Onze gids had ons al de hele dag een verrassing beloofd, en ondanks al onze lepe pogingen hadden wij ze niet kunnen ontfutselen. En nu was het al donker en keerden we terug naar ons hotel en we hadden nog geen verrassing gekregen.  Dan ging echter de bus van de hoofdweg af, een smal wegje op diep in de woestijn, en mochten we uitstappen. Niets te zien,  waar was de verrassing ?  We werden getracteerd op cola en rhum en een knabbeltje erbij, en konden genieten van de mooiste sterrenhemel die je maar kan indenken.  Nergens enige verlichting die hinderlijk kon zijn.  De rhum en cola vloeiden rijkelijk en er kwamen steeds maar sterren bij, in het echt of in onze verbeelding, dat laat ik in het midden. Als Nitesh  zijn gsm naar de hemel richt, dan komen de namen van de sterren op het scherm. De technologie staat voor niets, ook in India !  Op de terugtocht naar het hotel was er ambiance in de bus, er werd gezongen,  het ganse vlaamse repertoire ging er door,  en ‘zeil je voor het eerst…’, stond zelfs op de gsm van onze indische gids, er werd gedanst in de middengang en achterin de bus.  Wat een toffe groep hadden we toch getroffen !

 onze chauffeur voorziet ons van cola en rhum, onze busboy gaat rond met een zaklicht en de koekjes 
 
Terug in het hotel informeert Marc of zijn koffer nu nog niet nageleverd is, helaas nog niet, maar die zou er tegen morgenvroeg zijn.  Spijtig voor Marc maar ook ’s morgens was de koffer nog niet terecht. Gelukkig had zijn vrouwtje de kleding van hen beiden over de twee koffers verdeeld, zodat  hij wel een paar dagen verder kon, maar er waren toch stukken bij die hij echt wel miste.