"Je zult zo ver komen, als je in je hart gelooft te kunnen komen."
Een interessant adres?
There comes a time in life when you have to let go of all the pointless drama & the people who create it,
& surround yourself with people who make you laugh so hard that you forget the bad and focus solely on the good.
After all, life is too short to be anything but happy !
Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't and believe that everything happens for a reason. If you get a chance ; take it If it changes your life ; let it Nobody said that it would be easy, they just promised it would be worth it.
There comes a point in your life when you realize who matters, who never did, who won't anymore and who always will.
So don't worry about people from your past, there's a reason why they didn't make it to your future.
"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts ... And we are never, ever the same."
Als je ooit gemene mensen tegenkomt in je leven, denk dan dat ze als schuurpapier zijn... Ze schaven en schuren je, maar uiteindelijk wordt jij er mooi en glad van ! Zij zijn het die lelijk en versleten achterblijven..!
Vroeger dacht ik altijd:
"Later". Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek, ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het
leven dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer
"tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal
komen.
Huidkanker, basaalcelcarcinomen
en de ziekte van Lyme
16-01-2017
update
lang geleden dat ik hier nog wat schreef, maar vermits ik het zelf anders allemaal niet kan onthouden, probeer ik het hier maar neer te pennen.
In april 2016, na onze vakantie in de ardennen, begin ik weer slechter te stappen. Na 14 dagen komt daar duizeligheid bij. Ik wijk af naar rechts, kan mij moeilijk recht houden.
De huisdokter geeft mij pillen, denkt aan mijn evenwichtsorgaan en wil mij naar de neurologe sturen. Daar kan ik pas 5 weken later terecht.
Ondertussen moet Izzy aan de lijn blijven als we gaan wandelen, om mij te ondersteunen. Na 14 dagen gaat het weer iets beter met de duizeligheid en wil Izzy ook weer eens los lopen, daarom neem ik een nordic walking stok mee zodat ik met 2 stokken kon gaan.
Vermits 5 weken lang duren vraag ik aan de huisdokter of ik ondertussen naar de osteopaat/ kinesist mag. Die behandelt mij op basis van mijn verhaal, zonder zelf iets vast te stellen. Hij doet aan drukpunt-masssage, behandelt mijn hoofd en mijn linkerbeen/ voet.
Ik stap slecht, niet alleen mijn rechter, maar nu ook mijn linkervoet begint slecht te gaan, mijn linkerkant waar ik altijd voor 80 procent op gesteund heb Ik vraag aan de kinesist om ook daar aan te werken. Na 9 beurten kiné, is er geen enkele verbetering.
In de loop van de volgende weken wordt mijn duizeligheid minder. Mijn linkervoet is een probleem ... mijn enkel lijkt in slaap te zijn, een band rondom mijn enkel en het slapend gevoel stijgt tot halfweg mijn scheenbeen. Ik sta nu slechter op mijn linker dan op mijn rechtervoet, dus heel onstabiel.
Mijn rechtervoet - daar sta ik steviger op - die doet ook minder spastisch, maar blijft regelmatig gewoon in de lucht hangen, en land niet op de grond. Mijn rechterknie, die blijft ook hangen telkens ik mij verschiet, en dat gebeurt vaak.
Na 5 weken kan ik dan naar de neurologe. Ik twijfel of ik wel zal gaan omdat ik ondertussen niet meer zo duizelig ben. Maar 't is een nieuwe, jonge neurloge, dus wil ik toch gaan, wie weet kan zij mij helpen. ik denk immers dat het een opstoot is van de ziekte van lyme.
Dat bezoekje aan de neurologe is een totale afknapper.
zodra wij daar binnen komen, zegt die dat ik al bij haar collega geweest ben ...ik weet al genoeg, die is vooringenomen. Ik moet al mijn uitleg niet meer doen. Ze wil mij wel onderzoeken, maar haar conclusie is dat er niks mis is met mijn evenwichtsrorgaan, ook geen uitgesproken symptomen heb van de ziekte van lyme en top of the bill ... is er volgens haar ook geen enkele reden waarom ik niet zonder stok zou kunnen stappen !!!!
Op die moment stap ik met twee - 2 - stokken en ga dan nog moeilijk
ze slaagt nog wat moeilijke woorden rond mijne kop, waar ik niet meer naar luister, wil dat ik weer een EMG onderga, wat ik weiger. Door dat onderzoek 3 jaar geleden, kan ik niet meer zonder stok stappen. No way dat ik dat weer onderga. Al snel zijn we uitgepraat, deze dokter vertrouw ik niet. Zij duwt mij weer in een putteke.
De volgende weken vecht ik weer tegen een depressie, bovenop ale andere problemen.
Ik ga weer op eigen initiatief kruiden slikken om mijn weerstand weer op te krikken en te ontgiften. Spirulina en chlorella, en verder rode bietensap.
