Tjongol (bij Tjibaroesa) T.R.I. geeft zich hier over
klimmen en klauteren
Typhus op een stokje was de bijnaam van de ijslollies, welke ondanks het verbod gretig aftrek vond.
Aankomst Tandjong Priok
Neptunes aan boord
Vertrek uit Rotterdam
Hieronder een aantal schepen die de manschappen en materieel vervoerde naar zowel Indonesië als naar Nederland en tussen de eilanden onderling, Het zijn lang niet alle schepen, er waren er nog veel meer,Kunt u zich voorstellen wat die operatie ons land gekost moet hebben.
ms. Aldabi
ss.Bloemfontein
ms. Boissevain
dms. Indrapoera
ss. Johan de Witt
ms. Johan van Oldenbarneveld
ms. Klipfontein
ms. Kota Agoeng
ms. Kota Baroe
ms. Kota Gede
ms. Kota Inten
tss. Nieuw Amsterdam
tss. Nieuw Holland
ms. Noordam
ms. Oranje
ms. Poeloe Laut
ms. Ruys
ss. Saparoea
ms. Sibajak
ms. Sloterdijk
ss. Stuyvesant
ms. Sumatra
ms. Tabinta
ms. Tarakan
ms. Tjisadane
tss. Volendam
ms. Weltevreden
ms. Willem Ruys
tss. Zuiderkruis
De Nelly
Lucifers
Het TNI insigne
Poelau Bras
Surabaja in brand
bevoorading vanuit de lucht
Mitrallieursnest
De Hygiënische afdeling voerde een moeilijke strijd tegen de malaria. Dergelijke borden langs de weg moesten de mensen waarschuwen.....en hen herinneren aan de malaria-voorschriften.
APRA - actie van Westerling op Java -Bandoeng (1950)
Indonesië 1947 - 1950
Herinneringen aan mijn vader Herinneringen aan mijn vader 1946 - 1950 in het verre Indonesië.
Mijn vader,die helaas niet meer in ons midden is, heeft ook de politionele actie in Indonesië meegemaakt,hij was daar in de jaren 1946 -1950, met de 7-December-divisie, als huzaar bij het 1é verkennings Regiment, 1é Escadron Commandogroep. Legernr: 250829016. Huzaar D.van Roosmalen. Helaas heeft men in het leger zelfs zijn naam verkeerd geschreven namelijk L.Roosmalen,wat ik hun zeer kwalijk neem,en ook aantoont hoe onzorgvuldig zij met de manschappen omgingen in die tijd.
Bij mij weten heeft hij zijn opleiding genoten in de Prins Bernhardkazerne te Amersfoort bij het stafeskadron van het Eerste Verkennings Regiment.
Ik wil proberen hier zijn herinneringen vast te leggen,door middel van foto's en eventuele mijn bekende verhalen.
Alle onderstaande stukjes heb ik achterhaald uit mijn vaders herinneringen die hij heeft achtergelaten,en verhalen mijn toegestuurd door andere oud-strijders waaruit ik passages neerzet in mijn blog, waarvoor ik deze manschappen dankbaar ben, en nog steeds is alles welkom, alles wat met deze site te maken heeft wil ik graag hier plaatsen. Bij voorbaat al mijn grote dank.
Mochten er mensen zijn die mijn vader gekend hebben, hoor ik het graag van u.
"Als u in de middenkolom op de foto's klikt krijgt u sommige vergroot te zien"
PS: werkt alleen op de middenkolom.
Beste mensen, door een aanpassing van een site in de USA, waar al mijn foto's stonden opgeslagen van de jongens die achterbleven op de erevelden , zijn allemaal verdwenen, sorry, is niet mijn schuld, dat men daar geen respect op kan brengen voor zoiets. Zal op een of andere manier proberen ze alsnog hier te plaatsen (als het lukt, is nogal een intensieve bewerking)
Gegevens zoeken , slachtoffers/gesneuvelden, kerkhoven, etc.
Zoekt u namen, van slachtoffers/gesneuvelden of eventuele de plek/kerkhof waar ze zijn begraven, kunt u in de linkerkolom onder "Photo albums by idabagus en links" klikken op Oorlogsgravenstichting en als uw op de site bent linksboven op Slachtofferregister klikken. Bij sommige is ook een foto van het graf zichtbaar.
