De houthakker en de botte bijl.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ge kent het ‘sprookje’ waarschijnlijk :

Een houthakker had een grote opdracht ontvangen en spoedde zich naar het bos. Daar ving hij aan met volle kracht te hakken. Het werk vorderde goed, maar naarmate hij langer bezig was vertraagde de productie.

Een vriend, daarover bevraagd, zei : ge moet uw bijl eens scherpen. Waarop de houtakker : daarvoor heb ik geen tijd. En hij spoedde zich naar het bos waar hij maar feller en feller hakte, maar waar het resultaat slechter en slechter werd…

Wij zijn met z’n allen houthakkers die geen tijd maken om eens goed na te denken (onze bijl eens te scherpen) of we wel goed bezig zijn. En met ‘we’ bedoel ik de hele maatschappij, wij rennen en rennen en verliezen iets uit het oog dat ons rennen overbodig zou maken. Een tovermiddel ? Uiteraard niet. Maar zoals we bezig zijn rent onze maatschappij zich vast.

Wat moet er gebeuren ? 

Het zal wel te eenvoudig klinken om waar te kunnen zijn, maar ik ben heilig ervan overtuigd : dat we gewoon moeten ophouden met rennen (‘onthaasten’,  remember ?). Maar wanneer de arbeider aan de band rustiger gaat werken, wat gebeurt er dan ? Dan zullen er minder wagens van de band lopen. Wat moet er dan gebeuren ? Als we ervan uitgaan dat het aantal geproduceerde auto’s niet mag teruglopen, dan moeten er méér arbeiders komen en moeten de taken herverdeeld worden. De chronometer zal niet meer alléén heersen, maar er zal over gewaakt worden dat de mens, de arbeider, niet overbelast wordt, dat hij zijn werk aan een rythme kan doen waarbij hij niet constant onder hoogspanning staat.

Wat zijn de gevolgen ?

Economisch gezien zal de prijs per auto duurder worden (of de winst zal verminderen, of alle twee).

De uitvoer zal moeilijker worden met een duurdere prijs, tenzij… tenzij men dat overal doet, ook in de landen waarheen wij uitvoeren.

Maatschappelijk gezien : De arbeider zal minder gestresseerd zijn en langer gezond blijven en minder gaan kosten aan de ziekenkas (= minder belastingen)

Er zullen méér mensen aan het werk kunnen ! Dus minder werklozen, nogmaals een besparing voor de belastingbetaler.

Bij een algemene invoering van dit systeem zullen op den duur ook de mensen uit de ‘probleemwijken’ moeten opgetrommeld worden, zal iedereen werk vinden (behalve zij die niet kúnnen werken omdat ze ziek of onbekwaam zijn).

Waar ik eigenlijk heen wil is de idiotie, de ‘nonsens’ van de huidige situatie aan de kaak stellen :

We werken ons met 75 % van de actieven ‘uit de naad’en we laten 25 % gedwongen nietsdoen.

Ik ben er van overtuigd dat er binnen 50 jaar met dat systeem luidkeels gelachen wordt : “waren die mensen idioot, verdwaasd, allemaal high of wat was er aan de hand dat ze deze anomalie niet inzagen en lieten voortbestaan?  75 % van de mensen die zich kapot werken en die de overige 25 % verplichten aan de kant te gaan staan en ze daar nog voor betalen ook !” Geen zinnig mens die deze situatie kan verdedigen.

Daar zijn mi maar twee verklaringen voor mogelijk : ofwel hebben de grote winstmakers de rest in een wurggreep ofwel is de situatie zo onstuitbaar gegroeid door allerlei economische wetten en regels vooral de concurrentieregel, dat we er stilaan zijn ingetuind zonder te beseffen waarmee we bezig waren (zijn). We hakken alsmaar door met onze botte bijl en we beseffen niet dat er een mogelijkheid bestaat om die te slijpen, om deze scheef gegroeide toestand recht te trekken.

Het enige wat aan de basis kan gebeuren is bewust worden en anderen bewust maken van deze wantoestand tot er een grote schaterlach losbarst die het onmogelijk zal maken nog verder door te lopen met een blinddoek op, met een botte bijl.