In de loop van de volgende maanden gaat het weer beter, langzaam aan stap ik weer beter, de duizeligheid verdwijnt.
Stilaan stap ik weer met één stok. Alleen om gaan te wandelen in het weekend neem ik 2 stokken mee. In de week stap ik met 1 stok, gaat het niet goed, dan lijn ik Izzy weer aan.
...
in december moet ik weer op controle bij de dermatoloog voor die huidkanker. Het is die dokter die vastgesteld heeft dat ik borreliose had.
Ik merk op dat ik weer een opstoot gekregen heb in het voorjaar.
Hij beweert dat dat niet kan, dat ik indertijd antibiotica gekregen heb en dat dat genezen is, dat chronische lyme niet bestaat en dat dat fabels zijn van het internet.
wéér een dokter die mij graag in het putteke duwt.
Ontkennen dat de ziekte van lyme bestaat is zowat het zelfde als ontkennen dat de zon opkomt !
zo voelt dat voor mij aan.
Ik zou nu toch eens graag weten wat ik mankeer, waardoor ik telkens in het voorjaar weer zo ziek wordt want dit jaar was het zeker weer zo erg als 3 jaar geleden.
ik ben nu 8 x naar de osteopaat geweest. Hij heeft de doorbloedin in mijn voet weer op gang
gekregen en ik sta nu steviger op mijn hiel.
Mijn nek zit is nog steeds gevoelig.
Stappen lukt redelijk op bos- en zandgrond, op beton niet.
De osteopaat zegt dat de spasticiteit in mijn voet de oorzaak is dat ik niet meer vooruit ga.
Hij zegt dat ik eens moet vragen naar pillen hiervoor....
Ik ben echter al 2x naar de neurologe geweest, medicatie is geen optie.
Die spastische voet heb ik sinds ik 19 jaar was. Toen heb ik mijn dikke teen gebarsten en later hield ik daar een spastische trek aan over. Jarenlang was dat gewoon, dat die voet effe bleef hangen als ik een trap of de stoep moest opstappen, maar in de loop der jaren is dat verergerd, heb ik nog weinig gevoel in mijn voet, en als ik schrik slaat die hele voet, tot zelfs mijn been spastisch.
Het is dus een combinatie van verschillende zaken, die maken dat ik zo slecht stap ;
platvoeten, spasme in teen, slechte doorbloeding, scheef bekken en de halswervel die vast zit.
Moet het nog meer zijn ..? Enfin, de conclusie is simpel ; live with it !
vermits ik mij niet kan neerleggen met de diagnose "platvoeten" en dat ik daardoor zo slecht stap, ben ik nog eens met de huisdokter gaan overleggen wat mijn mogelijkheden nu nog zijn.
Ze stuurt me naar Gasthuisberg in Leuven, naar de fysische geneeskunde. Ik ben het daar niet helemaal mee eens, vermits ik denk dat de ziekte van Lyme mijn voetproblemen verergeren. Maar ik moet ergens beginnen.
Eerst maar eens proberen alles uit te sluiten, als ik al weet wat het niet is, kan ik verder op zoek ...
Op de fysische geneeskunde onderzoeken ze me weer met ... 3 :
een leerling geneeskunde, een assistent-geneesheer en als laatste de professor himself.
Hun conclusie is ... platvoeten ! Ze sturen me - weer eens - naar de kinesist voor een doorgedreven reeks stabilisatie-oefeningen.
De rest van de uitleg hoor ik al niet meer omdat ik zo ontgoocheld ben.
in plaats van weer naar de gewone kinesist te gaan, ga ik naar een osteopaat, die een diploma kinesist heeft, maar zo veel meer kan.
Hier geen oefeningen, maar er wordt aan mijn lichaam gewerkt.
De eerste keer zorgt hij al voor een betere doorbloeding in mijn rechterbeen en voet. Quasi direct voel ik een verbetering ! Ik durf weer op mijn hiel staan
De 2de keer werkt hij aan mijn bekken. Die staan niet gelijk. Hij denkt dat hier het probleem zit.
De 3de x vindt hij dan de oorzaak van alle problemen : de 2de halswervel zit vast. Van hier vertrekt het ruggemergvlies naar het bekken. Het bekken staat scheef.
Daar gaat hij nu verder aan werken. Ondertussen heeft hij al 2 x mijn rug gekraakt en aan mijn hele lichaam gewerkt. Het zal tijd vragen vooraleer alles weer in orde komt.
Ik probeer positief te blijven en zal voor mezelf ook een oefenprogramma opstellen om dagelijks mijn oefeningen te doen.
Eindelijk is er iemand die luistert naar mij en werkt aan een oplossing.