Dit gedicht is door een onbekende officier van de Britse 7é Gepantserde Divisie (woestijnratten), geschreven. En is vertaald door de Hr. Miel Beltgens, OVVer bij het 1é Verkenningspeleton Regiment Huzaren van Boreel
"Gedurende mijn tijd in West Java kreeg ik de Engelse versie van een gedicht in handen en heb nooit een Nederlandse vertaling gezien" schrijft hij "De naam van de Engelse officier was niet gegeven, dat was waarschijnlijk omdat hij toen bij de 'The Commision of Good Servies' was van de United Nations"
De heer Beltgens vond het gedicht zo goed,en het gaf de gevoelens an elke militair en de toestand in Indië zo goed weer, dat hij het altijd bewaard heeft.Hij vertaalde het gedicht, volgens zijn zeggen "hier en daar 'vrij', maar dat kon niet anders"
Het gedicht van hierboven, nogmaals en nu leesbaar.
Ter ere van de 7 December Divisie
Heb geduld met mij, soldaten, terwijl ik deze ode schrijf ter ere van mijn wapenbroeders, ontmoet op de eenzame weg naar Tasik (Tasikmalaja)
Wij van de woestijn(rat)kennen de lege jaren, de koorts en de droge wind en de vlugge niet uitgesproken angst...
Eenmaal thuis,zullen zij zich herinneren In de komende jaren de 7 December En het dreunen van de kampongdrums?
Wij kenden ook de lege dagen, wij vroegen onszelf ook af, waarom. In bittere,bloedige,korte gevechten, wij onze kameraden zagen sterven.
Wij kenden ook de woede, de verveling, de pijn in ons hart, de zenuw-schurende teleurstellingen. ook wij deden ons plicht.
Wij kenden ook de spanning, op de nauwe paden in een hinderlaag, de Brengunstoot en plotselinge Sten, het verborgen geweervuur.
Hou je taai, soldaten, wij,Desert rats, herinneren ons de trots van het Nederlandse leger de 7 December.....
13-02-2007
De vijand
Een Patrouille van de T.N.I. (de vijand) trekt hier door de rijstvelden
De vijand
vrouwelijke militairen van de T.N.I. (de vijand)
De vijand
opleiding van recruten voor de T.N.I. (de vijand)
11-02-2007
Het is zover
De "Kota Inten"op het punt te vertrekken met het eerste grote contingent mensen van de divisie. De historische datum was: zaterdag, 3 September 1949.
31-07-2006
Monument van verzoening
Met verleden
s-Hertogenbosch heeft er een heel mooi gedenk-teken bij. Aan de Zuiderparkweg is zaterdag 9 juli 2004 het indrukwekkende Indiëmonument onthuld. Indrukwekkend vanwege zijn betekenis voor nabestaanden van de 35 Bossche militairen die in voormalig Nederlands Indië het leven lieten, maar ook door de boodschap van vriend-schap en vrede die de Deurnese ontwerpster Saskia Vermeesch erin legde.
Wat is nu eigenlijk de symboliek achter het ontwerp, waarin twee hoge zuilen en een half-ronde gemetselde muur opvallen? Ik heb een beeld van verzoening willen scheppen. In gesprekken met oud-Indiëstrijders is het mij opgevallen hoe verzoenend zij staan tegenover het Indonesische volk. En in Indonesië merkte ik hoe verzoenend mensen daar tegenover Neder-landers staan.
Saskia Vermeesch is van Indische afkomst en opgegroeid met rituelen en gebruiken in Indonesië, en verwijst daar vaak naar in haar beeldhouwwerk.
Ik heb een tempel willen maken, een plek voor bezinning, gedenken, rusten intimiteit.
Daarbij heb ik de sierlijke vormen van de Indonesische bouwkunst met de strakke lijnen van de West-Europese architectuur.
Als grondvorm koos Saskia Vermeesch voor een cirkel, die half wordt omslotendoor een gemetselde muur in de vorm van een berg. De muur maakt de plek intiem, maar niet gesloten. Voor de bergvorm heb ik gekozen omdat in Indonesie bergen heilige plaatsen zijn waar de goden wonen. De namen van de 35 overledenen zijn op bronzen plaatjes vereeuwigd in deze berg.
Twee hoge bronzen zuilen fungeren als toegangspoort tot het binnenste deel van het monument. De vorm van deze zuilen wordt bepaald door een Indisch batikpatroon. Deze toegangspoort is de overgang van de matriele wereld naar de immatriele wereld van goden en overledenen.
