneer ik hoor dat met zulke praktijken zonder verpinken wordt doorgegaan.
Schande voor de 20e (en nog steeds) eeuw ! Als de wereld en de mensheid het overleeft zal de draagkracht en de niet-te-overschatten belangrijkheid van deze periode als een dieptepunt in de geschiedenis gebrandmerkt blijven. Of : hoe de mensheid blindelings en zonder ook maar in het minst rekening te houden met de mensen die na ons komen : onze kinderen en kleinkinderen en zo verder, in het verderf loopt. Het is geen vijf vóór twaalf, maar vijf nà twaalf !
Hufo.2.2.07.
(1) Een beter cijfer : 12 000 000 ha per jaar (laagste schatting). 12 000 000 : 365 = 32 877 ha per dag (dat zijn +- 16 000 voetbalvelden !). Zie Mo, febr. 2007, p. 10-11.
'Dromer' wordt doorgaans als een scheldnaam beschouwd en gebruikt. Terecht wanneer het over iemand gaat die ofwel 'dagdroomt', ofwel vlucht in dromen om de werkelijkheid te ontlopen...
Toch is dromen niet noodzakelijk negatief, méér : de mensheid kan niet zonder drome(n)(rs). Dromen zijn noodzakelijk voor vernieuwing, voor evolutie, voor vooruitgang. Als er niet meer gedroomd wordt valt alles stil, verstart alles, sclerose...
Een vernieuwing start altijd met een droom : dit of dat kan anders, kan beter, kon wellicht op zo of zo'n manier gecorrigeerd, vervangen worden. Als het een valabele droom is, gedragen door een initiatiefrijk en creatief iemand, kan deze droom evolueren tot een plan, vervolgens tot een actie, een daad, en kan hij uiteindelijk uitmonden in een nieuwe werkelijkheid, een beter huishoudapparaat, een betere, zuinigere manier van werken, een kunstwerk, een gebouw, een betere sociale toestand, een actie voor een beter leefmilieu, een irrigatieproject van een woestijngebied .....
De mensheid kan niet zonder de droom,... de droom is de moeder van de werkelijkheid. --------------------------------- Seniorennet Mailgroepen www.Seniorennet.be
Welkombrief voor nieuwe leden van de mailgroep 'Vrij Denken'.
Vooraf : het algemene gedeelte dat de webmaster schreef voor àlle mailgroepen, is hier weggelaten.
Beste...............
Van harte welkom bij de vrije denkers,
Opdat het u niet zou ontbreken aan informatie geven we hieronder eerst wat algemene uitleg en daaronder iets meer details over déze mailgroep. (de 'algemene uitleg' heb ik hier weggelaten)
Inleiding specifiek voor de mailgroep VRIJ DENKEN
Welkom Vrije denker,
Proficiat! Je bent nu ingeschreven in de mailgroep Vrij Denken! Misschien eerst even zeggen wat deze mailgroep NIET is : 'vrij denken' heeft geen uitstaans met de Vrijdenkers van in het midden van vorige eeuw. Nl. de groep ongelovigen die vooral bekend waren om hun anti-godsdienstigheid. Zonder over deze groep, die moet gezien worden in haar historische context, een uitspraak te willen doen, bevestigen wij wél dat onze groep geen antigodsdienstige g. is. Wat niet wil zeggen dat ze wél godsdienstig zou zijn. Vrij denken staat nl. buiten de godsdienst.
Wat is het dan wél ?
Een groep die vrij wil denken (filosoferen) over alle belangrijke dingen des levens. Wat niet inhoudt dat er geen actuele onderwerpen aan de orde zouden mogen komen. Alleen zullen we ze hier op een andere manier benaderen dan bv. in de groep 'politiek'. VRIJ, ! dus niet gebonden door welk vooroordeel, dogmatisme of taboe dan ook. Geen plaats dus voor de bijbel (tenzij als illustratie), de Koran, de Thora of andere interessante maar hier niets ter zake doende overleveringen, 'heilige' boeken of leerstelsels.
DENKEN, dus de dingen met het verstand, met de rede, benaderen. Geen plaats voor emoties, al of niet dichterlijke, voor gepreek of andere goed bedoelde meningen.
NB 1. Ik raad elke nieuwkomer aan eens te gaan neuzen in het archief : wanneer ge op de pagina met de mailgroep van uw keuze staat, kunt ge een nieuwe mail invoeren, maar kunt ge ook, op de tweede lijn, het archief aanklikken. Wanneer ge dan bv. de laatste maand kiest, dan krijgt ge dadelijk een idee hoe het er aan toe gaat in de groep.
Een poging om klaarheid te scheppen in een onderhuidse discussie binnen onze groep.
Over deze begrippen zijn al boeken geschreven. Ik wil hier alleen een poging doen om ze kort maar toch zoveel mogelijk naar waarheid te omschrijven, of althans het kenmerkende van de twee naar boven te halen.
Het is alvast een onderscheid, dat filosofie alléén (?, hoofdzakelijk) met het verstand, met de rede, de ratio te maken heeft. Het is wel even duidelijk dat de ratio niet alles kan omvatten en dat de filosoof aan het einde van zijn bobijntje ook met veronderstellingen, keuzesverder gaat...
Maar dààr komt hij precies op het terrein van de dichter.
Dichtkunst heeft immers meer met gevoel, met intuïtie te maken. Men spreekt op dat domein liever van inspiratie.. Dichtkunst gaat vaak verder dan de filosofie en grijpt naar het ongrijpbare, probeert uit te drukken wat onuitdrukbaar is. Dichtkunst omschrijft de onwaarneembare werkelijkheid niet, maar suggereert ze, wijst er naar. Zoals trouwens grote, echte kunstschilders niet fotografisch tewerk gaan, maar de werkelijkheid overstijgen en proberen dingen uit te drukken die de fotografie nooit kan zien. (Afgezien van de kunstfotografie, maar die geeft ook een méér dan realistisch beeld van de werkelijkheid.)
Het zal ook hier wel weer onmogelijk zijn om een eenduidige definitie te geven van het ene en het andere : zoals dikwijls vloeien ze in elkander over en zijn er dichterlijke filosofen en filosofische dichters, naar gelang de hoofdklemtoon in hun werken.
Er is ook nog een en ander te zeggen over wetenschappelijke filosofie (filosofie is een wetenschap !) en, laat ons zeggen filosofie voor de gewone mens, zeg maar ónze fil.: het dieper ingaan op de werkelijkheid, maar altijd met klare en welomschreven begrippen, aan de hand van heldere logica, met de ratio en niet met het hart, de gevoelens, dàn zijn we met poëzie bezig, en dat laat ik liever aan dichters over...
We zouden deze twee begrippen (filosofie en dichtkunst) ook kunnen benaderen vanuit het actuele duo : IQ en EQ. Maar dat kan wellicht beter in een apart mailtje.