Deze keer was ze veel vriendelijker en heeft me mijn uitleg laten doen en heeft me degelijk onderzocht en alles uitgelegd.
Alleen krijg ik het hier moeilijk uitgelegd
ze heeft me weer helemaal neurologisch onderzocht. Mij laten stappen, hier getrokken, daar geklopt...
Haar bevindingen zijn dat mijn klachten niet zo uitgesproken zijn dat ze wijzen op neuro-lyme.
Ze raadt mij dan ook af om een lumbaalpunctie te laten doen, omdat dit voor mij teveel risico inhoudt,
aangezien ik vorig jaar al zo slecht gereageerd heb op de EMG. Bovendien was er op mijn NMR (scan van het hoofd) niks te zien vorig jaar wat op lyme zou kunnen wijzen.
Als ik het lyme-verhaal helemaal wil laten uitpluizen, moet ik naar Gasthuisberg om die hele rimram van onderzoeken weer te laten overdoen. ! Momenteel voel ik me niet zo slecht dat ik dat er voor over heb.
Mijn voetproblemen zouden daar ook niet van komen, vermits ik daar al veel langer mee sukkel.
Ik heb gewoon heel slechte voeten volgens haar en is het niet verwonderlijk dat ik slecht stap. Zelfs steunzolen bieden dan geen soelaas...
Mijn man wil dat ik nog eens naar een andere orthopedist ga voor een second opinion dan die van vorig jaar.
we shall see ! Heb er weer effe genoeg van en wil het weer allemaal wat laten bezinken.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:Lyme, neuro-lyme, neuroloog
heb net weer een slechte week achter de rug. Duizelig en slecht stappen.
Vorige week zijn we op vakantie geweest in de ardennen. De hele week geen problemen ondervonden.
Op bosgrond of zachte paden stap ik immers veel beter. 't is pas als ik weer op beton moet lopen dat het weer moeilijker gaat.
Paasmaandag was Michel nog thuis en wilden we gaan wandelen. We waren nog maar pas vertrokken of het liep al bijna mis. IK werd duizelig en gleed weg, bijna de gracht in. IK kon me nog recht houden, maar even verder kreeg ik het weer en zwalpte ik weer naar rechts.. Ik heb de hele wandeling hand in hand gelopen met mijn man, romantisch zal je denken, niet dus, ik voelde me net een klein kind dat gestraft is en aan de hand moet blijven lopen
De volgende dag was het nog geen sikkepit beter, maar ik ben toch gaan wandelen met Izzy. Koppig hé, blijven doorgaan ! 's Avonds dacht ik er aan een sinutab te nemen zoals ik vroeger deed als ik weer eens in de wind gelopen had of zo. Dat heeft toch wat geholpen, de volgende dagen ging het weer iets beter.
Gelukkig had onze Izzy zelf ook geen zin in lange wandelingen, hij was ook nog wat moe van de ardennen.
Sinds gisteren heb ik ook nog oorpijn, dus mss ligt de oorzaak daar wel ... Daarvoor heb wat olijfolie met een druppeltje teetree op een watje in mijn oor gedaan. Heb ik ergens op internet gelezen.
Ik ga meer en meer de alternatieve toer op, huis-tuin en keuken middeltjes en kruiden. Ik heb ook nog tijm gekregen van de buurman. Dat moet je thee van maken, zou goed zijn voor 's morgens vroeg, als je je niet lekker voelt, tasje tijm-thee en dat kikkert je op, ook goed voor de luchtwegen.
Nooit gedacht dat ik de ziekte van Lyme zou kunnen hebben ... ok ik wist wel dat je moest oppassen met een tekenbeet en dat je naar de dokter moet als daar een rode rand rond komt. Maar dat is bij mij nooit gebeurt ! Ik heb wel al teken op mij gehad maar ik heb nooit een rode rand daarrond gezien... Het kan natuurlijk dat ik een tekenbeet gehad heb zonder het op te merken ... Of ik heb wel een uitslag gehad maar geen teek gezien... Of ik ben door een ander steekinsect geinfecteerd ... dat kan ook. Ik vroeger verschillende keren een dazensteek gekregen en daarna enorme blaren op mijn benen van gehad. Maar ik ben daar nooit mee naar de dokter geweest, wist ik veel ! Ik vermoed zelfs dat de dokter het niet zou geweten hebben.
Dus hoe lang precies ik er al mee rondloop valt niet meer te achterhalen. De bloeduitslag geeft aan dat er IgM waarden in mijn bloed zitten. De dokter beweert dan dat het om een recente besmetting gaat, van in het najaar 2013 dan. Maar volgens de Lyme-groep - waar ze er toch wel meer van af weten- wil dat alleen zeggen dat ik antistoffen aanmaak en dat het om een actieve besmetting gaat. Hoe dan ook, ik zit ermee en moet ermee verder !