Saskia Vermeesch legde zaterdag zelf een lotusbloem bij het monument. De lotus wortelt heet diep in de aarde en wordt in verband gebracht met de cirkel van het leven, van geboorte tot dood. Het bronzen beeeld in het monument, dat is geinspireerd op de vorm van een altaar, draagt een lotus die op het punt staat open te gaan. De jonge Indiegangers waren in de vroege bloei van hun leven. De bladeren van de lotus wilden zich juist ontvouwen. Helaas hebben ze zich voor deze jongens nooit mogen openen.
Rondom het altaar is plaats om bloemen te leggen. In het beeld zijn twee uitsparingen gemaakt als kommen warin men bij herden-kingen water kan schenken en bloemen zonder steel kan laten drijven als een offer.
Een hartstenen halve cirkel draagt de tekst: Met alle respect voor ALLE gevallenen herdenken wij hen die ons ontnomen zijn tijdens de strijd in en om Nederlands Oost Indië en Nieuw Guinea van 1941 tot 1962 en de woorden Laat ons bij jullie zijn.......wij moesten al zoveel missen
(dit artikel is ovegenomen uit het Brabants Dagblad van maandag 11 juli 2004)
21-05-2006
Krakatau
Een mooie foto, gevonden tussen de verzameling foto's van mijn vader, een uitbarsting van de Krakatau. Wanneer die foto, gemaakt is weet ik niet. Maar is toch wel een bijzondere opname vind ik.
15-03-2006
De Indië - veteraan, een stiefkind (oftewel hoe Nederland met zijn soldaten omging)
Vele Huzaren hadden in Indië hun versleten ondergoed, sokken etc. weggegooid. Op de laatste dag bij inlevering van hun uitrusting werden vermiste artikelen in rekening gebracht en werd het volle bedrag van het karige soldij afgetrokken. Dat was de dank voor 3 jaar Koningin en Vaderland in de tropen dienen.
zomaar een passage uit een verhaal van een Indië - veteraan
"Het is moeilijk de atmosfeer te beschrijven, de tegenstanders waren nummeriek in de meerderheid en het ontbrak hen niet aan fanatisme. Wij konden het niet bolwerken. Terwijl er in Den Haag door "koekebakkers en "kruideniers"eindeloos werd gezwamd over Indië en de oorlog, twee onderwerpen waarvan zij geen enkel opzicht de realiteit kenden. Jan soldaat werd in dit zinloze gevecht de dupe. De beleidsvoerders traceerden zich op "vakantie"vliegreizen naar Indië, waar zij niet verder durfden te gaan dan een zwaar bewaakt luxe hotel in Batavia. Onder het genot van een stevige borrel, nasi goreng en een Indische rijstafel werd er opnieuw met "oogkleppen" op strategie gepland dat altijd op niets uitliep.
Dergelijke toestanden maakte het gesloof van de soldaten achter de sawahdijkjes en nachtelijke patrouilles moeilijk en trok een zware wissel op moraal en prestatievermogen. Zij werden afgescheept met beschimmeld aardappelmeel en keiharde kakies waarvan zij lamme kaken kregen, plus 94 cent soldij per dag. Mijn persoonlijke ervaring is, dat ondanks de armoedige verzorging, dat plichtsbetrachting en saamhorigheidsgevoel van hoofdzakelijk dienstplichtig personeel het halfbakke militaire apparaat in West Java met veel pijn en moeite op gang hebben gehouden."
met dank aan de de hr.B.
30-12-2005
onderweg Suez & Port Said
Ook deze foto's zijn waarschijnlijk van dezelfde onbekende, zijn genomen onderweg van het schip Sloterdijk in het Suezkanaal en de haven van Port Said in de maand Juli van 1947
Pemalang 1948
Deze foto's zijn waarschijnlijk genomen tijdens de kroningsfeesten in september 1948 in Pemalang leeft de maker nog? wie verteld het mij.
Ereveld Semarang
Ook deze foto's zijn van een onbekende, het zijn opname's van het ereveld Semarang uit 1948.
Belangrijk !!! Ik stel het op prijs als u hier uw serieuze mening geeft Dus geen tekstjes als "prettig weekend" etc. Hoe goed bedoeld ook, dit is een serieuze site bedoeld als een homage aan deze jongens, daar passen geen onzinnige teksten als prettig weekend etc. Deze groeten zullen dan ook zo snel mogelijk verwijderd worden.