Zaterdag 5 februari , we blijven de ganse dag in Udaipur, de meest romantische stad van Rajastan zegt men.  De groep gaat op bezoek in de stad, maar er valt heel veel te stappen en ik blijf in de bus. Ik heb mijn boek bij en ben van plan nog wat te lezen, maar opnieuw komt daar niets van in huis.  De chauffeur vraagt : You want thee or coffee ?  Ik vraag koffie. Er komt een jonge Indier langs de bus, de chauffeur praat wat met hem en na een tijdje komt die jongen terug met  een plastiekzakje gevuld met bruine vloeistof. Er wordt een hoekje van het zakje geknipt en de inhoud in twee kartonnen bekertjes en een glas gegoten ; het glas is voor mij. Het is echt lekker, en ik vraag of dit koffie met melk en suiker is, maar krijg het antwoord : thee, only thee. Op mijn beurt trakteer ik hen met koekjes die ik nog meehad van thuis (in de onterechte veronderstelling dat het eten niet zou meevallen) en zoals de chauffeur smakt en smakt, dat heb ik nog nooit gehoord. Dat waarschijnlijk om te bevestigen dat hij ze lekker vind. De busboy tracht een gesprekje met me aan te knopen, maar kent maar een tiental woorden engels, dus dat lukt niet zo goed. Hij wilt me iets duidelijk maken in het hindu, en herhaalt maar en herhaalt, maar zelfs al zou hij dat nog honderd keer herhalen, ik kan hem niet verstaan. Dan komt de ene chauffeur na de andere op de bus een praatje maken met onze chauffeur, en ook een busboy van een andere bus die gelukkig wel redelijk goed engels spreekt.  En dat is dan de tolk tussen onze busboy en mezelf. Later heb ik nog op verscheidene stopplaatsen die jongen teruggezien, en hij keek steeds naar me uit als onze bus eraan kwam.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De andere leden van de groep bezoeken intussen de Jagdish tempel, gebouwd uit graniet en zandsteen en daarna het City Palace, een heel groot maar sierlijk gebouw met binnenplaatsen op verscheidene verdiepingen. Op de vierde verdieping van het paleis staan dikke bomen. Een wonder??? Eigenlijk niet. Het paleis is namelijk rond een rots gebouwd en de top van de rots komt op het niveau van de vierde verdieping. Vandaar dat hier een stel machtige bomen de binnentuin sieren. Op het binnenplein vinden we ook prachtige pauwen (de nationale vogel van India) vervaardigd in kleurrijk glasmozaïek.

Vanuit het paleis heb je een mooi zicht op het Piccholameer met het Lake Palace en omringende bergen

.

Na de lunch kan ik me terug aansluiten bij de groep en bezoeken we de tuin van de koningin, een mooie tuin met veel  groen en bloemen.

Er is ook een onderdeel volledig beplant met palmen en ander groen, waar heel veel fonteintjes staan. Als je de ogen sluit heb je de indruk in een zacht regenbuitje te staan. Moet heerlijk zijn als het zo’n 45 à 50 graden is in de zon !

Nitesh wil ons doen geloven dat de fonteinen spuiten als we hard in onze handen klappen, maar daar zien we wat verderop een gehurkte man die de kraan open en dicht draait.
Daarna bezoeken we een atelier waar prachtige miniaturen geschilderd worden, en hier kunnen we ook geld wisselen tegen een heel voordelige koers. Aansluitend gaan we varen op het Piccholameer, van waaruit we nogmaals het City Palace in al zijn glorie zien staan. Dan zet de boot koers naar een restaurant midden het meer gelegen, waar we uitstappen voor een drankje.  Daar is men bezig voorbereidingen te treffen voor een bruiloft  en we hebben al een voorsmaakje van de pracht en praal die daarmee gepaard gaat.