De laatste dagen gaat het precies iets beter. Ik stap vlotter, moet niet meer constant op mijn wandelstok leunen, mijn benen lopen als vanzelf... ik was bijna vergeten hoe dat voelt De voorbije maanden heb ik nogal staan sukkelen om te stappen, sommige dagen moest ik mij regelmatig pakken om niet tegen de vlakte te gaan, andere dagen leek het alsof mijn lichaam te zwaar was om mijn benen te dragen, andere dagen kon ik mij nauwelijks overeind houden op de beton en strompelde ik langs de berm of het veld om met Izzy gaan te wandelen.
Zouden al die maandenlange opofferingen, zoals weer leren lopen met wéér andere steunzolen, héle dagen rondlopen met bergschoenen, de dagelijkse kiné-oefeningen, de home-trainer, de aangepaste voeding, de kruiden enz eindelijk hun vruchten afwerpen ...? ah ja, en niet te vergeten , de antibiotica-kuur vn 3 weken.
blijkbaar gaat dat met ups and downs, opstoten van tijd tot tijd.
Momenteel gaat het weer redelijk goed. Ik kan redelijk stappen, mèt stok weliswaar.
Daar kom ik waarschijnlijk nooit meer vanaf, maar die stok op zich stoort me niet,
als ik daarmee "redelijk" goed kan stappen.
De duizeligheid valt de laatste tijd ook nogal mee. 's Avonds voor ik m'n bed in kruip,
smeer ik Vicks aan mijn neus en keel, wat maakt dat ik wat beter adem krijg- veronderstel ik.
(heb nl een chronisch verstopte neus).
ondertussen heb ik ook mijn stok al nodig om in de tuin te wandelen. Voordien waagde ik me zo de tuin in, maar dat lukt nu niet meer. Ofwel gebruik ik de borstel om naar de garage te stappen... de buren denken waarschijnlijk dat ik mijn gras borstel ofzo zut, ik kan het me niet aantrekken.
Ik slik nu alle dagen kruiden en vitaminen met hopen
* Spirulina en Chlorella van Econutrition ( opbouwen tot 3x5 pillen per dag)
* Cat's Claw ( weerstand en soepele gewrichten)
* L-Carnitine ( oa spieropbouw)
* Ginkgo Biloba ( voor een betere doorbloeding)
* Calcium, magnesium en zink
* Vitamine B-complex ( = voor geraakte zenuw in hoofd)
* Arti-sport ( spieren en rug)
* Blauwe bosbes
* Hep a clear ( ontgiften van de lever)
* Perfect woman ( geschikt voor vrouwen in alle stadia van haar leven)
* Rode bietensap 0,5 L per dag
* kruiden Kurkuma en Gember ( bij het eten)
ik geef toe dat ik niet alles slik op één dag, maar de ene dag een soort en de volgende dag een andere soort. Niet alles is voor de ziekte van Lyme.
Alleen de spirulina en chlorella neem ik alle dagen. Die dienen om mijn immuunsysteem te boosten en om te ontgiften. Ondertussen zit ik al aan 8 a 12 pillen per dag. Gelukkig gaan die vlot binnen met rode bietensap
Verder probeer ik wat gezonder te eten. Geen vettige frieten ed meer, maar volkoren spaghetti en ook wat minder suikers, minder koekjes en snoep. Méér groenten, veel ajuinen en peterselie toevoegen enz
ik heb in het onderstaande logje geschreven dat ik alle info die ik op internet vind, hier zou delen, maar ik ga dat niet doen. Ik zou teveel stommiteiten vertellen. Ik heb immers geen enkele medische achtergrond.
Het erge aan de ziekte van Lyme is dat het nog onvoldoende bekend is bij de belgische dokters, laat staan dat er een behandeling is.
Ik moet dus op eigen houtje iets zoeken waar ik mee geholpen ben. Ik ben gelukkig al vertrouwd met fytotherapie door mijn jarenlange rugproblemen. Ook toen heb ik mijn soelaas moeten zoeken in kruiden en ben daar heel goed mee geholpen geweest.
Maar een dokter moet je daar niet over aanspreken, want die kennen dat niet en zullen het zeker en vast afraden.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:ziekte van Lyme, tekenbeet, teken, spirulina, Chlorella, Cat's Claw
mijn antibiotica-kuur tegen de ziekte van Lyme zit er gelukkig al weer op !
3 lange weken heb ik die vuiligheid moeten innemen, alle dagen dik tegen mijn goesting, met schrik dat ik ze niet zou kunnen binnen houden. Na verschillende dagen proberen had ik door dat ik voldoende moest eten opdat ik geen maagpijn zou krijgen. Voor de buikpijn had ik gelukkig probiotica in huis.
