Men kan zich de vraag stellen : is dàt nu de zin van het leven ?... Lijkt mij vrij 'on'zinnig. En ik ben er van overtuigd (anders dan onze vriend Langschip) dat het ook niet klopt.
Ik ben er integendeel van overtuigd dat elk leven, en zeker elk menselijk leven, een zin, een betekenis, een...doel heeft.
Dit lijkt mij bevestigd door de geschiedenis van de wereld, van de mens : elke mens brengt een 'steentje' bij tot de opbouw van een 'volmaaktere' wereld een meer 'afgewerkte' wereld. Wij zijn allen evenveel 'trappen', hoe miniem ook, naar een hoger doel. Ik noem dat doel graag : de 'harmonie', de uiteindelijke harmonie. Waar een wereld (een heelal ?) en een mensheid geleidelijk, zeeeeeeer geleidelijk, naar evolueert. Dat het zo traag en zo moeizaam gaat verklaar ik door het 'kwade beginsel' dat onmiskenbaar daar overal in aanwezig is. Wat de mens betreft, noem maar ziekte en moreel 'kwaad' (=verkeerd handelen).
Men zal mij zeker tegenspreken door mij met de neus op de feiten (oorlog, marteling, hongersnood enz.) te drukken. Maar dan 'druk' ik terug met te verwijzen naar de evolutie van de primaire mens, eenzaat of alleen familiegebonden, tot de hedendaagse wereldgebonden en verbonden mens : wij volgen (bijna) allen de gebeurtenissen op de andere kant van de wereld en beginnen ons meer en meer medeverantwoordelijk te voelen voor de gang van zaken van deze wereld... Dat zit allemaal (nog) verweven met eigenbelang en zucht naar geld en macht (het 'kwade beginsel'), maar desondanks groeit het gestaag naar meer eenheid en harmonie. Het goede is 'sterker' dan 'het kwade'.