Zolang ik die AB moest slikken stapte ik héél slecht, moest ik een rollator gehad hebben, zou ik hem zeker gebruikt hebben om Izzy uit te laten. Zo slecht stapte ik, zelfs met mijn stok. Sinds een paar dagen gaat het beter.
Ondertussen heb ik mij verdiept in de ziekte van Lyme.
Dat kan je dus krijgen van een teek, maar ook van een ander steek-insect ; een steekvlieg of daas bv. Ik weet niet dat ik een tekenbeet gehad heb de laatste jaren, dus waarschijnlijk loop ik daar al jaren mee rond, wat het héél moeilijk maakt om nog te genezen. Drie weken antibiotica volstaan dan niet ... volgens wat ik lees op internet, want de dokter beweert uiteraard van wel.
In Belgie is nog heel weinig bekend over de ziekte. Volgens internet wordt ze gecatalogeerd onder multi-systeemziekten genre fybromyalgie, cvs en ms. Om hier van te genezen of pijnverlichting te bekomen, moet ik blijkbaar de alternatieve toer op. Fyto-therapie = kruiden.
Ik heb mij ondertussen al een halve winkel kruiden in huis gehaald ;-)
Cat's claw
Spirulina en Chorella
Het voornaamste wat ik moet doen is mijn immuunsysteem aansterken en ontgiften. Verder gezond eten, fruit en groenten.
Ik zal hier zoveel mogelijk info plaatsen die ik in mijn zoektochten op internet tegen kom, deels voor lotgenoten, deels voor mezelf, zodat ik alles vlot terug vind, want ook mijn geheugen laat me in de steek - ook een symptoom van Lyme....
op 4 februari begin ik vol goed moed aan mijn antibiotica-kuur tegen de borreliose ( = ziekte van lyme)
zoals de dokter mij gezegd heeft, op mijn nuchter maag...
de eerste dag lukt dat, maar de 2 de gaat het al mis. Nog geen half uur nadat ik die pil geslikt heb, sta ik in de tuin te braken! Mijn maag doet pijn. Ik drink een blikje cola om mijn maag weer in gang te krijgen.
Dag 3 ben ik al iets slimmer ik eet eerst iets, op aanraden van de mensen van de Lyme-groep op facebook. Die beweren immers dat je antibiotica absoluut NIET op je nuchter maag mag nemen. Een half uur nadat ik die pil geslikt heb, gaat het alweer mis. Ik kots alles weer uit.
Pas vanaf de 4de dag slaag ik er in om die pilletjes binnen te houden maar heb toch nog alle dagen maagpijn én buikpijn. Daar neem ik probiotica voor, om mijn darmflora weer te normaliseren.
Ondertussen stap ik ook almaar slechter. Als ik 's morgens onze hond uitlaat in het veld, moet ik mij verschillende keren pakken met mijn wandelstok of ik ga onderuit.
Ik hoop maar dat dat wil zeggen dat die antibiotica werkt en de aanval heeft ingezet tegen al die vieze bacterieen in mijn bloed.
ik ben ondertussen half weg, 1 doos is al op, de 2de aangevat. Ik tel af, bah, begin al maar zieker te worden.
Categorie:Huidkanker Tags:antibitica, borrelia, ziekte van Lyme
1. het wegsnijden van een verdacht vlekje op mijn voorhoofd
2. het opstarten van een antibitica-kuur tegen de antistoffen borrelia in mijn bloed.
Ik ben ruim op tijd op de afspraak en ook de dokter is eens op tijd ;-)
ik moet dus niet lang wachten en heb aldus geen tijd om mij nerveus te maken.
Het vlekje op mijn voorhoofd is de laatste weken weer wat gaan ontsteken. De dokter verdoofd de boel, wat niet echt pijnloos is en begint quasi direct te snijden. Hij zegt nog, als je iets voelt, roep je maar hé.Ik antwoord dat er precies nog wel meer in slaap is dan mijn voorhoofd. Mijn neus, kaak en hoofd voelen verdoofd aan. Waarom ik dat hier zo expliciet vermeld? ik kom hier later op terug....
Een half uurtje later is alles alweer achter de rug.
Dan de antibiotica-kuur : 3 weken Doxycicline, nuchter te nemen ....
De dokter zegt dat ik nog niet de ziekte van Lyme heb, maar borrelia. Volgens hem is dat goed te genezen ....
Ik geloof er niks van, maar wat kan ik doen? Ik lees op internet - ok internet is vaag- maar ik ben bij een groep van Lyme-patienten aangesloten, en daar zeggen ze dat die bloeduitslag niet alles zeggend is. Het kan namelijk zeer goed zijn dat ik al langere tijd met die bacterie rondloop en hoe langer het reeds in je bloed zit, hoe moeilijker te behandelen.
En wat ik alsoluut niet snap ;
ik som hem mijn symptomen op ; uitvalsverschijnselen voet, pijnlijke benen, vooral knieen, duizeligheid.. en hij denkt aan de ziekte van Lyme, neemt bloed af en dan blijken er idd antistoffen IgM in mijn bloed te zitten én dan beweert die dokter doodleuk dat het een recente besmetting is. Dat het dus helemaal niks te maken heeft met al die symptomen ! Snappen wie kan ! Dan zou het dus louter toeval zijn dat hij mijn bloed daarop test en ik dat heb zonder enige reden, want ik heb helemaal geen teken op mij gehad de laatste maanden/jaren.
Tags:basalioom, ziekte van Lyme, borrelia, borreliose, tekenbeet
De dokter vraagt hoe ik mij voel en ik zeg dat mijn hoofd nog steeds verdoofd aanvoelt en dat dat pijn doet.
Hij tast eens aan mijn hoofd en zegt dan dat hij waarschijnlijk een zenuw geraakt of geprikkeld heeft in mijn hoofd ....
Ik weet effe niet wat zeggen, want dit klinkt ernstig. Mijn vader heeft nl al jaren een dove plek op zijn voorhoofd door zona, en klaagt daar regelmatig over.
De dokter geeft ook onmiddellijk toe dat dit een heel vervelend gevoel geeft in het hoofd en dat dat weken, zoniet maanden gaat duren eer daar beterschap in komt. Baf! dat kon er nog wel bij !!!! Ik moet 2 maanden mulivitaminen B nemen en daarna gaan we zien.
Het is een gevoel alsof je met je hoofd ergens tegen gebotst bent en dat je hoofd gekwetst is, pijnlijk. Het ene moment heb ik er meer last van de andere. Als ik per ongeluk eens door mijn haar strijk, kan er een pijnscheut door mijn hoofd schieten. Dat in combinatie met mijn duizeligheid , beetje stress door al wat mij overkomt, maakt dat ik al eens pijnstillers moet slikken tegen hoofdpijn.
Het vlekje op mijn voorhoofd was een basalioom, een mutifocale basaalcelcarcinoom. Die moest dus wel degelijk weggesneden worden. Gelukkig is ze er nu helemaal uit.
Da's al een geluk bij een ongeluk, dat er niet voor niets in mijn hoofd gesneden is.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:basalioom, basaalcelcarcinoom, zenuw geraakt, vitamine B
Terwijl ik daar toch was bij de dermatoloog heb ik ervan geprofiteerd om hem eens mijn voetprobleem voor te leggen. Hij is immers ook gespecialiseerd in aderziekten.
met de symptomen ; door hiel zakken, pijn in benen, duizeligheid
vroeg hij mij of ik al ooit een tekenbeet had gehad.
Ja dus ! Ik heb dat al een paar keer gehad.
Hij heeft bloed getrokken en Bingo ! ik heb prijs ; antistoffen Borrelia in mijn bloed, wat wijst op de
ziekte van Lyme.
Het zou gaan om een recente besmetting. Alleen heb ik er geen weet van dat er recent nog een teek op mij gezeten heeft. Ik dacht dat als die zich vastzette, ze dan niet meer loste vooraleer ze volgezogen is.
En dan maak je mij niet wijs dat ik dat niet zou opmerken ! jakkes mag er niet aan denken !
Onze bordercollie Izzy heeft regelmatig teken en soms gebeurt het al eens dat we die pas opmerken als die dik vol bloed zit ... ik weet dus hoe vies dat er uit ziet
Op 3 februari moet ik weer naar de dermatoloog en dan gaat hij een antibiotica-kuur opstarten.
Méér weet ik nog niet !
vele vragen spoken door mijn hoofd, heb immers ook al 't een en 't ander opgezocht op internet en dat ziet er allemaal niet zo goed uit, niks om vrolijk van te worden.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:tekenbeet, ziekte van Lyme
De podologe heeft mijn voeten helemaal uitgemeten, mij op een loopband doen stappen, alles op video gezet. Zij blijft er van overtuigd dat mijn voetproblemen van elders komen : de rug of één of andere sluimerende spierziekte. Als het van haar afhing, stuurde ze mij naar Leuven, om daar van voor af aan alle onderzoeken opnieuw te ondergaan.
Ik zie dat helemaal niet zitten. Ik heb hier in Tienen 4 specialisten gezien, geen enkele heeft ook maar iets gevonden wat mij zou kunnen helpen. Wat zouden ze dan in Leuven meer gaan vinden. Tussen de regels door heb ik van die specialisten begrepen dat wat het ook is, de rug of iets anders, na zoveel jaar is er toch niks meer aan te doen. Leer er maar mee leven is mij ietwat omfloerst meegegeven...
ondertussen heb ik al een maand mijn nieuwe steunzolen. De eerste weken was het aanpassen ; mijn voet staat er weer helemaal anders in - rechter - maar naar mijn gevoel naar buiten, waardoor ik weer meer druk op de enkels voel.
Ik ga nog steeds met een stok . Zeker met de wintermaanden - natte gladde wegen - zie ik daar nog niet direct verandering in komen.
Ik blijf wel gaan wandelen met Izzy, de ene dag al beter dan de andere.
Gisteren ging het zelfs zo goed dat ik eens een andere weg wou nemen ... tja, je kan het misschien al raden? Ik ben op mijn gezicht gegaan, zomaar pardoes, opeens lag ik er. Vanmorgen zat de schrik er weer goed in. Mijn zelfvertrouwen is weer compleet weg en ik sta weer te wiebelen op mijn enkels. Zo jammer.
Ik zal er mee moeten leren leven zeker ... met vallen en opstaan. Letterlijk.
de hersenscan is goed meegevallen. Het was daar lekker fris en in die "helm" die ze over je hoofd schuiven, zit een spiegeltje, zodat je naar buiten kan kijken en geen claustrofobisch gevoel krijgt.
Ik heb 3 - drie ! weken lang moeten wachten op de uitslag ! Daar was ook niks op te zien, wat uiteraard goed nieuws is.
Deze avond moet ik naar de podologe voor het aanmeten van nieuwe steunzolen. Mijn laatste hoop ...
Ik ben voor het eerst op 17 mei 2013 op consultatie geweest bij mijn huisarts met mijn voetprobleem. Tot nu toe nog steeds geen resultaat. Niemand die me kan zeggen, waarom ik soms door mijn hiel zak....
Ik ga ondertussen al maanden met een wandelstok. De ene dat al vlotter dan de andere. Ik heb nu al wel pijn aan de pols en elleboog door te vaak te steunen op die stok.
Gelukkig gaat het de laatste tijd alweer wat beter. In de zomer ging ik héél slecht en was ik bovendien ook nog duizelig. Blijkbaar kan ik helemaal niet meer tegen de warmte en was mijn bloeddruk te sterk gedaald. Daar moet ik de dermatoloog toch eens op aanspreken als ik de volgende keer op controle ga voor mijn huidkanker.
Ondertussen ben ik bij de neurologe geweest, zonder veel resultaat ...
Ze heeft een paar testjes gedaan, maar meer dan de opmerking " amai, jij hebt lelijke voeten" kwam er niet. Volgens haar is er geen neurologische oorzaak.
Dat is een scanner die gesloten is rond je hoofd en je moet daar een kwartier stil blijven onderliggen. Stilliggen op zich is al een probleem ( de MRI van mijn enkel is mislukt doordat ik mijn spastische teen niet kon stilhouden), maar ik heb bovendien ook nog claustrofobie.
Alsof dat nog niet volstaat heb ik ook nog een verkoudheid, verstopte neus inbegrepen.
Ik ben dus nu al nerveus voor dat onderzoek, nog maar gezwegen van het eventuele resultaat... De neurologe heeft mij alvast verteld dat als er iets op de scan te zien is, er hoogstwaarschijnlijk niks meer te doen is aan mijn voetproblemen en ik me verder zal moeten behelpen met een wandelstok.
Ik heb ook al een nieuwe afspraak bij de podologe op 18 oktober voor beter aangepaste steunzolen.
mijn voet problemen zijn nog lang niet opgelost - integendeel
omdat ik niet zomaar naar Viga wou gaan voor nieuwe steunzolen, heb ik een afspraak gemaakt bij een podologe. Eerst opgezocht op internet welke officieel erkent is, want iedereen kan zichzelf podoloog noemen...
Vermits het net grote vakantie is, is er ook daar een lange wachttijd. Eind augustus, net de laatste dag van onze vakantie kan ik er terecht.
Ik ben aangenaam verrast door de professionaliteit van deze podologe. Eindelijk iemand die luistert naar mijn problemen en zinnige antwoorden geeft !
zij onderzoekt mijn voeten en doet een klein testje. Daaruit blijkt dat ik een verminderd gevoel heb in mijn rechtervoet. Zij concludeert daaruit dat mijn probleem waarschijnlijk van mijn rug komt ...
10 jaar geleden hernia gehad met uitvalsverschijnselen in de voet.
De volgende stap is dan dat ik een afspraak moet maken met een neuroloog.
Ik heb een goed gevoel bij deze podologe. Zij had mij ook eenvoudig nieuwe steunzolen kunnen aansmeren ! Maar nee, deze dame weet waarover ze spreekt en wil dat ik mij verder laat onderzoeken om later ergere problemen te voorkomen.
Omdat ik niet weet bij welke neuroloog ik terecht kan, ga ik langs bij mijn huisarts. Die is ...sceptisch ... zoals ik al verwacht had. Nooit, maar dan ook nooit neemt die mij serieus hé ! Zo heeft ze natuurlijk haar bedenkingen bij een podoloog, tja, tot daar aan toe, maar bovendien meent ze dat door de EMG die genomen is, alles wat hoger dan de voeten ligt, onderzocht is en het dus niet van de rug kan komen. Als ik dan al mijn symptomen nog eens opnoem en vraag of dat alles samen niet kan wijzen op een ziekte, en er dan nog eens fijntjes aan toe voeg dat ik toch de dokter niet ben, stemt ze toe om mij een verwijsbrief te schrijven voor een neuroloog.
Ik had daar ook naartoe kunnen gaan ,zonder haar toestemming natuurlijk, maar het leek me toch handig dat ook zij de resultaten kon krijgen. Zij beschikt immers over mijn globaal medisch dossier. Als ook hier geen resultaat uitkomt kan het toch later nog van pas komen veronderstel ik.
Op 13 september kan ik dus naar een neuroloog.
Ondertussen kan ik niet meer zonder stok buiten komen. Ik sta te wiebelen op mijn voeten, mijn dikke teen doet spastisch, ik zak door mijn hiel, heb pijn aan mijn benen en knieen ... pff ik zal maar stoppen zeker ...
Door al die problemen met mijn voet ben ik totaal vergeten het goeie nieuws met jullie te delen ....
ik ben op 6-maandelijkse controle geweest bij de dermatoloog.
Voor het eerst in bijna 3 jaar heb ik geen enkele basalioom meer bijgekregen
Ik was bijna euforisch toen de dokter mij dat vertelde ! wow, geen nieuwe ingrepen, geen operatie, geen nieuwe littekens .. ik glunderde gewoon !
De dermatoloog heeft mij echter weer vlug met mijn twee voetjes op aarde gezet. Vermits ik duidelijk aanleg heb voor deze vorm van huidkanker, zal ik hoogstwaarschijnlijk nog van die vlekjes krijgen in de toekomst.
Dit min-puntje heeft mij er toch niet van weerhouden om daar met een big smile weer buiten te stappen
op 17 juni kom ik bij die orthopedist die vorig jaar mijn steunzolen voorgeschreven heeft. Die bekijkt mijn voet eens van ver en zegt dan doodleuk dat voeten niet zijn specialisatie zijn en verwijst me door naar een andere orthopedist ! Razend was ik !!! vorig jaar wist hij alles van platvoeten en was hij maar al te happig om mij steunzolen te verkopen en nu wil hij mij niet helpen !
Aan de receptie een afspraak gemaakt bij de volgende orthopedist ; 3= DRIE weken wachten !!!!
Hij stuurt mij naar de radiografie voor foto's en een echo. (de mri was mislukt door mijn spastische teen). Op de foto's is niks te zien - ah nee, ondertussen loop ik al bijna 3 maanden met een wandelstok en leun ik amper op die voet en heb aldus ook geen pijn. Gevolg ... ook deze dokter kan geen diagnose stellen Hij denkt dat er iets aan mijn enkelbanden mankeert maar kan mij dus niet opereren of een infiltratie doen vermits hij de exacte locatie van het probleem niet weet ...
Na enig aandringen van mijn kant, wil hij een papier opmaken om mijn steunzolen te laten aanpassen... zodat ik hopelijk niet meer door mijn hiel zak.....
Voor de spastische trek aan mijn dikke teen zou ik naar een neuroloog moeten.
Ik ga het nu maar effe aanzien, volgende week nieuwe steunzolen laten maken en ik heb ondertussen weer mijn dikke hoge wandelschoenen aan om gaan te wandelen met Izzy. En dat bij 30° leuk is anders, maar er zit niks anders op, ik probeer me te behelpen.
Ik ben Carla. Ik word sinds februari 2011 geconfronteerd met huidkanker. Ik ben dit blogje begonnen om daar mee om te gaan, om mijn twijfels en frustraties van me af te schrijven. Tevens wil ik mijn ervaring met jullie delen. En wie weet, kan ik misschien 1 van jullie ervan overtuigen om voorzichtig om te springen met het zonnebaden, want dat is de grote boosdoener.
Ik vraag aan de kinesist om ook daar aan te werken. Na 9 beurten kiné, is er geen enkele verbetering.
en begint quasi direct te snijden. Hij zegt nog, als je iets voelt, roep je maar hé.Ik antwoord dat er precies nog wel meer in slaap is dan mijn voorhoofd. Mijn neus, kaak en hoofd voelen verdoofd aan. Waarom ik dat hier zo expliciet vermeld? ik kom hier later op terug....
. Zeker met de wintermaanden - natte gladde wegen - zie ik daar nog niet direct verandering in komen.
